Don Quichot op de bruiloft van Kamacho door Pieter Langendijk

A. Samenvatting. De rijke boer Kamacho is van plan om te trouwen met Quiteria. Zij houdt echter meer van haar minnaar Bazilius, een arme edelman. Er worden vele voorbereiding getroffen voor de bruiloft, waarbij ook Bazilius aanwezig is. Hij praat nog wel eens met Quiteria en beiden willen ze liever met elkaar trouwen. Op een gegeven moment duikt Don Quichot op. Hij wil graag een ridder zijn en gaat helemaal in zijn fantasiespel op. Hij beseft niet dat er in hun tijd geen plek meer is voor ridders. Met zijn schildknaap (de boer) Sanche komt hij steeds, onrustzaaiende, terecht in de voorbereidingen. Hij heeft steeds onnozele gesprekken met alle medespelers. Dan duikt meester Jochem, de gelegenheidsdichter op, die voor nog meer onnozelheid zorgt. Kamacho laat steeds maar blijken hoe dol hij op Quiteria is en wil haar steeds zoenen, dit alles tot ongenoegen van Quiteria. In het derde bedrijf begint het feest. Dan moet de bruid naar voren komen, want de plechtigheid zal beginnen. Maar Bazilius komt tevoorschijn, met een dolk onder zijn jas. Hij zegt dat als hij niet met Quiteria kan trouwen, dat hij dan niet meer wil leven en steekt het mes in zijn lijf. Quiteria is helemaal verdrietig en de minnaars willen heel graag trouwen voordat Bazilius sterft. Kamacho geeft toestemming, omdat meteen na Bazilius’ dood Quiteria weer vrij is en dus met Kamacho kan trouwen. Het stel geeft elkaar het jawoord en dan staat Bazilius op. Hij heeft maar gedaan alsof hij dood ging. Nu zijn Bazilius en Quiteria getrouwd en het kan niet meer ongedaan gemaakt worden. Uiteindelijk ziet Kamacho in dat het zo goed is. Het was geen gelukkig huwelijk geworden tussen Quiteria en hem. B. Verhaalanalyse. 1. Titel. De titel geeft de gebeurtenis weer waarover het stuk gaat. Don Quichot komt terecht op de bruiloft van Kamacho, wat uiteindelijk de bruiloft van Bazilius wordt. 2. Motto. Er is geen motto. 3. Genre. Toneelstuk. 4. Personages. Bazilius is een arme edelman. Hij is verliefd op Quiteria, maar kan niet met haar trouwen, want Kamacho is de bruidegom. Hij doet verwoede pogingen om toch mat haar te kunnen trouwen. Hij is erg vastbesloten zijn doel te bereiken. Hij is een sympathieke man en blijkt op het einde niet zo arm te zijn als eerst leek. Kamacho is een rijke boer. Hij is dom en gevoelloos, waardoor Quiteria waarschijnlijk niets in hem ziet. Hij heeft niks in de gaten van de affaire tussen Bazilius en Quiteria. Quiteria is een jonge vrouw die op huwbare leeftijd is. Ze houdt van Bazilius. 5. Ruimte. 6. Het verhaal speelt in een spaanse omgeving, met Nederlandse
trekken. 7. Vertelsituatie. Dit is een toneelstuk, dus de verteller is alwetend. 8. Tijd. Er verloopt een dag. Het verhaal is chronologisch verteld. Er zijn geen flashbacks. 9. Opbouw. Het verhaal begint in medias res, middenin een gesprek tussen Bazilius en een vriend van hem over Quiteria. àDe climax ligt op het moment dat Bazilius doet alsof hij zelfmoord pleegt. 10. Thema en motieven. Het thema is het veroveren van een echtgenote. Enkele motieven: 11. Bedoeling. Het stuk is niet helemaal vol met een moraal, maar aan het eind blijkt dat verstand (Bazilius) belangrijker is dan geld (Kamacho). 12. Taal. Het taalgebruik bevat een dialect en het “normale” Nederlands uit de 18e eeuw. De kok, Vetlasoepe, spreekt een vaag wartaaltje, waarin Franse en Engelse en Nederlandse woorden voorkomen. C. Mening. Ik vond het verhaal op zich wel leuk, het einde verraste me, ik had niet verwacht dat Bazilius zoiets zou doen. Maar het jasje waarin het verhaal gegoten is, maakt het lezen ervan erg moeilijk. Ik vind een toneelstuk nooit prettig lezen en het 18e-eeuwse taalgebruik maakt het voorla niet eenvoudiger. Achteraf is het verhaal leuk, maar de moeite om het te lezen, is me toch te veel om ervan te genieten. Ook vind ik dat de personen niet veel uitgediept worden. Er is bijna helemaal niks over hen te zeggen. Misschien is dat anders als je het toneelstuk bekijkt, maar dat weet ik niet. D. Informatie over de schrijver. Pieter Langendijk (1683-1756) had een zorgelijke jeugd. Zijn vader stierf vroeg en zijn moeder kon niet met geld omgaan. Hij bleef lang bij zijn moeder wonen, tot zij stierf. Zijn echtgenote, Joanette Sennepart verkwiste net zoveel geld als Langendijks moeder. Toen zijn echtgenote overleed, had Langendijk niet veel geld meer en verkeerde in een minder rooskleurige positie. Om de armoede in de navolgende jaren te bestrijden schreef hij veel gelegenheidsgedichten wat hij geen leuke bezigheid vond (zie meester Jochem). In 1949 kreeg hij kosteloze inwoning in het Proveniershuis. Als tegenprestatie schreef hij de geschiedenis van Haarlem. Na een kommervol bestaan stierf Langendijk in 1756. E. Bronvermelding. Informatie voorin de uitgave van Don Quichot op de bruiloft van Kamacho van Taal & Teken. F. Datum. 26 juli 1999.