500 dagen in Zuid-Korea door Jan Roelfs

Samenvatting.

Het wel bekende verhaal van het team van Zuid-Korea op het Wereld Kampioenschap voetbal 2002 in Zuid-Korea en Japan (het eindigde als 4e)is al vaak beschreven door journalisten die vaak buiten het team af stonden. Dit boek is geschreven door de teammanager Jan Roelfs.Nu sportverslaggever bij de NOS.Hij doet verslag van de 500 dagen dat hij daar werkzaam is en hoe hij het team ziet groeien als het WK dichtbij komt. Het verhaal begon toen coach Guus Hiddink, zijn assistent Pim Verbeek en hijzelf een team aantroffen dat nog geen deuk in een pakje boter kon schoppen. Guus Hiddink stelt strengere regels in, omdat de spelers daarvóór mochten doen waar ze zin in hadden, zodat het team weet waar ze aan toe is en het zich vanaf nu alleen maar met voetbal bezig kan gaan houden. De westerse theorieën van Hiddink en de Oosterse gehoorzaamheid gaan heel goed samen en dat eindigde uiteindelijk in een wereldprestatie op het WK, ze schakelden grootmachten zoals Portugal, Italië en Spanje uit. Alleen Duitsland was te sterk. Jan Roelfs vertelt ook over zijn eigen ervaringen en dan vooral de aanpassing aan Zuid-Korea en het leven zonder zijn gezin dat in Nederland zit.

Persoonlijke reactie

Ik vond het boek goed, omdat er in dit boek niet eindeloos over theorieën en buitenspelsituaties etc. wordt gesproken, maar over de ontwikkeling van een team dat weinig voorstelt naar een zelfverzekerde en vooral hechte spelergroep die voor elkaar door het vuur willen gaan. Het was een eenvoudig boek (in de goede zin van het woord), het leest vlot en je krijgt het gevoel alsof er iemand een brief naar je schrijft over zijn gebeurtenissen. Zo krijg je binding met een boek en boeit het ook meer, dan een boek dat in van die “vergadertaal” wordt beschreven, zodat het net is of je de krant leest. Ik vond het ook interessant dat Jan Roelfs niet alleen over het team van Zuid-Korea vertelt, maar ook over zijn eigen moeilijkheden met de taal, de mensen, de hoge flats in de claustrofobische stad Seoul, het eten en alles wat er bij komt kijken als je in een ander land woont. Mooi en grappig was ook om te lezen hoe Hiddink omging met de pers. De Koreaanse media was niet veel gewend qua trainers. Korea is vooral een land van jaknikkers (volgens de schrijver) en dus deed Hiddink af en toe net alsof hij boos en afstandig was (overigens ook tegen de spelers). Die mensen wisten niet wat hun overkwam, een trainer die uit de slof schiet en niet meer wil praten. Dat was wel grappig om te lezen want iedereen raakte in paniek. Dat jaknikken is daar wel heel erg overdreven. Wat ik ook grappig vond was dat er daar in Korea veel mensen Kim heten. Dus ook in dat team, dus moesten ze allemaal bijnamen verzinnen. Ik vond het ook raar om te lezen dat iedereen zo bang is wat fout te doen.
Misschien is dat gastvrijheid. Ik vond het al met al een heel erg boeiend. Dit was een heel andere kijk op het WK voetbal en nu ik heb gelezen hoe Zuid-Korea er eerst aan toe was, en hoe het onder het Nederlandse trio is geworden kan ik alleen maar respect hebben voor die mensen. Ze hebben daar in ongeveer 1.5 jaar een wereldprestratie neergezet. Dat vind het Koreaanse volk ook, want de Hiddink gekte is daar nog steeds bezig, maar zonder de twee anderen (Verbeek en Roelfs) was het hem nooit gelukt. Ik raad iedereen aan het te lezen! Geweldig boek.

Mijn leeservaring

-Onderwerp
Het onderwerp voetbal vind ik in ieder geval al leuk, maar ik hou ook erg van achtergrond verhalen en “kijkjes achter de schermen”. Ik vind het boeiend om te lezen (vooral bij sport) hoe een prestatie neer is gezet, wat is eraan vooraf gegaan. Gewoon er dieper op ingaan, in plaats van wie er op de linksback positie stond. Ik vind het dan interessanter WAAROM hij daar staat, dan WIE er staat. Dat vond ik ook zo leuk aan dit boek, het voetbal als spel komt eigenlijk weinig aan de orde, maar het voetbal als “gemeenschap” komt wel aan de orde. Trouwens, zo vaak krijg je geen verhalen van teammanagers dus dit is denk ik een uniek verhaal.

Het is een compleet boek, het laat je alle kanten van het onderwerp voetbal zien (de achtergrond dan wel meer, maar ook de wedstrijden komen ook aan de orde). Dat maakt het ook zo fijn om te lezen. Iedereen zou dit boek kunnen lezen, ook al houd je niet van voetbal. Het laat dingen zien in het voetbal, die je anders nergens leest. Iemand die gewoon naar een voetbalwedstrijd kijkt en de Voetbal International leest ziet ook nieuwe kanten van het voetbal. Hij laat namelijk zien hoe het team omhoog geklommen is, maar dan vooral hoe ze samen zo sterk zijn geworden en dat ze voor elkaar door het vuur zouden gaan. Zoiets kun je niet zien als je een toeschouwer bent, dat moet je van dichtbij meemaken.

Het boek laat je ook niet anders over het onderwerp denken, het laat je zien hoe het tot stand komt. Toch zit er ergens iets waar ik mee zit als ik het lees, zou dit bijvoorbeeld een andere trainer ook gelukt zijn? Het is natuurlijk fijn om met een team te werken dat niets te verliezen heeft, je kunt vrijuit werken. In feite kon Hiddink niet verliezen, maar toch hebben ze de halve finale gehaald. Na het WK is hij naar PSV gegaan, en daar wil het in feite ook niet echt lukken, en met het Nederlands elftal had hij er ook niet uitgehaald wat erin zat. Één ding is hem toch gelukt, meer aanzien krijgen in Korea dan de president.

Dit boek heeft denk ik iedereen verrast. Eigenlijk wist niemand dat er nog een Nederlander met Hiddink meeging. Toen Roelfs werd gevraagd (hij werkte toen bij Canal+) heeft hij ook meteen ja gezegd, omdat het een unieke kans was eens in de “keuken” te kijken. Hij heeft het verhaal goed uitgewerkt en heeft ons allemaal perfect geïnformeerd over de gang van zaken.

-Gebeurtenissen

500 dagen in Zuid-Korea is 1 grote boeiende gebeurtenis. Van het zoeken van Roelfs naar een auto of een mobieltje tot het behalen van de halve finale, het is allemaal boeiend. Waarom weet ik niet, want in feite is er niets boeiends aan het kopen van een auto of iets dergelijks, maar het is allemaal in Zuid-Korea en op een of andere manier is een training net zo interessant als een wedstrijd.

Je leest ook gewoon dat er een opwaartse lijn in het Koreaanse team zit. In het begin schrijft hij nog wat sober en een beetje oppervlakkig, maar hoe meer pagina’s je om slaat hoe enthousiaster hij wordt. Hij voelde zelf ook aan denk ik, dat het Koreaanse team ging verrassen. Dat sloeg ook over op mij, ook al wist ik al lang de uitslagen van Korea, het leek net alsof ik erbij was. Je voelde gewoon de spannende aanloop naar de wedstrijden en de spanning tijdens de wedstrijd. Dat maakte het boek ook moeilijk om weg te leggen. Het leek ook gewoon op een sprookje. Het kneuzenteam wordt bezocht door een tovenaar en ineens worden ze wereldsterren die voor niets of niemand bang zijn en (al was het met een beetje hulp van de scheidsrechter) in de halve finale door een knullig Duits doelpunt uitgeschakeld worden. Je krijgt ook zo’n “als” gevoel. Het gevoel van, als ze beter tegen de Duitsers hadden gespeeld dan….. Maar de prestatie opzich was al geweldig natuurlijk.
De gebeurtenis die het meeste indruk op me heeft gemaakt was het begin. Ze kwam daar aan en niemand wist eigenlijk wat er van ze verwacht werd, ook de eerste kennismakingen met het team en de taal waren onwennig en ze kregen het gevoel of ze wel de juiste keuze hebben gemaakt door dit avontuur te beginnen. De gebeurtenis die daar heel erg mee te maken heeft is natuurlijk de blijheid, de ontlading en vooral de voldoening nadat ze uitgeschakeld waren. Zuid-Korea hoorde op dat moment tot de beste vier teams ter wereld! Boven Frankrijk, Italië, Spanje, Nederland en al die andere grote voetballanden. Toen had je ook echt het gevoel (als lezer) nu is het verhaal af. De cirkel is rond zeg maar, en zo leg je het boek tevreden weg.

-Personages

Dit boek is vanuit een “ik” situatie beschreven dus de ‘ik’ (Jan Roelfs) is de hoofdpersoon. Het is een man die in anderhalf jaar tijd in Korea zoveel ervaring (als journalist dan) op heeft gedaan. Dat avontuur zou ik ook wel mee willen maken, samen naar zo’n groot toernooi leven en dan als groep dat toernooit geweldig afsluiten. Dan voel je je goed, want je hebt samen ergens keihard voor gewerkt en dan zo’n wereldresultaat neerzetten, geeft je een gevoel van: “Het is niet voor niets geweest”. Ik zou alleen niet op hem willen lijken, het is geen superheld, hij is wel een goede journalist. Ik bewonder het doorzettingsvermogen van de trainers en dan vooral dat van Hiddink. Ik kan me voorstellen dat hij de eerste maanden (en ook af en toe daarna) het gewoon niet meer zag zitten. Het team kwam in het begin geen stap vooruit en dan ook nog in een vreemd land. Ook Jan Roelfs heeft het moeilijk gehad, zijn gezin heeft hij in 1.5 jaar bijna niet gezien. Je hebt dan wel hart voor je werk, maar ik kan me voorstellen dat je je wel als Remi, alleen op de wereld voelt. De Koreanen zijn een vrij onderdanig volk, er is (bijna) niemand die daar vanaf wijkt. Koreanen reageren dus voorspelbaar. Hiddink is het tegendeel, die man lijkt wel ongesteld, zoveel wisselende stemmingen heeft hij. Het ene moment is het een goede begripvolle man, het andere moment lijkt hij een koude man. Hij zal het wel spelen, maar hij bracht de media en de spelers wel behoorlijk in de war. Jan Roelfs is zeg maar de man die je buurman zou kunnen zijn. Hij bekijkt alles vrij luchtig en is een stabiel persoon.

Omdat jan Roelfs alles vanuit zijn ogen bekijkt, kom je heel veel van hem te weten. Het boek is eigenlijk een dagboek waarin iemand zijn gevoelens en emoties beschrijft. Zo krijg je binding met de hoofdpersoon en leef je ook met hem mee. Ook als hij zijn vrouw en kind mist en al die andere momenten waarin je voelt dat je aan de andere kant van de aarde zit voel je dan.

-Bouw

Het verhaal heeft een goede samenhang, omdat de gebeurtenissen een gevolg zijn van daarvoor gebeurde dingen. Ook omdat het gewoon een verslag van een ervaring is volgt alles elkaar op.

Hoewel het een verslag is, is het boek (wel in een andere vorm) spannend. Stel dat je het verhaal van Zuid-Korea niet zou weten, dan zou je meegesleurd worden in de aanloop naar het WK, je voelt de spanning van de groep als ze voelen dat een succes dichtbij is. Het is net een film.

In dit verhaal zitten weinig terugblikken. Dat is maar goed ook, want met het verleden hebben we weinig te maken. Het boek beschrijft de tegenwoordige tijd en kijkt af en toe vooruit. Volgens mij was dat ook de visie van de ploeg. Vooruit kijken, want de geschiedenis (qua voetbal) was niet zoveel. Ik hou ook niet zoveel van terugblikken, dat duurt allemaal te lang.

Het einde in het boek eindigt met een kleine terugblik en evaluatie van Jan Roelfs. Hij kwam tot de conclusie dat het WK een geweldig resultaat op heeft geleverd voor het land en dat het voetbal weer leeft in Korea. Hij kwam ook tot de conclusie dat het voor hem een geweldige ervaring is. Uiteindelijk nemen alledrie de Nederlanders ontslag en keren terug naar Nederland. Wetend dat ze een fantastische prestatie neer hebben gezet en dat Guus Hiddink in Korea een ware gekte heeft veroorzaakt.

-Taal

Het verhaal was makkelijk en fijn om te lezen. Lekker luchtig, zonder teveel poespas en gekke woorden. Het is voor alle leeftijden goed te volgen.

Ook de dialogen en gedachtes zijn helder en duidelijk. Ze zijn ook grappig, vooral de communicatie met de Koreanen wordt grappig beschreven.
In de 176 pagina’s is er een geweldig goed verslag neergezet dat me heel erg heeft geboeid. Ik hoop dat ze hem nog eens voor een team vragen, ik lees het boek meteen.