Ben jij 16 jaar of ouder? Doe dan mee aan dit leuke testje voor het CBR. In een paar minuten moet je steeds kiezen tussen 2 personen.

Meedoen

Bruiloft aan zee door Abdelkader Benali

Beoordeling 6
Foto van een scholier
Boekcover Bruiloft aan zee
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 5e klas havo | 1954 woorden
  • 20 maart 2014
  • 7 keer beoordeeld
Cijfer 6
7 keer beoordeeld

Boekcover Bruiloft aan zee
Shadow

Op de vooravond van de bruiloft van zijn zusje Rebekka ontdekt de jonge Lamarat dat Mosa, de bruidegom ertussenuit geknepen is. Zijn vader draagt hem op de deserterende bruidegom op te sporen. De alwetende taxichauffeur Chalid helpt hem op weg...

Bruiloft aan zee is een roman vol passie, schaamte en culturele verwarring, die op aanstekelijke wijze verslag doet van he…

Op de vooravond van de bruiloft van zijn zusje Rebekka ontdekt de jonge Lamarat dat Mosa, de bruidegom ertussenuit geknepen is. Zijn vader draagt hem op de deserterende bruidegom o…

Op de vooravond van de bruiloft van zijn zusje Rebekka ontdekt de jonge Lamarat dat Mosa, de bruidegom ertussenuit geknepen is. Zijn vader draagt hem op de deserterende bruidegom op te sporen. De alwetende taxichauffeur Chalid helpt hem op weg...

Bruiloft aan zee is een roman vol passie, schaamte en culturele verwarring, die op aanstekelijke wijze verslag doet van het conflict tussen de tradities van 'de landstreek' en het leven in 'de West'. 

Bruiloft aan zee door Abdelkader Benali
Shadow

Oefenen voor je mondelingen?

Komen je mondelingen er aan en wil je oefenen? Probeer onze Boekenquiz. We stellen je open vragen over de gelezen boeken.

ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie

Analyse

Titelverklaring

De titel ‘Bruiloft aan zee’ wijst op de bruiloft waar eigenlijk het hele boek over gaat. De bruiloft van Mosa en Rebekka.

Thematiek

In het boek staan 3 thema’s centraal. Het eerste thema is het verschil tussen twee culturen. Het tweede thema is de zoektocht naar oom Mosa (de oom van Lamarat is op zijn eigen bruiloft weggelopen, omdat hij het moeilijk vind om niet meer alles te mogen). Het derde thema is het verschil tussen vroeger en nu en wat er nog hetzelfde is gebleven.

Vertelsituatie en perspectief

Er is sprake van een alwetende verteller. De persoon die het verhaal vertelt staat boven het verhaal. De verteller heeft dus geen echte rol in het verhaal.

Opbouw

Het boek heeft één verhaallijn, die van de taxirit, de zoektocht naar Mosa en de bruiloft aan zee. Er wordt veel gebruik gemaakt van flashbacks, maar deze sluiten niet op elkaar aan. Er zit veel tijd tussen de verschillende flashbacks, ze staan ook niet in chronologische volgorde en gaat niet altijd over dezelfde persoon.

Het verhaal heeft een gesloten eind. De functie van de structuur is dat de gebeurtenissen uit het verleden kunnen worden verteld tijdens de handelingen uit het heden. Omdat de flashbacks geen aparte verhaallijn zijn, si het dus ook niet noodzakelijk dat je alles over de geschiedenis te weten komt.

Ruimte

Het verhaal speelt zich grotendeels af in Marokko. In Touarirt, het dorpje waar de familie woont. In Nadorp, waar Lamarat Ammoenier en zijn neef bezoekt. In Melilliaar een Spaanse kroonkolonie, waar Mosa uiteindelijk gevonden wordt. En in Maanzaadstad (Rotterdam), waar Lamarat is opgegroeid.

Tijd

De volgorde van de gebeurtenissen is niet-chronologisch. De gebeurtenissen uit het verleden worden vaak als flashbacks verteld. Het verhaal wordt ook niet continu verteld.

Het verhaal speelt zich vermoedelijk af in de jaren ’90, want in de jaren ’70 kwamen veel gastarbeiders uit Turkije en Marokko naar Nederland en in het verhaal is Lamarat 20 jaar.

Einde

Er is sprake van een gesloten einde, want in de epiloog wordt vertelt hoe het leven van de personages verder zal verlopen.

Personages

Lamarat Mina > karakter

Lamarat is de hoofdpersoon van het boek. Hij si twintig jaar, maar hij houd niet echt van praten. Zijn ouders zijn beide Marokkaans, maar ze zijn naar Nederland gegaan toen Lamarat één jaar was. Hij kent niets van zijn geboorteplaats Iwojen.

Chalid > type

Hij heeft als bijnaam Blik Op De Weg, hij is taxichauffeur. Hij is geboren en opgegroeid in Iwojen en weet alles van iedereen. Hij heeft een belangrijke rol in het verhaal want hij is er altijd bij als er iets belangrijkste gebeurd (behalve bij de bruiloft).

Mosa Minar > type

De oom van Lamarat. Hij is de bruidegom die hem smeerde. Hij was vaak te vinden bij de hoeren en daarom wilde hij niet trouwen, want dan mocht hij dat niet meer.

Rebekka Minar > type

De bruid die in de steek werd gelaten door Mosa. Ze is de jongere zus van Lamarat en zij is juist niet op haar mondje gevallen. Ondanks dat laat ze zich wel dwingen door har vader om te trouwen met Mosa. Als Mosa verdwijnt bij de bruiloft is ze woedend en als ze hem weer ziet ontneemt ze hem zijn mannelijkheid.

 

Ammoenier > type

Hij is een verkopen van OMO-wasmiddel. Hij wordt vaak manke genoemd. Hij si pas 30 jaar, maar gedraagt zich als een oude, verbitterde man.

Recensie

 “Misschien was ik nu wel geitenhoeder, als ik in Marokko was gebleven. Ik denk niet dat ik was gaan studeren. Maar hier in Nederland bestaat die mogelijkheid wel om naar de universiteit te gaan. Ze wilden dat ik naar de MTS ging, maar dat zag ik echt niet zitten. Na mavo 4, havo 5, VWO 5 en de propedeuse van de lerarenopleiding geschiedenis zit ik nu hier en studeer geschiedenis op de universiteit.”

Abdelkader Benali (20) zit wat kouwelijk op een Leids terras. Hij heeft last van zijn keel en bestelt ondanks het mooie weer warme chocolademelk, 'liefst zo heet mogelijk'. “'t Is hier wel kak”, zegt de geboren Marokkaan, maar getogen Rotterdammer, terwijl hij de heren in jasje-dasje gadeslaat.

Benali won met een schrijfwedstrijd van de Universiteit van Leiden een jaar gratis studeren. “Alle schrijfwedstrijden waaraan ik mee heb gedaan, heb ik gewonnen. Ik ga achter mijn computer zitten met een vage opdracht van zo'n wedstrijd en drie kwartier later gooi ik het op de bus. Ik weet dat ik een verhaal zo kan schrijven dat het gaat winnen. Mijn ambitie en geldingsdrang zet ik in om te winnen. Met dit boek was dat wel anders.”

Na het winnen van weer een schrijfwedstrijd kreeg Benali het aanbod van de Amsterdamse uitgeverij Vassallucci om een roman te schrijven. Zes versies en een half jaar later was het boek 'Bruiloft aan zee' vóór de zomer voltooid.

Kort door de bocht beschreven - want de zinsbouw en de verhaallijnen bevatten meer dan in een kort bestek valt weer te geven - gaat het boek over een jongen die naar Marokko gaat voor de bruiloft van zijn oom met zijn zuster. De oom verdwijnt vlak voor de plechtigheid en de jongen moet hem gaan zoeken. Ondertussen geeft het verhaal schoksgewijs informatie over de familie, het dorp en het leven in Marokko en Rotterdam (in het boek Maanzaadstad genoemd).

“Je moet blijven nadenken als je het boek leest. De hoofdpersoon Lamarat is een sukkel, ik zou er geen vrienden mee willen worden. Toch heeft iedere persoon in het verhaal iets van mijzelf. De geplande rituelen voor de bruiloft lopen helemaal uit de klauw, de situatie is niet meer te beheersen. De schaamte hiervoor, daar gaat het boek over.”

“Ik ben geen Adriaan van Dis die 's ochtends om negen uur gaat zitten om te schrijven. Het verhaal heeft zichzelf geschreven. Dat heeft goed en minder goed uitgepakt. Het hééft in ieder geval uitgepakt.”

Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.

Verder lezen
Gids Eindexamens

Alles wat je moet weten over de eindexamens

“Ik ben geen Adriaan van Dis die 's ochtends om negen uur gaat zitten om te schrijven. Het verhaal heeft zichzelf geschreven. Dat heeft goed en minder goed uitgepakt. Het hééft in ieder geval uitgepakt.”

“Deze zomer heb ik zestig uur per week gewerkt in de slagerij van mijn vader, toen de familie naar Marokko was. Eind augustus had ik mijn laatste tentamens van de HBO-opleiding. In de zomer heb ik een ritme aangeleerd dat nodig is om te studeren. Ik had geen studiehouding, heb alles kiele-kiele, op z'n kieligst gehaald. Het is didactische kletskoek, maar wel waar. Ik ben volwassen geworden.”

Benali kwam, toen hij vier jaar was, naar Nederland. Zijn vader werkte sinds zijn zeventiende in Europa en liet in 1979 zijn gezin overkomen naar Rotterdam. Abdelkader is de oudste van een gezin van zeven kinderen. “Thuis is er altijd herrie. Iedereen heeft een eigen radio, de tv staat aan, de telefoon gaat. Er is continu ruis. Mijn vader is een aardige man. We hebben dezelfde haat-liefdeverhouding die hij met zíjn vader heeft. Soms zou ik wel ongebluste kalk over hem heen willen gooien. Ik praat eigenlijk heel weinig met hem. Ik mis het ook niet. Met mijn moeder? Nee ook niet, misschien over hoeveel broodjes ze moet smeren.”

Het was alsof iemand met een stanleymes een groot gat in het parket van je ziel sneed en het daarna verbrandde. Lamarat dacht even dat hij de analfabeet van de familie was en dat was hij dan ook op dat moment.

“Mijn ouders lezen niet”, antwoordt hij resoluut op de vraag of zijn ouders 'Bruiloft aan zee' hebben gelezen. “Ik ben zelf naar de bibliotheek gegaan om lid te worden. Ik durfde mijn vader eerst niet om een handtekening te vragen. Ik moest blijven lezen, ik haalde elke maandag nieuwe boeken. Met het lezen temperde ik mijn driften en drukte. Als mijn ouders het boek toch zouden lezen, stond het huis op stelten. Ze zouden willen weten of zij de vader- en moederfiguur waren. Ook zou ik de stukken over seks en bordelen uit moeten leggen. Daar heb ik geen zin in, ik heb het niet voor mijn ouders geschreven. Als ze het wel zouden lezen, had ik het nog zo geschreven. Na mij de zondvloed, ik ben eigenwijs. Net als de rest van de familie.”

Benali moet niks hebben van gewichtigdoenerij van schrijvers die met moeite 350 woorden op een dag produceren en met nadruk een thema en een motief hebben gekozen “die ze dan als een steen moeten meedragen. Als ergens een boodschap in zit, heb ik dat meteen door. Ik schrijf niet voor een doelgroep. Ik vermaak mezelf. Ik moet het zelf leuk vinden om het te lezen. Een vriend zei tegen mij, dat ik met dit boek als Nederlander was gekielhaald wegens racisme. Ik beschrijf in het boek een moskee waar de jongetjes stokslagen krijgen. Dat heb ik niet verzonnen, maar meegemaakt. Ik schrijf geen propaganda. Ik hou er niet van om literatuur en politiek te mengen.”

“Voor mij is de islam een praktische godsdienst. Maar op het moment ben ik meer bezig met ontdekken mijn nationaliteit dan met het geloof.”

“Thuis spreken we Berbers. Mijn ouders kunnen de hele dag verhalen vertellen en grappen en kwinkslagen maken. Ze drijven op woorden. Die taalmagie heb ik in mijn boek proberen te stoppen. Ik vind het mooi om mensen als Bolkestein te horen praten, daar kan geen boek tegenop. Ik hou wel van populisten, maar niet van populisme. Je moet een tekst zo aantrekkelijk mogelijk maken. Leuk. Mensen overtuigen en prikkelen. Ik ben best voor filosofie, maar dan in concrete taal.” Hij leunt achterover, trekt een quasi-intellectuele rimpel in zijn voorhoofd en begint een onbegrijpelijk betoog in omstandig taalgebruik.

“Het mooiste stuk uit het boek gaat over de zieke vader die in bed ligt. Ik voel daar hetzelfde als hij, ik kan in zijn huid kruipen. Die schaamte, dat schuldgevoel dat je hebt over je familie - zij zijn de basis van alles. Maar wat je echt voelt, verstop je. Je schaamte. Ik probeer, wanneer ik ergens ben, op het gedrag van mensen te letten. Hoe ze elkaar ontwijken, elkaar ontzien. In een groep voel ik mezelf altijd geestelijk wegvloeien. Het valt me op wat mensen verbergen. Ik wil graag weten of anderen ook denken, denken net als ik. Toch ben ik heel sociaal. Vroeger was ik de dorpsgek van de basisschool. Een vriendin zei laatst tegen me: 'Je geeft mensen het gevoel dat ze thuis zijn, maar eigenlijk doet het je niet veel'. Daar had ze gelijk in. Ik ben een buitenbeentje.”

“Ik zie mensen zich soms afvragen waarom ik, als Marokkaanse jongen, geen averij heb opgelopen. Natuurlijk ben ik wel eens bij de deur van een discotheek geweigerd. Door een buitenlander! Het gaat allemaal om geld. Soms reis je kilometers, om uiteindelijk Fanta te drinken bij de McDonalds. Ik vind het niet erg, ik ben daar te goed voor. Tot vorig jaar geloofde ik niet dat er zoveel Marokkanen in het criminele circuit zitten. Je moet die jongens respecteren, maar wel zeggen waar het op staat, niet naar een strafkamp sturen. Ik ben wereldvreemd en egocentrisch, hoewel ik andere dingen weer heel scherp zie. En misschien is die naïviteit mijn redding.”

“Ze zeggen wel eens dat de beste literatuur ontstaat uit twee culturen. Mijn dubbele achtergrond heeft als voordeel dat ik sneller grenzen herken. Ik ken een heleboel werelden. De multiculturele samenleving brengt alleen maar voordelen. Als je ziet wat we allemaal in huis hebben, gaat Nederland een nieuwe gouden eeuw tegemoet.”

“Dit boek heeft mij aan de ene kant dichter bij mijn wortels gebracht, maar me er ook ver van verwijderd. Maar het verhaal moest worden verteld. Nu kan ik meer registers opentrekken. Meer werelden laten zien.”

 

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "Bruiloft aan zee door Abdelkader Benali"