Dit zijn de namen, Tommy Wieringa
Bibliografische gegevens
Tommy Wieringa
Dit zijn de namen, uitgeverij: De Bezige Bij, 1e druk, Amsterdam 2012, 300 p.
Thema
Het is een psychologische roman, over het zoeken naar je eigen identiteit (en geloof) en het zoeken naar geluk (het beloofde land voor de vluchtelingen)
Korte samenvatting
Pontus Beg is commissaris van politie in Michailopol, een perifere grensstad in de steppe. Als de winter invalt, wordt er een groep uitgeteerde vluchtelingen gesignaleerd in de straten van zijn stad. Niemand weet wie zij zijn, hun spookachtige aanwezigheid veroorzaakt angst en onrust. Als ze uiteindelijk worden opgepakt, wordt in hun bagage het bewijsstuk van een gruwelijke misdaad gevonden. Stukje bij beetje ontrafelt Pontus Beg de toedracht, en daarmee de geschiedenis van hun helletocht.
De barre reis van de migranten raakt gaandeweg het onderzoek verweven met de ontdekking die Pontus Beg doet over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van Michailopol, leert hem de werkelijkheid kennen over zichzelf. Zijn plaats in de wereld is een andere dan hij altijd heeft gedacht.
Personagebeschrijving
Pontus Beg
Pontus is 53 jaar en politiecommissaris in Michailopol. Het is een eenzamen man, zonder moeder en hij heeft aanvankelijk geen contact meer met zijn zus. Verder heeft hij hier en daar een lichamelijk mankement, heeft hij een keer per maand seks met zijn huishoudster en hij drinkt precies vier glazen wodka per dag. Hij komt in eerste instantie over als een harde man (het stuk met de vrachtwagenchauffeur), maar naarmate het verhaal vordert komt dit niet echt meer terug. Hij ontdekt dat zijn moeder Joods was en dat hij dus ook een Jood is. Hij komt in contact met de enige levende Jood in de stad en wil alles weten over zijn nieuwe geloof. Hij is erg bezig met zijn afkomst, geloof en identiteit. Zoals ik al zei lijkt hij minder hard te worden, dit komt waarschijnlijk door zijn nieuwe geloof en door de komst van “de jongen” waar hij een band mee probeert te krijgen.
De jongen
“De jongen” zoals hij bijna het hele verhaal wordt genoemd is de jongste van de groep vluchtelingen. Hij is, dapper als hij is, als enige van zijn familie met deze tocht begonnen om in het beloofde land voor hun een nieuw begin te kunnen vinden. Hoewel hij de jongste van de groep is houdt hij heel de tocht zijn hoofd het beste bij de les en is hij vrijwel de sterkste, qua overleven dan. Wanneer hij in Michailopol door Beg wordt ondervraagt is hij steeds opstandig en eigenwijs, maar stukje bij beetje verteldt hij hun verhaal en ontstaat er toch wel een band tussen hem en Pontus.
De andere vluchtelingen:
De Ethiopiër
Niemand van de vluchtelingen weet nou eigenlijk waar deze man vandaan komt of waarom hij met hen op reis is gegaan. Hij praat niet en wordt buitengesloten door de groep, ze zien hem als een gevaar en denken dat hij over magische krachten bestaat, waarmee hij de anderen kan besmetten met erge ziekten e.d. Uiteindelijk wordt hij ’s ochtends door gevonden, zijn hoofd is ingeslagen met een steen en niemand weet/zegt wie het heeft gedaan. uiteindelijk nemen de overige vluchtelingen hem mee omdat ze geloven dat hij hun nu wel goede dingen brengt en hen de weg naar het beloofde land zal brengen
De lange man
Welke niet veel voor oponthoudt of spanning zorgt en zich vooral op de achtergrond houdt.
Wanneer hij op een gegeven moment achter wordt gelaten door de rest om te sterven blijft de Ethiopier bij hem om zich over hem te ontfermen. Hij geeft de lange man te eten en uiteindelijk kunnen ze weer verder en halen ze de groep uiteindelijk weer in. Dit wordt de neger alleen niet in dank afgenomen door de rest van de groep. Uiteindelijk sterft de lange man.
De stroper
Hij zorgt voor het meeste eten en voelt zich als een van de leiders van de groep.
De vrouw
Zij is de enige vrouw van de groep vluchtelingen en wordt daarom zo nu en dan eens even alleen genomen van de groep.. vooral door de man uit Asjchabad, waarvan ze uiteindelijk ook zwanger blijkt te zijn. En in het ziekenhuis in Michailopol bevalt ze, hoe zwak en mager haar eigen lichaam ook mag zijn, van een gezond kind.
De man uit Asjchabad
De man waarmee “de vrouw” een kind baart. Hij heeft ook niet zo’n opvallend karakter.
Vitaly
De vechtersbaas van de groep en ook degene met de grootste mond en waarschijnlijk de duisterste achtergrond. Hij draagt uiteindelijk het hoofd van de Ethiopiër met zich mee, waardoor men ook vermoedt dat hij diegene is die de neger heeft vermoord.
Situering
- Subgenre: eenzaamheid, geloof, het Jodendom
- Tijd en tijdsverloop:
Het verhaal speelt zich in chronologische volgorde af, met af en toe een flashback bijvoorbeeld over het vroegere leven van de vluchtelingen. Wanneer de vluchtelingen door Pontus worden verhoord komen er natuurlijk ook flashbacks in het verhaal voor over de tocht. - Plaats van handeling:
Michailopol, een niet bestaand grensstadje in de steppe van Oekraïne. Hier speelt Pontus’ verhaal zich af en uiteindelijk ook die van de vluchtelingen wanneer ze in het stadje aankomen.
De verhaallijn van de vluchtelingen speelt zich af in de steppe van Oekraïne. - Vertelperspectief:
Het verhaal bestaat in eerste instantie steeds uit twee verschillende draden, de ene draad gaat op politiecommissaris Pontus Beg, welke ook de verteller in zijn verhaal is en de andere draad gaat over de vluchtelingen in de middle of nowhere, waarin “de jongen” de verteller is, maar een paar keer vertelt een van de andere vluchtelingen iets over zichzelf. In het tweede deel, wanneer de twee verhaallijnen bij elkaar zijn gekomen praat Pontus verder als verteller.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden