De eeuwige jachtvelden door Nanne Tepper

1. Complete titelbeschrijving Auteur: Nanne Tepper
Titel: De eeuwige jachtvelden
1e druk verschenen in: september, 1995
Gelezen druk: vijfde druk
Gelezen druk verschenen in: februari, 1998
Uitgeverij: Uitgeverij contact
Plaats: Amsterdam
Aantal bladzijden: 260 2. Titelverklaring De titel “de eeuwige jachtvelden” slaat op Victor die als een indiaan op jacht is op de jachtvelden naar het geluk. Dit was in zijn kindertijd toen hij op zomerkamp was en daar meisjes besluipt. Later in het boek vind je ook een verwijzing naar een uitspraak van Nabokkov. Deze zei dat de man altijd moest jagen. Het woord “jacht” slaat ook op Victor zelf. Hij is inmiddels halverwege de twintig en nog steeds zijn de indianen dromen die hij vroeger had nog niet voorbij. Hij blijft geloven in de liefde en het geluk. Deze liefde probeert hij te vinden in zijn onaanraakbare zus die hij aan de ene kant aanbid, maar aan de andere kant niet kan bereiken. In het boek zelf zegt Victor ook dat je een gegeven ( een talent) niet mag verdoezelen, want dat leidt tot het afblazen van de jacht. En er moet nu eenmaal gejaagd worden. 3. Motivering van je boekkeuze Toen we te zien kregen welke boeken we allemaal mochten lezen, zaten er maar een paar boeken bij die ik kende. De meeste kende ik dus niet. Ik had al een paar achterkanten van de boeken gelezen, maar er zat niet echt iets tussen wat mij aansprak. Toen had ik maar besloten dat ik “au pair” zou gaan lezen, maar ik had het boek nog niet geleend of ik had al van veel klasgenoten te horen gekregen dat het een heel saai boek was en dat ik er maar niet aan moest beginnen. Ik heb dit boek toen maar snel weggelegd. Toen ik de achterkant van “de eeuwige jachtvelden” had gelezen sprak mij dit nog het meest aan van al de boeken die er lagen. Het onderwerp incest wordt niet zo vaak beschreven en daarom leek het mij wel een interessant boek. Dus zo ben ik uiteindelijk tot mijn keuze gekomen.
4. Korte inhoud Zie bijlagen 5. Eerste persoonlijke reactie Toen ik in “de eeuwige jachtvelden” begon, vond ik het heel moeilijk om er in door te blijven lezen. Ik vond het geen leuk boek. Maar toen ik het verder las begon ik het steeds leuker te vinden en toen ik het uit had vond ik het toch een heel mooi boek. Dit had ik echt niet verwacht. Het verhaal is heel realistisch, hoewel het misschien niet zo vaak voorkomt. Ik vond het ook leuk dat Tepper over een onderwerp heeft geschreven waar vaak nog een beetje een taboe op licht, net als bij dit boek. Het boek is me dus heel erg meegevallen en ik vond het leuk om het gelezen te hebben. 6. Lezen van secundaire literatuur Zie bijlagen 7. Uitgebreide persoonlijke reactie Onderwerp: Het onderwerp van de tekst is de incestueuze relatie tussen Victor en zijn zus Lisa. Het hele boek draait om deze twee mensen, hoe ze naar elkaar verlangen terwijl dit eigenlijk niet kan en hoe ze soms toch aan deze verlangens toe geven. Ik had nog nooit een boek gelezen over een incestueuze relatie. Het was een geheel nieuw onderwerp voor mij. Het leek me daarom wel interessant om over dit onderwerp een keer te gaan lezen. Ik vond het boek ook wel boeiend, want je zit je toch heel de tijd af te vragen hoe het nu verder zou gaan met Victor en Lisa. En hoe de omgeving erop reageert en erover denkt. Ik had eigenlijk niet echt bepaalde verwachtingen over dit boek. Ik dacht alleen dat het over een relatie tussen een broer en een zus zou gaan omdat ik dit op de achterkant van het boek had gelezen. Dit bleek ook zo te zijn, dus deze verwachting is uitgekomen. Dit onderwerp ligt niet in mijn belevingswereld en ik wil er ook zeker niet over nadenken. Over het onderwerp zelf ben ik ook niet anders gaan denken, maar als je het boek zo leest krijg je wel het idee dat het okay is wat er tussen hen gebeurt. Dit komt misschien omdat je de gedachtegang van beide personages beleeft en zo een beeld krijgt van hun leven. Ik vind dat het onderwerp goed is uitgewerkt. Hij gaat er diep op in en dat is wel mooi, want zo kun je jezelf goed in het verhaal inleven. Het verhaal is juist niet oppervlakkig, want je krijgt ook de gedachten en gevoelens van de personen te weten. Zo komt er vanzelf meer diepgang in. Er wordt in het boek wel een bepaalde visie op het onderwerp incest gelegd. Er ligt een taboe op dit onderwerp en de schrijver wilde met dit boek ook een boodschap geven en tegelijkertijd een einde brengen aan dit taboe. Namelijk: “Als twee mensen geestelijk gelijkwaardig aan elkaar zijn, mogen ze toch doen wat ze willen.” Ik heb nog nooit een boek of film gezien met een dergelijk onderwerp. Gebeurtenissen: De belangrijkste gebeurtenis in het boek vind ik de gebeurtenis waarin Victor Lisa ontmaagd. Het is belangrijk omdat ze naar mijn inzicht al de hele tijd naar dit moment toewerken. Ze zijn verlegen bij elkaar terwijl ze elkaar toch zo graag willen. En met deze gebeurtenis denk je als lezer toch een beetje van: “hè, hè eindelijk.” De gebeurtenissen worden in het boek goed beschreven. Deze gebeurtenis heeft ook de meeste indruk op mij gemaakt. Ik vind dat zowel de gebeurtenissen als de gedachten van de personages een belangrijke rol spelen. Door de gedachten te beschrijven leer je de personages beter kennen dan wanneer je alleen over gebeurtenissen leest, maar met alleen gedachten heb je geen leuk verhaal naar mijn inzien. Ik vind dus dat het allebei even belangrijk is in dit boek. De gebeurtenissen in dit boek zijn erg geloofwaardig geschreven, de familie Prins zou ook gewoon een familie bij jou en mij in de straat kunnen zijn. Maar het was toch wel schokkend om te weten te komen dat Lisa en Victor een relatie hadden en dat zelfs hun ouders het op het laatst ook nog accepteerden. Er zijn niet echt gebeurtenissen die mij aan het denken hebben gezet. Voor mij was het gewoon een leuk fictief verhaal dat ook heel werkelijk was, maar waar ik verder ook niet meer over na wil en hoef te denken. In het begin had ik wel moeite om in het verhaal te komen, maar na een tijdje kon ik er gewoon heel gemakkelijk doorheen lezen zonder dat ik mezelf door het boek heen moest worstelen. De gebeurtenissen in het boek worden uitvoerig maar niet te uitvoerig verteld. Dit vind ik wel fijn, want voor mij hoeft niet elke boom in zijn geheel beschreven te worden. Als alles heel uitvoerig wordt verteld wordt het verhaal al snel saai.
Personages -Victor
Victor is een van de twee hoofdpersonen in het boek. Hij is de oudste en enige zoon in een gezin van drie kinderen. Victor is een rustige jongen die het liefs alles zelf doet en met rust gelaten wil worden. Hij wil alleen zijn om over het leven na te denken. Hij drinkt al vanaf zijn vijftiende en weet soms van geen ophouden. Al van kleins af aan is er een speciale band tussen hem en zijn jongere zusje Lisa. Deze band wordt beter en sterker naarmate ze ouder worden en groeit uiteindelijk uit tot een relatie. -Lisa
Lisa is de tweede hoofdpersoon in het boek. Het is een mooie meid om te zien. Vroeger was ze vaak ziek en dan kroop Victor altijd bij haar in bed en las haar verhaaltjes voor. Maar toen ze ongesteld werd, mocht dit niet meer. Lisa is erg zeker van haar liefde voor Victor -Anna
Anna is het derde en jongste zusje in het gezin Prins. Victor en Lisa mogen haar niet zo graag en zeker niet zo graag als dat ze elkaar mogen. Lisa is eigenlijk een tegenstelling van alles. Ze heeft juist niks met Victor, terwijl Lisa dit wel heeft en ze gaat graag met jongens naar bed (Lisa niet) en ze is qua uiterlijk ook het tegenovergestelde van Lisa. -de Directeur
De directeur speelt ook een belangrijke rol in het verhaal. Hij vertelt niet alleen het laatste “boek”, maar hij is ook een tweede vader voor Victor en na zijn dood krijgt Victor al zijn spullen. Hij liet Victor zien hoe het was om als een man op deze aarde te staan en nog meer van deze levenslessen. Zelf is hij wel getrouwd maar heeft nooit kinderen gehad. -vader
De vader van de drie kinderen is dokter. Hij is ook een alcoholist en dit is ook het enige dat Victor van hem heeft geleerd, voor de rest bemoeide hij zich niet met de opvoeding van de kinderen. In het boek gaat hij scheiden met zijn vrouw. -moeder
De moeder houdt zich veel bezig met de opvoeding van haar kinderen alleen zij accepteren haar niet. Maar zij accepteerde ook de relatie van Victor en Lisa in het begin niet. Ik vind de hoofdpersonen niet echt helden, want in mijn ogen hebben ze niet echt heldenacties gemaakt. Misschien vind ik ze wel een klein beetje helden, want ze gaan ondanks alles toch voor elkaar. Bij boeken in het algemeen vind ik het belangrijk dat je de hoofdpersonen in het boek goed leert kennen en gelukkig is dat bij dit boek het geval. Als je deze personages beter kent, kun je jezelf beter in deze mensen inleven en wordt het verhaal leuker. De personages in dit boek vind ik wel levensecht want, zoals ik al zei, het had net de familie uit je straat kunnen zijn. Ik kan me niet echt goed verplaatsen in een van de personages, want het zou nooit in mijn hoofd opkomen om iets te doen wat deze mensen wel deden. Ik vind de directeur een sympathieke man. Hij probeert Victor iets bij te brengen en hem te helpen. Dit vind ik wel aardig van hem. De man die ik niet sympathiek vond is de vader, omdat hij zijn gezin links liet liggen en alleen maar oog had voor drank. Als je dit doet ben je geen goede vader en dat was hij ook niet. Ik keur het gedrag van de hoofdpersonen aan de ene kant af, maar aan de andere kant heb ik toch zoiets van: Je moet doen wat je hart je zegt. Bij hun zegt hun hart dat ze bij elkaar horen. Maar ik vind het toch een beetje een rare gedachte om een relatie met je broer of zus te hebben, dus helemaal goed keur ik het ook niet. Ik vind de beslissingen van de personages wel begrijpelijk, want ze doen gewoon wat zij denken dat het beste is en als dat niet zo is dan is dat jammer. Maar je kan vaak beter doen wat je denkt dat goed is. Als het dan niet goed is kun je niemand anders de schuld geven behalve jezelf. Ik weet niet hoe ik in dezelfde situatie zou reageren, want ik kan me niet voorstellen dat ik in een dergelijke relatie kom. Maar als het mij dan toch zou overkomen dan zou ik het proberen van me af te zetten. Hoe moeilijk dat ook is, want ik denk dat het toch nooit iets zou kunnen worden ook al wordt in dit boek het tegendeel bewezen. Ik vind niet dat de personages voorspelbaar reageren en dat vind ik juist wel fijn, want zo blijft het verhaal ook nog spannend. Opbouw: Het verhaal is opgebouwd in vier “boeken” of delen. De titels daarvan komen uit Der Titan, het eerste grote romantische muziekstuk van Gustav Mahler. Elk deel wordt vanuit een ander perspectief verteld. Het eerste boek heeft een personale vertelsituatie waarin de hijpersoon Victor is. Het tweede boek heeft ook een personale vertelsituatie waarin de zijpersoon Lisa is. Het derde boek is een hoofdstuk met brieven die naar elkaar geschreven worden en het vierde boek wordt verteld door de ogen van de directeur. Ik vind dit wel apart, maar niet vervelend. Ik vind dat het wel iets heeft. Het is weer eens wat anders. Ik vind het verhaal niet echt spannend, hoewel de spanning tussen Victor wel wordt opgebouwd tot het climax is gekomen waar ze met elkaar naar bed gaan. Maar echt spannend vond ik het verhaal niet. er wordt in het boek veel gebruik gemaakt van flashbacks. Ik vind dit wel fijn, want dan wordt het niet een aaneenlopend verhaal en dat vind ik meestal wel een beetje saai worden. dit past ook heel goed bij het onderwerp omdat Victor en Lisa al vanaf toen ze klein waren veel met elkaar omgingen en het verhaal wordt verteld terwijl ze al wat groter zijn, dus ik vind de keuze van flashbacks wel goed van de schrijver. Aan het einde van het boek blijf je niet met heel veel vragen zitten, tenminste ik niet. Dit vond ik niet vervelend, want het was een mooi einde en daarom ben ik ook tevreden over de afloop. Het boek begon me niet vanaf het begin te boeien, dit kwam eigenlijk pas na tientallen bladzijden toen ik echt in het verhaal kwam en een beetje begon te begrijpen wie iedereen nu precies was. Maar toen begon het verhaal me wel te boeien. Taalgebruik

Over het algemeen is het taalgebruik niet echt moeilijk, maar er zitten soms ook literaire verwijzingen in die ik niet begrijp. Dit vond ik niet vervelend ook al begreep ik ze vaak niet. Hier las ik gewoon overheen en ik vond niet dat ik iets had gemist. De verhouding tussen dialoog en beschrijvingen vond ik goed. Er was van allebei in mijn opzicht niet te veel. Ik vond het wel prettig lezen zo. Ik vond het taalgebruik goed passen bij de personages. Het was een simpel taalgebruik, maar toch ook weer niet al te simpel. Het taalgebruik las lekker en ik vond het gewoon goed bij de personages passen. Ik ben, behalve de verwijzingen, niet echt bijzonderheden of eigenaardigheden tegengekomen. Voorlopig eindoordeel: In het begin kon het boek me niet echt boeien. Dit kwam omdat ik er toen nog niet helemaal inzat, maar ik spoorde mezelf aan om toch door te lezen met het idee dat het later wel leuker zou worden en dit was ook het geval gelukkig. Het was voor mij een heel nieuw onderwerp, want ik had nog nooit over een dergelijk onderwerp gelezen. Ik vond het een mooi boek om te lezen ook al had ik even de tijd nodig om er in te komen. Het was ook heel werkelijk verteld waardoor je jezelf goed kon inleven in de personages. Dit vind ik altijd wel fijn. Het moet wel fictie zijn, maar het moet wel fictie zijn die nog wel echt kan gebeuren. Dit was bij “de eeuwige jachtvelden” gelukkig ook het geval. 8. Bronvermelding In boeken
FRERIKS, KESTER
Nanne Tepper
In: uitgelezen 16
Op literom
ANKER, ROBERT
De liefde tussen broer en zus
In: Het Parool 22-09-1995
HEUMAKERS, ARNOLD
Symfonie van eenzaamheid in Oost-Groningen: Nanne Tepper debuteert als talentvol verteller en stilist. In: De Volkskrant 06-10-1995
HULZEBOS, BRAM
Melancholiek debuut over liefde tussen broer en zus
In: Nieuwsblad van het Noorden 08-09-1995
KEMPEN, YVES VAN ‘Naar verlossing, hoepla’ In: De Groene Amsterdammer 18-10-1995
MOERMAN, JACOB

Debuut Tepper belofte voor de toekomst
In: Algemeen Dagblad 13-10-1995 Verdiepingsopdracht In het boek is er geen sprake van politieke achtergronden. Als Sociaal-economische achtergrond zou je kunnen stellen dat er nu niet meer een groot taboe ligt op incest. Omdat er hier open over wordt gesproken. Maar ik kan ook niet veel over de culturele achtergronden vinden. Ik denk dat Nanne Tepper tot de generatie nix behoort want hij is na 1960 geborenen schrijft ook over drank en seks. Daarom vind ik dat dit boek ook wel tot de generatie nix behoort. De thematiek in het boek is niet echt moeilijk om te vinden. Het gaat er hoofdzakelijk over: Hoe is een toekomst mogelijk, als het einde al op voorhand ligt. De personages uit dit boek blijven er heel lang bij stil staan. Ze kunnen simpelweg het verleden niet loslaten. Het verleden was mooi, toen was alles nog goed, ze mochten bij elkaar slapen en het was goed. Nu is Victor nog steeds op zoek om dit terug te krijgen. Hij kon het niet uit zijn gedachten krijgen. Hij hing eraan met alles wat hij had, want het was zijn bezit. De thematiek van het boek is dus dat het verleden niet te achterhalen is en dat ze maar na blijven denken over het verleden omdat ze het niet achter zich kunnen laten. Het oeuvre is het gezamenlijke werk van een auteur. Maar omdat dit het debuut van Nanne Tepper is kun je het nog niet echt plaatsen in een oeuvre. Recensie MOERMAN, JACOB
Debuut Tepper belofte voor de toekomst
In: Algemeen Dagblad 13-10-1995 (zie bijlagen) Ik vond het, net als de recensent, fijn dat het verhaal niet alleen te maken had met Victor en Lisa, maar dat ook de rest van het gezin een plaats in het verhaal kreeg. Hij laat ook zien dat de thematiek zichtbaar verwerkt is in het boek en dat vind ik ook. Dat Tepper vooral suggestief te werk is gegaan is waar, maar ik vind dit juist wel een mooie speling met woorden. Over het algemeen zijn de recensent en ik het wel met elkaar eens
Evaluatie

Mijn eindoordeel is na het lezen van de verdiepingsopdracht niet veranderd. Ik vind het nog steeds een leuk, vernieuwend boek dat goed te lezen is. De verdiepingsopdracht heeft mij niet echt geholpen met het beter begrijpen van het boek. Het uitvoeren hiervan ging redelijk, maar ik vind het nog steeds moeilijk om de achtergronden te achterhalen. Ik heb ook dit keer weer gedaan wat ik moest doen en ga het de volgende keer ook weer op deze manier aanpakken. De eeuwige jachtvelden is zeker niet het mooiste boek dat ik heb gelezen, maar echt slecht kon ik hem ook niet noemen, want ik vond het een mooi en leuk boek.