Daar komt de bruid door Lévi Weemoedt

Titel: Daar komt de bruid… over trouwen en andere sprookjes
Schrijver: Lévi Weemoedt
Genre: sprookjes

Inhoud:
Het boek begint met meneer Weemoedt die verteld over zijn ergernissen in het leven en de misverstanden. Hij ziet elke dag weer paartjes trouwen en vraagt zich af of de bruidegom weet waar hij aan begint. Hij ergert zich aan de ‘huishoudschoolmeisjes’ en de ‘Hemalolita’s. Dan gaat hij voor alle aanstaande bruidegommen van Nederland elke keer een sprookje vertellen. Het zijn er in totaal 3. Assepoester, De stukgedanste schoentjes en Doornroosje.
Hij vertelt over de meisjes in het winkelcentrum dat zij allemaal slechte kopieën zijn van Assepoester. Het komt er op neer dat Assepoesters moeder een valse troela is ook al is ze dood ze blijft vanuit haar graf waar een boom op staat waar balkleedjes uitgroeien, alle nep Assepoesters naar de huwelijkstrede begeleiden.
Dan verteld meneer Weemoedt dat de gebroeders Grimm wel een pracht sprookje hebben uitgegeven in plaats van de zoete, slappe, romantische verhaaltjes die moeder op dochter voort leven. Hij verteld, nadat Assepoester is getrouwd met haar prins ze geen disco’s meer heeft om in te dansen, dat de weg voor de nep- prinsessen met stras-steentjes in plaats van diamanten, cider voor champagne, broodje shoarma voor chic souper, vulgaire taxi voor gouden koets en platte uitsmijters voor lakeien, is geopend om hun nep-prinsen te ontmoeten in de onderwereld met verlichtte sterren, genaamd de disco. Hij vertelt dat er in een koninkrijk een koning zich zorgen maakte over zijn 12 beeldschone prinsessen want elke keer als zij ontwaakten hun schoentjes tot de draad toe versleten waren. Hij loofde een beloning voor diegene die er achterkwam hoe het zat met zijn prinsessen, zijn koninkrijk na zijn dood en het huwelijk met een van zijn dochters. Diegene die geen verklaring hadden werden onthoofd. Vele knapen stelden zich aan maar werden dronken gevoerd door de prinsessen. En vele koppen rolden. Toen op een dag kwam een oude soldaat die niet meer in het leger kon dienen op het kasteel. Hij bleef die avond bij de prinsessen, kreeg wijn aangeboden waar de prinsessen listig een slaapmiddel in hadden verwerkt. Slim dat de oude soldaat was kieperde hij de wijn achterover in de bloembak. Na een poosje deed hij of zijn wijn begon te werken en plofte achterover op het bed waar hij overtuigende snurk geluiden maakte. De prinsessen tuinden erin en begonnen zich als de wiedeweerga op te maken. De soldaat keek met een kwart oogje op en zag ze bezig. Op de weg naar het kasteel toe was hij een oude dame tegengekomen die hem had gewaarschuwd en hij had een mantel van haar gekregen waarbij hij zichzelf onzichtbaar maakte. Toen de prinsessen klaar waren ging een van de bedden naar beneden en kwam er een onderaardse gang voor het oog waar de prinsessen een voor een in hupte. De soldaat pakte zijn onzichtbaarheidsmantel en spurtte achter ze aan. Eenmaal aan het einde zag de soldaat 12 sloepen met 12 prinsen die de 12 prinsessen opwachtten. De soldaat kwam nog net op tijd om bij de jongste in de sloep te stappen. Ze schrok en keek achterom, haar prins verzekerde haar dat het niets was, dat ze alleen wat schuld gevoel had maar dat het weldra wel over was als ze in disco ‘Osiris’ aan zouden komen. Zo gezegd zo gebeurd. De soldaat overleefde de nacht en kon tegen de koning vertellen wat de prinsessen hadden gedaan. De soldaat kreeg het koninkrijk en een van de dochters ten huwelijk. Dit keer niet een knappe prins met gladgeschoren kaakjes maar een oude oorlogsveteraan.
Weemoedt begint dan aan zijn laatste sprookje, Doornroosje. Zij ontwaakt na 50 jaar en staat op zonder iemand uit haar kasteel te wekken. Zij vertrekt naar Vlaardingen en al gauw is de hele stad in de ban van het meisje met de blonde krullen en de nieuwe door een afzijdige jongen verkregen naam, ‘Discoroosje’. Zijzelf doet de avond havo en gaat daarna naar de disco waarvan zij zegt de meest hemelse plaats op aarde te zijn. Zij slaapt tot laat in de middag en schrijft dat af als haar gewoontes van vroeger. Heel Vlaardingen bloeit op sinds haar komst, het water is helder net als voor de Oorlog er bloeien bloemen, kankervrije omgeving enzovoorts. Het gaat goed met Discoroosje, elke avond danst zij met een jongen maar nooit 2x met dezelfde. Dan mist ze iets, ze heeft een leeg gevoel. Ze mist haar prins. Haar vriendinnen proberen haar te troosten wat lukt want eenmaal in de disco is ze haar probleem weer vergeten en dans er weer vrolijk op los. Dan word er een lichaam gevonden in het water, het is de jongen die haar, haar nieuwe naam heeft gegeven. Discoroosje zoekt medische hulp maar komt er niet uit. De laatste avond in Vlaardingen gaat ze gehuld in zwart en rood naar de disco waar ze danst of haar leven er vanaf hangt en ze is helemaal in trance van de muziek. Langzaam doet ze al haar kleding uit totdat de muziek stopt en ze niets meer te verbergen heeft. Ze verdwijnt terug naar haar vaders paleis waar ze haar rechtervinger op het spinnewiel drukt en haar 50 jaar verder uit slaapt.
Dan een gelukwensing van Weemoedt, voor de aan staande bruidegommen en knapen van Nederland als afsluiting van het boek

Mening: een leuk, vlot, grappig en soms wat klagerig boek. De manier waarop Weemoedt verteld is fascinerend en het mooie is dat het echt waar is wat hij schrijft. Het boekje valt helaas niet zo op zo tussen de andere boeken van Weemoedt maar is zeker een echte aanrader om het te lezen!