Door Gert-Jan uit klas 3ta
Titel
De glazen brug.
Auteur
Marga Minco
Eerste Druk
1986
Uitgever
Bert Bakker
De auteur:
Marga Minco is het pseudoniem van Sara Minco, die op 31 maart 1920 geboren wordt in Ginneken. Ze is de enige die het wegvoeren van haar familie in de oorlog overleeft. De voornaam Marga is een overblijfsel van haar onderduikersnaam Marga Faes. Ze trouwt met de schrijver/dichter Bert Voeten, waar zij na enkele jaren van scheidt. Haar werk wordt grotendeels door oorlogservaringen gekleurd. Haar debuut is Het bittere kruid uit 1957, dat in 1985 wordt verfilmd door Kees van Oostrum. Marga Minco distantieert zich echter volledig van deze verfilming. Als haar verhalen niet over de oorlog gaan, dan spelen eenzaamheid en isolement een grote rol. Het toeval is ook belangrijk in haar boeken. Ze schrijft ook korte verhalen en kinderboeken, onder andere Kijk ´ns in de la (1963) en De verdwenen bladzij (1994). Ze krijgt in 1957 de Multatuli-prijs voor het verhaal Het adres en in 1958 ontvangt ze de Vijverbergprijs voor Het bittere kruid.
Samenvatting
De Glazen Brug is het levensverhaal van de Joodse vrouw Stella. Ze heeft een speciaal talent voor het onthouden van cijfers, wat vooral in de oorlog erg belangrijk is. Je mag natuurlijk nooit een papiertje met een telefoonnummer bij je hebben, maar alles moet onthouden worden. Ook hecht ze een speciale waarde aan de getallen 7 en 13. Ze geeft tekenles aan een groepje kinderen op een Joodse school, en met de dag ziet ze het groepje kleiner worden. Als zij op een dag iets langer op school blijft vindt er net op dat moment een razzia plaats waarbij haar ouders meegenomen worden. Ze probeert dan allerlei getallen die met die dag te maken hebben op te tellen en te delen door 13. Ze zoekt hulp bij het verzet en vanaf dat moment begint haar zwerftocht van het ene onderduikadres naar de volgende. Haar adressen krijgt ze van een man bij het verzet, Roelofs. Zijn reden om bij het verzet te gaan is dat hij gek is op Joodse vrouwen. Hij is dan ook niet erg betrouwbaar en probeert ook misbruik van haar te maken. Liefde van de mensen waar ze ondergedoken zit kan ze niet verwerken. Ze had er een hekel aan om zo verzorgd te worden, en om door de mensen te worden gezien als een tweede dochter. Zo wordt het voor haar steeds moeilijker om zich te binden aan mensen of er een relatie mee te beginnen. Pas als ze in contact komt met Carlo lijkt haar leven iets tot rust te komen. Hij bezorgt haar een nieuw persoonsbewijs dat er veel echter uit zien dan alle andere die ze heeft gehad. Carlo vertrouwd haar toe dat het een echt persoonsbewijs is, van een meisje uit Avezeel dat pas overleden is. Haar naam is Maria Roselier en Carlo raadt haar aan om na de oorlog het plaatsje eens te bezoeken. Veel waarde hecht ze dan nog niet aan de woorden, maar de naam van het dorpje onthoudt ze wel. Met Carlo krijgt ze ook voor het eerst sinds lange tijd een korte relatie. Bij hem voelt ze eindelijk weer liefde en warmte, wat ze al zo lang had gemist. De dagen dat ze bij elkaar zijn voelt ze dat ze eindelijk weer even zich zichzelf kan zijn, ook al is ze een onderduikster met een paspoort van iemand anders. Maar ook haar relatie met Carlo houdt niet lang stand. Carlo gaat weer verder met zijn verzetswerk en komt niet meer terug. Stella begint nu met het schrijven van brieven. Ze schrijft over zichzelf aan een ex-vriendje, aan mensen waar ze ooit ondergedoken zat, aan een familielid. De brieven gaan de kachel in, maar toch lucht het haar een beetje op dat ze eindelijk kwijt is wat ze wilde zeggen. Hiermee eindigt het 1e deel van het verhaal. Na de oorlog zoekt ze nog naar haar broer en zijn vrouw, die ook opgepakt zijn. Ze vindt hen echter niet meer, en ook de rest van haar familie kan ze niet meer vinden. Het verhaal gaat verder 20 jaar na de oorlog. Ondertussen is ze al met Reinier getrouwd geweest, maar dat was geen gelukkig huwelijk. De oorlog had voor haar als gevolg dat ze geen goede relaties meer kan opbouwen. Reinier begrijpt haar echter niet, hij vertelt aan vrienden over haar onderduikperiode alsof het een glorietijd was. Na 12 jaar verlaat ze hem dan ook en gaat ze op zoek naar het meisje waar zij ooit haar naam van kreeg. Daar staat niet veel meer over. Ze vertrekt naar het dorpje Avezeel. Ze bezoekt daar een dorpsarts van wie ze haar informatie krijgt. Nu wordt haar ook duidelijk dat Carlo in Avezeel gewoond heeft, maar wat hij met Maria Roselier te maken heeft, daar komt ze verder niet achter. Als haar eindelijk het verhaal van Maria Roselier is verteld eindigt het verhaal.
Verklaring van de titel
De zogenaamde glazen brug is een soort verbinding tussen de hoofdpersoon (Stella) en haar familie en vrienden, die omgekomen zijn in de Tweede Wereldoorlog. Stella staat als het ware aan de ene kant van de brug en haar familie en vrienden aan De andere kant. Zij is in het verhaal naar De andere kant van de brug gegaan en ieder-een die ze kende was aan de ene kant van de brug gebleven. Met de glazen brug is een beijzelde boog-brug bedoeld, die een soort verbinding legt tussen leven en dood.
Genre
Oorlogsroman
Perspectief
Het eerste deel van het boek heeft een subjectief-ik perspectief en het tweede deel heeft een subjectief-zij perspectief. Je kent de gedachten en gevoelens van Stella.
Beschrijving van de Hoofdpersonen
Stella:
Stella is een 22-jarige Joodse vrouw. Ze had een erg sterke band met haar vader. Stella heeft het moeilijk gehad in de oorlog en na de oorlog heeft ze weinig over om een toekomst op te bouwen. Toch gloort er licht voor haar aan het einde van het verhaal. Ze is een rond karakter.
Carlo:
Carlo is degene die ervoor zorgt dat Stella in Amsterdam kan onderduiken en dat ze een nieuw persoonsbewijs krijgt. Carlo wordt Stella´s vriend. Toevallig is Carlo een vriend van de zoon van dokter Zegelrijke, die Stella over Maria vertelt en haar mededeelt dat Carlo dood is. Hij is een vlak karakter.
Maria:
Maria Roselier is een overleden vrouw, van wie Stella het persoonsbewijs krijgt. Stella probeert haar identiteit aan te nemen. Ze is een vlak karakter.
Tijd
Het verhaal is niet-chronologisch, want er komen veel flash-backs in voor. Bijvoorbeeld de keren dat ze haar vader ophaalt van de trein en over haar korte leraresloopbaan. Het boek speelt zich af in ongeveer tien jaar.
Ruimte
Het verhaal speelt zich vooral af op de onderduikplaatsen waar Stella heeft gezeten. Er komen ook parallellen in het boek voor; bijvoorbeeld een vogel die vastgevroren zit met de bezetting van Nederland.
De bedoeling van de schrijver
Haar bedoeling is denk ik om te vertellen hoe het als Jood in die tijd was.
Eigen mening
het boek was best wel leuk, maar soms begon het ook wel saai te worden. Er ware saaie en spannende stukken in het boek
Titel
De glazen brug.
Auteur
Marga Minco
Eerste Druk
1986
Uitgever
Bert Bakker
De auteur:
Marga Minco is het pseudoniem van Sara Minco, die op 31 maart 1920 geboren wordt in Ginneken. Ze is de enige die het wegvoeren van haar familie in de oorlog overleeft. De voornaam Marga is een overblijfsel van haar onderduikersnaam Marga Faes. Ze trouwt met de schrijver/dichter Bert Voeten, waar zij na enkele jaren van scheidt. Haar werk wordt grotendeels door oorlogservaringen gekleurd. Haar debuut is Het bittere kruid uit 1957, dat in 1985 wordt verfilmd door Kees van Oostrum. Marga Minco distantieert zich echter volledig van deze verfilming. Als haar verhalen niet over de oorlog gaan, dan spelen eenzaamheid en isolement een grote rol. Het toeval is ook belangrijk in haar boeken. Ze schrijft ook korte verhalen en kinderboeken, onder andere Kijk ´ns in de la (1963) en De verdwenen bladzij (1994). Ze krijgt in 1957 de Multatuli-prijs voor het verhaal Het adres en in 1958 ontvangt ze de Vijverbergprijs voor Het bittere kruid.
Samenvatting
De Glazen Brug is het levensverhaal van de Joodse vrouw Stella. Ze heeft een speciaal talent voor het onthouden van cijfers, wat vooral in de oorlog erg belangrijk is. Je mag natuurlijk nooit een papiertje met een telefoonnummer bij je hebben, maar alles moet onthouden worden. Ook hecht ze een speciale waarde aan de getallen 7 en 13. Ze geeft tekenles aan een groepje kinderen op een Joodse school, en met de dag ziet ze het groepje kleiner worden. Als zij op een dag iets langer op school blijft vindt er net op dat moment een razzia plaats waarbij haar ouders meegenomen worden. Ze probeert dan allerlei getallen die met die dag te maken hebben op te tellen en te delen door 13. Ze zoekt hulp bij het verzet en vanaf dat moment begint haar zwerftocht van het ene onderduikadres naar de volgende. Haar adressen krijgt ze van een man bij het verzet, Roelofs. Zijn reden om bij het verzet te gaan is dat hij gek is op Joodse vrouwen. Hij is dan ook niet erg betrouwbaar en probeert ook misbruik van haar te maken. Liefde van de mensen waar ze ondergedoken zit kan ze niet verwerken. Ze had er een hekel aan om zo verzorgd te worden, en om door de mensen te worden gezien als een tweede dochter. Zo wordt het voor haar steeds moeilijker om zich te binden aan mensen of er een relatie mee te beginnen. Pas als ze in contact komt met Carlo lijkt haar leven iets tot rust te komen. Hij bezorgt haar een nieuw persoonsbewijs dat er veel echter uit zien dan alle andere die ze heeft gehad. Carlo vertrouwd haar toe dat het een echt persoonsbewijs is, van een meisje uit Avezeel dat pas overleden is. Haar naam is Maria Roselier en Carlo raadt haar aan om na de oorlog het plaatsje eens te bezoeken. Veel waarde hecht ze dan nog niet aan de woorden, maar de naam van het dorpje onthoudt ze wel. Met Carlo krijgt ze ook voor het eerst sinds lange tijd een korte relatie. Bij hem voelt ze eindelijk weer liefde en warmte, wat ze al zo lang had gemist. De dagen dat ze bij elkaar zijn voelt ze dat ze eindelijk weer even zich zichzelf kan zijn, ook al is ze een onderduikster met een paspoort van iemand anders. Maar ook haar relatie met Carlo houdt niet lang stand. Carlo gaat weer verder met zijn verzetswerk en komt niet meer terug. Stella begint nu met het schrijven van brieven. Ze schrijft over zichzelf aan een ex-vriendje, aan mensen waar ze ooit ondergedoken zat, aan een familielid. De brieven gaan de kachel in, maar toch lucht het haar een beetje op dat ze eindelijk kwijt is wat ze wilde zeggen. Hiermee eindigt het 1e deel van het verhaal. Na de oorlog zoekt ze nog naar haar broer en zijn vrouw, die ook opgepakt zijn. Ze vindt hen echter niet meer, en ook de rest van haar familie kan ze niet meer vinden. Het verhaal gaat verder 20 jaar na de oorlog. Ondertussen is ze al met Reinier getrouwd geweest, maar dat was geen gelukkig huwelijk. De oorlog had voor haar als gevolg dat ze geen goede relaties meer kan opbouwen. Reinier begrijpt haar echter niet, hij vertelt aan vrienden over haar onderduikperiode alsof het een glorietijd was. Na 12 jaar verlaat ze hem dan ook en gaat ze op zoek naar het meisje waar zij ooit haar naam van kreeg. Daar staat niet veel meer over. Ze vertrekt naar het dorpje Avezeel. Ze bezoekt daar een dorpsarts van wie ze haar informatie krijgt. Nu wordt haar ook duidelijk dat Carlo in Avezeel gewoond heeft, maar wat hij met Maria Roselier te maken heeft, daar komt ze verder niet achter. Als haar eindelijk het verhaal van Maria Roselier is verteld eindigt het verhaal.
De zogenaamde glazen brug is een soort verbinding tussen de hoofdpersoon (Stella) en haar familie en vrienden, die omgekomen zijn in de Tweede Wereldoorlog. Stella staat als het ware aan de ene kant van de brug en haar familie en vrienden aan De andere kant. Zij is in het verhaal naar De andere kant van de brug gegaan en ieder-een die ze kende was aan de ene kant van de brug gebleven. Met de glazen brug is een beijzelde boog-brug bedoeld, die een soort verbinding legt tussen leven en dood.
Genre
Oorlogsroman
Perspectief
Het eerste deel van het boek heeft een subjectief-ik perspectief en het tweede deel heeft een subjectief-zij perspectief. Je kent de gedachten en gevoelens van Stella.
Beschrijving van de Hoofdpersonen
Stella:
Stella is een 22-jarige Joodse vrouw. Ze had een erg sterke band met haar vader. Stella heeft het moeilijk gehad in de oorlog en na de oorlog heeft ze weinig over om een toekomst op te bouwen. Toch gloort er licht voor haar aan het einde van het verhaal. Ze is een rond karakter.
Carlo:
Carlo is degene die ervoor zorgt dat Stella in Amsterdam kan onderduiken en dat ze een nieuw persoonsbewijs krijgt. Carlo wordt Stella´s vriend. Toevallig is Carlo een vriend van de zoon van dokter Zegelrijke, die Stella over Maria vertelt en haar mededeelt dat Carlo dood is. Hij is een vlak karakter.
Maria:
Maria Roselier is een overleden vrouw, van wie Stella het persoonsbewijs krijgt. Stella probeert haar identiteit aan te nemen. Ze is een vlak karakter.
Het verhaal is niet-chronologisch, want er komen veel flash-backs in voor. Bijvoorbeeld de keren dat ze haar vader ophaalt van de trein en over haar korte leraresloopbaan. Het boek speelt zich af in ongeveer tien jaar.
Ruimte
Het verhaal speelt zich vooral af op de onderduikplaatsen waar Stella heeft gezeten. Er komen ook parallellen in het boek voor; bijvoorbeeld een vogel die vastgevroren zit met de bezetting van Nederland.
De bedoeling van de schrijver
Haar bedoeling is denk ik om te vertellen hoe het als Jood in die tijd was.
Eigen mening
het boek was best wel leuk, maar soms begon het ook wel saai te worden. Er ware saaie en spannende stukken in het boek
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden