Le Silence des autres door Lydia Gouardo

Schrijfster
Lydia Gouardo heeft dit boek geschreven met behulp van een bekroode journalist Jean-Michel Caradec'h. Omdat Lydia nooit heeft leren lezen en schrijven heeft hij haar geholpen om dit boek te schrijven.

Lydia is 48 jaar, woont samen met haar man Sylvian en bij Sylvian heeft Lydia 2 kinderen gekregen. Met haar stiefvader "de ouwe" heeft lydia maar liefst 6 kinderen gekregen. De zoons van "de ouwe" ; Raymond J.R: 8 December 1982 / Bruno: 24 December 1986 / Rémi: 23 April 1988 / Régis: 19 Augustus 1989 / Brice: 4 April 1991 / Boris: 30 Januari 1993.

Ook kreeg Lydia 1 zoon bij een andere man, waarvan zij dacht dat hij haar zou helpen. Deze man heeft haar vervolgens in de val gelokt. Haar zoon bij deze man; Rudy: 24 April 1996. (Dit speelde zich allemaal binnen 14 jaar tijd af)


Lydia heeft samen met Sylvian 2 kinderen; Amandine: Onbekend / Maxence: 20 November (na de dood van 'de ouwe' in 1999)

Lydia heeft dit boek geschreven, toen de zaak van Elisabeth Fritzl in Oostenrijk naar buiten kwam. Dit gaf Lydia de moed om ook haar verhaal naar buiten te brengen. Van haar 28 jaar misbruikt en mishandeld te zijn door haar eigen stiefvader.

Personages:
De namen van sommige personen zijn veranderd uit respect voor hun privacy.
Lydia; Het meisje-/ vrouw waar het boek overgaat.
Bruno; Broer van Lydia, hij werd vaak mishandeld.
Nadia: De zus van Lydia, ook zij werd misbruikt en mishandeld. Zij wist samen met Bruno te ontsnappen.
De Ouwe; De stiefvader van Lydia, hij heeft haar maar liefst 28 jaar mishandeld en misbruikt.
Het Wijf; Zei zorgde voor de kinderen van Lydia, want Lydia mocht niet met haar kinderen omgaan, want volgens 'de ouwe' waren de kinderen niet van Lydia.
Marianne; Kwam later bij hun thuis wonen. Ze hielp vooral Lydia. De ouwe kon niet tegen Marianne in gaan, omdat marianne op de zelfde toon terug reageerde.

De kinderen van Lydia; komen niet echt voor in het boek, ze moesten wel altijd keihard werden van 'de ouwe'

Waar speelt het verhaal zich af; (Het verhaal is opgebouwd in een chronologische verhouding).
- 2 jaar in een appartement in Blois
- 1 á 2 weken in Frankrijk
- Meaux in een flat
- later op een boerderij buiten Meaux

Uitleg van de titel;
De titel "Iedereen wist het" slaap op; veel mensen wisten wel dat Lydia werd mishandeld en misbruikt, zelfs de politie. Niemand deed er wat aan, omdat de ouwe toch altijd zijn gelijk kreeg. Hoe vaak Lydia ook weg liep ze werd altijd weer terug gebracht, niemand zocht dit verder uit. Pas na de dood van 'de ouwe' wou iedereen haar helpen ook hebben alle mensen hun excuus aangeboden dat ze niets hebben gedaan. (Ze waren bang voor 'de ouwe').

Een korte samenvatting
Lydia haar lijdens weg begon vanaf haar 9e. Op een nacht toen ze op bed lag bij haar pleegouders, kwam de Ouwe binnen stormen. En nam Bruno, Nadia en Lydia zelf mee. Als Bruno een grote mond had of iets verkeerds deed werd hij net zolang geslagen tot dat hij op de grond lag. Nadia was het lieverdje van de Ouwe, omdat hij haar eerst een lange poos heeft misbruikt. (Lydia lag op dat moment in het ziekenhuis wegens haar brandwonden) Lydia mocht helemaal niets tegen de verpleegsters en de artsen zeggen van de Ouwe, maar als Ouwe weg was sprak ze toch stiekem met die mensen, ze mocht tv kijken en kreeg een pop van één van de verpleegsters. Na lange tijd klagen kreeg de Ouwe het toch voor elkaar Lydia mocht mee naar huis. Ze was er nog lang niet aan toe maar hij zou en moest haar meenemen. Lydia was thuis, haar vader verwisselde het verband, doordat het zo’n pijn deed begon ze erg te huilen en te schreeuwen. Ze kreeg toen een soort zak en als je daar aan rook werd haar pijn vermindert, en deels van de tijd maakte ze dan niet mee. Op een dag kwam de Ouwe met zijn fototoestel, om foto’s van de brandwonden van Lydia te maken en zo de eigenaar van het flat gebouw aan te kunnen klagen. Ze moest zich zo poseren dat ze al haar geslachtsdelen konden zien. Zins die dag misbruikt de Ouwe haar. (Ze moest elke keer weer aan dat zakje snuiven van de Ouwe) De Ouwe ging weer aan het werk, en als hij niet thuis was sloot hij Bruno en Nadia op, op één kamer met een pot waar ze in konden plassen ( en dan stonk heel erg!) ook hadden ze geen eten zolang de Ouwe er niet was. Lydia begon weer een beetje te staan, en een paar weken later kon ze zelfs weer lopen. Aangezien Lydia niet werd opgesloten kon die gewoon droog brood pakken enz. En om Bruno en Nadia ook eten te geven klom ze uit haar raam via de dak goten naar hun kamer.

Na een lange tijd van herstel gingen ze verhuizen naar een boerderij buiten Meaux. Bruno heeft ongeveer een jaar later weten te ontsnappen naar de vader van de Ouwe. ( de ouwe en zijn vader hadden ruzie en de vader van de Ouwe nam Bruno in zijn bescherming!) Hij kreeg wel allemaal instanties achter zich aan. Hij ging ook weer naar school en kreeg werk. Bruno had Lydia en Nadia belooft hun te bevrijden.
Lydia en Nadia verloor de Ouwe niet meer uit het oog, hij was woedend op Bruno dat hij was weggelopen. Lydia en Nadia gingen dan ook altijd meer naar het plein van de supermarkt ze mochten daar in een hoekje gaan zitten. Op een dag kwam Bruno en nam Nadia mee ook die heeft verder fijn kunnen leven!
Toen heeft de Ouwe besloten dat Lydia oud genoeg was om kinderen te krijgen, die zelfde avond misbruikte de ouwe haar nog op zolder. Omdat niet wou dat alles verkeerd ging had hij Lydia op het bed vast geknoopt en de benen omhoog. Dan werd ze sneller zwanger beweerde hij. Na Lydia haar eerste bevalling mocht ze niets met haar kind doen het kind was van de Ouwe en niet van haar! Het Wijf was de moeder voor haar kinderen. Toen besloot Lydia op een dag te gaan ontsnappen samen met haar baby, het duurde niet lang en vond de Ouwe haar. De Ouwe heeft haar 4 maanden op zolder opgesloten, en hij kwam af en toe langs om haar wat eten te brengen. Na die 4 maand werd ze weer misbruikt om kinderen te krijgen en ja hoor het lukte elke keer weer. Toen besloot Lydia nog een keer te ontsnappen, en de Ouwe vond haar weer heel snel, nu werd ze half dood geslagen tot dat de Ouwe niet meer kon. Daarna heeft ze nog enkele maanden op zolder gelegen. Zo kreeg ze in de latere jaren nog 4 kinderen van de Ouwe. Toen kwam ze in aanmerking met een jongen die haar zou helpen te ontsnappen, daar heeft ze ook nog bij in bed gelegen en daar werd ze ook nog zwanger van. Hij had haar in de val gelokt, en zo kwam de Ouwe haar weer halen. Na een lange tijd van een lijdens weg leerde ze Marianne kennen, een half jaar later kwam Marianne ook bij hun in wonen, de Ouwe had niets meer in te brengen, als de Ouwe begon de schreeuwen deed Marianne dat ook.
Het ging steeds slechter met de Ouwe, hij kreeg steeds meer last van zijn suikerziekte. Ook hij heeft nog een tijdje een lijdens weg gehad naar zijn dood.
Na de dood van Ouwe wist Lydia zichzelf niet in leven te houden. Maar Marianne zei: Hij is dood eindelijk! Je bent nu zo vrij als een vogel! En zo ging ze mee opstap en winkelen enz.
Toen was ze een keer op stap samen met Marianne, en daar kwam ze Sylvian tegen en dat werd haar ware liefde, samen met Sylvian kreeg ze nog 2 kinderen, en Marianne bleef gewoon bij hun wonen! De hele boerderij werd opgeknapt. Zo werd Lydia toch nog gelukkig!

Eigen mening
Ik heb dit boek gekozen omdat het me een erg droevig, maar ook een intressant verhaal leek. Aangezien dit een waar gebeurt verhaal is spreekt het mensen heel erg aan. Ik vind dit boek wel een aanrader, zo kom je ook te weten hoe de wereld er werkelijk uitziet. Het is wel een erg zeer heftig, maar ook een zeer zielig verhaal. Ik vind het wel heel erg knap-/ respectvol dat Lydia haar lijdensweg heeft uitgebracht in haar boek. Nu weten vele mensen waar er daadwerkelijk gebeurd is.