Primaire gegevens van het gelezen werk.
Het boek dat ik gelezen heb heet de grot en is geschreven door Tim Krabbé. Het boek is uitgeven in 1997 door uitgeverij Bert Bakker uit Amsterdam. Omdat ik het was lastig vond lezen uit de kopieën die we gekregen hadden heb ik gewoon het boek uit de bibliotheek gehaald. Dit boek heeft alleen 181 bladzijden en het gekopieerde boek heeft in totaal 139 bladzijden maar het is wel hetzelfde verhaal. Met het boek ben ik in totaal 5 ½ uur mee bezig geweest. Het boek heb ik uitgelezen op 16 November 2004.
Verantwoording van de keuze.
Over waarom ik dit boek gekozen heb kan ik heel kort zijn, we moesten namelijk allemaal hetzelfde boek lezen en de leraren van Nederlands hebben besloten dat dit het boek de grot moest zijn. Als ik zelf een boek uit mocht zoeken had ik dit boek denk ik niet uitgezocht.
Verwachtingen vooraf.
Als ik het boek zo eens bekijk denk ik dat het over een groep mensen gaat die in een grot vast zitten en dat daar dan hele spannende dingen gebeuren. Ik denk dit omdat het boek natuurlijk al de grot heet dus dan denk ik het gaat over een grot maar ik denk dat het wel spannend wordt omdat de voorkant van het boek heel mysterieus is!
Reactie achteraf.
Ik vind dit werk: niet beetje erg motivatie
1 2 3
Spannend X Ik vond het wel een spannend verhaal,
Omdat er allemaal drugs gesmokkeld moest worden en dat is altijd wel gevaarlijk.
Meeslepen X Ik vond het niet echt meeslepend omdat ik het verhaal moeilijk vond om te
meeslepend.
Begrijpen daardoor was het niet echt
Ontroerend X Ik vond het niet ontroerend, misschien beetje toen hij vermoord werd maar dat was ook zijn eigen schuld want hij ging drugs smokkelen
Grappig X Er kwamen geen grappige fragmenten
In.
Realistisch X Vond het verhaal best wel realistisch, ik denk dat dit ook wel in het echt kan
gebeuren.
Fantasierijk X Ik heb geen fantasie in het verhaal
Ontdekt.
Interessant X Ik vond het onderwerp niet interessant, bemoei me namelijk helemaal niet met drugs enzo en dat is toch de hoofdzaak
van het verhaal.
Origineel X Ik vond het verhaal niet echt origineel, ik denk dat ik zelf ook nog wel zoiets
kan bedenken.
Goed te X Ik vond het echt een heel moeilijk
begrijpen verhaal om te begrijpen, dit kwam hoofdzakelijk door al die flashbacks.
Dit werk heeft mij aan het denken gezet: Nee, omdat ik zo ie zo nooit drugs ga smokkelen. Dat weet ik zeker!
Ik heb iets aan het werk gehad: Nee, want ik heb verder niks geleerd van het boek.
Dit werk spreekt mij wel/niet aan: Nee, want ik houd me niet zo met drugssmokkel bezig.
Reactie op verwachtingen vooraf.
Wat ik dacht dat er in het boek ging gebeuren is niet echt uitgekomen. Het boek gaat ook niet echt heel erg veel over de grot, ik had het boek daarom ook niet de grot genoemd maar goed. De grot komt alleen in het laatste hoofdstuk aan orde. Dan zijn ze met het kamp (toen Egon dus 14 was) in de grot en daar leren Marjoke en Egon elkaar wat beter kennen. Het loopt af dat ze allebei hun hand leggen op een scheur die een lijn trekt tussen een kalksteen en een basaltlaag. Het mooie was dat de basaltlaag 10 miljoen jaar ouder was dan de kalksteen.
Samenvatting van de inhoud.
Egon gaat op survival met een groep kinderen van zijn leeftijd. Ze gaan met z’n allen naar de Ardennen. In deze vakantie leert Egon Axel kennen. Een stevige jongen met een eigen willetje. Egon kijkt eigenlijk wel een beetje tegen hem op. Axel is bij iedereen populair, heeft tegen iedereen een grote mond en zet alles naar zijn hand. Het gaat zelfs zo ver dat Axel hem overhaalt het met een meisje te doen. Egon weet ook niet of de meisjes die Axel en hij om den beurt pakten het wel leuk vonden wat ze deden. Op vakantie in de Ardennen leerde hij een meisje kennen. Marjoke. Het was een stil meisje, ze viel niet zo op in de groep. Maar toch was er iets in Egon dat hem aantrok om naar haar toe te gaan en met haar te praten. Hij was op haar verliefd en zij op hem, maar Axel moest het weer verpesten. Toen ze in paren bosbessen gingen plukken liep hij naar Marjoke toe om met haar te gaan. Maar Axel duwde hem al naar de rondborstige Vera. Een tijd later toen hij voor geoloog studeerde woonde hij in de Grim. Ook daar kwam hij Axel tegen, Axel heeft inmiddels een vriendin gekregen die Hildegonde heet. De tijd in de Grim was een tijd van plezier en feest. Het was altijd gezellig. En had je een of ander pep middel nodig, dan kon je naar Axel gaan. Op een dag stond er een artikel in de krant over het verdwijnen van jongeren rondom de Grim. Het was Egon eigenlijk nooit zo opgevallen. Maar nu hij na ging denken realiseerde hij zich dat hij de vriendin van Axel, Hildegonde, en Frisco, een stille jongen met wie hij wel eens had gepraat, al een hele tijd niet meer had gezien. Hij legde direct het verband met Axel. Die moest er iets mee te maken hebben dacht Egon. Op een avond riep Axel hem. Axel stond in een hoekje met een Chinees meisje en vroeg hem of hij gewoon wilde verdwijnen. Voor fl.1200,- zal niemand iets meer van hem horen. Maar hij weigerde. Hij wist inmiddels dat Axel zich bezig hield met ongure dingen. Ongeveer acht jaar later werkte Egon als Geoloog. Hij gaf aardrijkskunde op een school en schreef voor een aantal vakbladen over geologie. Hij had ook een vriendin gekregen. Adriënne. Zij was de dochter van de eigenaar van een heleboel restaurants in Nederland en Spanje. Hij kon in het bedrijf van haar vader komen werken. Maar hij weigerde. Hij was geoloog, zijn wens. Adriënne moest hem maar zo nemen als hij was. Op een dag toen hij naar het station ging omdat hij als instructeur voor een expeditie naar de Ardennen moest, kwam hij Axel tegen. Axel reed hem naar België en hebben daar samen een hoop oude herinneringen opgehaald. Toen Egon terug was van de expeditie zag hij een artikel in de krant over een expeditie in Amerika. Maar die was veel te duur. Zo veel geld had hij nooit. Hij wilde perse op de expeditie. Het was zijn droom. Hij moest ergens geld vandaan halen. Egon ging drugs smokkelen. En wel naar Ratanakiri. Daar was niet zo lang geleden een Nederlander onthoofdt omdat hij drugs het land had in gesmokkeld. En nu ging Egon dat doen. In Ratanakiri huurt hij een kamer in een hotel en bereid zich geheel voor op de overhandiging. Hij was stik zenuwachtig en probeerde zo min mogelijk op te vallen. Hij ging naar de disco. Daar liet hij een gehandicapte jongen op zijn auto passen. Daarna was hij zijn koffer gaan halen en naar de plaats van de overhandiging gereden. Hij moest wachten. Hij was te vroeg. Er stopte een auto een eindje van de zijne en er kwam een vrouw uit. Ze vroeg hem om een wachtwoord. Waarna hij had gereageerd zei zij haar wachtwoord. Ze gingen samen naar de auto van de vrouw en gingen samen op de achterbank liggen. De volgende ochtend werden ze beide dood aangetroffen. De schrijver van het artikel over de verdwijning van studenten rondom de Grim was Michiel Polak. Hij was direct op de moord in Ratanakiri af gegaan. Er was al een dader aangewezen. Oum Phen, de gehandicapte bij de disco. Maar Michiel geloofde niet dat hij de dader was en ging zelf op onderzoek uit. Hij ondervraagt verschillende mensen. Zelfs de dictator van Ratanakiri, generaal Sophal. Hij komt erachter dat de twee vermoordde mensen niet door één gehandicapte vermoord kunnen zijn. Zelfs niet door één niet gehandicapte. Het blijft onzeker wat er vlak voor de moord is gebeurd.
Niet lang nadat Marjoke met de groep naar de Ardennen was geweest, emigreerde ze samen met haar ouders naar Amerika. Omdat haar vader daar werk had. In de loop der tijd kreeg ze een man. Haar grote hobby was het verzamelen en bestuderen van stenen. Ze was er helemaal gek van. Ze had haar naam laten veranderen in Marcie en noemde haar stenenwinkeltje dan ook Marcie’s Gems. De opbrengsten waren laag, en de kosten waren hoog. De eerste twee jaar betaalde haar goed verdienende vriend de huur. Maar toen hij dat niet meer deed moest ze het geld ergens anders vandaan halen. Op een dag vertelde ze aan haar vriend David dat ze weer naar een stenenbeurs ging. Maar dit keer bleef ze veel langer weg dan normaal. Ze was drugs gaan smokkelen naar Ratanakiri. Daar ontmoette ze Egon bij de overdracht. Daarna zijn ze alle twee vermoord.
Thema/motieven/titel/motto.
Dit is typisch een verhaal met een driehoeksverhouding. Het verhaal speelt zich namelijk af met de volgende drie personen. Egon, Axel en Marjoke.
* Axel is een crimineel die veel mensen manipuleert in het verhaal. Axel is een echte egoïst.
* Egon is daar in tegen een hele nette man. Het is echt een tegenpool van Axel. Egon is een hele beïnvloedbare jongen en daar maakt Axel dus ook gebruik van, Egon is dus erg manipuleerbaar.
* Marjoke is een hele verlegen en dromerige meid maar heeft wel erg veel doorzettingsvermogen. Ook Marjoke word erg gemanipuleerd door Axel.
In het verhaal komt ook een leidmotief voor. Dit is een element die steeds terug komt in het boek en het kan verwijzen naar het thema.
Axel vraagt heel vaak in het boek aan Egon wat er in de zoutvaatjes zat.
Egon zei hier steeds op niks en dit was ook het goede antwoord.
Het verhaal speelt zich af op vijf verschillende plaatsten. Namelijk in Ratanakiri, in de Ardennen, in de grim in A`dam, in waterhead (Amerika) en in de grot. Maar het hele verhaal draait uiteindelijk om de grot. Daar komen Egon en Marjoke dan ook samen. Dit was namelijk toen zij beide hun hand op de scheur legden, maar na het kamp zijn ze weer bij elkaar weggegaan terwijl ze eigenlijk toch nog wel van elkaar hielden, maar ze komen gelukkig wel weer samen in Ratanakiri alleen gaan ze hier alleen dood door een roofmoord maar dan zijn ze nog wel steeds samen want ze gaan nu samen de dood in!
Dit boek is een complexe roman en heeft vier lange hoofdstukken en het laatste hoofdstuk is erg kort.
De hoofdstukken zijn perspectief. Het 1ste, 2de en 5de hoofdstuk worden allemaal door Egon verteld. Het 3de hoofdstuk door Michiel Polak en het 4de hoofdstuk door Arthur.
Het hele verhaal is a chronologisch, het speelt zich steeds in een andere tijd af.
De persoonlijke beoordeling
Het onderwerp
Het onderwerp van het boek herken ik gelukkig niet in mijn eigen belevingswereld. Ik gebruik zelf geen drugs en smokkel het dus al helemaal niet en al mijn vrienden hebben helemaal niks met drugs te maken. Ik hoop dat ik dat de rest van mijn leven ook zo mag houden.
Ik ken ook nog een andere film over drugs smokkel. Dit is de film Bad Boys 2 alleen is hier sprake van drugs smokkel in Miami.
Egon rekende. De heroïne die Doornenbosch bij zich had gehad was zo`n vijf miljoen waar – hoeveel zou de koerier krijgen die zoiets smokkelde? Een procent was al vijftigduizend – zoiets moest het toch zijn. En al was het iets minder: het zou genoeg zijn mom met de Amerikanen mee te gaan.
De gebeurtenissen
Ik vond het aantal gebeurtenissen in het boek voldoende, ik denk dat als er meer gebeurtenissen in voor zouden komen het te ingewikkeld werd omdat het boek al steeds flashbacks had en als er minder gebeurtenissen in voor zouden komen dat het boek dan te saai werd.
Ik vond de afloop van het boek niet goed, de hoofdrol speler is dan al dood en dan word nog eens verteld wat er in de grot is gebeurd toen hij 14 jaar was. Ik denk dat ze het boek beter kunnen stoppen nadat hij dood was aangetroffen.
De personen
Ik vond dat de hoofdpersoon wel levensecht over kwam want al zijn gevoelens werden wel heel duidelijk beschreven.
Ik zelf kon me niet helemaal in leven op de hoofdpersoon. Ik heb alles wat hij meegemaakt heeft (gelukkig) nog nooit meegemaakt. Als je de gebeurtenissen zelf mee hebt gemaakt leef je, je vaak sneller in. Maar ik begreep het gevoel van de hoofdpersoon wel heel goed.
De opbouw
Ik vond het verhaal heel moeilijk om te lezen, dit kwam omdat het hele boek bestond uit flashbacks. Het verhaal begon namelijk met dat Egon in het land was waar hij de drugs ging smokkelen en daarna ging het in een keer over opdat hij 14 jaar was en zo verwisselde het steeds van tijd, dit vond ik vrij lastig om te begrijpen want op bepaalde plekken wist je niet eens meer in welke tijd je precies zat.
In het boek was ook een stuk wat ik wel heel verrassend vond of eerlijk gezegd heel grappig. Dit was toen Axel en Egon allebei met een meisje gingen vrijen en halve wege gingen ruilen. Dit vond ik echt zo`n grappig stukje.
Terwijl Egon nog dacht dat minstens een stel de bosjes in zou gaan, had Axel eenvoudigweg zijn meisje vastgepakt en was hij begonnen. Toen had Egon het meisje aan zijn kant van de tentpaal ook maar vastgepakt. Later had hij ontdekt dat hij niet meer wist wie dat was. De eerste jaren na het kamp had hij zeker geweten dat het Florrie was, maar na een moment van twijfel, omdat het logischer zou zijn dat Axel met haar was begonnen, was die zekerheid nooit meer teruggekomen. Wie het ook was, hij herinnerde zich het moment van schrik, midden in de verhitte schaamtevolle, tegen elkaar aan botsende bewegingen, waarop iets dat weerstand bood zich opende, zij even zuchtte, en hij naar binnen viel, meteen omsloten door een warme, sterke greep. Hij herinnerde zich ook het geluid dat Axel had gemaakt, een soort hijgen en lachen tegelijk, en de stroefheid in hete lichaam van zijn meisje, samen met haar welwillendheid, en de lach die ze af en toe had gelachen om te kunnen geloven dat het leuk was, als van iemand die gekostumeerd op een ongekostumeerd bal is verschenen en die er nu maar het beste van maakt. Hij was klaargekomen en waarschijnlijk was Axel hem voorgegaan, want die begon hem meteen weg te duwen om van meisje te wisselen. Ze kropen langs elkaar heen naar de andere kant van de tentpaal, en gingen verder met het andere meisje. Er was daarbij niet meer gelachen. Axel kwam snel opnieuw klaar, met een hoog geluid. Egon was nog bezig met zijn tweede meisje toen de tent werd opengerukt.
Het taalgebruik
Ik vond het taalgebruik van het boek wel goed want ik begreep alle woorden wel maar wat ik echt heel erg vervelend vond was dat er flashbacks in het boek zaten want hierdoor begreep ik het bijna helemaal niet maar gelukkig ben ik er toch nog uit gekomen!!
Dit stuk van het boek wil ik wel even onthouden omdat Egon steeds niet in de gaten heeft wat Axel nou eigenlijk voor werk doet en dus vraag Egon het maar aan Axel wat voor werk hij doet en dat vond ik wel een mooi stukje.
‘Wat doe je echt om geld te verdienen?” vroeg Egon. Hij hield zijn adem in om zijn plotselinge durf. Het kwam door het “Beste vriend”. Axel aarzelde even, en schoot toen in de lach. “Zaken”, zei hij. “Wat voor zaken?” “godverdomme, Egon. Gestampte muisjes” “gestampte muisjes? Bedoel je heroïne?” “Heroïne is bruin,” zei Axel.
REACTIES
1 seconde geleden