De hemel van Hollywood door Leon de Winter

A 1. Algemeen/oriënterend Het boek De hemel van Hollywood is geschreven door Leon de Winter, geboren op 24 februari te ’s Hertogenbosch. Hij studeerde aan de filmacademie in Amsterdam, waarna hij enkele televisiefilms maakte. Hij begon eind jaren zeventig met schrijven en maakte zijn debuut met Zoeken naar Eileen W. Sindsdien heeft hij vele boeken geschreven die bijna allemaal gaan over het leven van een schrijver, en de zoektocht naar de ‘waarheden van het leven’. De 1e druk van De hemel van Hollywood vond plaats in 1997. In De hemel van Hollywood is een motto aan te wijzen, namelijk het vervangen van de werkelijkheid voor een aangenamer product. Dit is helaas erg moeilijk te realiseren, wat ook blijkt uit het boek. Het boek telt 285 bladzijdes en ik heb het vrij vlot gelezen, in ongeveer 2 avonden (+- 4 uur). Voordat ik begon met lezen had ik niet erg hoge verwachtingen van het boek, want een boek met als onderwerp Hollywood móet gewoon afgezaagd zijn, en eerlijk gezegd was het dat ook wel. 2. Samenvatting Het verhaal gaat over de acteur Tom Green, een man in de veertig die na een gevangenisstraf weer terug komt in Hollywood, straatarm. Hij neemt zijn intrek in het St. Martin’s hotel, een verpaupert hotel in een achterbuurt van Hollywood. Hij zoekt zijn oude vriend Robert Kant op, die hem een baan belooft, maar helaas dezelfde avond nog overlijdt. Tom bedrinkt zich en loopt in het St. Martin’s Jimmy Kage tegen het lijf, een drinkende acteur die eveneens aan lager wal is geraakt. Samen gaan ze naar de begrafenis van Robert Kant en daar stelt Jimmy Tom voor aan oscarwinnaar Floyd Benson, die al zijn geld is verloren en nu werkzaam is als electricien. Dronken rijden ze alledrie naar het Hollywood sign, dat ze toch graag wel eens van dichtbij zouden willen zien. In een nabij gelegen ravijn treffen ze daar het lijk van Tino Rodriquez aan, een man die Floyd herkent van het aanleggen van een alarmsysteem bij Rodney Digiacomo. Floyd heeft ze veel geld zien tellen, en vermoedt dat het gangsters zijn. In een bange opwelling nemen ze Tino mee en doen hem bij Floyd in een vrieskist. Tom bedenkt een plan om de gangsters van hun buit te beroven en zo er zelf met de buit van door gaan, namelijk door zich te verkleden als politiemannen. Floyd plaatst een zendertje en het avontuur begint. Ze komen erachter dat de bende uit 5 mensen bestaat (waaronder de dode Tino), en Tom komt erachter dat één van de bendeleden zijn verloren vriendin Paula is, die door een eerdere vriendin met een leugen is omgepraat Tom te verlaten. Paula had een script geschreven, De hemel van Hollywood, een bizar verhaal over een casinoroof dat nu in de praktijk is gebracht. Kage, Benson en Tom stelen uiteindelijk het geld, Tom krijgt Paula terug en iedereen gaat op reis naar het buitenland. Eind goed al goed?
B Belevingsvragen, 3. Eerste reactie Het boek sprak me niet aan, het verhaal was nogal afgezaagd omdat het erg graag mee wilde doen met de grote wereld en Hollywood. Zo zie je aan het begin fade in’s en cut’s, alsof het een film is. Dit komt nogal onzinnig en dom over. De gebeurtenis die me het beste is bijgebleven is de dood van Rodney Digiacomo, als Jimmy, Rodney door zijn hoofd schiet, tot verbazing van Floyd en Tom, want Kage had eerder gezegd dat het een speelgoedpistool was. Dit stukje was het enige deel met een beetje actie in het boek. Iets dat erg opvalt is het 2e deel van het boek, dat is een biografie van Tom Green, de echte Tom Green, en dan zie je dat het verhaal voor het grootste deel verzonnen is. Sterker nog, de indruk word gewekt dat hij dood is. C Verdieping, 4. Tijd, ruimte en personen Het verhaal speelt zich af in de tegenwoordige tijd (nergens blijkt uit dat dit niet zo is) en er zijn af en toe flashbacks naar het verleden van Tom. Deze flashbacks beantwoorden de vraag hoe Tom ooit in de gevangenis is beland, en alles is kwijtgeraakt. Ook wordt er verteld wat voor een relatie Tom ooit met Paula heeft gehad. Ook De vertelde tijd is erg moeilijk te achterhalen, maar ik schat ongeveer 50 jaar. Het verhaal speelt zich af op verschillende plaatsen, voor het grootste deel in Hollywood in het St. Martin’s hotel, het huis van Floyd Benson en de villa van Rodney Digiacomo. Ook speelt een deel zich af in Las Vegas. Het 2e deel van het boek speelt zich voornamelijk af in Nederland. De hoofdpersonen in het boek zijn Tom Green, een 40 jarige (ex-)acteur uit wiens perspectief het verhaal wordt gezien, Jimmy Kage, een (ex-)acteur in de 60 die last heeft van zweetbuien, Floyd Benson, een dikke (ex)acteur in de 70 die al zijn geld is kwijtgeraakt bij een beurs-crash, Paula een lange vrouw in de 40 die vroeg de vriendin van Tom was, Rodney Digiacomo, gangster en vriend van Paula, en Muscle en Steve, 2 corrupte gangsters van meeloperige aard. 5. Vertelwijze Leon de Winter is de verteller van het verhaal, het is in de hij-vorm geschreven. Er wordt niet ingegaan op de gedachtes of gevoelens van personen, de gebeurtenissen worden alleen maar verteld, iets dat het boek nogal oppervlakkig maakt. Ook zijn die rare film woorden nogal storend, iets dat waarschijnlijk bedoeld is om de intertekstualiteit te vergroten. 6. Thematiek en interpretatie De titel, De Hemel van Hollywood, is nogal dubbelzinnig gekozen. Ten eerste slaat hij terug op het verhaal zelf, dat zich afspeelt onder de hemel van Hollywood. Ten tweede is het de titel van het script dat Tom Green heeft geschreven (voorheen Fire) en ook van het script van Paula, dat gebruikt wordt voor de roof. Motieven die steeds terugkeren in het boek zijn natuurlijk de werkelijkheid en de filmwereld die met elkaar verweven zijn. Ook komt steeds ‘het uitdraaien’ van de kleur van Tom’s tv voor, Charlie (Tom’s buurman in het St. Martin’s) denkt dat er schadelijke straling uitkomt en raadt Tom dan ook ten zeerste aan de kleuren er onmiddellijk uit te draaien. Ook Nederlandse afkomst komt voortdurend voor, het wordt verschillende keren genoemd. In het 2e deel van het boek komt het Jodendom steeds terug. Het thema van het verhaal is de roof van de buit van een casinoroof. De mening over de werkelijkheid die de schrijver heeft willen uitdragen, is dat het te vervangen is voor een beter product. D Reflectie, 7. persoonlijke waardering Laten we beginnen met de naam ‘Tom Green’. Het is zo ongeveer de meest onoriginele naam die je zou kunnen bedenken, en ik kan me Leon de Winter voorstellen wanneer hij deze bedacht. Zittend op de bank kijkend naar MTV, of hij nog ergens een naam vandaan kon halen, en toen opeens … This is the Tom Green show… Het boek zelf vond ik erg slecht, het verhaal wordt verteld als een kleurloze reeks gebeurtenissen, zonder dat er ergens een inblik wordt gegeven in de gedachtes of gevoelens van de hoofdpersonen. Het verhaal wordt vlot verteld, het leest erg snel en is niet langdradig. Het verhaal zelf is nogal afgezaagd; casino’s, Hollywood, en gangsters vind ik niet echt originele onderwerpen. Toch wordt er in het 2e deel van het boek toch nog iets van kleur aan het verhaal gegeven, je komt erachter dat de werkelijkheid heel anders is, de slechte dingen zijn er uitgelaten (Floyd zou wel zijn doodgeschoten bij de roof, en niet naar de woestijn in Marokko zijn gegaan zoals het verhaal vertelt. Ook zou Tino niet begraven zijn). Het 2e deel vertelt ook dat Tom Green dood is, en dit komt meteen na het eind van het 1e deel waar verteld wordt dat Tom en Paula nog lang en gelukkig leven. Echt veel maakt het me niet uit, het hele verhaal oogt zoiezo nogal onrealistisch. Het 2e deel van het boek was wel langdradig, je had het echte verhaal al uit en dan komt er een nog ergere opsomming van gebeurtenissen, waar ik eigenlijk toch niet echt meer geïnteresseerd in was. Kortom, ik vond het een slecht boek, zelfs met dit onderwerp zou je er nog een leuk verhaal van kunnen maken, helaas is dit niet gebeurd. Bronnen: De Hemel van Hollywood

http://www.leondewinter.nl/