De dertiende nacht door Eddy C. Bertin

Naam: De dertiende nacht
Schrijver: Eddy C. Bertin
Genre: Griezelverhaal
Uitgever: Elzenga
Aantal bladzijdes: 163 Personen: Hoofdpersoon: Valentina: heeft rood haar/ oranje haar. Valentina is 12, maar bijna 13 jaar. Bijpersonen: Anton: heeft een brilletje en wil later graag schrijver worden. Vickey: heeft een smal gezicht en heeft kort haar. Freddie: is groter dan de anderen en heeft zijn haar ultra kort geknipt. Oma: een klein vrouwtje met een bol gezicht en fijne rimpels. Sir James: een grijze ondeugende kater op hoge poten( Sir James heeft echt bestaan, maar hij is doodgereden door een auto). Waar speelt het af? Het verhaal speelt zich meestal af in Greyshuysen. Het stadje ligt tussen twee buitenwijken en is al heel oud. Het huisje waar Valentina’s oma in woont is een van de oudste huisjes van het dorp. Het is gebouwd van ruwe grijze stenen en heeft maar één verdieping. De ramen zijn erg klein en de twee bovenste hebben nog glas in lood. Ook al is het van buiten oud, van binnen is het modern en comfortabel zoals: een koelkast, een magnetron en een elektrische kookplaat. In de achtertuin staat een grote eik met veel takken.
Wanneer speelt het af? Ik denk dat het verhaal zich rond deze tijd afspeelt, want ze gebruiken allemaal dingen van nu zoals: een bus en een auto. En vroeger hadden ze dat nog niet. Waarom deze titel? Het boek heet zo omdat er dertien nachten voordat Valentina Hellebel dertien jaar wordt, allemaal enge dingen gebeuren. Valentina krijgt allemaal nachtmerries. 666 jaar geleden werd de leider van het dorp, Ebbelbuez Greys, ter dood veroordeeld en werd hij in dertien stukken gehakt en die stukken zijn alle 13 apart begraven. Dit zijn alle stukken: · 1: het hoofd · 2 & 3: de ogen · 4 & 5: de handen · 6 & 7: de armen · 8 & 9: de benen · 10: de romp · 11: de tong · 12: de bloed · 13: de hart Samenvatting boek Het boek gaat over Valentina Hellebel die op 1 mei dertien jaar wordt. Ze moet van haar moeder een tijdje logeren bij haar oma omdat haar moeder vaak niet thuis is. Haar ouders hadden afgelopen nacht een hevige ruzie en daarna is haar vader weggegaan en niet meer teruggekomen. Haar oma woont in het kleine stadje Greyshuysen. Oma vertelt haar dat ze speciale krachten heeft, maar haar moeder zegt dat ze daar niet in moet geloven. Op een dag gaat ze naar school en gaat ze bij haar vrienden staan. Valentina maakt een leuk grapje en dan schieten ze allemaal in de lach, ook Valentina. Dan gebeurt er iets vreemds. Valentina knippert een paar keer met haar ogen en als ze die open doet ziet ze zichzelf en haar vrienden hard staan lachen. Valentina schudt haar hoofd en alles is weer normaal. Als ze richting de bosjes kijkt ziet ze iets snel wegschieten. Op de terugweg naar oma’s huis komt ze, bij het kerkhof een grijze kater met zwarte strepen tegen die ze even aait. Haar oma geeft haar een armband die uit metalen stukjes bestaat en die ze altijd moet omhouden, omdat die haar beschermt tegen Ebbelbuez Greys die op de Walpurgisnacht (overgang van dertig april op één mei) tot leven zal komen. De tekens die in de armband staan zullen haar beschermen tegen hem. Als er op een avond aan het raam word gekrabbeld ziet ze de grijze kater weer en laat die binnen. Het is de kater die ze bij het kerkhof zag. Ze noemt hem Sir James. Op school kan ze niet bij de les blijven. Ze is heel erg moe want ze heeft de hele nacht niet geslapen. Ze is er achter gekomen dat ze door de ogen van Sir James kan kijken als ze een paar keer met haar ogen knippert (dat heet tweekijk). Op een middag komt Sir James haar kamer binnen met een grijs-witte dorre hand in zijn bek, die haar en Sir James aanvalt. Daarna komt haar oma binnen en vertelt haar iets over de vroegere leider van het dorp, Ebbelbuez Greys, die 666 jaar geleden vermoord werd door haar voorouders. Als ze door de ogen van Sir James kijkt ziet ze een stroper in het bos die door twee benen wordt aangevallen en zwaar is toegetakeld. Hij verdedigt zich wel maar dat helpt niets. Op een dag horen ze op school gestommel in de kelder en Freddie gaat kijken. Later komt hij gillend de klas binnen rennen, gooit de deur achter zich dicht en gaat er voor staan. Maar dat helpt niets en er komen een aantal ratten de klas binnen. Iedereen raakt in paniek en begint met boekentassen te gooien. Opeens rennen ze allemaal weg en is het een puinhoop in de klas. Niemand weet waar de ratten vandaan kwamen en waarvoor ze kwamen. Als het volle maan is gaan Anton, Sir James en Valentina naar het kerkhof. Valentina heeft een kistje met het boze hart van Ebbelbuez Greys opgegraven bij oma’s huis. Om twaalf uur horen ze de klok slaan. Valentina is dertien jaar geworden en het is het dertiende uur. Het uur van Greys. Als ze achter op het kerkhof is gekomen ziet ze de delen van Ebbelbuez Greys omhoog komen uit de grond. Alles hecht zich aan de romp. Greys probeert zijn hart terug te krijgen, maar dat lukt niet. Valentina zegt bepaalde toverwoorden tegen Greys, maar dat helpt niet omdat het zijn uur is. Op dat uur is hij heel machtig. Uiteindelijk krijgt hij zijn hart toch even te pakken. Maar er komen heel veel vleermuizen en andere beesten op hem af en vallen hem aan. Sir James grijpt zijn kans, rukt het hart uit de handen van Greys en geeft het aan Valentina. Ze zegt weer een paar toverwoorden en dan gaat het hart in rook op. Er is alleen nog maar as over. Alle delen vallen van het lichaam van Greys en dat was dan het einde van Ebbelbuez Greys. Toen waren Valentina en Sir James alleen op het kerkhof en even later was ook Sir James verdwenen.
Waarom deze schrijver? Ik heb voor de schrijver Eddy C. Bertin gekozen, omdat ik het boek “De dertiende nacht” heb gelezen en ik vond dat boek een leuk boek om te lezen. Ik heb niet zo op de schrijver gelet tijdens het uitkiezen van mijn boek, maar toen ik het boek gelezen had, dacht ik dat ik wel eens een ander boek van deze schrijver zou kunnen gaan lezen. Ik vind dat de schrijver het boek spannend heeft laten verlopen en ik vond het een leuk boek. Informatie schrijver Geboortedatum: 26 december 1944
Geboorteplaats: Hamburg-Altona, Duitsland Biografie: De vader van Eddy Charly Bertin was een Belg die in Duitsland moest werken, zijn moeder was een Duitse. Hij werd geboren in Duitsland, maar al snel verhuisde het gezin naar België. Ze gingen later nog een jaar terug naar Duitsland, om zich daarna voorgoed in België te vestigen. Al jong begon hij verhalen te schrijven. Hij studeerde Handel en Talen in Gent en ging daarna bij een bank werken. In 1967 trouwde hij, twee jaar later kreeg hij een dochter. Aan het eind van de jaren zestig verschenen zijn eerste sciencefictionverhalen voor volwassenen. Ook stelde hij bundels met deze verhalen samen. Voor zijn verhalen kreeg hij diverse prijzen. Pas in 1984 verscheen zijn eerste kinderboek. Eddy Bertin woont in Gentbrugge. Profiel: Het eerste kinderboek van Eddy Bertin was gebaseerd op een sciencefictionserie op de Vlaamse televisie. Vervolgens schreef hij een aantal boeken voor kinderen met leesmoeilijkheden. De eerste van deze boeken waren griezelverhalen, later ging hij over op sciencefictionverhalen met horrorelementen. In andere boeken zitten ook detective-achtige elementen. Verder schreef hij viif boeken over de witte heks Valentina Hellebel. Zijn boeken lezen vlot, zijn spannend en lopen goed af. Hij schrijft over vampiers, weerwolven en levende doden, maar door de mix met sciencefiction zijn zijn boeken een beetje anders dan andere griezelboeken. Eddy Bertin werkte ook mee aan verschillende boeken van het Griezelgenootschap (waarvan hij de secretaris was). Boeken: 1984 Xenon (BRT) 1986 Dit huis wil bloed (Zwijsen) 1987 Het schip uit de toekomst (Zwijsen) 1988 Hekserij bij volle maan (Zwijsen) 1988 De planeet van de gouden spinnen (Zwijsen) 1989 Gevangen in de video (Zwijsen) 1991 Afspraak om middernacht (Zwijsen) 1992 Metro van de angst (Elzenga / 6e druk 1997) 1992 Invasie van de Draco's (Zwijsen) 1993 De dertiende nacht (Elzenga / 8e druk 1999) 1993 Geef me mijn lichaam terug (Zwijsen) 1994 De geest van Dunwich (Zwijsen) 1995 Het oog in de muur (Zwijsen) 1995 De schaduwman komt je halen (Zwijsen) 1995 Bloedrode kamers (Elzenga) 1996 Overal vuur (Elzenga) 1997 Dorstige schaduwen (Elzenga) 1998 Gezicht van de nacht (Elzenga) 2001 Kille dromen (Leopold) 2004 Valentina's schaduwboek (Leopold) Samenvatting informatie schrijver Eddy C. Bertin werd geboren op 26 december 1944. Dat was tijdens de laatste maanden van de Tweede Wereldoorlog. Er wordt gezegd dat hij in een schuilkelder, in Altona Duitsland, geboren werd tijdens een bombardement. Tot zijn tiende woonde hij in een heel oud herenhuis dat nog met gas werd verlicht. Daarna ging hij in Gent wonen. Toen Eddy op zijn 13e een griezelverhaal schreef en daarna nog een paar hielden de nachtmerries op. Hij trouwde in 1967 en 2 jaar later kreeg hij een dochter. Zijn eerste boek verscheen in 1969 en er kwamen er steeds meer. Eddy C. Bertin woont nu met zijn vrouw in Gentbrugge.
Mening over boek en schrijver Ik vind het boek erg spannend. Er komen veel verschillende dingen in voor. Ik hou zelf opzicht wel van griezelboeken, daarom heb ik dit boek ook gekozen voor mijn boekverslag. Het boek zal niet echt gebeurd zijn, want er komen veel dingen in voor die onwaarschijnlijk zijn. De schrijver heeft het verhaal rustig maar spannend laten verlopen. Het verhaal was niet langdradig
Ik vind dat de schrijver het boek leuk heeft verteld en misschien ga ik nog wel een boek van deze schrijver lezen. Als ik het boek een cijfer moest geven zou ik een 7,5 geven. Creatieve opdracht 1 Het is mooi helder weer en de middag verwacht warm te worden, maar Valentina’s humeur is niet zo best en wordt er ook niet beter door. Ze stapt de bus uit en loopt tegen Freddie op. Freddie: Hoi, ben je op weg naar de bioscoop, die film met Murphy? Valentina kijkt hem niet begrijpend aan. Freddie: Grapje, grapje. Freddie: Wat kijk jij kwaad zeg, en dat op zo’n mooie dag. Valentina mokt: Voor mijn part mag het pijpestelen regenen. Freddie: Zeker slecht geslapen? Valentina: Je hebt beslist niet van mij gedroomd, anders zou je je beter voelen. Freddie: Nee dank je, ik heb gedroomd dat ik in een film van Jean-Claude mocht meespelen. Valentina: Jean-Claude wie? Freddie: Je weet wel, Jean-Claude Van Damme, die Belgische kick-bokser die in Amerikaanse actiefilms speelt. Het was ergens in hongkong, en hij en ik moesten een drugbende te lijf gaan. Het was een behoorlijke knokpartij. Ik maaide met mijn vuisten, ik schopte met mijn voeten, keihard… Freddie laat het ook nog even zien. Valentina vindt het maar belachelijk. Valentina: Is dat alles waar jij aan kunt denken, Freddie? Knokken en zo? Freddie haalt zijn schouders op. Freddie: Nou, en? We kunnen niet allemaal zo literair zijn als onze vriend Anton, die altijd maar zevert over het verhaal dat hij ooit zal schrijven. Valentina is op haar teentjes getrapt. Valentina: Hij kan het vast. Ik ben er zo zeker van. Freddie: O ja als hij zo oud is en in een rolstoel zit, zeker. Ik heb hem nog nooit zien schrijven! Waarom verdedig je hem nu eigenlijk? Valentina: Waarom probeer jij hem belachelijk te maken? Freddie: Zie je, je doet weer geïrriteerd. Ik mag niets zeggen of je bent verontwaardigd. Valentina: Dat is niet waar! Freddie: Wel waar. Nu doe je het weer. Valentina houdt haar mond open en ze lopen zwijgend verder naar school. Freddie: Weet je.. Freddie schraapt zijn keel en kijkt Valentina niet aan. Freddie: Weet je al iets van je ouders? Valentina schudt haar hoofd. Freddie: Nou ja. Het komt wel goed
Als ze bij school aankomen, staat Anton op hen te wachten en wipt op en neer van ongeduld. Anton roept: Daar ben je eindelijk Valentina. Hij negeert Freddie. Freddie: Ook goeiedag. Anton: Ik heb gisteravond nog in mijn boeken zitten kijken en ik heb wel wat gevonden. Ik kon niet wachten, ik heb speciaal een vroegere bus genomen. Anton bloost van opwinding. Freddie: Een verhaaltje gevonden? Anton kijkt hem kwaad aan over zijn brilletje. Anton: Moet jij niet dringend je spieren oefenen of zoiets? Freddie: Ik sta waar ik sta. Hij geeft Anton een duw. Freddie: Of moet ik je brilletje in je neusgaten duwen? Hij duwt Anton opnieuw. Anton wordt kwaad. Anton roept: Jij met je domme gedoe. Hij schopt Freddie tegen zijn been. Freddie geeft hem een klap tegen zijn hoofd. Valentina: Nu is het genoeg, hou ermee op of ik trommel jullie alle twee in elkaar. Anton mort: Hij is begonnen.
Creatieve opdracht 2 Inleiding Bij het licht van de felle zon ziet het kerkhof er gezelliger uit dan ’s avonds. De grafstenen zien er beter uit en zien er niet zo eng uit dan in de nacht. Het lijken wel lieve aardige mensen denkt Valentina Hellebel. De felle zon schijnt recht in haar ogen. Valentina heeft het warm en doet haar jas uit en legt deze op de grond. Het licht van de zon maakt de grafstenen mooier. ’s Nachts lijken deze afgebrokkeld en oud, maar in die felle zon zijn ze prachtig. Het is alsof ze in de hemel is. Door de hitte loopt ze over het pad. Af en toe zakt ze weg door de vieze natte plekken, doordat het die dag daarvoor hevig geregend heeft. Het zweet loopt over haar rug. Ze denkt aan een oud gezegde: “Iemand wandelt over mijn graf!”. Dat zeiden mensen vroeger als ze over het kerkhof liepen. Nu is zij degene die over de doden wandelt, denkt ze. “En wat dan nog?” fluistert ze. De doden kunnen haar toch niets maken denkt ze. Maar als ze dan een gil hoort. Ze denkt dat het een geest is die haar komt halen. Moet ze hiervoor bang zijn? Je gelooft daar toch niet meer in op je 12e of wel dan? Even denkt ze dat ze gek wordt, maar dan weet ze waarom ze hier is.... Slot Ineens proeft ze iets lekkers in haar mond. Ze eet het op. Het is de smaak van een lekker zuur snoepje. “Zo denk je niet meer aan mij?” klinkt het in haar gedachten. “Ik ben ook niet meer in de buurt”. Valentina springt op en juicht. Dan gaat ze naar de snoepwinkel waar Greys Ebbelbuez altijd snoep ging halen. Als ze daar is doet ze haar hand open en krijgt heel veel snoep in haar handen. Ze gaat naar de begraafplaats van Greys Ebbelbuez en begraaft de snoepjes. Ze zegt: “Waar je nu ook bent, deze snoepjes helpen je doorstaan”. Dan komt Valentina overeind. Ze hoort een gil. Ze krijgt de rillingen over haar rug. Zal Greys Ebbelbuez terug zijn? Of misschien is het de gil dat het dertiende uur voorbij is? Misschien betekend dit wel dat ze 13 is geworden? Wie weet... Mening over het maken van dit werkstuk Ik vond het niet zo leuk om zo’n werkstuk te maken, want het is veel werk en kost veel tijd. Ik had wel verwacht dat het langer zou duren met het maken van dit werkstuk, maar dat viel opzicht wel mee. Het moeilijkste om te maken waren de creatieve opdrachten. Wat ik leuk vond om te maken was creatieve opdracht 1, want daar kon ik me helemaal bij inleven. Het maken van het voorblad duurde nog wel het langste, want ik wist niet wat ik op de voorkant moest doen en ben heel lang bezig geweest om een leuk, bijpassend plaatje uit te kiezen. Toen ik aan dit werkstuk begon, dacht ik dat ik nog uren bezig zou zijn en het heel saai was, maar het viel wel mee, maar leuk om te maken was het zeker niet.