A. Th. Van der Heijden – Asbestemming (een requiem)
Het boek is gewijd aan zijn in 1993 overleden vader. De titel is ontleend aan het formulier waarop nabestaanden moeten aangeven wat er met de as van de gecremeerde moet gebeuren.
• Hoofdstuk 1
Er zijn twee cafés: Café Hoppe, kakkerig (‘blauwe blazers’) en Café de Z. , waar geëngageerde mensen komen. Hij wordt in zijn gezicht geslagen namens Cosima R., die in zijn vorige boek stond wegens een ontmoeting op Schiermonnikoog. Na dit incident bezoekt hij zijn vader in het ziekenhuis. • Hoofdstuk 2
Moeder belt: vader ligt in het ziekenhuis op sterven. Vader heeft al een hele reeks opnames achter de rug. Dit keer heeft hij last van longoedeem, vocht. Heijden gaat dus met zijn moeder en zus naar zijn vader. Die heeft gewicht verloren, ligt in luiers. Vader zegt niks van de blauwe plek op Heijdens gezicht. (Vader had vroeger ook vaak een kapot gezicht door het brommerrijden). • Hoofdstuk 3
Erfelijk alcoholisme. Op zijn 12e gaat hij naar zijn oom & tante omdat de situatie thuis niet meer te houden was. Heijden zelf drinkt ook veel, maar heeft een goede dronk, hiermee wil hij zijn vader terechtwijzen.
• Hoofdstuk 4
Heijden is aanwezig op een tuinfeest van een tekenaar, alwaar hij veel alcohol naar binnen werkt. • Hoofdstuk 5
Hij gaat naar Eindhoven om met het gezin afscheid te nemen van zijn vader. Hij denkt aan zijn onvoorwaardelijke vaderliefde, die hij tot zijn vijfde had. In zijn eentje probeert hij een gesprek met zijn vader aan te knopen, maar dit lukt niet omdat vader niet veel wil losgeven. • Hoofdstuk 6 Hier gaat het boek over in dagboekvorm
1 augustus: Hij zit nu in Frankrijk, een maand na de crematie. Hij vraagt zich af hoe zijn zoontje Totò (Tonio) ooit zo heeft kunnen groeien. Vanaf die tijd zal hij daar op letten. 14 juni: Dit is de dag na het bezoek aan zijn vader. In de trein ziet hij bloedspatten op de ruit die hem doen denken aan muzieknoten. 15 juni: Totò’s verjaardag. Totò krijgt een timmerset, evenals Adri vroeger. Die gaat naar het ziekenhuis, waar de situatie kritiek is. Vader blijkt al gestorven te zijn vóór Adri’s aankomst. Zijn vader is niet toevallig op Totò’s verjaardag gestorven, want met hem had hij een goede band. • Hoofdstuk 7
Vader wordt naar het mortuarium overgeplaatst. Moeder gaat naar huis, maar wil niet alleen naar binnen. De uitvaartverzorger komt, er wordt een crematie zonder mis geregeld. Vader was een kettingroker. • Hoofdstuk 8
Adri drinkt een hele liter wodka. • Hoofdstuk 9
17 juni 1993. Vader ligt thuis opgebaard. Moeder offerde altijd veel op voor vader, die doorging met roken en moeder belachelijk maakte. • Hoofdstuk 10
30 augustus. Nog steeds is er geen asbestemming. Moeder heeft een anonieme beller. -- Vanaf hier gaat het boek over in terugblikken en overpeinzingen -- • Hoofdstuk 11 (Heijdeniana) Een verzameling overpeinzingen. Hierin staan twee interessante gedachtes: “Als de mens gezegend zou zijn met zijn hersens, waarom probeert hij die dan zo graag te onderdrukken (met alcohol)?” “Je sterft al af tijdens je leven, het bewijs hiervan is het verliezen van herinneringen, het letterlijke sterven van je leven” • Hoofdstuk 12
Berlin, Bleibtreustrasse. 4 november 1990 brengt hij met zijn vrouw Minchen een bezoek aan de Muur. 18 juni 1993: De Crematie. Het regent. Adri wil, ondanks afraden van de uitvaartverzorger, toch zelf een toespraak houden. Hij moet huilen aan het eind. Het is een soort familiereünie. Alleen vaders kroegvrienden zijn niet komen opdagen, hoewel die veel lief & leed van vader hebben meegemaakt. Na de crematie gaat Adri naar het café. • Hoofdstuk 13 (De Posterijen) Eerst vertelt hij over een brief van vader & moeder. Op 10,5 jarige leeftijd had hij al zijn eerste begrafenis. Hij begroef toen een dode baby. Hij kocht een vlieger en hing er een brief aan. • Hoofdstuk 14 - Gedicht over vader die zoon wordt. Vader van Adri biedt in café zijn vrouw aan. Rondtocht over v/d Heijdens leven mislukte. Deels fictie, deels non-fictie. Veel overdenkingen. De hoofdpersoon is Adri (van der Heijden dus), met zijn vrouw Minchen en zoontje Totò.
Er zijn twee cafés: Café Hoppe, kakkerig (‘blauwe blazers’) en Café de Z. , waar geëngageerde mensen komen. Hij wordt in zijn gezicht geslagen namens Cosima R., die in zijn vorige boek stond wegens een ontmoeting op Schiermonnikoog. Na dit incident bezoekt hij zijn vader in het ziekenhuis. • Hoofdstuk 2
Moeder belt: vader ligt in het ziekenhuis op sterven. Vader heeft al een hele reeks opnames achter de rug. Dit keer heeft hij last van longoedeem, vocht. Heijden gaat dus met zijn moeder en zus naar zijn vader. Die heeft gewicht verloren, ligt in luiers. Vader zegt niks van de blauwe plek op Heijdens gezicht. (Vader had vroeger ook vaak een kapot gezicht door het brommerrijden). • Hoofdstuk 3
Heijden is aanwezig op een tuinfeest van een tekenaar, alwaar hij veel alcohol naar binnen werkt. • Hoofdstuk 5
Hij gaat naar Eindhoven om met het gezin afscheid te nemen van zijn vader. Hij denkt aan zijn onvoorwaardelijke vaderliefde, die hij tot zijn vijfde had. In zijn eentje probeert hij een gesprek met zijn vader aan te knopen, maar dit lukt niet omdat vader niet veel wil losgeven. • Hoofdstuk 6 Hier gaat het boek over in dagboekvorm
1 augustus: Hij zit nu in Frankrijk, een maand na de crematie. Hij vraagt zich af hoe zijn zoontje Totò (Tonio) ooit zo heeft kunnen groeien. Vanaf die tijd zal hij daar op letten. 14 juni: Dit is de dag na het bezoek aan zijn vader. In de trein ziet hij bloedspatten op de ruit die hem doen denken aan muzieknoten. 15 juni: Totò’s verjaardag. Totò krijgt een timmerset, evenals Adri vroeger. Die gaat naar het ziekenhuis, waar de situatie kritiek is. Vader blijkt al gestorven te zijn vóór Adri’s aankomst. Zijn vader is niet toevallig op Totò’s verjaardag gestorven, want met hem had hij een goede band. • Hoofdstuk 7
Vader wordt naar het mortuarium overgeplaatst. Moeder gaat naar huis, maar wil niet alleen naar binnen. De uitvaartverzorger komt, er wordt een crematie zonder mis geregeld. Vader was een kettingroker. • Hoofdstuk 8
Adri drinkt een hele liter wodka. • Hoofdstuk 9
17 juni 1993. Vader ligt thuis opgebaard. Moeder offerde altijd veel op voor vader, die doorging met roken en moeder belachelijk maakte. • Hoofdstuk 10
30 augustus. Nog steeds is er geen asbestemming. Moeder heeft een anonieme beller. -- Vanaf hier gaat het boek over in terugblikken en overpeinzingen -- • Hoofdstuk 11 (Heijdeniana) Een verzameling overpeinzingen. Hierin staan twee interessante gedachtes: “Als de mens gezegend zou zijn met zijn hersens, waarom probeert hij die dan zo graag te onderdrukken (met alcohol)?” “Je sterft al af tijdens je leven, het bewijs hiervan is het verliezen van herinneringen, het letterlijke sterven van je leven” • Hoofdstuk 12
Berlin, Bleibtreustrasse. 4 november 1990 brengt hij met zijn vrouw Minchen een bezoek aan de Muur. 18 juni 1993: De Crematie. Het regent. Adri wil, ondanks afraden van de uitvaartverzorger, toch zelf een toespraak houden. Hij moet huilen aan het eind. Het is een soort familiereünie. Alleen vaders kroegvrienden zijn niet komen opdagen, hoewel die veel lief & leed van vader hebben meegemaakt. Na de crematie gaat Adri naar het café. • Hoofdstuk 13 (De Posterijen) Eerst vertelt hij over een brief van vader & moeder. Op 10,5 jarige leeftijd had hij al zijn eerste begrafenis. Hij begroef toen een dode baby. Hij kocht een vlieger en hing er een brief aan. • Hoofdstuk 14 - Gedicht over vader die zoon wordt. Vader van Adri biedt in café zijn vrouw aan. Rondtocht over v/d Heijdens leven mislukte. Deels fictie, deels non-fictie. Veel overdenkingen. De hoofdpersoon is Adri (van der Heijden dus), met zijn vrouw Minchen en zoontje Totò.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden