Nicolas et les copains door René Goscinny & Sempé

Samenvatting Clotaire is de domste van de klas en Agnan de slimste. Agnan heeft een bril. Op een dag krijgt Clotaire ook een bril. Iedereen denkt dat hij nu ook de slimste van de klas zou worden. Agnan moet daarom huilen. Nicolas en de anderen vragen of zij de bril op mogen als zij een beurt krijgen. Ze mogen allemaal de bril even passen, behalve Alceste omdat hij vieze vette vingers heeft van de boterhammen. Als ze naar binnen gaan, mag Alceste de bril toch even passen, als hij zijn handen afweegt. De juf denkt dat hij een grap uithaalt en stuurt hem de klas uit, met de bril nog op. Dan krijgt Clotaire een beurt, hij heeft zijn bril niet op en krijgt weer een nul. Dimanche à la campagne
Nicolas en zijn vader en moeder gaan op een zondag op bezoek bij kennissen met een huisje op het platteland. Meneer Bongrein ontvangt hen, zijn vrouw komt erbij, zij is helemaal smerig omdat zij het kolenfornuis aan het aansteken was. Ze was aan een elektrischfornuis gewend. Corentin het zoontje zit voor straf op zijn kamer, want hij was in een pruimenboom geklommen, maar nu mag hij naar beneden omdat Nicolas er is. Ze gaan aan tafel. De tomaten zijn niet rijp. Het vlees is van buiten zwart en van binnen rauw. Na het eten spelen Nicolas en Corentin jeudeboules, als de bal op het gazon komt, wordt Corentin weer naar boven gestuurd. Als Nicolas weer naar huis gaat, zegt Meneer Bongrein tegen zijn vader: ‘Koop ook een huisje op het platteland, leuk voor je vrouw en kinderen.’ On a parlé dans la radio

Op een dag wordt de klas van Nicolas geïnterviewd door de radio. Als eerst mag Agnan, maar die is te verlegen. Daarna Alceste, maar hij praat met volle mond. Als laatste gaat Eudes, maar als hij wat zegt, is niemand her er mee eens en begint de klas er door heen te schreeuwen. Dan gaan de mannen van de radio weg. Als iedereen s’avonds om 8 uur bij de radio zit, is er alleen maar muziek. Het interview wordt dus niet uitgezonden, Nicolas vindt het toch wel zielig voor de mannen van de radio. Philatélies
Rufus heeft een schrift, links boven op de eerste bladzijde is een postzegel geplakt. ‘Het is een postzegelverzameling’ zegt hij. ‘Mijn vader zegt dat je daardoor veel leert over aardrijkskunde en geschiedenis. En dat er een koning was, die een postzegelverzameling had die een fortuin waard was’. ‘Als jullie ook gaan verzamelen, kunnen we onder elkaar ruilen’. S’middags hebben bijna alle jongens uit de klas, postzegels bij zich. Het ruilen gaat niet goed. Eudes speelt voor luchtpostbrief met een postzegel op zijn voorhoofd geplakt. Le Bouillon de pleinwacht stuurt 3 jongetjes in de hoek, de anderen gaan door met ruilen. Nicolas wil zijn postzegels wel ruilen voor iets leuks. Als hij thuis komt vraagt zijn vader: ‘Hoe gaat het met het postzegels verzamelen?’ Zegt Nicolas: ‘Heel goed’. En hij laat de twee knikkers zien die hij voor zijn postzegels heeft gekregen, Maixent le magicien
Iedereen uit de klas van Nicolas is bij Maixent uitgenodigd om daar thee te drinken. Anders mogen zij nooit bij Maixent spelen maar nu wel, want hij heeft een goocheldoos gekregen. Geoffroy heeft net zo’n goocheldoos en hij verklapt steeds de trucs. Op het laatst wil Maixent een balletje laten verdwijnen, maar dan raakt hij slaags met Geoffrey. Bij dat gevecht verdwijnt het balletje echt en daar is Maixent de volgende dag nog steeds boos om. Les échecs
Nicolas gaat thee drinken bij Alceste. Na het eten willen ze van alles gaan spelen op Alcestes kamer. Die kamer is net opgeruimd. Alcestes moeder wil dat de kamer netjes blijft. De vader van Alceste besluit om hen schaken te leren. Als de vader na de schaakles de kamer uitgaat, spelen Nicolas en Alceste echt oorlogje met schaakstukken. Met schaakstukken, knikkers, vliegtuigjes en voetballen. De moeder van Alceste is erg boos als zij de kamer in komt, want het is weer een grote bende. Les docteurs
Als Nicolas op school komt, hoort hij dat de dokter op school komt. De ene vriend zegt dat hij komt om röntgenfoto’s te maken, de ander voor een prik en de laatste zegt dat ze aan de blindedarm worden geopereerd. Iedereen is doodsbenauwd, vooral Agnan die wordt door de directeur naar binnen gedragen. De röntgenfoto’s worden in een soort bus gemaakt. Het is de bedoeling dat ze in een rij gaan staan, dan gaan ze door de achterdeur naar binnen, daar worden röntgenfoto’s gemaakt en dan moeten ze door de voordeur weer naar buiten. Niemand durft naar binnen en daarom wijst de dokter de eerste vijf aan. Die gaan naar veel gezeur naar binnen en daar vinden ze het zo leuk dat ze nog een keer willen. Ze proberen door de achterdeur naar buiten te gaan, om dan weer in de rij te gaan staan. Alceste zegt dat hij Rufus is en dat hij al geweest is. De dokters constateren dat Alceste, die wel op de lijst staat, ziek is en dat ze dus klaar zijn. Dan rijdt de bus weg en één van de dokters blijft achter en Geoffroy zit nog in de bus. La nouvelle librairie
Er is een nieuwe boekhandelaar: Meneer Escarbille. De vrienden gaan er kijken. De boekhandelaar is heel vriendelijk. Alceste ziet een schrift. Dat kost hier 1 Franc 25. Op school 1 Franc. Maar dit schrift heeft 100 bladzijden. Alceste, met vette vingers, telt ze na. Niclolas en Rufus vertellen elkaar luid schreeuwend de inhoud van een stripverhaal dat ze kennen. Ze krijgen ruzie over welk verhaal het mooiste is. Clotaire laat een boekenmolen omvallen. Dan is Meneer Escarbille het zat. ‘Willen jullie nou iets kopen, of niet?’ roept hij. Alceste is net klaar met tellen, van de bladzijden in het schrift. Hij wil het schrift wel kopen, maar heeft geen geld. Daarna gaan de vrienden weg. Nicolas denkt dat ze nog vaak in de winkel zullen gaan kijken. Zijn moeder denkt dat het goed is dat ze dat doen: ‘Dan kent die meneer jullie en dan zal hij je ook goed helpen als je wat komt kopen. Les athlètes

De vrienden zijn met zijn allen op een braakliggend terrein, vlakbij de school. Ze weten niet wat ze zullen doen en dan bedenkt Clotaire, dat ze wel een atletiek wedstrijd kunnen houden. Eerst gaan ze hoogspringen, maar dat gaat niet door omdat ze nergens een touw of riemen kunnen krijgen. Geoffroy wil een wedstrijd doen, waarbij je op je handen loopt. Maar Clotaire zegt dat op je handen lopen er niet bij hoort. Dan krijgen Clotaire een Geoffroy ruzie. Dan maar hordelopen of 100 meter sprint, maar dat kan allebei niet want er is immers geen touw. Dan komt Joachim eraan met een stuk ijzerdraad. Ze gaan hamer werpen. Ze binden een steen aan het ijzerdraad en kijken wie het verst kan gooien. Clotaire gaat eerst, hij gooit en zegt dat hij gewonnen heeft. Nicolas denkt dat Clotaire gelijk heeft want hij heeft de steen zover gegooid dat hij door het raam van de kruidenierswinkel van Meneer Compani is gegaan. Rufus est malade
De klas is bezig met een moeilijke som, dan steekt Rufus zijn vinger op een zegt dat hij ziek is, dan moet hij van de juf naar het ziekenzaaltje. In de pauze blijkt dat Rufus niet naar het ziekenzaaltje is gegaan. Iedereen begint zich ermee te bemoeien en krijgen ze ruzie. Dan komen de nieuwe pleinwacht en Meneer Bouillon erbij. Na veel tegenstribbelen gaat Rufus uiteindelijk samen met de nieuwe pleinwacht naar het ziekenzaaltje. Het blijkt dat ze allebei mazelen hebben. La roulette
Geoffroy komt met een roulette op school, die hij van zijn vader gekregen heeft. Maixent vertelt dat hij een cowboyfilm had gezien waarin met een roulette werd gespeeld. Rufus roept dat deze roulette ook vals is. Dan gaan ze spelen. Ze kiezen allemaal een nummer en zetten elk een stuiver in. Als het balletje op hen nummer komt, hebben ze gewonnen. Rufus doet niet mee omdat hij nog steeds er van overtuigd is dat de roulette niet deugt. Het balletje komt op 24. Niemand heeft 24. ‘Dan is al het geld van de eigenaar van de roulette’, zegt Geoffroy. Ze krijgen ruzie. Ze gaan op nieuw, Rufus doet nou ook mee. De anderen zeggen: ‘Jij beweert toch dat de roulette vals is. Rufus bevestigt dit. Hij kiest nummer 24. En wint. Dan krijgen ze weer ruzie. De pleinwacht komt erbij en nemen de roulette en het geld in beslag. Want roulette leidt tot misdaad. Na schooltijd krijgen ze de spullen weer terug, op voorwaarde dat ze nooit meer zulke dingen mee naar school nemen