De put en de slinger door Ed Franck

De put en de slinger is een verhaal uit de verhalenbundel van Egdar Allan Poe. De put en de slinger is een gruwelverhaal dat volledig geschreven is vanuit de ikpersoon. Dit maakt voor mij het verhaal nog boeiender. Het thema rond dit boek is, wat dacht je anders, gruwelverhalen. De put en de slinger speelt zich af in het verleden. Vroeger werden er dagelijks gruweldaden verricht, voor het straffen van ”misdadigers”. Vermits het verhaal zich afspeelt in het verleden zijn er, voor mij, in het verhaal geen herkenbare situaties aanwezig. Dit verhaal is in mijn ogen het spannendste verhaal dat ik ooit heb gelezen. In het verhaal wordt de spanning gewekt door de aanwezigheid van een put waarin hij op elk moment kan vallen. En natuurlijk ook de slinger die met grote slingerbewegingen en met zijn scherpe onderkant steeds dichterbij komt. De spanning in het verhaal wordt opgebouwd door het steeds dichterbij komen van de slinger. De hoofdfiguur (de ikpersoon) is in dit verhaal de enige figuur die in het verhaal werkelijk deelneemt. Je weet niet veel over de hoofdpersoon zelf. Hij vertelt gewoon zijn verhaal, waardoor we weten waar hij zich bevindt en wat er gaande is, meer niet. De hoofdfiguur is zeer moedig en heeft stalen zenuwen. De gebeurtenissen in dit verhaal spelen zich niet-chronologisch af. Soms blikt hij eens terug op de gebeurtenissen, zodat hij kan verklaren waar hij zich momenteel bevindt. Er is dus regelmatig een flashback. Het verhaal speelt zich af in een donkere ruimte. De muren zijn gemaakt van stalen platen. In die ruimte is het dan ook zeer warm, want als de zon op zulke platen schijnt fungeren die als een “oven”. De aanwezigheid van de put en de slinger maakt deze omgeving nog griezeliger. Het verhaal staat volledig in de ikvorm geschreven. De ikpersoon vertelt zelf de gebeurtenissen. Wat informatie over deze allombekende schrijver: Poe, Edgar Allan (Boston, Mass., 19 jan. 1809 – Baltimore 7 okt. 1849), Amerikaans prozaïst en dichter, werd – als driejarige wees geworden – geadopteerd door de rijke tabaksexporteur John Allan. Van 1815 tot 1820 woonden zij in Engeland, daarna studeerde Poe in Richmond en aan de universiteit van Virginia, waar hij wegens schulden werd weggestuurd. Hij kwam voortdurend in conflict met zijn pleegvader, bezocht nog enige tijd de militaire academie in West Point, waarvan hij wegens overtreding van de krijgstucht werd verwijderd en trachtte daarna als journalist in zijn onderhoud te voorzien; zijn drankzucht en het feit dat hij voortdurend in polemieken verzeild raakte, bemoeilijkten zijn loopbaan. In 1836 trad hij in het huwelijk met Virginia Clemm, de dertienjarige dochter van zijn tante Maria Clemm, die veel voor hem betekend heeft. Na de dood van zijn vrouw in 1847 verergerden zijn melancholie en zijn drankmisbruik; hij stierf in grote armoede, nadat hij in Baltimore bewusteloos op straat gevonden was; de juiste toedracht van de gebeurtenissen die tot zijn dood leidden, is nooit helemaal duidelijk geworden. Als dichter werd Poe vooral in Europa, m.n. in Frankrijk (waar Baudelaire en Mallarmé gedichten van hem vertaalden, hetgeen van grote invloed was op de symbolisten, zie symbolisme), hooggeschat. Zijn poëzie is echter ongelijk van kwaliteit. In The philosophy of composition (1846), in wezen een analyse van zijn beroemdste gedicht, The raven (1845), behandelt hij zijn ideeën over o.m. versificatie, gebruik van refrein, dictie en het belang van de climax. Zijn theorieën over de poëtische techniek zette hij verder uiteen in The rationale of verse (definitieve uitg. 1848) en in de postuum verschenen rede The poetic principle (1850). Zijn grootste en blijvende faam dankt Poe aan zijn verhalen, waarin hij door een unieke combinatie van fantasie en logica en zijn gevoel voor een klassieke vormgeving (hij formuleerde regels voor de short story) meesterwerkjes wist te creëren in verhalen over de (dreiging van de) dood (The fall of the house of Usher, The masque of the red death, The pit and the pendulum, The premature burial), over kwaad en misdaad (The black cat, The tell-tale heart), over voortbestaan na de dood (Ligeia, Morella); hij schiep hierin een wereld doorhuiverd van angst en onheilspellende visioenen. Poe geldt als de vader van het detectiveverhaal (zie detectiveroman), doordat hij in zijn verhalen (The murders of the Rue Morgue, The purloined letter, The mystery of Marie Rôget) door logisch redeneren het gestelde mysterie wist op te helderen; zijn speurder Dupin heeft verschillende latere ‘collega's’, onder wie Sherlock Holmes, diepgaand beïnvloed. Wie wil weten hoe gruwelijk dit verhaal écht is moet het zelf maar eens lezen, het is niet te lang hoor! Ik vond dit een zeer goed verhaal en zou het aan iedereen aanraden die van gruwelen houd.