Titel: De passievrucht
Auteur: Karel Glastra van Loon
Uitgever: L.J.Veen, Amsterdam (eerste druk 1999, Amsterdam)
Genre: roman

Deel A. Verwachtingen en eerste reactie

Ik heb 'De passievrucht' een roman van Karel Glastra van Loon gelezen. Het is een vrij nieuw boek en daarom had ik er nog niet van gehoord. Ook niet van de schrijver. Tot een paar maanden geleden. Mijn moeder zit bij een leesclub en hier wordt elke maand een nieuw boek gelezen. Twee maanden geleden werd 'De passievucht' gekozen en bij de volgende bijeenkomst was iedereen lovend over het boek. Mijn moeder raadde het mij absoluut aan. Ik had er eerst niet zoveel belangstelling voor, want ik vond de samenvatting op de achterflap niet echt boeiend. Ik heb echter vaker meegemaakt dat het verhaal dan toch interessant is. Ik houd heel erg van lezen en dacht: 'Niet geschoten, altijd mis.' Dus heb ik het er op gewaagd. Met succes! Ik werd direct gegrepen door het verhaal.
De schrijver introduceert in het eerste hoofdstuk al meteen het probleem, de vraag die de hoofdpersoon bezighoudt. Vanaf dit punt wordt door de hoofdpersoon driftig gezocht naar het antwoord en spit hij zijn verleden uit. Hierdoor blijft het boek spannend tot het einde.


Deel B. Beknopte samenvatting en analyse

Armin Minderhout woont samen met zijn vriendin Ellen en zijn zoon Bo in Amsterdam. Als hij er achter komt dat hij zijn hele leven lang onvruchtbaar is geweest, stort zijn leven in elkaar. Hij kan dus nooit de vader van Bo zijn. De moeder van Bo, Monika, is al een paar jaar dood, dus die kan hem niet vertellen wie de vader is en dus gaat hij zelf op zoek.
Eerst maakt hij een lijstje voor zichzelf van degenen die dat zouden kunnen zijn. Eerst denkt hij aan de ex-vriend van Monika, Robbert Hubeek. Hij gaat er op bezoek. Hij en Robbert hebben elkaar nooit gemogen en het wordt dus ook een niet zo'n leuk gesprek. Armin komt tot de conclusie dat Robbert niet de vader kan zijn.
Daarna denkt hij aan de huisarts die Monika naar het ziekenhuis heeft gebracht. Hij maakt een afspraak en na dat gesprek weet hij dat de dokter niet de vader van Bo is.
Dan gaat er een lichtje in hem op. Hij denkt terug aan Niko Neerinckx, die bij Monika werkte en veronderstelt dat hij de vader moet zijn. Armin durft Niko niet hiermee te confronteren, omdat hij zich bedenkt dat hij wel eens de voogdij zou willen aanvragen. Armin gaat op bezoek bij de vrouw van Niko en ze hebben een paar ontmoetingen. Op deze manier komt hij erachter dat hun oudste zoon ook Bo heet en hij ziet dat ze een foto van Monika in hun album hebben. Armin blijft Niko tot het einde toe verdenken.
In de tijd dat hij op zoek is, denkt hij voortdurend terug aan de tijd met Monika en aan de tijd toen Monika dood was. Hij vindt dat hij er even tussenuit moet. Bo en Armin gaan met z'n tweeën naar Ameland. Ze hebben daar een heerlijke tijd, maar als Bo verliefd wordt op een meisje dat daar woont en Armin dronken op Bo's bed ligt, krijgen ze ruzie. Armin vertelt in woede dat hij niet Bo's vader is. Achteraf heeft hij daar hele erge spijt van.
Dan overlijdt Armin's vader. Tijdens het opruimen van alle spullen treft Armin een briefje aan in een kistje onder het bed van zijn vader met de woorden: 'Ik ben zwanger' M. Hij weet dan dat zijn vader de biologische vader van Bo is. Ellen vertelt later dat ze wist dat Monica met Armin's vader naar bed is geweest. Armin is geschokt, maar het antwoord op zijn vraag is gegeven.

De titel van het boek is 'De passievrucht'. De passievrucht wordt gebruikt in de betekenis van een baby: Bo in dit geval. Hij is een vrucht die uit passie werd verwekt.
Het thema van dit boek is 'twijfel aan het vaderschap'. Het hele verhaal draait om dit thema. Nu de hoofdpersoon, Armin, weet dat hij niet de biologische vader van Bo is, heeft hij geen idee wie het dan wel is.
Het verhaal is in het 'ik-perspectief' geschreven. Je volgt het verhaal door de ogen van Armin. Hierdoor kom je goed te weten wat zijn gedachten en gevoelens zijn.
Het boek speelt zich voornamelijk af in Amsterdam. Hier woont Armin met Ellen en Bo. Toen Monika net was overleden liep Armin 's nachts vaak met Bo door de straten te slenteren. Verder wordt er niet veel over de stad verteld en dit is ook niet van belang voor het verhaal.

Het boek is niet in chronologische volgorde geschreven. Er vinden veel flashbacks plaats. Dit komt doordat Armin veel terugdenkt aan zijn leven voor de dood van Monika. Het boek heeft twee verhaallijnen: het leven voor de dood van Monika en het leven daarna. De periode voor Monika's dood wordt beter en leuker beschreven. Het boek is immers geschreven vanuit Armin's perspectief en Armin treurt nog steeds om het verlies van Monika.
Het verhaal begint midden in een handeling: je rijdt ineens mee met Ellen en Armin om de uitslag te horen van Armin's vruchtbaarheidsonderzoek. Vanaf hier begint Armin's zoektocht naar de biologische vader van Bo. Het verhaal is spannend tot het einde aan toe. Dit komt omdat de lezer pas aan het einde te weten komt wie de eigenlijke vader van Bo is. Dan is het verhaal afgelopen. Armin heeft een antwoord op zijn vraag gekregen. We hebben hier dus te maken met een gesloten einde.
Het boek vond ik over het algemeen goed te volgen, er komen niet veel moeilijke woorden in voor. De enige stukken waar ik soms moeite mee had, waren die waarin Dees vertelde over de evolutietheorie van Darwin. Verder gebruikt de schrijver niet extreem veel bijvoeglijke naamwoorden en het gebruik van ouderwetse of juist heel nieuwe woorden is mij ook niet opgevallen. Glastra van Loon wisselt dialogen af met situatieschetsen. Hierdoor heeft het verhaal veel afwisseling.
De hoofdpersoon in dit boek is Armin. Hij is een 'round character'; je komt in dit boek veel over hem te weten. Bovendien maakt hij ook een karakterontwikkeling door. Van gelukkig man samen met Monika en later ook met Ellen, wordt hij wantrouwend en ongelukkig als hij hoort dat hij niet de biologische vader van Bo is. Hij gaat veel mensen er van verdenken naar bed te zijn geweest met Monika; zelfs de huisarts!
Bijpersonen zijn: Bo, Monika, Ellen, Dees en de ouders van Monika en die van Armin. Bo is de zoon van Monika. Armin komt er achter dat hij onvruchtbaar is en dus niet de vader kan zijn van Bo. Tot het einde van het verhaal blijft het onduidelijk wie de biologische vader wel is.
Bo is in het verhaal ongeveer 14 jaar, maar door de flashbacks lees je echter ook hoe Bo was als klein jongetje. Het verschil tussen beschrijven van Armin en Bo is dat je leest hoe Armin zijn leven met Bo vond. Je leest niet wat Bo er precies van vindt. Monika is de vroegere vriendin van Armin; ze was zijn grote liefde. Na haar dood zegt Armin niets dan goeds over haar.
Ellen is de tegenwoordige vriendin van Armin, tevens een vroegere vriendin van Monika. Ze heeft Armin uit zijn depressie na de dood van Monika gehaald. Een periode waarin hij veel dronk en veel uitging. Zij en Armin voeden nu samen Bo op.
Dees is Armin's beste vriend. Hij heeft vaak lange gesprekken met Armin in de kroeg. De ouders van Monika komen niet zo vaak voor in dit boek. Dit komt omdat Armin niet zo goed met hen kan opschieten. De ouders van Armin, en vooral Armin's vader, spelen een grote rol in dit boek.. De vader is in Armin's ogen een alleskunner. Armin heeft een slecht zelfbeeld; hij neemt het zichzelf kwalijk dat Monika er niet meer is en voelt zich hier minderwaardig door.


Deel D. Eindoordeel en evaluatie

Ik vind 'De passievrucht' een interessant boek. Dit komt omdat het heel anders is dan boeken die ik eerder heb gelezen. Het verhaal van het boek, maar ook het onderwerp: op zoek naar de biologische vader van je kind, is niet veel voorkomend. Ik heb veel boeken gelezen, die over liefde, reizen en oorlog gaan, maar doordat dit boek zo anders is, greep het me echt aan. In dit verhaal zit eigenlijk ook een reis verwerkt. Weliswaar geen reis naar een ander land, maar een reis naar het verleden: Armin denkt terug aan hoe hij het had met Monika toen zij nog leefde; hoe hij Ellen ontmoette en hoe hij nu leeft. Hij herleeft zijn leven eigenlijk voor de tweede maal, om zo te achterhalen wie de dader is, de vader van Bo. Ik vind het heel leuk dat hij heden en verleden combineert. Op deze manier is het boek heel begrijpelijk, makkelijk te volgen. Ik kon me zo beter inleven in de hoofdpersoon; ik begreep waarom hij bepaalde dingen deed. Bij elke handeling die Armin namelijk doet, vertelt hij door terug te denken aan zijn verleden, waarom hij ze doet.

Wat ik ook goed vind aan dit boek is dat er een heel onverwacht antwoord komt op de vraag die Armin steeds bezighoudt. Zijn vader is namelijk de biologische vader van Bo. Dit vond ik heel schokkend, mede ook doordat Armin dit zelf nooit had kunnen dromen.
Een onderhoudend boek met een onverwacht einde!

Ik vond het leuk om een leesverslag te maken. Op deze manier ga je dieper op het boek in. Normaal gesproken lees ik een boek, geef er een oordeel over en verder doe ik er niets mee. Doordat ik nu veel meer aandacht aan het boek en de verwerking ervan heb besteed, onthoud ik het veel beter. Ik vond 'De passievrucht' na het lezen al een goed boek, maar door er nog dieper in te kruipen, door middel van een leesverslag, ben ik het nog meer gaan waarderen.
Ik vond het schrijven van dit leesverslag over het algemeen niet moeilijk. Alleen bij de analyse moest ik echt alle gebeurtenissen goed op een rijtje zetten en goed kijken naar de technische kanten van het boek. Dit vond ik best lastig, maar uiteindelijk ben ik tevreden over het eindresultaat.

Verwerkingsopdracht

Beste Armin,

Na vele jaren kom je erachter dat Bo je eigen zoon niet is. Een schok. Je gaat op zoek naar de biologische vader van je kind. Een sprong in het diepe, dat is wat je eigenlijk maakt. Niet wetend wie je uit deze hel kan halen; de hel van onwetendheid. Daarom ga je op zoek, op zoek naar de man die kan vertellen dat hij de vader van Bo is. Je wilt het weten!
Nu beste Armin, moet je je wel realiseren dat , hoewel jij niet de biologische vader van Bo bent, je wel zijn opvoeder en beschermer bent. Jij hebt ervoor gezorgd dat hij is zoals hij is, een vrolijke, sociale jongen. Dit is toch veel belangrijker! Je hebt gezinnen waar het kind bij de biologische ouders woont, maar vreselijk ongelukkig is en zelfs hoopt dat hij op de een of andere manier andere ouders kan krijgen!
Begrijp me niet verkeerd. Ik zal niet ontkennen dat ik niet geschokt zou hebben gereageerd als ik in jouw schoenen zou hebben gestaan. Maar Bo houdt van zijn vader, van jou en ik weet zeker dat hij niet minder van je zal gaan houden nu hij weet dat je niet zijn biologische vader bent!

Ik wil je graag nog iets zeggen Armin en onthoud dit goed: ga niet minder van je zoon houden nu je weet dat jouw vader Bo's vader is. Je vader is niet de 'alleskunner' die je beschrijft. Jij bent de 'alleskunner'. Ik heb meer bewondering voor jou dan voor je vader. Een kind verwekken is makkelijk; een kind opvoeden allesbehalve dat! Bo weet dit ook en ik ben ervan overtuigd dat hij het vreselijk zal vinden als jij, zijn beschermer, hem laat vallen.
Ook hoop ik dat dit allemaal, dit hele gedoe rond Bo, je niet te veel zal beïnvloeden. Leef verder, het leven gaat door! Kijk naar de goede dingen om je heen en blijf de fijne vader die je was voor Bo. Alleen dan kun je gelukkig doorleven, samen met Ellen en Bo.