Samenvatting van de boeken
Opbouw:
Wordt het verhaal chronologisch verteld? Vanuit welk perspectief is het geschreven? En wat voor eind heeft het boek?
Antwoord ‘Au pair’: Au pair wordt chronologisch verteld, met af en toe een flashback. Een voorbeeld van een flashback is waar generaal le Lune het over het geld van meneer Cremieux heeft. Het boek is vanuit een personale vertelsituatie geschreven.. Er staat geen "ik dacht" of iets dergelijks en er staat altijd "hij/zij +werkwoord".
Het boek heeft een open einde, waarbij de schrijver zelf in het verhaal komt en een verandering kan maken in het einde, Paulina besluit echter de schrijver geen kans te geven en maakt hem duidelijk dat hij weg kan lopen. Zo eindigt het boek, maar het verhaal zelf kan op vele andere manieren doorgaan.
Vergelijking "Aupair" en "De wandelaar" In beide romans worden de gebeurtenissen in chronologische volgorde verteld. Er wordt weinig gebruik gemaakt van flashbacks, de gebeurtenissen volgen elkaar op. Ook zijn beide verhalen verteld vanuit een personaal perspectief, in de hij/zij-vorm.
Een verschil tussen de opbouw van de romans is het einde. ‘De wandelaar’ heeft een gesloten einde, ‘Au pair’ heeft een open einde. Bij beide boeken kun je jezelf aan het einde nog vragen stellen. Maar bij ‘De wandelaar’ weet je hoe het afloopt. Bij ‘Au pair’ kun je zelf bedenken wat er verder met de hoofdpersoon zou kunnen gebeuren.
Stijl:
In wat voor taalgebruik verwoordt de schrijver het verhaal? En maakt de schrijver gebruik van stijlfiguren en beeldspraak?
Antwoord ‘Au pair’: De schrijver gebruikt een niet al te moeilijk taalgebruik. Af en toe staan er wel Franse termen, maar die worden meestal vertaald of worden duidelijk uit de context, bovendien begrijpt iedereen die tenminste basiskennis Frans heeft de woorden wel.
“Dat heilige vuur sacre feu –zou in haar geval wel niets anders dan een stopicht blijken te zijn.” (blz. 201)
Het boek bestaat vooral uit dialogen en de gedachtengang van Paulina. De schrijver maakt een paar keer gebruik van stijlfiguren en ook beeldspraak komt in het boek voor.
Meningen over het boek:
N....over ‘Au pair’:
Au pair vond ik absoluut geen leuk boek. De verhaallijn was leuk, maar cliché, een meisje dat als au pair in parijs gaat werken. De belangrijkste gebeurtenis in het hele boek, is als Paulina het pakketje naar Luxemburg brengt, voor de rest bestaat het boek uit bijna 40% dialogen. Ik vond het erg vermoeiend om te lezen en het kwam over alsof de schrijver alleen wilde laten zien wat hij wel niet allemaal over een bepaalde schilder, muzikant et cetera wist en hieromheen maar een verhaaltje had gebreid. Ik vind ook dat er niet veel gebeurt in het boek, als je een gebeurtenis opzoekt kun je het eigenlijk zo vinden, maar een bepaald zinnetje in een gebeurtenis is moeilijk te vinden, omdat er zoveel lappen onnodige tekst omheen staan. Als je uiteindelijk terugkijkt op het verhaal, lijkt het een verhaal dat zo bij elkaar geraapt is, er zijn gebeurtenissen die helemaal niets toevoegen als je het einde hebt gelezen. Het boek is erg dik, maar achteraf gezien had je genoeg geweten als je alleen bepaalde hoofdstukken hebt gelezen. De Personages van het boek vind ik allemaal maar slap overkomen. De familie le Lune misbruikt maar en Paulina laat zich maar misbruiken. Ze blijft maar 'ja' knikken en van die mensen hun geld leven, waarbij ik me afvraag wat ze allemaal wel niet denkt! Dat het allemaal zo makkelijk aan zou komen vliegen? Ik vind het verhaal ook totaal niet geloofwaardig, het is allemaal een beetje te vreemd en toch normaal voor mij. Vreemde gebeurtenissen worden met normale mensen gekoppeld en andersom, het kan gewoon niet.
Op de achterkant van het boek staat: "'Een van de beste romans uit zijn rijke oeuvre.' –T. van Deel" en ik zal eerlijk zijn, als dit het beste boek van Willem Frederik Hermans is, dan weet ik niet of ik er ooit nog een zal lezen.
J... over ‘Au pair’:
Ik vond ‘Au pair’ een lastig boek om doorheen te komen. Het is een erg dik boek, zodat het al lange tijd in beslag neemt voordat je het uit hebt. Ook is de schrijfstijl heel ‘droog’ en worden er thema’s behandeld die mij niet altijd evenveel interesseren. Een voorbeeld hiervan is financiën. Edouard, een belangrijk personage uit het boek, werkt met geld en hier is zeer geïnteresseerd in. Op een gegeven moment legt hij dit uit aan Paulina, de hoofdpersoon. Hij gaat hier heel diep op in en noemt allerlei feiten. Dit vond ik stukken waar ik heel lastig doorheen kwam, omdat die informatie mij niet zoveel interesseert. Ook had ik niet het idee dat het heel belangrijk was voor de verhaallijn van het boek. Die stukken hadden van mij dus net zo goed weggelaten kunnen worden.
In het boek wordt ook veel over kunst gesproken. En dan voornamelijk over de kunstenaar Constantin Guys, omdat de generaal le Lune een groot fan van hem is. Deze stukken vond ik gelijk al leuker om te lezen, omdat kunst mij veel meer interesseert dan bijvoorbeeld financiën. Maar ook voor dit onderwerp geldt dat de schrijver hier wel erg diep op in ging. Alle feiten van het leven van Guys werden tevoorschijn gehaald, en zelfs de filosofie van Kant werd op hem toegepast. Sommige dialogen tussen de personages duurden ook erg lang, terwijl er dan niet eens zo veel relevantie informatie werd besproken.
Een pluspunt aan dit boek is dat ik me best goed kon inleven. Het gaat over een negentienjarig meisje, Paulina, uit Vlissingen. Zij wil studeren, Frans en kunstgeschiedenis, in Parijs en wordt daar au pair. Ik kan me goed identificeren met de hoofdpersoon. Paulina is ongeveer even oud, heeft dezelfde interesses qua studies en vindt Parijs ook een erg mooie stad. Een nadeel vond ik dat Paulina erg naïef is, wat soms een beetje werd overdreven. Paulina blijft maar volhouden dat de familie het beste met haar voor heeft, maar ik denk dat ze in realiteit wel iets eerder de adder onder het gras zou hebben ontdekt.
Mijn conclusie over het boek is dat er af en toe leuke gebeurtenissen werden besproken, maar over het algemeen vond ik het veelste langdradig en moeilijk doorheen te komen.
Opbouw:
Wordt het verhaal chronologisch verteld? Vanuit welk perspectief is het geschreven? En wat voor eind heeft het boek?
Antwoord ‘Au pair’: Au pair wordt chronologisch verteld, met af en toe een flashback. Een voorbeeld van een flashback is waar generaal le Lune het over het geld van meneer Cremieux heeft. Het boek is vanuit een personale vertelsituatie geschreven.. Er staat geen "ik dacht" of iets dergelijks en er staat altijd "hij/zij +werkwoord".
Het boek heeft een open einde, waarbij de schrijver zelf in het verhaal komt en een verandering kan maken in het einde, Paulina besluit echter de schrijver geen kans te geven en maakt hem duidelijk dat hij weg kan lopen. Zo eindigt het boek, maar het verhaal zelf kan op vele andere manieren doorgaan.
Een verschil tussen de opbouw van de romans is het einde. ‘De wandelaar’ heeft een gesloten einde, ‘Au pair’ heeft een open einde. Bij beide boeken kun je jezelf aan het einde nog vragen stellen. Maar bij ‘De wandelaar’ weet je hoe het afloopt. Bij ‘Au pair’ kun je zelf bedenken wat er verder met de hoofdpersoon zou kunnen gebeuren.
Stijl:
In wat voor taalgebruik verwoordt de schrijver het verhaal? En maakt de schrijver gebruik van stijlfiguren en beeldspraak?
Antwoord ‘Au pair’: De schrijver gebruikt een niet al te moeilijk taalgebruik. Af en toe staan er wel Franse termen, maar die worden meestal vertaald of worden duidelijk uit de context, bovendien begrijpt iedereen die tenminste basiskennis Frans heeft de woorden wel.
“Dat heilige vuur sacre feu –zou in haar geval wel niets anders dan een stopicht blijken te zijn.” (blz. 201)
Het boek bestaat vooral uit dialogen en de gedachtengang van Paulina. De schrijver maakt een paar keer gebruik van stijlfiguren en ook beeldspraak komt in het boek voor.
Meningen over het boek:
N....over ‘Au pair’:
Au pair vond ik absoluut geen leuk boek. De verhaallijn was leuk, maar cliché, een meisje dat als au pair in parijs gaat werken. De belangrijkste gebeurtenis in het hele boek, is als Paulina het pakketje naar Luxemburg brengt, voor de rest bestaat het boek uit bijna 40% dialogen. Ik vond het erg vermoeiend om te lezen en het kwam over alsof de schrijver alleen wilde laten zien wat hij wel niet allemaal over een bepaalde schilder, muzikant et cetera wist en hieromheen maar een verhaaltje had gebreid. Ik vind ook dat er niet veel gebeurt in het boek, als je een gebeurtenis opzoekt kun je het eigenlijk zo vinden, maar een bepaald zinnetje in een gebeurtenis is moeilijk te vinden, omdat er zoveel lappen onnodige tekst omheen staan. Als je uiteindelijk terugkijkt op het verhaal, lijkt het een verhaal dat zo bij elkaar geraapt is, er zijn gebeurtenissen die helemaal niets toevoegen als je het einde hebt gelezen. Het boek is erg dik, maar achteraf gezien had je genoeg geweten als je alleen bepaalde hoofdstukken hebt gelezen. De Personages van het boek vind ik allemaal maar slap overkomen. De familie le Lune misbruikt maar en Paulina laat zich maar misbruiken. Ze blijft maar 'ja' knikken en van die mensen hun geld leven, waarbij ik me afvraag wat ze allemaal wel niet denkt! Dat het allemaal zo makkelijk aan zou komen vliegen? Ik vind het verhaal ook totaal niet geloofwaardig, het is allemaal een beetje te vreemd en toch normaal voor mij. Vreemde gebeurtenissen worden met normale mensen gekoppeld en andersom, het kan gewoon niet.
Op de achterkant van het boek staat: "'Een van de beste romans uit zijn rijke oeuvre.' –T. van Deel" en ik zal eerlijk zijn, als dit het beste boek van Willem Frederik Hermans is, dan weet ik niet of ik er ooit nog een zal lezen.
Ik vond ‘Au pair’ een lastig boek om doorheen te komen. Het is een erg dik boek, zodat het al lange tijd in beslag neemt voordat je het uit hebt. Ook is de schrijfstijl heel ‘droog’ en worden er thema’s behandeld die mij niet altijd evenveel interesseren. Een voorbeeld hiervan is financiën. Edouard, een belangrijk personage uit het boek, werkt met geld en hier is zeer geïnteresseerd in. Op een gegeven moment legt hij dit uit aan Paulina, de hoofdpersoon. Hij gaat hier heel diep op in en noemt allerlei feiten. Dit vond ik stukken waar ik heel lastig doorheen kwam, omdat die informatie mij niet zoveel interesseert. Ook had ik niet het idee dat het heel belangrijk was voor de verhaallijn van het boek. Die stukken hadden van mij dus net zo goed weggelaten kunnen worden.
In het boek wordt ook veel over kunst gesproken. En dan voornamelijk over de kunstenaar Constantin Guys, omdat de generaal le Lune een groot fan van hem is. Deze stukken vond ik gelijk al leuker om te lezen, omdat kunst mij veel meer interesseert dan bijvoorbeeld financiën. Maar ook voor dit onderwerp geldt dat de schrijver hier wel erg diep op in ging. Alle feiten van het leven van Guys werden tevoorschijn gehaald, en zelfs de filosofie van Kant werd op hem toegepast. Sommige dialogen tussen de personages duurden ook erg lang, terwijl er dan niet eens zo veel relevantie informatie werd besproken.
Een pluspunt aan dit boek is dat ik me best goed kon inleven. Het gaat over een negentienjarig meisje, Paulina, uit Vlissingen. Zij wil studeren, Frans en kunstgeschiedenis, in Parijs en wordt daar au pair. Ik kan me goed identificeren met de hoofdpersoon. Paulina is ongeveer even oud, heeft dezelfde interesses qua studies en vindt Parijs ook een erg mooie stad. Een nadeel vond ik dat Paulina erg naïef is, wat soms een beetje werd overdreven. Paulina blijft maar volhouden dat de familie het beste met haar voor heeft, maar ik denk dat ze in realiteit wel iets eerder de adder onder het gras zou hebben ontdekt.
Mijn conclusie over het boek is dat er af en toe leuke gebeurtenissen werden besproken, maar over het algemeen vond ik het veelste langdradig en moeilijk doorheen te komen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden