3096 Tage door Natascha Kampusch

De diefstal van mijn jeugd

1. Wat zijn de titel, schrijver, uitgever en jaar van uitgave?

Het boek De diefstal van mijn jeugd is een autobiografie van Natascha Kampusch, in samenwerking met Heike Gronemeier en Corinna Milborn, in 2010 uitgegeven door New Book BV.

2. Verklaar de titel.

Natascha Kampusch is 8 jaar lang ontvoerd geweest. Op haar 10e  verdween zij en pas op haar 18e kwam ze weer vrij. In die tijd zit je in je jeugd, een aangezien haar ontvoerder haar haar jeugd heeft afgepakt heet het boek diefstal van mijn jeugd.

3. Waarom heb je dit boek gekozen?

Het was een aanrader van een vriendin en ik heb met Duits tweemaal de documentaire gezien.

4. Wat voor soort verhaal is het?

Het is een waargebeurd verhaal. Het verhaal gaat over Natascha’s tijd in als het ware gevangenschap.

5. In welke tijd speelt het verhaal zich af?

Het boek speelt zich af in het verleden. Het verhaal begint op 2 maart 1998 en eindigt wanneer Natascha weer terug komt, ergens in 2006. Omdat we nu in 2014 leven speelt het verhaal zich af ik de geschiedenis. Het mag dan wel niet zo heel lang geleden zijn, het is toch het verleden.

6. Waar speelt het verhaal zich af?

De eerste paar bladzijden legt ze uit hoe ze ontvoerd werd, voor de rest speelt het verhaal zich alleen maar af in en heel soms rondom het huis van haar ontvoerder.

7. Beschrijf de hoofdpersoon/-personen.

• Natascha Kampusch: een meisje die je in het verhaal ziet opgroeien, ook al is dat niet in vrijheid. Het is een meisje dat niet opgeeft en zichzelf toch weet te redden van haar ontvoerder. Ze was altijd een blond, mollig meisje. Ze is overigens nog steeds een beetje mollig
• Wolfgang Priklopil: en man met een geestelijke stoornis. Onder andere omdat hij een jong kind ontvoerd. Volgens hem moest altijd alles schoon zijn en hij had de dwang dat alles recht moest staan en op de rechtmatige plek moest zijn. Hij had een breed, puntig hoofd en donkerbruin haar.

8. Wat is het thema van het boek?

Het thema is de ontvoering van Natascha. Vrijwel het gehele boek draait om haar ontvoering.

9. Geef een samenvatting van het boek van minimaal een half A-viertje.

Natascha is 10 jaar oud, en ziet er wat mollig uit en haar ouders zijn gescheiden. Ze woont bij haar moeder. Ook heeft ze 2 zussen die bij haar geboorte al volwassen zijn. Ze vind het fijn om tijd door te brengen bij haar oma omdat ze daar het gevoel heeft dat ze veilig is en geliefd wordt.

Als Natascha na een ruzie met haar moeder naar school loopt ziet ze een wit bestelbusje. Ze had wel al de nieuwsberichten over meisjes die ontvoert zijn en dood teruggevonden worden gehoord, maar dacht: ‘Dat soort dingen overkomen mij toch niet, ik ben daar veel te lelijk en te dik voor, niemand wil mij dat aandoen.’ Toch vertrouwd ze busje niet helemaal, maar denkt tegelijkertijd dat ze wat stoerder moet zijn en loopt er toch langs. Ze probeert de man lichtelijk te ontwijken en loopt wat sneller. Voordat ze het doorheeft wordt ze opgepakt, in een doek gewikkeld en in het busje gegooid, ze gaf geen kik omdat ze niet doorhad wat er gebeurde. Dan stapt de eigenaar van het busje ook snel in kijkt nog een laatste keer om zich heen of niemand het gezien heeft en dan rijden ze naar het huis van de dader. Als ze aankomen bij het huis van de dader wordt ze in een kelder gebracht van amper 5 m².

Natascha vroeg een tijd later naar de naam van haar dader en hij laat haar een identiteitsbewijs zien waar Wolfgang Priklopil op staat. Hij zegt er nog lachterig achteraan: ‘Voor hetzelfde geld heet ik Ernst Hotzapfel.’ Ze heeft wel altijd alles op kunnen schrijven in een dagboekje die ze had gekregen van de dader, hij controleerde altijd alles wat ze deed, behalve wat ze in het boekje opschreef.

Langzaam begint ze een band met Wolfgang op te bouwen, hij laat haar steeds meer vrij. Ze mag soms naar boven, en later zelfs naar buiten. Als ze naar boven mag moet ze aan het werk om bijvoorbeeld schoon te maken of eten te koken, wat ze ook doet het moet altijd in zo min mogelijk kleding zodat ze altijd te beschaamd is om weg te lopen.

Ze krijgt, als beloning voor bijvoorbeeld de vloer schoonmaken een stukje chocolade of iets anders wat ze lekker vindt.

Ze krijgt later ook een gasstel om haar eigen eten op te maken in het weekend, een hoogslaper met daaronder een bureau. De boeken en schriften die in haar tas zaten tijdens de ontvoering mocht ze houden maar haar tas en schoenen werden door Wolfgang verbrand. Ze heeft ook een tv in haar cel, zoals zij het noemt omdat het zo klein en onbereikbaar is. Een radio krijgt ze later erbij, hij had alleen buitenlandse zenders zodat ze er niets van zou merken dat iedereen haar mist.

Wolfgang probeert haar duidelijk te maken dat niemand van haar houdt, niemand haar zoekt of terug wil, dat hij haar juist heeft gered en dat ze een veel beter leven zou krijgen bij hem.

De politie is ondertussen elk mogelijk scenario aan het natrekken en komt het huis van Wolfgang doorzoeken, maar niet goed genoeg, ze vinden Natascha niet omdat haar kelder ondergronds en geluidsdicht is.

Als Natascha ouder wordt moet ze steeds zwaarder werk doen en krijgt ze steeds minder te eten. Ze moet helpen met het verbouwen van het huis, hier wordt ze wel sterker van, maar krijgt uit het niets woede aanvallen van de dader over zich heen en wordt daarbij geslagen, geschopt of haar keel wordt zodanig dichtgeknepen dat ze sterretjes ziet.

Ze wordt nog dag en nacht gecontroleerd, door een babyfoon. Wolfgang heeft een tijdschakelaar op de elektriciteit aangesloten zodat het licht, de tv en de radio automatisch uitgaan. Ze moet dan in het donker haar weg naar bed vinden. Als ze niet ‘braaf’ is geweest gaat het licht eerder uit en moet ze naar bed zonder eten. Ze wordt steeds zwakker en als ze op het punt staat om op te geven krijgt Wolfgang een telefoontje terwijl Natascha het witte busje aan het schoonmaken is, hij keert haar de rug en op dat moment besluit ze om weg te lopen. Ze stopt pas met rennen als ze 3 mensen tegen komt, ze vraagt hen om haar te helpen, maar ze lopen gewoon door. Als Natascha bij het huis van een oude vrouw komt en haar vraagt de politie te bellen is Wolfgang nergens te bekennen.

De politie arriveert, en Natascha wordt meegenomen naar het bureau. Daar moet ze een verklaring afleggen, en ziet ze haar moeder weer, die haar herkent.

14. Wat is jouw eigen mening over het boek?

Het boek spreekt mij niet heel erg aan. Het is een heel erg somber verhaal. Ook is het een zeer aangrijpend onderwerp. Ik geloof haar versie van het verhaal echter niet. Ze zegt dat ze allerlei huishoudelijke taken moest uitvoeren, maar na lange onderzoeken is gebleken dat dat niet het geval was. De politie heeft een tijd geleden bekend gemaakt dat Natascha zelfs bij dhr. Priklopil in bed heeft geslapen, er zijn daar namelijk sporen vaan haar gevonden

Enige informatie over de auteur.

Natascha Kampusch is geboren in Wenen op 17 februari 1988. Oostenrijkse politiepsychologen dachten aanvankelijk dat Natascha Kampusch aan het stockholmsyndroom leed, omdat ze aangaf in de acht jaar niets gemist te hebben. Ze had haar basisbehoeften en was niet in de gelegenheid gekomen om verkeerde dingen te doen, zei ze. Ze was niet boos op haar ontvoerder. In het interview bleek het verhaal toch genuanceerder te zijn. Ze zei daarin wel, dat ze moeite had met zijn zelfmoord. In haar in 2010 verschenen boek 3096 Tage (Nederlandse titel: De Diefstal van mijn Jeugd) stelt Kampusch dat ze de 'veroordelende diagnose' van het stockholmsyndroom stellig afwijst. Ze geeft aan dat de toenadering tot de dader 'een strategie was om een uitzichtloze situatie te kunnen overleven'.

Op 12 juli 2009 maakte voorzitter Ludwig Adamovich van de speciale onderzoekscommissie rond de zaak-Kampusch bekend dat hij de kans zeer gering achtte dat maar één dader bij de zaak betrokken was. Zelf hield Kampusch altijd vol dat haar ontvoerder alleen handelde, maar Adamovich zei dat Kampusch loog en hij wees ook met een beschuldigende vinger naar de politie. Adamovich sloot niet uit dat Kampusch afgeperst werd met pornografisch materiaal dat er van haar zou bestaan. Het eindrapport van een nieuwe, in 2008 opgerichte onderzoekscommissie gaat er echter van uit dat Priklopil alleen handelde, precies zoals Natascha Kampusch zelf altijd heeft volgehouden.

Bekende recensies:

“Ik ben geen fan van gedetailleerd beschreven boeken, mijn verbeelding mag ook aan het werk gezet worden tijdens het lezen. Maar in de details liggen in dit boek de kracht. Op deze manier kan Natascha iedereen laten weten hoe het écht was. Ik kon Natascha die in haar gevangenis zat te mens-erger-je-nieten met Priklopil helemaal voor mij zien. 

Wat mij meteen al opviel aan het boek is de wijsheid van de jonge Natascha. Als meisje van 10 weet ze zoveel, is ze zo sterk en kan ze haar angsten omzetten in kracht. Het is bijna onwerkelijk, een verzonnen personage. Maar dit is voor haar een overlevingsmechanisme geweest in een uitzichtloze situatie. Tijdens het lezen ging mijzelf vragen stellen: “Hoe zou ik reageren op zo’n situatie? Zou ik de hoop zo lang kunnen koesteren?”. Maar antwoord geven op die vragen kan ik niet.

Dit boek hoort thuis tussen mijn andere toppers zoals ‘De Jongen met de gestreepte pyjama’ en ‘De Passievrucht’. Ik vind vooral de kracht van een jong meisje zo fascinerend aan dit verhaal. Natascha  heeft mij laten inzien dat je de moed en hoop nooit, maar dan ook nooit mag opgeven!”

“Dit is het relaas van een meisje dat vocht, een meisje dat iets onvoorstelbaars wist te overleven en nooit heeft willen opgeven.”

“Op een zeer openharige wijze geeft ze een scherp inzicht in hetgeen ze heeft meegemaakt, uithongering, mishandeling, vernedering, misbruik. Haar kracht was dat ze ondanks alles nooit heeft willen opgeven. Inderdaad een 'bloedstollend' verhaal.”