De Dochter
Titel: De Dochter
Auteur: Jessica Durlacher
Jaar van uitgave: 2000
Uitgeverij: De Bezige Bij
Datum: 2 december 2002 1 Beschrijvingsopdracht De reden dat ik dit boek gekozen heb, is omdat ik een verslag ervan moest maken. Ik ging naar de bibliotheek op school en ik vond een boek: Het Geweten. Ik had hem uitgekozen omdat het me een leuk boek leek, ondanks dat het veel bladzijden bevatte. Ik vroeg u naar uw mening en u adviseerde me een ander boek van Jessica Durlacher; De Dochter. Ik ben die gaan zoeken en heb hem gevonden; hierover zou ik een verslag maken. Het boek was heel erg dik: het bevat bijna driehonderd bladzijden! Ik was een wel even bang dat ik het niet op tijd zou kunnen uitlezen, maar gelukkig las het boek gemakkelijk. Dat was dus al een voordeel. Ik vond het een heel goed boek, omdat de verhaallijn precies klopte; uiteindelijk paste alle puzzelstukjes in elkaar. Wat soms wel verwarrend was, was de volgorde van het verhaal: dat was niet-chronologisch. Je moest dan weer even omschakelen, maar veel moeite kostte dat niet en het paste bij het verhaal. Zo zijn er drie delen: in deel één ontmoet Max Sabine en loopt Sabine van hem weg, deel twee zie je Max als man van veertig met een baan, waar hij haar uiteindelijk weer tegenkomt en in deel drie is de ontknoping: dan kom je eindelijk te weten waarom Sabine was weggegaan. Ik vond dat een goede manier om ervoor te zorgen dat het verhaal niet langdradig werd. Het geheim (waarom Sabine wegloopt van Max) wordt heel erg goed verlengt, zodat het steeds spannender wordt en je wel verder moet lezen om het uiteindelijk te weten te komen! Dat vond ik heel goed aan het boek: de spanning was heel groot. Verder stonden er af en toe moeilijke woorden in, zoals protagonist (toneelspeler) en pathetiek(tragiek). Dit heb ik opgezocht in het woordenboek en zo kwam ik er wel uit. In het verhaal kwam een stukje voor dat ik overbodig vond: Max vertelde hoe leuk hij het wel niet vond om door Los Angeles te rijden, toen hij daar verbleef, en hij beschreef zowat elke straat, huis en boom. Dat was iets wat ik totaal niet bij het verhaal vond passen, het had er eigenlijk niets mee te maken. Normaal gesproken houd ik totaal niet van verhalen over het verleden, maar dit had gedeeltelijk met de oorlog te maken en dat sprak me heel erg aan. De oorlog was niet alleen een strijd om leven en dood, maar ook om de liefde: er zijn veel mensen uit elkaar gedreven en hebben elkaar misschien wel nooit meer teruggezien. Max Lipschitz ontmoet Sabine Edelstein in het Anne Frank- huis. Ze krijgen een relatie en wonen samen, totdat Sabine plotseling verdwijnt. Max is ten einde raad en probeert haar overal te zoeken; tevergeefs. Dan, bij toeval, komt hij haar ongeveer vijftien jaar later tegen in Frankfurt; ze is fotografe. De liefde bloeit weer op tussen hen, maar Sabine wil Max niet vertellen van de reden van haar vertrek. Sam Zaidenweber, een zeventigjarige man en goeie vriend van Sabine, besluit om een boek te schrijven over zijn verleden; hij is joods en verteld over de oorlog. Max, inmiddels uitgever, leest het boek en komt een bekend verhaal tegen; een verhaal wat Sabine hem ooit had verteld. Uit het verhaal van Sam blijkt, dat de vader van Sabine de moord op de ouders van Sam en zijn vriendin van toen, Lisa, op zijn geweten heeft. Sabine’s vader had dit al die jaren omgedraaid en net gedaan alsof Sam de schuldige was en niet hij. Dat was de reden van Sabine’s plotselinge vertrek.: Sam weet niet dat zij de dochter is van zijn rivaal. Hierna verdwijnt ze weer; bang om Sam en Max onder ogen te komen. Uiteindelijk belt ze en vraagt om vergiffenis aan Max en Sam. Jessica Durlacher is geboren in 1961. Ze heeft een studie Nederlands afgemaakt en daarna is ze de journalistiek ingegaan. Ze schrijft onder andere literatuurrecensies, stelt een aantal verhalenbundels samen en organiseert lezingen voor cultureel centrum De Balie in Amsterdam. Ze is getrouwd met schrijver en filmproducent Leon de Winter. Haar boek “ Het Geweten” dat in 1997 uitkwam, won in 1998 de Debutantenprijs en in 1999 Het Gouden Ezelsoor. “Het Geweten verscheen ook in het Duits en haalde een nominatie voor de Literaturpreis Nordrhein- Westfalen. 2 Verdieping De verwachtingen van de lezer zijn gewekt door het verhaal in drie delen te zetten. Je weet echt totaal niet wat er gaat gebeuren en het is ook een verrassing dat Sabine en Max elkaar weer tegenkomen. Door de drie delen van het verhaal, weet je niet wat er in die vijftien jaar is gebeurd dat ze elkaar niet hebben gezien. Als ze elkaar dan weer zien ben je heel benieuwd wat er dan allemaal is gebeurd met hun beide. Het verhaal wordt ook vertelt in de ikvorm: Max. Je ziet alles vanuit hem; hij is degene vol met onopgeloste raadsels, want hij wil weten waarom Sabine is weggegaan en zij vertelt hem haast niets. Je verwacht totaal niet dat Sabine nog een keer verdwijnt en ook niet dat Sam en de vader van Sabine iets met elkaar te maken hebben. Het verhaal bevat een hele grote en een aantal kleine plekken. Er is maar één grote open plek, en dat is de vraag : “ Waarom verdwijnt Sabine? ” Hier draait alles om. Andere kleine open plekken zijn; wie is Sam, hebben Sabine en hij een relatie, hoe is Sabine’s leven geweest zonder Max enz, maar al die vragen worden vrijwel meteen behandelt. De belangrijkste open plekken waren: de reden van de verdwijning van Sabine; Max dacht dat het goed ging tussen hen en ineens was ze verdwenen.: de reden van het verraad van Sabine’s vader. De laatste open plek, is het feit dat de moeder van Sabine Max niet wil vertellen waar ze is, als Sabine is weggelopen. Max klopt aan bij haar moeder, die doet open, maar zodra ze zijn naam hoort, smijt ze de deur meteen weer dicht. Max begrijpt er niets van. “ Waarom verdwijnt Sabine? ” Daar gaat in principe het hele verhaal eigenlijk over! Andere open plekken zijn: “ Hoe was het leven van Sabine en Max geweest als ze samen waren gebleven en Sabine niet was weggegaan?” Dit is een vraag dat niet kan worden beantwoordt, want het is niet zo gelopen. Een andere open plek was: “ Waarom heeft de vader van Sabine de NSB gebeld om ervoor te zorgen dat Lisa en Sam met hun familie werden opgepakt?” het antwoord hierop is dat de vader van Sabine jaloers was op de relatie tussen Lisa en Sam, en heeft Lisa misbruikt en gedriegd haar te zullen laten oppakken als ze zou verklappen aan Sam dat hij haar misbruikt heeft. Ook al zegt Lisa niets, ze worden toch opgepakt. De moeder van Sabine wil niet aan Max vertellen waarom Sabine is weggegaan en waar ze heen is. In het verhaal lijkt het er op dat ze het zeker wel weet, maar niet mag of wil vertellen. Aan het eind van het verhaal wordt het duidelijk; de reden is natuurlijk dat de vader van Sabine moorden op zijn geweten heeft. Sabine’s moeder mocht dit niet aan Max vertellen, maar doet dat aan het eind van het verhaal, als Max alles toch al weet, wel. Dan legt ze alles uit. Er zijn geen open plekken in het verhaal die niet opgelost worden. Alles wordt in het verhaal later duidelijk. Manipulatietechnieken worden hier zeker gebruikt: aan het begin vertelt Sabine het verhaal over haar vader, in de oorlog, over het verraad. Er gebeuren daarna nog zoveel dingen ( verdwijnen van Sabine, overlijden van zijn tante, zijn uitstapje naar Jeruzalem) dat je dat verhaal wel in je achterhoofd houd, maar een beetje vergeet. Als je ineens de naam Lisa Stern ziet staan moet je heel hard nadenken wat dat ook alweer was en lees je zo snel mogelijk verder. Een andere techniek is dat het geheim van Sabine steeds net op het punt staat om onthuld te worden….wat uiteindelijk toch steeds niet gebeurd. Je vraagt je dan echt af wanneer het nou uitkomt en ook daardoor lees je zo snel mogelijk verder om het te weten te komen. De spanningsboog in dit verhaal is groot: het geheim van Sabine wordt aan het einde van het verhaal pas onthuld. De spanningsboog lijkt veel op een manipulatietechniek, want de periode tussen het begin van het geheim en wanneer het geheim bekend wordt gemaakt is groot: elke keer als Max Sabine bijna zover heeft gekregen om het te vertellen, haakt ze weer af en weet je het geheim nóg niet!
Auteur: Jessica Durlacher
Jaar van uitgave: 2000
Uitgeverij: De Bezige Bij
Datum: 2 december 2002 1 Beschrijvingsopdracht De reden dat ik dit boek gekozen heb, is omdat ik een verslag ervan moest maken. Ik ging naar de bibliotheek op school en ik vond een boek: Het Geweten. Ik had hem uitgekozen omdat het me een leuk boek leek, ondanks dat het veel bladzijden bevatte. Ik vroeg u naar uw mening en u adviseerde me een ander boek van Jessica Durlacher; De Dochter. Ik ben die gaan zoeken en heb hem gevonden; hierover zou ik een verslag maken. Het boek was heel erg dik: het bevat bijna driehonderd bladzijden! Ik was een wel even bang dat ik het niet op tijd zou kunnen uitlezen, maar gelukkig las het boek gemakkelijk. Dat was dus al een voordeel. Ik vond het een heel goed boek, omdat de verhaallijn precies klopte; uiteindelijk paste alle puzzelstukjes in elkaar. Wat soms wel verwarrend was, was de volgorde van het verhaal: dat was niet-chronologisch. Je moest dan weer even omschakelen, maar veel moeite kostte dat niet en het paste bij het verhaal. Zo zijn er drie delen: in deel één ontmoet Max Sabine en loopt Sabine van hem weg, deel twee zie je Max als man van veertig met een baan, waar hij haar uiteindelijk weer tegenkomt en in deel drie is de ontknoping: dan kom je eindelijk te weten waarom Sabine was weggegaan. Ik vond dat een goede manier om ervoor te zorgen dat het verhaal niet langdradig werd. Het geheim (waarom Sabine wegloopt van Max) wordt heel erg goed verlengt, zodat het steeds spannender wordt en je wel verder moet lezen om het uiteindelijk te weten te komen! Dat vond ik heel goed aan het boek: de spanning was heel groot. Verder stonden er af en toe moeilijke woorden in, zoals protagonist (toneelspeler) en pathetiek(tragiek). Dit heb ik opgezocht in het woordenboek en zo kwam ik er wel uit. In het verhaal kwam een stukje voor dat ik overbodig vond: Max vertelde hoe leuk hij het wel niet vond om door Los Angeles te rijden, toen hij daar verbleef, en hij beschreef zowat elke straat, huis en boom. Dat was iets wat ik totaal niet bij het verhaal vond passen, het had er eigenlijk niets mee te maken. Normaal gesproken houd ik totaal niet van verhalen over het verleden, maar dit had gedeeltelijk met de oorlog te maken en dat sprak me heel erg aan. De oorlog was niet alleen een strijd om leven en dood, maar ook om de liefde: er zijn veel mensen uit elkaar gedreven en hebben elkaar misschien wel nooit meer teruggezien. Max Lipschitz ontmoet Sabine Edelstein in het Anne Frank- huis. Ze krijgen een relatie en wonen samen, totdat Sabine plotseling verdwijnt. Max is ten einde raad en probeert haar overal te zoeken; tevergeefs. Dan, bij toeval, komt hij haar ongeveer vijftien jaar later tegen in Frankfurt; ze is fotografe. De liefde bloeit weer op tussen hen, maar Sabine wil Max niet vertellen van de reden van haar vertrek. Sam Zaidenweber, een zeventigjarige man en goeie vriend van Sabine, besluit om een boek te schrijven over zijn verleden; hij is joods en verteld over de oorlog. Max, inmiddels uitgever, leest het boek en komt een bekend verhaal tegen; een verhaal wat Sabine hem ooit had verteld. Uit het verhaal van Sam blijkt, dat de vader van Sabine de moord op de ouders van Sam en zijn vriendin van toen, Lisa, op zijn geweten heeft. Sabine’s vader had dit al die jaren omgedraaid en net gedaan alsof Sam de schuldige was en niet hij. Dat was de reden van Sabine’s plotselinge vertrek.: Sam weet niet dat zij de dochter is van zijn rivaal. Hierna verdwijnt ze weer; bang om Sam en Max onder ogen te komen. Uiteindelijk belt ze en vraagt om vergiffenis aan Max en Sam. Jessica Durlacher is geboren in 1961. Ze heeft een studie Nederlands afgemaakt en daarna is ze de journalistiek ingegaan. Ze schrijft onder andere literatuurrecensies, stelt een aantal verhalenbundels samen en organiseert lezingen voor cultureel centrum De Balie in Amsterdam. Ze is getrouwd met schrijver en filmproducent Leon de Winter. Haar boek “ Het Geweten” dat in 1997 uitkwam, won in 1998 de Debutantenprijs en in 1999 Het Gouden Ezelsoor. “Het Geweten verscheen ook in het Duits en haalde een nominatie voor de Literaturpreis Nordrhein- Westfalen. 2 Verdieping De verwachtingen van de lezer zijn gewekt door het verhaal in drie delen te zetten. Je weet echt totaal niet wat er gaat gebeuren en het is ook een verrassing dat Sabine en Max elkaar weer tegenkomen. Door de drie delen van het verhaal, weet je niet wat er in die vijftien jaar is gebeurd dat ze elkaar niet hebben gezien. Als ze elkaar dan weer zien ben je heel benieuwd wat er dan allemaal is gebeurd met hun beide. Het verhaal wordt ook vertelt in de ikvorm: Max. Je ziet alles vanuit hem; hij is degene vol met onopgeloste raadsels, want hij wil weten waarom Sabine is weggegaan en zij vertelt hem haast niets. Je verwacht totaal niet dat Sabine nog een keer verdwijnt en ook niet dat Sam en de vader van Sabine iets met elkaar te maken hebben. Het verhaal bevat een hele grote en een aantal kleine plekken. Er is maar één grote open plek, en dat is de vraag : “ Waarom verdwijnt Sabine? ” Hier draait alles om. Andere kleine open plekken zijn; wie is Sam, hebben Sabine en hij een relatie, hoe is Sabine’s leven geweest zonder Max enz, maar al die vragen worden vrijwel meteen behandelt. De belangrijkste open plekken waren: de reden van de verdwijning van Sabine; Max dacht dat het goed ging tussen hen en ineens was ze verdwenen.: de reden van het verraad van Sabine’s vader. De laatste open plek, is het feit dat de moeder van Sabine Max niet wil vertellen waar ze is, als Sabine is weggelopen. Max klopt aan bij haar moeder, die doet open, maar zodra ze zijn naam hoort, smijt ze de deur meteen weer dicht. Max begrijpt er niets van. “ Waarom verdwijnt Sabine? ” Daar gaat in principe het hele verhaal eigenlijk over! Andere open plekken zijn: “ Hoe was het leven van Sabine en Max geweest als ze samen waren gebleven en Sabine niet was weggegaan?” Dit is een vraag dat niet kan worden beantwoordt, want het is niet zo gelopen. Een andere open plek was: “ Waarom heeft de vader van Sabine de NSB gebeld om ervoor te zorgen dat Lisa en Sam met hun familie werden opgepakt?” het antwoord hierop is dat de vader van Sabine jaloers was op de relatie tussen Lisa en Sam, en heeft Lisa misbruikt en gedriegd haar te zullen laten oppakken als ze zou verklappen aan Sam dat hij haar misbruikt heeft. Ook al zegt Lisa niets, ze worden toch opgepakt. De moeder van Sabine wil niet aan Max vertellen waarom Sabine is weggegaan en waar ze heen is. In het verhaal lijkt het er op dat ze het zeker wel weet, maar niet mag of wil vertellen. Aan het eind van het verhaal wordt het duidelijk; de reden is natuurlijk dat de vader van Sabine moorden op zijn geweten heeft. Sabine’s moeder mocht dit niet aan Max vertellen, maar doet dat aan het eind van het verhaal, als Max alles toch al weet, wel. Dan legt ze alles uit. Er zijn geen open plekken in het verhaal die niet opgelost worden. Alles wordt in het verhaal later duidelijk. Manipulatietechnieken worden hier zeker gebruikt: aan het begin vertelt Sabine het verhaal over haar vader, in de oorlog, over het verraad. Er gebeuren daarna nog zoveel dingen ( verdwijnen van Sabine, overlijden van zijn tante, zijn uitstapje naar Jeruzalem) dat je dat verhaal wel in je achterhoofd houd, maar een beetje vergeet. Als je ineens de naam Lisa Stern ziet staan moet je heel hard nadenken wat dat ook alweer was en lees je zo snel mogelijk verder. Een andere techniek is dat het geheim van Sabine steeds net op het punt staat om onthuld te worden….wat uiteindelijk toch steeds niet gebeurd. Je vraagt je dan echt af wanneer het nou uitkomt en ook daardoor lees je zo snel mogelijk verder om het te weten te komen. De spanningsboog in dit verhaal is groot: het geheim van Sabine wordt aan het einde van het verhaal pas onthuld. De spanningsboog lijkt veel op een manipulatietechniek, want de periode tussen het begin van het geheim en wanneer het geheim bekend wordt gemaakt is groot: elke keer als Max Sabine bijna zover heeft gekregen om het te vertellen, haakt ze weer af en weet je het geheim nóg niet!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden