De tatoeëerder van Auschwitz door Heather Morris

Heather Morris - De tatoeëerder van Auschwitz.

Wat voor genre heeft het boek:
Literatuur & Romans, Tweede Wereldoorlog,
Biografieën & Waargebeurd.

In welke tijd is het verhaal geschreven:
Het verhaal speelt zich af vanaf april 1942.

Kun je de titel verklaren:
De titel van het boek is: “De tatoeëerder van Auschwitz”.
Het verhaal gaat ook over een man, Lale. Die de tatoeëerder van Auschwitz wordt.

Is het geloofwaardig of niet:
Ja, het boek is ook gebaseerd op een waargebeurd verhaal, dus dat verklaard ook wel dat het geloofwaardig overkomt.

De personages:
- Lale Sokolov:
Lale is de hoofdpersonage, hij tatoeëerde mensen in Auschwitz en werd verliefd op Gita.

- Gita Furman:
Gita kreeg het nummer 4562 op haar arm getatoeëerd door Lale en werd ook verliefd op hem.

Samenvatting:
In april 1942 wordt de Slowaakse Jood, Lale Sokolov gedeporteerd naar Auschwitz Birkenau. Als hij daar aankomt krijgt hij een nummer op zijn arm getatoeëerd, nummer 32407.
Pepan is de persoon die op dat moment alle mensen tatoeëert, maar hij heeft gehoord dat er meer gevangenen aankomen dus vraagt hij Lale als mede- tatoeëerder.

Als er op een dag een lading met vrouwen getatoeëerd moet worden, ziet Lale Gita voor de 1e keer. Hij geeft haar het nummer 4562. Vanaf dat moment kan hij Gita niet meer uit zijn hoofd zetten.
Hij probeert te zorgen dat haar niks overkomt, ook al zitten ze in 2 verschillende delen van het kamp. Hij en Gita worden erg verliefd op elkaar en zien elkaar wanneer het maar kan.
Het lukt Lale om een beetje vertrouwen te krijgen bij de SS-officieren waardoor hij steeds meer vrijheid krijgt. Door het beetje vrijheid wat hij heeft kan hij Gita af en toe opzoeken. Ook heeft Lale connecties met mensen van buiten het kamp en weet op die manier kleine beetjes eten en andere spullen zoals sieraden en edelstenen het kamp in te smokkelen, hiermee probeert hij wat goeds te doen voor andere gevangenen. Ook Baretski , de SS-er die Lale elke dag naar zijn werkplek en weer terug begeleid, weet hiervan en vraagt Lale af en toe wat voor hem mee te nemen.

Als Gita erg ziek wordt, (tyfus) regelt Lale zelfs medicijnen voor haar en vraagt haar vriendinnen of ze haar kunnen helpen met doen alsof er niets aan de hand is. Want als ze naar het ziekenhuis op het kamp zou moeten, zou ze er nooit levend vandaan komen. Maar op een dag wordt Lale verraden en hij komt in het strafkamp terecht. De kans is heel klein om daar levend uit te komen, maar omdat Lale zo geliefd is en gerespecteerd wordt, lukt het hem toch.
Lale zijn levensmotto was: “Als je 's ochtends wakker wordt, is het een goede dag.”

Wanneer het einde van de oorlog nabij is en de Russen op het punt staan Auschwitz binnen te vallen, breekt bij de Duitsers paniek uit. Het totale kamp wordt geëvacueerd; mensen worden neergeschoten of gedeporteerd naar andere kampen. Lale en Gita moeten gedwongen afscheid van elkaar nemen wanneer Gita op dodenmars wordt gestuurd met de andere vrouwen van haar blok. Diezelfde avond wordt Lale gedwongen in een treinwagon te stappen om overgebracht te worden naar kamp Mauthausen in Oostenrijk. Vanuit daar ontmoet hij een bewaker die zorgt dat hij van daar naar een kamp in Wenen wordt gestuurd.

Gita ontsnapt die avond samen met nog een paar meisjes uit de veewagon als de Duitsers even niet opletten. Als ze opzoek gaat naar haar familie, vind ze haar 2 broers.
Ook Lale ontsnapt uit het kamp in Wenen, door onder het hek door te kruipen, zo het bos in. In het bos wordt Lale gezien door een paar Russische soldaten die hem meenemen. Hij moet voor hun meisjes regelen voor feesten, hiervoor krijgt hij geld om te onderhandelen. Een beetje van dit geld bewaard hij stiekem en op een avond gaat hij naar het treinstation. Daar neemt hij de trein naar Bratislava.
Als Lale eindelijk weer in zijn geboortestad is gaat hij naar zijn oude huis waar hij zijn zus Goldie weer ziet.
Wanneer Lale zijn zus en zijn overbuurvrouw, mevrouw Molnar verteld over Gita, zeggen ze tegen Lale dat hij haar moet gaan zoeken.
Lale gaat terug naar het treinstation in Bratislava en zoekt daar elke dag naar Gita.
Op een dag, wanneer Gita met een paar vriendinnen over straat loopt zien ze elkaar weer. Lale zakt op zijn knieën en wanneer Gita voor hem zit, vraagt hij: Wil je met me trouwen.

Mijn mening:
Ik vind dit zo’n super mooi en ontroerend boek. Het is een heel heftig maar echt een super mooi verhaal! Ik werd er gewoon helemaal stil van nadat ik het gelezen had.
Ik vind het ook mooi dat ze elkaar na de oorlog weer gevonden hebben en samen gelukkig geworden zijn. Dit boek is zeker een aanrader!