Dossier K. door Jef Geeraerts

Beoordeling 7.7
Foto van Cees
Boekcover Dossier K.
Shadow
  • Boekverslag door Cees
  • Docent | 3887 woorden
  • 3 mei 2005
  • 288 keer beoordeeld
Cijfer 7.7
288 keer beoordeeld

Boek
Auteur
Jef Geeraerts
Genre
Thriller & Detective
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
2002
Pagina's
263
Geschikt voor
bovenbouw vmbo/havo/vwo
Punten
1 uit 5
Oorspronkelijke taal
Nederlands
Literaire thema's
Dood,
Misdaadliteratuur,
Moord
Verfilmd als
Prijzen
Diamanten kogel (2003 Winnaar)

Boekcover Dossier K.
Shadow

Tijdens een afrekening in het criminele milieu worden in een Antwerps restaurant twee Albanezen doodgeschoten. Bij een huiszoeking vindt de moordbrigade van de Antwerpse recherche het pistool waarmee drie jaar eerder procureur-generaal Savelkoul werd vermoord, over wie Jef Geeraerts zijn meesterlijke roman De PG schreef.
Commissaris Verstuyft zoekt het verband …

Tijdens een afrekening in het criminele milieu worden in een Antwerps restaurant twee Albanezen doodgeschoten. Bij een huiszoeking vindt de moordbrigade van de Antwerpse recherche …

Dossier K. door Jef Geeraerts
Shadow
Jef Geeraerts – Dossier K. (2002)
Gebruikte uitgave

De eerste gebonden druk verscheen in oktober 2002 bij de uitgeverij Prometheus in Amsterdam. De vierde druk verscheen reeds in februari 2003. Van deze druk is gebruik gemaakt bij de analyse van deze roman. De roman telt 258 bladzijden. Het boek heeft een rode omslag. Op de voorkant staat een afbeelding van een dubbelkoppige zwarte adelaar: het symbool van Albanië. In de roman komt later (blz.110) nog terug dat een exemplaar van het Albanese gewoonterecht, de Kanun, er hetzelfde uitziet als de omslag van het boek. Op een rode achtergrond (de kleur van het communisme) staat een afbeelding van een tweekoppige zwarte adelaar. Na de inhoud van de roman komt er nog een aantal bladzijden met de verklaring van de voetnoten die het gehele boek door in de vertelling zijn geplaatst. Op de binnenkant van de eerste pagina staat: “Eventuele gelijkenissen met nog levende personen zijn te wijten aan Gods Voorzienigheid.” Aan het einde van de roman staat dat de schrijver de roman voltooid heeft op 26 juli 2002 in Baarle-aan-de Leie.

Genre

Dossier K. is een misdaadroman of een literaire thriller en kan gezien worden als een vervolg op een eerder verschenen roman van Geeraerts, DE PG (1999) De roman kan echter gelezen worden zonder dat de lezer die roman heeft gelezen.

Afrader/aanrader?

Alleen de liefhebber van misdaadromans (zonder al te veel literaire elementen) zal plezier aan deze roman kunnen beleven. Het is een vlot geschreven roman over een afrekening in het Albanese misdaadcircuit: een actuele Belgische aangelegenheid. De corruptie die binnen de Belgische overheid al in de zaak Dutroux naar voren kwam, wordt hier opnieuw door Geeraerts beschreven. Wie van deze eenvoudige literatuurvorm houdt, kan er een aardig boek voor zijn literatuurlijst aan hebben (niveau Havo-5, eventueel vmbo-TL) maar een echte literatuurliefhebber vindt hier toch te weinig van zijn gading in terug. Ook vind ik de afloop van de misdaadroman te voorspelbaar, waardoor het etiket literaire thriller niet van toepassing kan zijn. Geeraerts schrijft echter vlot en met veel vaart, de inhoud is ongecompliceerd en dus is het boek voor sommigen “gesneden koek”.

Motto

De beide motto’s hebben te maken met de afkomst van een aantal personages, nl. Albanië. De roman staat in het teken van de Kanun, het middeleeuwse Albanese gewoonterecht.
1. De wraaknemer is koel, rustig, zonder haat, de geestestoestand van een aanstaande bruidegom. Overdag heeft hij lichte voeten, ’s nachts verandert hij in een vleermuis. (Kanunvoorschrift )
2. Gjaku thithë gjakun
Bloed roept om bloed
(Kanun artikel 695)
Beide motto’s zijn eenvoudig te verklaren. De wraaknemer Nazim Tahir (36 jaar) is degene die vanuit zijn familieclan de opdracht krijgt om de daders van een aanslag op zijn familie te wreken. Bloedwraak is de straf voor het doden van een lid van de familie. Op het moment dat hij een betrokkene van de aanslag wil doden (blz. 93 van de roman) komt dit Kanunvoorschrift in de gedachten van Nazim terug. Hij is bovendien stapel op de bloedmooie dochter van een Belgische advocaat. Hij komt na drie jaar bij haar terug en in de discussie met haar (ze wil met hem trouwen: hun seksuele relatie is enorm goed) geeft hij aan dat hij “lichte voeten heeft.”(nl. die van de bruidegom) Als ze ’s nachts op het terras bij het zwembad van haar pa vrijen, vliegen er vleermuizen over en hij vangt er één voor haar. Zo zijn bruidegom en vleermuis in de scène met zijn jonge vriendin verenigd.
De hele misdaadroman draait in feite om de bloedwraak van de Malissoren (een erg oud volk in Albanië.) Toevalligerwijs is bloedwraak bij de Malissoren ook het thema van de bekende roman van A. den Doolaard “De Herberg met het Hoefijzer”. Een combinatie van beide boeken op de literatuurlijst levert dus een leuk gesprekspunt op een mondeling schoolexamen op.

Verhaalopbouw

Geeraerts schrijft een recht-toe-recht-aan-verhaal. Het begint op woensdag 5 juni 2002 in Albanië en wordt daarna chronologisch achter elkaar afgewikkeld. Het verhaal eindigt na 21 hoofdstukken op zaterdag 15 juni 2002 in de vroege ochtend om 05.00 uur. Na de inhoud volgen nog verklaringen van de voetnoten. In het begin zijn dit bijvoorbeeld vertalingen van Albanese conversaties en uitleg van afkortingen en politieke organisaties. Dat wekte bij mij nogal wat irritatie op, omdat je de leeshandeling daarmee onderbreekt. Later ben je als lezer geneigd de voetnoten niet meer op te zoeken en ook dan blijkt de roman goed te volgen.

Perspectief

De misdaadroman van Geeraerts heeft een alleswetende (auctoriale) verteller. Deze is impliciet aanwezig, maar kan zich in alle personages verplaatsen: in dat van de moordenaars, in dat van de politiecommissarissen, in dat van de nieuwe procureur-generaal. Deze vertelwijze geeft de lezer een compleet beeld van de gebeurtenissen in 2002 na de moordaanslag. Omdat ook dingen worden verzwegen weet de lezer aan het einde van de roman toch niet precies wat er nu de oorzaak van is dat Nazim en Naomi uit de weg moeten worden geruimd.

Tijd en plaats

Het verhaal wordt in ruim 10 dagen afgewikkeld en wel van 5 juni 2002 tot en met 15 juni 2002. Dit is niet moeilijk af te leiden, omdat de schrijver in elk hoofdstuk datum en tijd van de handeling aangeeft.
De ruimte is in het eerste hoofdstuk een dorp in de Albanese bergen. In de overige hoofdstukken is Antwerpen de topografische ruimte waar de Albanese maffia zijn bloedwraakacties uitoefent. De roman eindigt in Braschaat, waar de Albanese moordenaar bij een politieactie om het leven komt.

Titelverklaring

Het is lang onduidelijk waarom de roman de titel Dossier K. heet. In hoofdstuk 20 komt de titel echter één keer voor. De gepensioneerde commissaris Vincke noemt de hele zaak van de Albanese wraak en de relatie met de moord op de PG drie jaar ervoor Dossier K.(blz. 232) Dossier K. betekent dan Dossier Kanun.
In dat hoofdstuk komen alle personages in de roman nog even aan het woord vlak voor de apotheose van de ontknoping. Het hoofdstuk geeft een volledig overzicht van de gang van zaken in de Albanese betrekkingen en van de relaties in de Belgische overheid en de corruptie die daarin een rol speelt. Die combinatie van motieven is typerend voor het werk van de Belgische misdaadauteur.

Thematiek

Er zijn twee belangrijke thema’s in de roman. Enerzijds is er de afrekening van het Albanese misdaadcircuit in België. Deze is gebaseerd op het aloude principe van de bloedwraak die in de Albanese Kanun (gewoonterecht) is vastgelegd. De moord op een lid van de familieclan moet volgens de regels en onder speciale rituelen en voorwaarden worden gewroken. Deze opdracht krijgt de beroepsmoordenaar Nazim Tahir van zijn familiehoofd, wanneer in Antwerpen twee leden van zijn familieclan in koelen bloede worden neergelegd. Hij houdt zich aan die opdracht, maar omdat hij nogal begerig is naar dure auto’s en geil op zijn vroegere vriendin, maakt hij essentiële fouten, waardoor de moord aan het licht komt.
Dan wordt ook de relatie gelegd met de moord op de procureur-generaal (zie roman De PG van Geeraerts -1999) omdat bij die aanslag hetzelfde pistool gebruikt is. Op die manier krijgen de beide commissarissen Verstuyft en Vincke de gelegenheid die moordzaak op te lossen. Maar tot een echte oplossing komt het niet, want ook deze keer zorgen geheimzinnige relaties binnen het justitiële apparaat en leden van de geheimzinnige sekte binnen de Rooms-katholieke kerk in België – het Opus Dei- dat de zaak opnieuw in de doofpot wordt gestopt. Opnieuw is dus corruptie binnen de Belgische overheid, politiek, justitie en Opus Dei een thema van Geeraerts, dat hij dus al eerder behandelde in de roman DE PG van 1999.
In de roman noemen de politiemensen dit “De Belgische ziekte”. Als politiek geëngageerd schrijver is er Geeraerts veel aan gelegen om de wantoestanden in de hoogste justitiële kringen aan de kaak te stellen. Om deze twee thema’s (bloedwraak bij de Albanezen en corruptie in de Belgische top van de samenleving) draait de roman Dossier K.
Als motieven kunnen verder nog worden genoemd:
- (hartstochtelijke) seksualiteit ( tussen Nazim en de mooie, jonge dochter van een advocaat Waldack, Naomi
- de keiharde executies van de Albanese criminelen
- de relaties tussen de diverse justitiële organisaties in België
- de clanverhoudingen tussen de Albanese families, die ook beschreven worden in het gewoonterecht, de Kanun (zie de motto’s)
- de fouten die een misdadiger altijd maakt (hier Nazim met zijn weggegooide filters van de sigaretten, de carjacking die in feite niet tot zijn taak behoorde, het zich weer wenden tot Naomi en het proberen te vangen van een konijn met een strop)
- het toeval dat een rol speelt (de bekeuring wegens te hard rijden, die de politie op het spoor van Nazim zet)

Samenvatting van de inhoud

In het eerste hoofdstuk maken we kennis met Nazim Tahir, een Albanees die in de bergen zijn oom bezoekt. Deze oom heeft te maken met een wolf die zijn schapen rooft. Nazim Tahir rijdend in een mooie Mercedes, komt bij zijn oom en deze geeft een beschrijving van de sporen van de wolf. Nazim gaat met de hond van zijn oom op de loer liggen bij een plek waar herten hun drinkplaats hebben en op een zeker moment verschijnt de wolf. Met een welgemikt schot legt Nazim de wolf neer. Hij neemt de wolf mee naar zijn oom, die het vlees zal drogen en bewerken. We schrijven woensdag 5 juni 2002.

Een dag later wordt in een Turks restaurant een tweetal Albanese criminelen in koelen bloede vermoord door een andere Albanese crimineel. De politie is er getuige van en de Turkse restauranteigenaar weet te melden dat het om een afrekening in het criminele circuit gaat. Natuurlijk is de Albanese clan snel op de hoogte van de situatie: de ene familie heeft wraak genomen op de andere en volgens het Albanese gewoonterecht van de Malissoren, de Kanun, moet de andere familie nu wraak nemen op de familie van de daders. Het hoofd van de Antwerpse clan van de familie neemt contact op met de beroepskiller Nazim Tahir, die drie jaar na de moord op Procureur-generaal Savelkous snel het land verlaten had en die in Albanië nu in het illegale autodiefstalcircuit verzeild is geraakt. Hij moet gehoor geven aan de eer van zijn familie die om bloedwraak smeekt en via Italië vliegt hij naar Antwerpen om zijn daad te volvoeren. Hier krijgt hij de opdracht van het familiehoofd in België, Ramiz Shehu, om minstens de daders van de aanslag te werken. Daartoe bindt Nazim een zwart lintje om zijn biceps. Zolang als het lintje er zit, is de wraak nog niet voltooid.
In België wordt het onderzoek geleid door commissaris Verstuyft. Hij wacht op zijn gepensioneerde vriend Vincke die toevalligerwijze overkomt uit zijn huis in de Provence in Frankrijk. Vroeger hadden ze samen veel zaken opgelost. Al snel wordt duidelijk dat het wapen dat gebruikt is voor de Albanese liquidatie ook drie jaar geleden gebruikt werd op de moord op PG Savelkous. (Dat gebeurde op vrijdag 11 juni 1999) Dezelfde hollow point kogels werden gebruikt bij de liquidatie in Antwerpen. Dit soort type kogels veroorzaakt grote wonden.

In Antwerpen wordt Nazim Tahir als snel gesignaleerd door de Albanese clan van de tegenpartij. Hij loopt voorbij een dancing waarvan de portier een vertegenwoordiger van de andere Albanese familie is. Die laat hem schaduwen door een andere Albanees die dat echter zo opzichtig doet (met een blonde pruik, waardoor Nazim hem “Blondie” noemt) dat dit erg opvalt. Nazim neemt weer contact op met zijn Antwerpse baas Ramiz Shehu die hem advies geeft voor de liquidatie die hij moet ondernemen. Het eerst ruimt Nazim de portier van de dancing uit de weg. Hij schiet hem in koelen bloede neer, terwijl hij voor de dancing staat. Volgens Albanese rituelen legt hij een beukentakje naast het lichaam. Daarna wordt hij gefascineerd door het duurste type Mercedes dat hij kent. Als de eigenaar (een rijke Belgische industrieel ) naar zijn garage rijdt, schiet hij de man neer en neemt de exclusieve Mercedes mee. Hij belt naar Ramiz Shehu om ervoor te zorgen dat hij een Italiaans nummerbord krijgt, de auto wordt gespoten en de chip uit de computer van de auto wordt verwijderd waardoor hij lastiger op te sporen is. Het blijkt later een ernstige fout van Nazim te zijn. Ook wil hij contact opnemen met zijn vroegere vriendin Naomi. Deze was drie jaar geleden zwanger van hem geraakt, maar moest toen abortus laten plegen van haar ouders. Nazim was na de moord op de Procureur-generaal naar Albanië gevlucht. Naomi is erg blij dat hij weer contact opneemt: ze is bovendien een maand alleen thuis omdat haar ouders in Italië verblijven. Ze hebben alle tijd om hun seksuele contact te hervatten. Ook doodt hij de man die hem geschaduwd heeft. In koelen bloede wanneer Blondie in zijn auto zit, schiet hij hem met hetzelfde pistool neer. Dat valt de patholoog-anatoom op die de lijken onderzoekt. Dezelfde kogels hebben de moorden veroorzaakt als drie jaar geleden de moord op de Procureur-generaal Savelkous. Ook blijken de sigarettenpeuken met hun DNA-sporen overeen te komen met de DNA- sporen van destijds. Die vergelijking die gemaakt kan worden, is echter illegaal, omdat bij de zaak van toen van hogerhand door justitie op instigatie van de superroomse sekte Opus Dei het onderzoek gestaakt is.

De gepensioneerde commissaris Vincke is inmiddels gearriveerd en hij kan via oude relaties beslag leggen op lijsten van Albanese families die elkaar beconcurreren. Een informant van de politie blijkt daar ook op te staan en die gaan ze eens nader aan de tand voelen. Die voelt nattigheid en moet zich van zijn clanbaas in Albanië uit de voeten maken naar Rijsel, waar ook de dader van de Albanese aanslag in het Turkse restaurant inmiddels verblijft. Daar worden ze een dag later weer geïnformeerd dat Nazim bezig is met het voltrekken van de wraak en dat die op zijn beurt dus zelf uit de weg moet worden geruimd. (dat is namelijk de bloedwraakgedachte van de Albanese Kanun) Wanneer ze weer teruggaan naar Antwerpen raken ze betrokken in een verkeersongeluk met een tankauto, waarbij zowel de informant Ali als de moordenaar van de twee Albanezen in Antwerpen levend verbranden.

Inmiddels hebben Nazim en Naomi hun contacten in alle hevigheid hersteld. Ze hebben veelvuldig seksueel contact en worden daarbij bij toeval gadegeslagen door een boswachter uit de omgeving. Deze was gealarmeerd doordat hij Nazim op de avond ervoor een konijnen strop had zien aanleggen, wat in Albanië gewoon mag maar in België niet. Die rapporteert dit aan de plaatselijke politie en omdat Nazim kort daarvoor een verkeersovertreding heeft begaan door te hard te rijden met de “omgekatte” Mercedes wordt zijn verblijfplaats vrij snel opgespoord. De boswachter is er ook getuige van dat Nazim Naomi schietles geeft. Het zijn kortom nogal onprofessionele handelingen van een beroepsmoordenaar. De boswachter verstaat de naam van Nazim (die wordt geroepen door Naomi op het moment dat ze een seksueel hoogtepunt bereikt) verkeerd, waardoor het niet direct mogelijk is hem op de lijst van de Albanese families terug te vinden.

Tegelijkertijd is ook een heel andere lijn in de roman ontstaan. Er is immers een relatie gelegd met de moord op de Procureur-generaal drie jaar geleden: machtige mensen in de Belgische justitiële top en leden van de roomse sekte Opus Dei proberen te voorkomen dat de politie erachter komt wat er precies gebeurd is. Door middel van enkele geheime telefoontjes en informatielekken krijgen Verstuyft en Vincke te horen dat bepaalde onderzoeken niet gedaan mogen worden. Ze balen daarvan verschrikkelijk. Een helikopter heeft inmiddels een videofilm gemaakt van de villa waarin Nazim en Naomi verblijven en die wordt aan de commissarissen vertoond. Vincke die een Albaniëkenner en Kanundeskundige is, ziet het zwarte lintje om de biceps van Nazim en weet dat deze moordenaar nog niet klaar is met het voltrekken van de wraakacties tegen de Gabafamilie. Nazim is er natuurlijk nog niet op de hoogte van dat de moordenaar van zijn twee clanleden bij het verkeersongeluk omgekomen is. Hij heeft zijn zinnen voorlopig gezet op Naomi op wie hij heel verliefd is.

Achter de schermen wordt er een actie beraamd om Nazim op te pakken en om hem uit te schakelen. Alles moet voldoen aan de wettelijke eisen, maar niet lang daarna komt er van hogerhand de order om zowel Nazim als Naomi “de hoogste schade” te berokkenen, dat wil zeggen om te brengen. Het is natuurlijk vreemd om ook Naomi uit de weg te ruimen. De verantwoordelijke politiecommissaris wil dit niet doen, maar hij krijgt binnen een uur de opdracht om ervoor zorg te dragen om ook Naomi te liquideren. De verantwoordelijkheid voor haar dood wordt door de hoge top van justitie op zich genomen.

In het voorlaatste hoofdstuk gaat Vincke weer op weg naar zijn huis in Frankrijk. Hij noemt de gehele affaire Dossier K. (Kanun) Alle betrokkenen in de roman worden nog even genoemd: waar ze zich bevinden, hoe ze er zich bevinden (bijvoorbeeld als (verkoold) lijk in de koelcel van een mortuarium) en als ze nog leven wat ze van de situatie vinden. Het is verhaaltechnisch een rare uiteenzetting op een vreemde plek in de roman: erg literair is dit hoofdstuk dan ook niet. Voorde lezer die de draad is kwijtgeraakt met alle lastige Albanese namen en intriges van het Opus Dei-college misschien wel handig.

In het slothoofdstuk (21) wordt de draad van de intrige weer opgepakt met een vrijpartij tussen Nazim en Naomi. Naomi bekent dat ze graag wil trouwen met Nazim. Hij vertelt haar over het Albanese gewoonterecht. Zijn leven is nog niet volmaakt, want hij heeft nog geen zoon en kan dus niet zweren op het leven van een zoon. Dat is voor een Albanees bijna een “must”. Dan vertelt de bloedmooie Naomi dat ze waarschijnlijk weer zwanger is van hem, want ze was kort daarvoor met de pil gestopt en haar menstruatie is uitgebleven. Nazim is erg blij, want hij wordt wellicht vader. Precies om vijf uur ’s morgens gaat de actie om hem uit de weg te ruimen van start. Hij ligt op bed en is eigenlijk een gemakkelijke prooi voor het arrestatieteam, dat hem bloedig liquideert. Naomi zit op dat moment naast hem in bed. De leider van de missie, bijgenaamd Tiger, geeft aan een lid van het arrestatieteam de opdracht het meisje te doden. Deze begrijpt dat niet en weigert het bevel op te volgen. Dan schiet Tiger zelf Naomi naar de andere wereld, terwijl de leden van het arrestatieteam hem vol ontzetting aankijken. (Om zijn mond zweefde een scheef glimlachje ) Daarmee zijn de laatste twee getuigen van de moord op de PG van drie jaar geleden uit de weg geruimd.

Waardering

Met de roman Dossier K. won Geeraerts in 2003 De Diamanten Kogel (voor de beste misdaadroman). De romans staat op de nominatie verfilmd te worden.
Er zijn maar weinig recensies over de roman beschikbaar. Meestal generen de grote landelijke dagbladen zich voor het recenseren van “misdaadliteratuur” en komen kleine recensies in speciale rubrieken in de dagbladen voor.
In Trouw van zaterdag 16 november 2002 is Willy Wielek in zijn beoordeling over de roman positief: “Geeraerts staat bekend om de authenticiteit van zijn gegevens: zijn opmerkingen en overpeinzingen over de Kanun, het middeleeuwse Albanese gewoonterecht dat door de clans aldaar nog steeds in ere wordt gehouden, snijden dus ongetwijfeld hout. Hij gebruikt heel wat voetnoten om het een en ander uit te leggen: het irriteert in het begin enigszins, maar de inhoud is dermate interessant dat je algauw met genoegen aan het nazoeken slaat. Bovendien is zijn intrige spannend, zijn stijl boeiend en gaat het boek echt ergens over, iets wat je lang niet van alle thrillers kunt zeggen. Wat wil je nog meer?”
In het AD van vrijdag 29 november 2002 is Menno Schenke in zijn recensie onder de titel “Jef Geeraerts neemt weer wraak”redelijk positief. “Veel Albanese maffia, opnieuw veel inkijk in corrupte justitieprocessen (het katholieke Opus Dei speelt weer zijn smerige rol) en veel onnavolgbaar Vlaams in Dossier K.. Jef Geeraerts heeft snellere en vooral spannender thrillers geschreven dan deze, maar de lezer blijft grimlachen. Vooral bij een zin als deze: `Met die fameuze DNA-proef is 't in de sacoche. ‘Sacoche’? Opzoeken maar..

Over de schrijver en enkele van zijn andere boeken

Jozef Adriaan Geeraerts is op 23 februari 1930 te Antwerpen geboren, als enig kind van Frans Geeraerts die eerst zeeman, dan garagehouder en uitbater van een taxibedrijf is, en Anna van der Heiden, naaister en bezitster van een modezaak. Als kind van welgestelde ouders krijgt Jef een burgerlijke opvoeding. Reeds in 1938 wordt hij van de Gemeentelijke Jongensschool overgeplaatst naar het Franstalige Onze Lieve Vrouwecollege, omdat de eerste school niet fatsoenlijk genoeg is. Het bekrompen bourgeoismilieu van het overgrote deel van zijn familie, en de schijnheilige en uiterst strenge sfeer van het college maken van hem een in zichzelf gekeerd, eigenzinnig jongetje dat al heel vroeg zelfstandig handelt en dat zijn ontspanning slechts vindt bij grootvader Janus, een man die door zijn lak aan burgerlijk fatsoen steeds de warmste genegenheid van Jef heeft gekregen, en in de bossen van Brecht, waar zijn ouders in 1941 een buitengoed gekocht hebben. De liefde voor de natuur en het individuele verzet tegen het burgerlijke maatschappelijke bestel zijn polaire kenmerken die later dan ook een stempel zullen drukken op zijn literaire werk.
In het begin van zijn schrijversschap besteedde hij nogal wat tijd en romans aan de Kongolese kwestie: Ik ben maar een neger, Het verhaal van Matsombo, en vier delen Gangreen (Deel I: Black Venus) etc. De boeken werden gekenmerkt door heftige kritiek op het koloniale systeem en een overdaad aan seksuele handelingen. Zo was Gangreen 1 het ophefmakende boek over de blanke koloniaal en de gekleurde gekoloniseerde vrouwen. Het werd door de rechterlijke overheid in beslag genomen en weer vrijgegeven. Onderwerp van interpellaties in Kamer en Senaat. Driejaarlijkse Staatsprijs voor Proza 1969.
Hij bracht als eerste schrijver de Vlaamse misdaadroman op een internationaal niveau. Hij besteedt veel aandacht aan de research. Vaste personages zijn politiemensen Vincke en Verstuyft. Met De zaak Alzheimer won hij in 1986 de eerste Gouden Strop. Na een jarenlange stilte verscheen in 1998 De PG . Albert Savelkoul, procureur-generaal te Antwerpen, is aan het einde van zijn schitterende carrière. Zijn vrouw van oude Belgische Adel, heeft zicht verschanst in het Opus Dei, waarvan hun zoon volwaardig lid is. Via het Opus hoopt ze een adellijke titel voor haar kinderen te verwerven. De prijs die zij daartoe moet betalen, is hoog. Intussen laat het Opus Die de PG, die een maîtresse heeft, door detectives schaduwen. Deze poging tot chantage loopt volkomen uit de hand. In het verleden heeft de PG zich gecompromitteerd met mensen uit de onderwereld. Nu roept hij de hulp in om zich van zijn afpersers te ontdoen- met moord als resultaat.
Met zijn voorlaatste boek, Dossier K., won hij De Diamanten Kogel (2003) Tijdens een afrekening in het criminele milieu worden in een Antwerps restaurant twee Albanezen doodgeschoten. Bij een huiszoeking vindt de moordbrigade van de Antwerpse recherche het pistool waarmee drie jaar eerder procureur- generaal Savelkoul werd vermoord, over wie Jef Geeraerts zijn roman De PG schreef. Het onderzoek in die zaak werd toen door het ministerie van Justitie uit handen van de recherche gehaald en geseponeerd. Commissaris Verstuyft zoekt het verband tussen de Albanese afrekening en de moord op de PG. Zijn goede vriend en ex-commissaris Vincke, met pensioen in de Provence, helpt hem daarbij, maar vooralsnog tevergeefs. Als ze op het spoor van de wraaknemer komen krijgen ze te maken met verschillende mysterieuze interventies, onder meer van Opus Dei, hetgeen leidt tot grote spanningen en gewelddadigheden.

REACTIES

J.

J.

Hallo,

Vooraleer je kritiek op taal geeft zorgt dat al je trema's in orde komen (er staat geen enkel in) foutje van het copy-pasten uit je word met spellingschecker? ;-)

En het boek eindigt op 26 juli 2002, ipv 15 juni

En een samenvatting is geen nieuw boek

greets

19 jaar geleden

J.

J.

Met je bespreking van de thematiek maak je je er gemakkelijk af en dan begrijp ik dat je het boek niet literair vind. Maar wat is de reden dat Opus Deï Nazim èn zijn vriendin dood wil hebben?

11 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.