Blind date door Theo Hoogstraaten

Meryem is een Turks meisje dat een Nederlands leventje wil leiden, wat in de Turkse gemeenschap vaak op groot onbegrip stuit. Wanneer haar ouders op vakantie gaan in hun vaderland, logeert Meryem bij Astrid, haar vriendin en klasgenote. Ook Murat, haar broer blijf in Nederland om een oogje in het zeil te houden. Zonder instemming of medeweten van hun ouders organiseert haar klas een blind date. Om alles nog wat gezelliger te maken, vindt alles plaats op het strand in de buurt. Niet iedereen is meteen akkoord met het plan. Enkele weken voordien werd er immers een meisje verkracht. Dit geeft echter nog een extra spanningseffect. Iedereen schrijft de naam van haar droomjongen op en een andere vraagt hem uit. Alles gaat rustig zijn gangetje tot de vrienden van één van de afspraakjes op het toneel verschijnen. Ze krijgen een deel van de groep zover om XTC-pillen te slikken, en iedereen lijkt ver van de wereld verwijderd. Wat de feestvierders niet weten, is dat een gluurder het gezelschap op de voet volgt. Een stelletje verdwijnt in de duinen. Dan weerklinkt een plotselinge gil. Meryem is neergestoken terwijl haar vriend Stefan even terugrende voor een pakje condooms. De politie begint stelt meteen een onderzoek in. Men vindt zaken die wijzen op een gluurder. Maar…Er zijn twee verschillende routes gevonden in het mulle zand. Een late wandelaar? Inspecteur Fredericks bijt zich vast in de zaak en heeft gezworen de dader te vinden. Hoewel hij zijn collega meer dan eens zijn ongeloof laat voelen, houdt Fredericks het niet op een betrapte gluurder, maar graaft dieper. Hij ontdekt, samen met Astrid en Stefan, wat er die nacht echt gebeurde: Murat wou zijn familie de schande besparen. Hij moest, en zou ervoor zorgen dat zijn zus niet ontmaagd werd en zeker niet door een Nederlandse jongen. Hij was van plan om Stefan te lijf te gaan met een stiletto of hem er toch zeker mee af te schrikken. Wanneer Stefan zijn onverwachte veilig- vrijen manouvre ondernam, zag Murat een laatste kans om Meryem te overhalen. Deze laatste had, bedwelmd door een combinatie van drank en XTC, geen zin om haar broers bevelen op te volgen. In het handgemeen dat daarop volgde viel Meryem ongelukkig op de stiletto. In deze misdaadroman slaagt Theo Hoogstraaten erin om de lezer heel het boek door te boeien. Verder is hij de kunst mensen te misleiden zeker meester. Met zijn voortreffelijk geformuleerde introductie van de gluurder zet hij je al in de proloog op het verkeerde been. Meteen ben je ervan overtuigd dat deze maniak het meisje heeft neergestoken en het hele boek door zal je deze overtuiging blijven behouden, totdat de schrijver langzaamaan twijfel zaait. Ook laat hij het karakter van de personages goed doorschijnen. Iedereen wordt gecast ter verhoging van het leesplezier en het temperament van ieder meisje komt wel boven. Alles komt zo realistisch over en je kan overal dingen uit het dagelijkse leven terugvinden. Toch bevat het boek enkele kleinere foutjes. Zo kan een bouwvallig schuurtje niet dienst doen als een kiervrije kamer, waarin mensen kunnen vergast worden. Ook is het niet de gewoonte dat een Turkse gezin haar zestienjarige dochter zomaar achterlaat onder de hoede van een "niet gelovige". De schrijver probeert deze en andere ongeloofwaardigheden wel op te vullen door extra uitleg te geven, wat sommige stukken nogal langdradig maakt. De dialogen maken deze schoonheidsfoutjes dan weer in een klap terug goed. Achter deze gedachtewisselingen zitten waarschijnlijk vele uren werk, maar zijn werk loont wel. De regelmatige afwisseling van vertelperspectief zorgt ervoor, dat je het verhaal zowel beleeft vanuit de schoenen van de gluurder als die van de jongeren of de politie. Deze techniek is niets nieuws in dit genre van boek maar toch bereikt Theo Hoogstraaten er een extra dimensie mee. Qua spanningsopbouw is het boek zeker niet uniek. De auteur volgt de standaard spanningscurve voor dit genre boek -dit is echter louter een opmerking en hindert niet tijdens het lezen-. Hij geeft de lezer voldoende tijd om de gebeurtenissen te laten doordringen, zonder dat het boek op die momenten saai of minder vlot leesbaar wordt. De 173 bladzijden die het boek rijk is, verhalen samen een periode van ongeveer 3 weken -De eerste 30 bladzijden handelen over de voorbereiding van het feest. In deze hoofdstukken worden de personages uitgebreid voorgesteld. -De 'date' wordt in de volgende 40 beschreven. In hoofdstuk vier worden Frederiks en Speelman, de twee rechercheurs ten tonele gevoerd. In de overige 100 bladzijden wordt de zaak helemaal uitgespit en uitgewerkt. In het laatste hoofdstuk gaan Meryem door de knieën en vertelt ze wat er die nacht echt gebeurde