De vloek van Polyfemos door Evert Hartman

Primaire gegevens: Ondertitel: - Verschenen in: tweede druk in 1994, eerste druk onbekend
Aantal blz.: 211
Leestijd: 7.5 uur
Uitgelezen op: 3-1-2001

Verantwoording van keuze: Ik heb dit boek, de vloek van Polyfemos gekozen omdat, mijn beste vriendin, Suzanne van Dijsseldonk, mij dit boek had aangeraden. Zij vond het echt een heel goed boek had ze gezegd, en zeker een verhaal dat mij ook niet zou tegenvallen. Dus mijn nieuwsgierigheid was al gewekt. Toen ik op de achterkant de korte samenvatting van dit boek las, was ik helemaal verkocht. Ik houd wel van spannende, avonturen verhalen, en het zag er naar uit dat dit boek daar ook bij hoorde.

Verwachtingen vooraf: Ik verwachtte van het boek dat het een spannend boek zou worden, dat je in één ruk wilt uitlezen. Dus het verhaal moest boeiend zijn. Ook verwachtte ik dat er veel zou gaan gebeuren in het boek, en niet dat het boek ging over één bepaalde gebeurtenis, die saai en ongeïnteresseerd door de schrijver wordt verteld, maar dat het boek ging over één persoon die veel verschillende dingen meemaakte die goed, is dus spannend, en gedetailleerd werd verteld.

Dit werk heeft mij niet aan het denken gezet. Ik heb aan dit werk niets gehad. Dit werk spreekt me wel aan, omdat ik wel houd van spannende verhalen, en dat is het zeker, spannend. Er gebeurt veel in het verhaal en alles wordt goed omschreven. Ik vind dit boek zeker een aanrader voor iemand die van spannende boeken houd. Ik denk ook dat het me zo aanspreekt omdat het in de geschiedenis is gebeurd, en dat vind ik ook wel iets hebben.

Korte samenvatting: Het verhaal is gesplitst in drie delen:

Deel 1: Na een tien jaar lange oorlog in Troje wilden Odysseus en zijn mannen naar huis, Ithaka, gaan, maar toen ze terug wilden was er een ongunstige wind. Daardoor kwamen zij op het eiland van de Kikonen terecht, het eiland Ismaros. Kikonen waren harde vechters. Maar Odysseus en zijn mannen hadden voorraden nodig, dus gingen ze aan land en plunderden de omgeving. Na een paar uur kwam het leger van de Kikonen eraan terwijl zij in de minderheid waren. Ze vluchtten naar de schepen en namen mee wat ze nog mee konden nemen. Na een paar avonturen belandden ze op het land van de Kyklopen, dat waren eenogige reuzen die zeer sterk waren. Toen ze in een grot kwamen vonden ze allemaal kaas en melk. Na uren wachten kwam de Cycloop Polyfemos binnen, dit was de zoon van Poseidon, de god van de zee. Na een tijdje bedacht Odysseus een list; hij zou Polyfemos dronken voeren met de meegebrachte wijn en zou dan zijn oog uitsteken. Nadat hij Polyfemos dronken had gevoerd vroeg Polyfemos hem zijn naam. Hierop antwoordde hij: \"Niemand\". Nadat hij en zijn mannen het oog van Polyfemos hadden uitgestoken schreeuwde hij het zo uit dat alle Kyklopen uit de buurt kwamen aanrennen. Zij vroegen wat er aan de hand was waarop hij antwoordde: \"Niemand heeft mij pijn gedaan, help mij!\" De andere Kyklopen dachten dat hij niet goed wijs was en dachten dat hij ziek was en liepen weer weg. Daarna vluchtten Odysseus en zijn mannen uit de grot door zich onder de schapen te binden. Daarna kwamen ze eindelijk op een eiland waar ze gastvrij ontvangen werden. Ze kwamen op het eiland van Aiolos, de heerser van alle winden. Toen ze weer weg gingen kregen ze een zak waar alle winden opgesloten zaten behalve de westenwind, de wind die hun naar hun land Ithaka zou leiden. Toen ze bijna bij Ithaka waren viel Odysseus in slaap. Terwijl Odysseus sliep bedachten de mannen dat er in die zak geen winden zaten maar geschenken. Dus zij openden de zak en alle winden kwamen eruit waardoor ze een ongunstige wind kregen en naar de verkeerde kant voeren. Nadat enkele van zijn manschappen waren vermoord door een reuzenvolk, de Laistrygonen, kwamen ze op het eiland van Kirke, een tovenares die Odysseus\' verkenners had omgetoverd in varkens. Toen Odysseus daar heen ging om ze te bevrijden kwam hij Hermes tegen, de bode van de goden. Hermes gaf hem een toverdrankje waardoor hij niet betoverd kon worden door Kirke. Nadat hij de toverdrank van Kirke had gedronken merkte zij op dat het niet werkte. Op dat moment sprong Odysseus op en wilde haar vermoorden, maar Kirke smeekte alles goed te maken. Odysseus aanvaardde dit en liet haar in leven. Na een paar weken ging hij weer weg. Kirke had hem aangeraden naar de ziener Teiresias te gaan, deze woonde in de onderwereld. Teiresias zei dat hij enkele gevaren zou tegenkomen en vertelde hem deze te ontwijken. Hierbij vertelde hij ook dat ze op een eiland zouden komen waar de runderen van de zonnegod Helios graasden. Deze mochten zij absoluut niet slachten. Deze voorspellingen klopten maar toen ze op het eiland van de runderen van Helios kwamen had de bemanning van Odysseus zo\'n honger dat ze toch, zonder toestemming van Odysseus, de runderen van Helios gingen slachten, met als gevolg dat ze schipbreuk leden..... Deel 2
Ondertussen in het land waar Odysseus koning was, Ithaka, hadden zijn vrouw Penelope en zijn zoon Telemachos het moeilijk. Zij werden lastig gevallen door de ‘vrijers\'. Dit waren edelen die met Odysseus\' vrouw, Penelope, wilden trouwen en de hele tijd in hun kasteel zaten te eten en te drinken. Toen Telemachos een bericht van de godin Athene ontving, wat luidde dat hij op zoek moest gaan naar zijn vader, vertrok hij meteen. Als eerste ging hij naar Pylos daar woonde een oude vriend van Odysseus, Nestor, maar hij wist niet waar Odysseus was. Maar toen hij bij koning Menelaos kwam vertelde hij over een oude zeegod Proteus geheten. Hij vertelde dat Odysseus op het eiland van de nimf Kalypso zat. Deel 3
Ondertussen was Odysseus op het eiland van de nimf Kalypso aangekomen. Hier had hij 7 jaar gewoond. Maar na 7 jaar kreeg hij toch wel heimwee, hij verlangde naar Penelope en Telemachos. Op dat moment kreeg Kalypso van de goden de opdracht om hem te laten gaan. Met veel pijn liet ze hem toch gaan, omdat ze toch van hem hield. Maar na een tijdje ontdekte zijn aartsrivaal hem, de god Positron, de vader van de blindgemaakte Polyfemos, waarbij zijn vlot (die hij op het eiland van Kalypso had gemaakt) in een korte tijd werd vernietigd. Met hulp van een zeenimf kwam Odysseus op het land van de Faiaken terecht. Dit waren vriendelijke mensen die hem op zijn land, Ithaka, brachten. Daar moest hij ook nog de vrijers vermoorden, dat was niet zo makkelijk want dat waren er honderden. Maar met hulp van zijn trouwste dienaren kreeg hij het toch voor elkaar om ze te vermoorden. Eindelijk, na 20 jaar, was hij terug in zijn eigen land, Ithaka.........

Tijd en ruimte: Tijd: Het verhaal speelt zich zo rond 1000 voor Christus af. Tussen het begin en het eind loopt ongeveer tien jaar. Er zijn wel flash-backs, zij functioneren als herinnering aan hoe het vroeger was en soms over de gevaren die zij beleefd hadden. Ondanks er veel sprongen in de tijd zijn, blijft het verhaal duidelijk.

Ruimte: Het verhaal speelt zich rond Griekenland af in de Middellandse Zee. Het speelt af op veel verschillende eilanden. Het paleis van Odysseus is een belangrijke ruimte omdat daar de vrijers zaten. De klimatologische omstandigheden zijn wisselend. Zo stormt het op het ene moment, en op het andere moment is het zonnig en is de zee rustig en varen ze zonder problemen. De wind speelt in het verhaal een belangrijke rol, dit komt omdat ze reizen op een zeilboot.

De wijze van vertellen: Het verhaal wordt verteld door een alwetende of auctoriale verteller. Dit merk je aan de mengvorm die er is tussen de ik-verteller en de hij-verteller (Odysseus). Dit geeft geen enkele verwarring, in tegendeel juist, het verhaal is hierdoor meer gedetailleerd.

Spanning: Het is een zeer spannend verhaal. Er is eigenlijk geen moment in het boek waarop niets gebeurd of aan de gang is. Je vraagt je voortdurend af hoe het nu weer zal gaan. Vooral de gevechten zijn erg spannend beschreven.

Thema en motieven: Het thema is de zoektocht naar het land van Odysseus. Het blijkt op het laatst een hele zoektocht met vooral tegenspoed te zijn. Dit is eigenlijk heel het verhaal. Enkele motieven zijn: -de reis -de gevaren -de godenwereld.

Personages: Hoofdpersonage: De hoofdpersonage is Odysseus. Toen de oorlog was afgelopen was hij ongeveer dertig jaar en toen hij thuis kwam ongeveer veertig jaar. Hij was vindingrijk en slim; ook was hij erg sterk. Hij had een gespierd lichaam, blond haar, een baard en een schaafwond bij z\'n knie. Hij kon goed leiding geven en zeer goed praten tegen meerdere personen. Hij verandert niet veel in het verhaal. Hij was heerser van Ithaka en woonde in een mooi paleis. Zijn beste vriend was Polites. Ook hij was een echte oorlogsvoerder en wijkte voor geen enkele tegenslag. Dit geeft hem een zeer sterk karakter. Over Polites wordt niet veel in het verhaal verteld, dus het blijft een beetje een vaag persoon, dat toch een grote rol in het verhaal speelt. Ook had hij een vrouw, Penelope. Zij woonde in het paleis van Odysseus. Ook zij wordt niet goed omschreven in het verhaal en blijft dus een vaag figuur. Wel moet ze een aantrekkelijk persoon zijn geweest, dit weet ik door de vele vrijers die heel de tijd in het paleis waren voor Penelope. Haar uiterlijk wordt niet in het verhaal omschreven.

Bijfiguren: Odysseus had ook een vrouw, Penelope. Zij woonde in het paleis van Odysseus. Zij wordt niet goed omschreven in het verhaal en blijft dus een beetje een vaag figuur. Wel moet ze een aantrekkelijk persoon zijn geweest, dit weet ik door de vele vrijers die heel de tijd in het paleis waren voor Penelope. Zij had erg veel last van de vrijers die met haar wilden trouwen. Ze was een knappe vrouw met mooie ogen.

Telemachos, de zoon van Odysseus en Penelope. Hij speelt geen grote rol in het verhaal, dus heb ik heb toegevoegd aan de bijfiguren. Hij was een gespierde, slimme jongen die vaak voor zijn moeder opkwam als de vrijers weer irritant waren.

Titel, ondertitel en motto: Titel: Het boek heet ‘De vloek van Polyfemos\' omdat Polyfemos de Cycloop was waar Odysseus het oog had uitgestoken. Daarna had deze de vloek uitgesproken dat Odysseus niet of met heel veel problemen thuis zou komen; deze vloek is uitgekomen.

Ondertitel/ motto: Zijn er geen.

Persoonlijke beoordeling: Ik vond het onderwerp interessant, omdat ik wel houd van verhalen die in de geschiedenis zijn geschreven. En ook houd ik van spannende verhalen. Ik vind het onderwerp niet herkenbaar in deze tijd. Zoiets is en zou, volgens mij, nooit kunnen gebeuren. Dus ik heb nog nooit nagedacht over dit onderwerp. Toen ik een jaar of 5 was, kan ik herinneren, heb ik wel ooit nagedacht over reuzen, na aanleiding van de GVR. Dat boek heeft me toen wel over dit onderwerp na laten denken, maar dat was toen, en nu niet meer. Ik ben nu van mening, en dat weet ik zeker, dat er geen reuzen bestaan. Ik vond dat het verhaal meer dan genoeg diepgang heeft, er wordt veel met details gewerkt, dat ik erg mooi vind. De gebeurtenissen waren zonder twijfel het belangrijkst in dit boek. Ik vond deze gebeurtenissen zeer spannend en goed omschreven. Door de vele gebeurtenissen wil je het boek in één keer uitlezen. De gebeurtenissen riepen geen gevoelens bij me op. De personages in dit verhaal kwamen levensecht over. Ze zouden vroeger, volgens mij, gewoon kunnen hebben bestaan. Ik kan me niet goed inleven in de persoon, maar dat vind ik net het leukst aan dit verhaal. Dat je eigenlijk helemaal niet weet wat er nu weer gaat gebeuren. Ik zou de auteur zeker niet kunnen verbeteren met dit verhaal, ik vind het echt top. Ik vond het verhaal makkelijk opgebouwd en ik kon het vlot lezen. Sommige delen in het boek waren wel weer iets onbegrijpelijk/ moeilijk, maar dit kwam door de vele namen, en door sommige woorden die gebruikt zijn. Maar dit heeft de auteur opgelost door achter in het boek een lijst met woorden en bibliografieën te zetten. Dit maakte het verhaal op sommige momenten een stuk makkelijker en begrijpelijker. De woordkeuze van de auteur was goed, het verhaal was namelijk goed te begrijpen. Ook de zinsopbouw was goed te begrijpen, en toch zaten er veel ‘mooie’ zinnen tussen. In het verhaal komen veel dialogen voor, dat maakt het verhaal spannender. Het boek in het geheel bekeken, vind ik het echt een zeer goed boek, dat ik lezers die van avonturenverhalen houden, zeker zal aanraden.