Afscheidsbrief door Bobje Goudsmit

2. De schrijver is Bobje Goudsmit 3. De titel van het boek is Afscheidsbrief 4. Er is geen ondertitel 5. Het boek is in Haarlem gedrukt in 1999. Het is de eerste druk van dit boek. 6. Het boek is aan de binnenkant niet geïllustreerd maar de omslag is ontworpen door Ivar Hamelink 7. Het boek behoort als genre bij de waar gebeurde verhalen. 8. Het verhaal speelt zich af in een ziekenhuis, op school en bij Marit en Anicke thuis. 9.A.B. het verhaal speelt zich af in deze tijd af dat kun je merken aan: ze kijken GTST en ze hebben CD’s en er wordt gesproken over de tweede fase.
10. De betekenis van de titel is dat er een brief word geschreven aan een meisje die al dood is dus een brief om afscheid te nemen. 11. Er zijn twee hoofd personen in dit boek, de ene is Marit en zij is een meisje met een eigen wil zij heeft een bril, maar later krijgt ze lenzen. Ze is blond en vrij lang. Het tweede meisje heet Anicke. Zij heeft een beugel een spaniëlgezicht. 12. Ik denk dat ik nog wel eens over het boek zou na denken omdat het in werkelijkheid het echt kan gebeuren en het mij vreselijk lijkt als het mij zou overkomen. 13. het verhaal kan in werkelijkheid echt gebeuren. Omdat er veel mensen overlijden aan hersentumor. 14. Dit is een stukje dat ik heel mooi vond. Hier is net Anicke overleden aan een hersentumor en vertelt ze, Marit, dat ze een rommel klas zijn geworden. En verder vertelt ze dit: ‘Ach, we hadden vorig jaar ontdekt dat er belangrijkere dingen in het leven waren dan dat stomme stukje papier halen. Waarom zou je daar dan over gaan stressen? Je leefde maar een keer. Je kon zo morgen dood zijn.’ Ik vind dit zo’n mooi stukje omdat er eigenlijk een wijze spreuk in verteld wordt. En omdat het gewoon de kei harde waarheid was. 15. Er zijn geen stukjes tekst die ik niet mooi of leuk vond maar ik heb er toch maar een gedaan die ook heel leuk was maar toch net iets minder dan de rest. Dit stukje begint als ze voor het eerst het schoolplein op komt. ‘Met haar fiets aan haar hand liep ze naar de fietsen stalling voor de brugklassers en zocht een lege plek op. Onhandig probeerde ze haar voorwiel in de standaard te duwen, maar de twee fietsen aan weerszijden stonden te dicht bij elkaar, zodat haar stuur aan de andere sturen bleef vasthaken. Ze probeerde de fietsen meer naar opzij te duwen om wat ruimte te krijgen.’ Ik vind dit een minder mooi stukje omdat er eigenlijk niks gebeurt.
16. Ik vond het een heel erg mooi boek omdat het heel erg ontroerend is. Het is geschreven aan de hand van een waar verhaal. En het jou zelf bij-wijze-van-spreken zelf ook zou kunnen overkomen. 17. Het verhaal begint dat Marit thuis komt en ziet dat er post voor haar is. Ze ziet aan het adres dat het een uitnodiging voor de verjaardag is van Anicke, maar Anicke is bijna twee jaar geleden overleden. Ze besluit een brief te schrijven naar Hanna, de moeder van Anicke, om te zeggen dat ze niet kan komen omdat ze het hoofdstuk van haar en Anicke wil sluiten. Dan begint ze aan de brief. Ze stuurt de brief niet naar Hanna maar naar Anicke. Als ze met de brief begint zegt ze al dat het een lange brief wordt. Als ze bezig is komen er allemaal gebeurtenissen boven. Ze begint als ze elkaar voor het eerst op school zien en dat ze elkaar tegen komen bij het brugger fietsenrek. Daar hopen ze al dat ze bij elkaar in de klas komen. Als ze er achter komen dat ze bij elkaar in de klas komen zijn ze hartstikke blij en gaan gelijk naast elkaar zitten. Ze worden al snel beugeltje en brilletje genoemd. Als ze in de derde klas zitten gebeurt het ze valt flauw. Haar moeder zei toen: “het komt vast van de warmte”. Nadat ze nog een paar keer flauw valt bellen ze toch maar de dokter. Hij heeft slecht nieuws ze heeft een hersentumor. Wanneer de klas dat hoort zijn ze allemaal geschokt. Al gouw wordt ze geopereerd en Marit komt zo’n beetje elke dag langs. Na de operatie, die goed is verlopen, moet ze worden bestraalt. Ze wordt dan langzamerhand kaler. Op school wordt ze ook aan gekeken om dart ze nu met een petje oploopt. Na een tijdje krijgt ze steeds weer epileptische aanvallen. Vlak na de zomervakantie raakt ze in coma en raakt er steeds dieper in na 5 dagen overlijdt ze. Op haar begrafenis wordt haar, Anickes, lieveling’s liedje gespeeld dat is: Against all odds (Take a look at me now) van Phil Collins. Als ze in de zesde klas zitten en allemaal slagen wordt er op de diploma uitreiking ‘het’ liedje van Anicke gedraaid.