Zakelijke gegevens
De klopgeest
Gerrit Komrij
Roman
Amsterdam: De Bezige Bij, 2001
239 pag.
Keuze
Ik heb het boek ‘De klopgeest’ gekozen, omdat het voor mij het onbekendste boek op de lijst was. Oesters van Nam Kee heb ik al gelezen evenals Kees de jongen, Over ’t IJ leek me niet zo leuk, dus bleef er nog maar eentje over.
Plaats
In het boek worden ontzettend veel plaatsen beschreven. Hector zegt bij alles waar hij heen gaat hoe de straat heet. De meest besproken straat is de Nes. Daar woont hij.
1. Fragmenten over de Nes
‘Waar ik woon zijn alleen stenen, schaduwen en rottenis. De Nes mag het sieraad zijn van het uitgaansleven, een broeinest van vermaak, zonde en artisticiteit, ze is en blijft een steeg. Ze sluit de wandelaars aan weerszijden in, ze doemt boven ons op, met blokkendozen van smalle deuren blinde ruiten, stoepen, luiken en reclameborden. De keien van de straat worden bij de onderkant van de huizen nog donkerder, de schaduwen laten het wegdek ongemerkt overvloeien in de lange rij met winkels, woningen en uitgaansgelegenheden. Schaduwen brengen schaduwen voort. De huizen zijn als massieve, in het plaveisel gewortelde planten. Ze staan schots en scheef en hebben elkaar nodig om op te leunen.
Zo hoog reiken de planten de hemel in dat het vaak moeilijk valt uit te maken in welk seizoen je leeft. Ik weet in deze steeg alleen dat het zomer is door de namiddaggloed die er blijft hangen. Winter moet het zijn als het water zich verzamelt in meer dan buitensporig grote plassen. Muren, ramen en stoepen worden in dat seizoen doffe spiegels in allerlei tinten grijs.
Lente en herfst bestaan hier welbeschouwd niet, of je moet de dagen dat het vocht op de straatstenen aan het opdrogen is lente noemen en de Dagen dat de nevel eerder neigt naar bleekgrijs dan naar donkergrijs herfst.’ (blz. 19-20)
‘Wandelen in de Nes betekent bokkensprongen maken om je lijf en kleren droog te houden.’(blz. 20)
‘Maar mijn hart en ziel liggen in de duistere, bedompte Nes.’ (blz. 56)
‘Er zijn portieken en gangetjes, zo donker en nauw dat je er jaren voorbij kunt lopen zonder ze te ontdekken.’ (blz. 56)
‘Ik droom misschien daarom zo graag van licht en ruimte omdat ik geen andere stoffering ken dan de verbrokkelde stenen van de Nes, de weerschijn van de regen op de keien, die doet denken aan mica en parelmoer, de buizen die uit sponningen en kieren naar buiten steken waardoor een straal naar buiten spuit, de gaslampen, die in de namiddag hun gelige kleur verspreiden, de geuren die uit de rioolputten opstijgen, en de eeuwige parelgrijze bellen die omhoogblubberen uit de stoepen. De Nes is een stinkende darmspleet, waar alles groenig rot en glimt, een geheime binnenruimte van valse kleuren valse geuren, een vunzige koker van kelderwater en rioolmodder.’ (blz. 56-57)
‘Er staan in de Nes altijd zoveel mensen te drentelen, te hangen en te wachten op niets.’ (blz. 175)
2. Mijn verwachting
Nadat ik het boek gelezen had en nog een keer de stukken die betrekking hebben op de Nes heb ik een poos moeten nadenken over wat ik zou kunnen verwachten. Ik stel me Nes voor als een akelige straat. Heel klein dat er net een auto doorheen kan en er een stoep is van twee stoeptegels. Ik zie die hoeren al aan de kant staan te wachten op een auto en de dronkelappen over de stoeprand hangen. Volgens mij is het er erg druk. In mijn verbeelding is het er grijs, grauw en donker. Ook al komt de zon net op in de Nes is het toch donker. Alle mensen die daar komen lopen standaard met een paraplu. In mijn verbeelding zou een winkel die paraplu’s verkoopt aan het begin van de straat een winst hebben die niet te geloven is. Volgens mij zijn de huizen/gebouwen ook erg hoog. Zodat je je ook nog eens klein voelt als je er loopt. Klein en vies. De café’s zijn ook vies, van die bruine café’s. Allemaal ouwe mannen met pijpen en sigaren. Veel te jongen vrouwen die er geld willen verdienen, omdat ze nergens anders terecht kunnen. Dat is mijn verbeelding van de Nes.
3. De Nes
Toen ik in de Nes aankwam viel me gelijk op dat het een stuk groter was dan ik had verwacht. Zo’n ontzettend klein straatje is het helemaal niet! Er is een voetpad aan elke kant en alhoewel hij wel klein is, is hij er toch! Ook de weg is een stukje groter dan ik had verwacht. Er kan zegmaar anderhalve auto doorheen. Wel hangt er die grauwheid die ik verwacht had. Terwijl het op de Dam stralend weer was, was het hier toch een stuk kouder en killer. Zo als ik al verwacht had was het er inderdaad wel erg druk. Veel fietsers en wandelaars en af en toe een auto die er toeterend doorheen reed. De hoge huizen/gebouwen maakten wel dat ik me redelijk klein voelde. De bedomptheid die er hing en dat je niet zo goed de lucht kon zien maakten het tot een straat waar ik niet graag ’s avonds zou wandelen. Al met al was de Nes dus wel wat ik verwacht had.
De klopgeest
Gerrit Komrij
Roman
Amsterdam: De Bezige Bij, 2001
239 pag.
Keuze
Ik heb het boek ‘De klopgeest’ gekozen, omdat het voor mij het onbekendste boek op de lijst was. Oesters van Nam Kee heb ik al gelezen evenals Kees de jongen, Over ’t IJ leek me niet zo leuk, dus bleef er nog maar eentje over.
Plaats
In het boek worden ontzettend veel plaatsen beschreven. Hector zegt bij alles waar hij heen gaat hoe de straat heet. De meest besproken straat is de Nes. Daar woont hij.
1. Fragmenten over de Nes
‘Waar ik woon zijn alleen stenen, schaduwen en rottenis. De Nes mag het sieraad zijn van het uitgaansleven, een broeinest van vermaak, zonde en artisticiteit, ze is en blijft een steeg. Ze sluit de wandelaars aan weerszijden in, ze doemt boven ons op, met blokkendozen van smalle deuren blinde ruiten, stoepen, luiken en reclameborden. De keien van de straat worden bij de onderkant van de huizen nog donkerder, de schaduwen laten het wegdek ongemerkt overvloeien in de lange rij met winkels, woningen en uitgaansgelegenheden. Schaduwen brengen schaduwen voort. De huizen zijn als massieve, in het plaveisel gewortelde planten. Ze staan schots en scheef en hebben elkaar nodig om op te leunen.
Lente en herfst bestaan hier welbeschouwd niet, of je moet de dagen dat het vocht op de straatstenen aan het opdrogen is lente noemen en de Dagen dat de nevel eerder neigt naar bleekgrijs dan naar donkergrijs herfst.’ (blz. 19-20)
‘Wandelen in de Nes betekent bokkensprongen maken om je lijf en kleren droog te houden.’(blz. 20)
‘Maar mijn hart en ziel liggen in de duistere, bedompte Nes.’ (blz. 56)
‘Er zijn portieken en gangetjes, zo donker en nauw dat je er jaren voorbij kunt lopen zonder ze te ontdekken.’ (blz. 56)
‘Ik droom misschien daarom zo graag van licht en ruimte omdat ik geen andere stoffering ken dan de verbrokkelde stenen van de Nes, de weerschijn van de regen op de keien, die doet denken aan mica en parelmoer, de buizen die uit sponningen en kieren naar buiten steken waardoor een straal naar buiten spuit, de gaslampen, die in de namiddag hun gelige kleur verspreiden, de geuren die uit de rioolputten opstijgen, en de eeuwige parelgrijze bellen die omhoogblubberen uit de stoepen. De Nes is een stinkende darmspleet, waar alles groenig rot en glimt, een geheime binnenruimte van valse kleuren valse geuren, een vunzige koker van kelderwater en rioolmodder.’ (blz. 56-57)
‘Er staan in de Nes altijd zoveel mensen te drentelen, te hangen en te wachten op niets.’ (blz. 175)
2. Mijn verwachting
Nadat ik het boek gelezen had en nog een keer de stukken die betrekking hebben op de Nes heb ik een poos moeten nadenken over wat ik zou kunnen verwachten. Ik stel me Nes voor als een akelige straat. Heel klein dat er net een auto doorheen kan en er een stoep is van twee stoeptegels. Ik zie die hoeren al aan de kant staan te wachten op een auto en de dronkelappen over de stoeprand hangen. Volgens mij is het er erg druk. In mijn verbeelding is het er grijs, grauw en donker. Ook al komt de zon net op in de Nes is het toch donker. Alle mensen die daar komen lopen standaard met een paraplu. In mijn verbeelding zou een winkel die paraplu’s verkoopt aan het begin van de straat een winst hebben die niet te geloven is. Volgens mij zijn de huizen/gebouwen ook erg hoog. Zodat je je ook nog eens klein voelt als je er loopt. Klein en vies. De café’s zijn ook vies, van die bruine café’s. Allemaal ouwe mannen met pijpen en sigaren. Veel te jongen vrouwen die er geld willen verdienen, omdat ze nergens anders terecht kunnen. Dat is mijn verbeelding van de Nes.
3. De Nes
Toen ik in de Nes aankwam viel me gelijk op dat het een stuk groter was dan ik had verwacht. Zo’n ontzettend klein straatje is het helemaal niet! Er is een voetpad aan elke kant en alhoewel hij wel klein is, is hij er toch! Ook de weg is een stukje groter dan ik had verwacht. Er kan zegmaar anderhalve auto doorheen. Wel hangt er die grauwheid die ik verwacht had. Terwijl het op de Dam stralend weer was, was het hier toch een stuk kouder en killer. Zo als ik al verwacht had was het er inderdaad wel erg druk. Veel fietsers en wandelaars en af en toe een auto die er toeterend doorheen reed. De hoge huizen/gebouwen maakten wel dat ik me redelijk klein voelde. De bedomptheid die er hing en dat je niet zo goed de lucht kon zien maakten het tot een straat waar ik niet graag ’s avonds zou wandelen. Al met al was de Nes dus wel wat ik verwacht had.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden