Banden door Rood & Rood

Titel: Banden Schrijvers: Lydia Rood & Niels Rood Uitgever: Uitgeverij Bert Bakker, 1990 Thema Een goeroe (Nasole) runt een bedrijf (Funlimited) die meditatiebandjes verspreidt. Als er teveel geld binnenkomt, blijkt dat er valse banden in omloop zijn, met een dodelijke afloop. Ditje Pardoen en Jacqeline Duinkemper gaan naar de oorzaak op zoek en komen verbazende dingen tegen. Het is een portret van de menselijke zwakte, waaraan volgens het beeld van Rood&Rood ook goeroes niet ontkomen. Achterkant van het boek ‘Hij wierp een blik op het dashboardklokje. Er was nog tijd genoeg. Hij stak een sigaret op, inhaleerde diep en bekeek het hoesje van de cassette. Toen draaide hij langzaam de volumeknop om, waardoor de installatie aanging. Het geluid van een diepe stem vulde de kleiene ruimte. De man haalde nogmaals diep adem. Vijf minuten later was hij dood.’ Aan het hoofd van Funlimited, een bedrijf dat in korte tijd veel succes heeft met meditatiebandjes, staat Nasole. Als een van zijn medewerkers ontdekt dat er meer bandjes worden verkocht dan geproduceerd, staat zelfs Nasole voor een raadsel.Als het bedrijf het probleem ontrafelt, leidt het spoor naar een aantal dodelijke ongelukken, die elkaar snel opvolgen. Heeft het charisma van Nasole ook een schaduwzijde? Een nieuwe psychologische thriller van Rood & Rood, het duo dat het genre verraste met Eenling.
Onderwerp Het onderwerp van het verhaal vond ik wel interessant en het sprak me wel aan, maar ik had niet echt een eerste indruk. Ik ben dit verhaal gaan lezen omdat het dezelfde schrijvers zijn die ‘Koningswater’, mijn eerste boekverslag dit jaar, hebben geschreven. Het verhaal heeft niet echt een onderwerp, het heeft een ding. Aangezien het over een soort van moord door meditatiebandjes gaat, is het nogal moeilijk om uit te leggen. Het verhaal heeft me wel nieuwe kanten van het onderwerp laten zien. Ikzelf zou niet zo snel gaan mediteren, want dat is niets voor mij. Maar ik wist niet dat het echt hielp, mediteren. Ik ben wel anders over het onderwerp gaan denken, want ik had niet verwacht dat de mens zo’n makkelijke prooi is voor het onderbewuste. Ik had niet verwacht dat het onderwerp zo uitgeschreven zou worden. Ik vond het wel verrassend dat het verhaal steeds uit verschillende standpunten wordt geschreven. Het onderwerp is nogal oppervlakkig. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik kan bepaalde vragen niet beantwoorden omdat ze onduidelijk in het boek zijn beschreven. Ik heb nog nooit dit soort verhalen gelezen. Gebeurtenissen De belangrijkste gebeurtenis in het verhaal is dat Ditje Pardoen en Jacqeline Duinkemper erachter komen dat Nasole een meditatiebandje voor Bob ’t Best heeft ingesproken. Hiermee manipuleert hij Bob, en zet hem ernaartoe om valse banden te verspreiden, zonder dat hij het in de gaten heeft. Er wordt heel veel tijd besteedt aan de gedachten en gevoelens van de personages. Omdat het verhaal uit verschillende standpunten wordt verteld, krijg je van iedereen een stuk te weten. Dat is soms lastig om het uit elkaar te halen. Ik moest me wel een beetje door het verhaal heen worstelen. Het verhaal is wel goed hoor, daar twijfel ik niet aan, maar het is niet mijn genre. Sommige gebeurtenissen slaan nergens op, maar in zekere zin zijn ze wel met elkaar verbonden. Ik snap niet wat Ditje Pardoen in het verhaal doet, want in principe heeft ze niet zo’n grote rol bij de meditatiebanden, maar ze is toch een hoofdpersonage. Haar vriend, Hans, kreeg een hartaanval terwijl hij zo’n bandje aan het luisteren was. Er bestaat dus een verband, maar niet echt precies. De gebeurtenissen zijn spannend. Telkens als er iets nieuws wordt ontdekt schrik ik wel van wát er is ontdekt. De gebeurtenissen zijn daardoor boeiend. Ook vind ik deze verrassend, want je verwacht bepaalde dingen niet. Bijvoorbeeld dat Nasole Bob er toe heeft gezet om de valse banden te verspreiden, uit wraak. Daarnaast vind ik de gebeurtenissen schokkend. Je zou niet verwachten dat Nasole ook een schaduwzijde heeft. De gebeurtenis die de meeste indruk op mij heeft gemaakt, is dat Friso, de volgende vriend van Ditje, in coma ligt. Ook door de meditatiebandjes. De gebeurtenissen werden nauwkeurig beschreven, maar bleven toch een beetje oppervlakkig. Er bleef steeds is verborgen, en het komt niet meer terug. Omdat het zo oppervlakkig bleef, kon ik er geen beeld van schetsen, ik zag het niet voor me. Je moet in dit verhaal zelf vrij veel invullen, want het wordt op het einde pas duidelijk, maar niet echt duidelijk zoals een clue van een mop wordt verteld. Het wordt duidelijkér, maar echt duidelijk niet. Het is heel lastig om zo te lezen. Ik heb helemaal niets over dit onderwerp gelezen, qua boeken of films of iets anders. Het is een soort van gesloten onderwerp. Personages Er zijn verschillende hoofdpersonages: Nasole
Hoofd van Funlimitited, hij spreekt de Satisfaction-bandjes in. Hij is een soortement van goeroe. Jacqeline Duinkemper
Ze is de financial controller van Funlimited. Een financial controller is de rechterhand van de bedrijfleider en ze heeft toegang tot de financiële zaken van Funlimited. Ze is bedreven in numerologie. Hiermee maakt ze in het boek sommige dingen duidelijk. Ditje Pardoen
Haar vriend, Hans, is doodgegaan aan een van de Satisfaction-bandjes. Ze is woedend en gaat samen met Jacqeline Duinkemper op zoek naar de oorzaak, want er zijn nog meer slachtoffers gevallen. Tim Pardoen
Vader van Ditje, werkt bij de politie. Hij had eerst de zaak van de Satisfaction-banden in handen, maar hij is ervan afgehaald. Toch gaat hij stiekem zelf onderzoek doen, samen met Ditje en Jacqeline. Bob ’t Best

Degene die de valse banden in omloop bracht. Bouw van het verhaal Alles hangt vrij slecht samen. Dat is vervelend, want er bestaat eigenlijk wel een verband, maar die moet je uit heel diep uit het boek halen. Het verhaal is wel spannend, maar niet echt geweldig spannend. Het is alleen spannend als er iets nieuws ontdekt wordt. Daarnaast vind ik het verhaal wel interessant, maar echt lang bleef het mij niet boeien. Ligt misschien aan mij, want het is, zoals ik al, zei niet mijn genre. De bouw van het verhaal is best ingewikkeld. Je kijkt vanuit een aantal standpunten, dus is het wel lastig om bepaalde dingen uit elkaar te houden. Het is vrij interessant, alleen net iets te lastig. Er is maar één verhaallijn, en het is in een chronologische volgorde. De bouw van het verhaal is best wel toepasselijk op het onderwerp. Het maakte wel een bepaalde indruk. Er zitten vrijwel geen terugblikken of herinneringen in het verhaal. Wat
best jammer is, want dan kom je nóg meer te weten over de personages. Er blijft aan het eind te veel onduidelijk. Er zijn heel veel open plekken die je zelf moet invullen, maar je hebt geen zekerheid of het inderdaad zo klopt. Taalgebruik Het taalgebruik is normaal. Er is niets speciaals aan. Er zijn precies genoeg gedachten om iets duidelijk te maken, ook al zijn er vrij veel open plekken. De manier van vertellen is wel apart, maar het past wel bij de personages. Eerste indruk Een eerste indruk had ik niet echt. Het was meer in de trant van: 'Oei, een moeilijk boek'. Ik vond het een vrij moeilijk boek, moest me echt door de woorden heen worstelen. Het wordt extra ingewikkeld omdat het verhaal vanuit verschillende standpunten wordt verteld; vanuit Nasole, Ditje, Jacqueline, Tim Pardoen en Bob. Lastig om uit elkaar te houden dus. Eigen mening Mijn mening is wel een goed boek, het is een boeiend verhaal dat niet te sloom vooruitkomt. Alles is precies op het juiste moment. Daarnaast gebeuren ook de juiste gebeurtenissen, om het ook nog boeiend te maken. Het is absoluut geen saai boek. Maar zoals ik al zei is het niet mijn genre en interesseerde het boek mij niet al te veel. Bronnen Google.nl Lydia Rood Veel bronnen heb ik niet, want het is een boek waar ook niet veel recensies over te vinden zijn. Vrij onbekend, dus.