La ville d' ys door Karin de Koning

Het verhaal speelt zich af in Cornouaille, in de 5de eeuw. Cournouaille is een gebied in het zuidwesten van Bretagne. Daar wonen de Celtes. De Celtes spreken geen Frans, ze spreken de Celtische taal. In de 5de eeuw, de eerste christenen kwamen aan in Bretagne. Ze waren Engels en ze legde de Celtische in Cornouaille het christische geloof op. Zo ook Gwénolé, een monnik. Wie woont in Ménes Hom. Een grote berg in het noorden van Cornouaille. Gwénolé is een jongen. Hij is de Gradlon-koning wie de koning van Cornouaille is. Hij is een goede koning, en hij is christisch. Maar Gradlon houdt van het avontuur.

1) Een mooie dag in de lente Gradlon gaat op een lange reis met een boot, samen met zijn mannen. Het is een lange reis, het gaat van Nederland naar Scandinavië. Dat is waar hij zijn droomvrouw zal vinden, Malgven, groot, blond en heel knap. Natuurlijk houd Gradlon van Malgven. Maar Malgven is getrouwd. Ze is getrouwd met een grote, slechte man, wie niet van Gradlon houd. Dan opeens besloot Gardlon om de man van Malgven te doden en de Malgven de mooie blonde vrouw mee te nemen naar zijn boot, en dan gaan ze samen terug naar Bretagne. Het is een lange reis. Als het tegen zit, dan zitten ze langer dan een maand op zee.

2) Gradlon en Malgven zijn gelukkig. En eindelijk raakt Malgven zwanger. Negen maanden later zijn ze nog steeds niet in Bretagne. Ze zijn nog steeds op zee. Een meisje wordt geboren op de boot. Ze heet Dahud. De ouders zijn nog gelukkiger! Maar helaas, de mooie Malgven ze wordt magerder, ze is ziek. Arme Malgven, ze gaat dood….
Zonder zijn geliefde vrouw komt hij aan in zijn land, maar met een baby op de arm. Gradlon komt aan in Cornouaille. Hij is verdrietig.

3) De jaren gaan voorbij. Gradlon denk elke dag aan Malgven. Hij kan zijn vrouw maar niet vergeten. Hij denkt er niet aan om op avontuur te gaan, lange reizen te maken met de boot. Nee, hij blijft thuis en hij drinkt. Hij drinkt cider. Het drinken ervan helpt tegen de dorst. En hij drinkt wijn, tegen het verdriet. En s’avonds gaat hij naar het strand en kijkt over de zee. Hij kijkt naar de zon die ondergaat bij de zee en hij is verdrietig.
Dahud is nu een mooi meisje. Ze is vrolijk en slim. Ze is groot en blond, net als haar moeder. En ze houdt van haar vader. Elke dag gaan ze met z’n tweeën naar het strand, ze kijken over de zee.
- Is het waar papa, dat ik geboren ben op zee?
- Ja, mijn liefste, het is waar.
- Dus ik ben een meisje van de zee, papa!
- Ja, mijn liefste, je bent een meisje van de zee.
- Dat is waarom ik zoveel van de zee houd! Ik houd zoveel van de zee dat ik er wel in zou willen wonen!
- Ah, mijn meisje, je bent geen vis, mensen kunnen niet leven in de zee.
- Maar papa, de zeemeerminnen wonen ook in de zee. Zij dansen en zingen in de golven.
- Wil je ook een zeemeermin zijn, mijn meisje?
- Misschien papa.
Gradlon kijkt naar Dahud. Ze lijkt echt op Malgven. Malgven, zij is dood, de zee is haar graf. Malgven de zeemeermin. Wil Dahud sterven om een zeemeermin te zijn samen met haar moeder?

- Papa, weet je wat ik wil? Ik wil een boot! Een mooie boot met zeilen! Een witte boot, voor mij alleen! Oh, alstublieft papa…
En Gradlon, wie alles aan zijn dochter geeft, Gradlon die nooit nee zegt als ze wat vraagt zegt:
- Afgesproken, mijn dochter, ik ga een mooie witte boot voor jou kopen. Jij bent het persoon waar ik van houd. Wees vrolijk mijn dochter! Speel! Je bent alles wat ik heb.

4) Er gaan weer jaren voorbij. Dahud is geen kind meer. Ze is een mooie jonge vrouw van veertien jaar. Alle jongens bewonderen Dahud omdat ze mooi en vrolijk is. Ze houdt van lachen, ze houdt van dansen en zingen. Maar het meeste houd ze van de zee. Op een avond is ze samen met haar vader op het strand. Het is eb. De zee is ver en het strand is heel lang. Dahud kijkt naar het strand en zucht.
- Wat is er mijn meisje? Je zuchtte.
- Ja, papa, ik ben aan het denken.
- Waar denk je aan Dahud?
- Ik denk aan een huis op het strand. Ik wil graag wonen op het strand.
- Maar Dahud, het is nu eb, en je weet toch dat het straks vloed wordt, wil je graag water in je huis?
- Natuurlijk niet papa. Ik wil graag een muur om mijn huis heen. Een muur wat het vloed van de zee tegenhoud.
- Dat is waar Dahud. Als je een muur om je huis heen bouwt, kan het water niet in je huis komen.
Dahud is enthousiast.
- Als de muur groot genoeg en sterk genoeg is, kunnen we misschien een kasteel op het strand bouwen. Een mooi kasteel, papa, en een mooie stad om het kasteel.

5) Gradlon wordt wit. Een stad op het strand? Het is een gek idee! Is zijn dochter gek geworden? Hij kijkt naar Dahud, neem ze is niet gek geworden, ze helemaal niet gek! Ze denkt na en zegt:
- Ja papa, een muur moet het water tegenhouden. Een muur sterk genoeg dat het vloed niet het dorp in kan. We kunnen de deur aan de muur doen, en ze alleen openen als het eb is.
Ze denkt weer na en zegt:
- Papa, ik wil graag een dorp op het strand, een mooi wit dorp met een mooi wit kasteel. En een muur hoog genoeg om het dorp heen. Je houdt van je dochter papa, zoek je mannen om een dorp en kasteel te bouwen!
Gradlon zegt niets. Hij kijkt naar het strand. De bouw van een dorp op het strand is niet gemakkelijk. En denkt aan zijn mannen. Zijn zij in staat om het werk te doen? Maar hij denkt aan zijn dochter. Hij zegt geen nee tegen Dahud, de dochter van Malgven.

6) Enkele jaren later is het werk eindelijk af. Op het strand van Douarnenez staat een wit dorp, prachtig. Daar is, de nieuwe stad van Dahud. Om de stad heen is een grote muur. In die muur zitten poorten. Die poorten zijn heel groot. Men opent de poorten als het eb is. Waarneer het vloed wordt, sluit men de poorten. Het is koning Gradlon wier de poorten opent en sluit. Hij heeft de sleutel. In het stadje is er feest. Vandaag komt Dahud wonen in het nieuwe kasteel. Dahud is nu een jonge vrouw, ze is blij met de stad en het kasteel in de zee. En vooral, is ze trots, is ze niet de dochter van de koning? Is ze niet de eerste vrouw van de Cornouaille? Ah… niemand kan nee zeggen waarneer ze wat wilt. Ook de koning niet.

7) Sinds een dag woont Dahud in haar kasteel. Het is vanavond feest. Die avond zal er een geweldig etentje zijn, men eet het beste vlees, de beste groentes en het beste fruit. Men drinkt cider en witte wijn. Na het eten begint het bal. Er zal muziek zijn en de jongeren dansen en vermaken zich tot 2 of 3 uur in de avond. Dahud vermaakt zich ook. Ze is trots omat ze weet dat de jongeren de prinses aanbidden. En in de avond, rond middernacht, ze kiest de knapste jongen uit om samen met haar de nacht door te brengen in haar kamer. En dan de volgende ochtend gooit ze de jongen in de zee waar hij dood gaat, omdat hij dan niet jaloers kan worden. En Gradlon? Die weet niet dat ze zich niet Christen gedraagt. Waar doet ze niet zo aardig tegen die jongen? Waarom doet ze zo enorm dom? Jawel, Gradlon weet het wel, maar hij ziet het niet. Hij drinkt wijn en hij is in zijn kamer. Hij denkt aan Malgven.

8) Maar als hij het slechte gedrag van Dahud zal zien, dan zal Dahud niet meer zo blij zijn. Het is Gwénolé, de monnik die woon tin Ménez Hom, niet ver van de stad D’Ys. Gwénolé is een vriend van Gradlon en soms brengen de koning en monnik de avond met elkaar door. Op een avond komt Gwénolé bij de koning, in zijn kamer op het kasteel d’Ys zegt hij:
- Gradlon, jou dochter gedraagt zich niet zo goed. Ze brengt de avond met jongens door en daarna dood ze de jongens. God houdt daar niet van, Gradlon. Jou dochter gelooft niet in god, ze is vergeten dat ze een Christen is. Je moet er wat aan doen, Gradlon. Je moet wat doen aan het slechte van je dochter. Anders zal god jou dochter straffen. En niet alleen jou dochter, maar ook de hele stad d’Ys, de hele, prachtige, stad. God zal straffen, Gradlon, als je niks doet. Gradlon denkt na. Wat doen? Hij kan niet de slechtheid uit zijn dochter halen, hij weet niet wat hij moet doen. Hij heeft de kracht er niet voor.
- Dank je, Gwénolé, zeg hij, je bent heel aardig. Maar wat ik moet doen is niet gemakkelijk. Ik weet niet wat ik moet doen. Dahud is mijn dochter. Ik ben haar vader. Waarneer zij wat vraagt, kan ik geen nee zeggen. Ik weet het, het is een schande, maar ik weet niet wat ik moet doen… hij jammert. Gwénolé is verdrietig. Hij zegt zijn vriend gedag en gaat terug naar zijn huis in Ménez Hom

9) Het werd winter.Het wordt kouder, het regent, en het gaat sneeuwen.
De zee wordt woest en het wordt hoog water.Maar in Ys zijn ze niet bang voor de zee. Want is er geen grote muur die ze beschermd tegen de zee? En de poorten zijn gesloten. Op een avond het stormt, een mooie prins komt aan in Ys en gaat naar het kasteel. Hij is groot en blond, hij draagt een rood shirt en een rode broek. Ook zijn schoenen zijn rood. Iedereen kijkt naar de rode prins en bewonderen de elegantie van de rode prins. Hij is geliefd bij de jonge vrouwen en hij praat met de jongens, maar hij kijkt niet naar Dahud. Na het eten als iedereen gaat dansen. Ook de rode prins, maar hij gaat niet dansen met Dahud. Dahud is kwaad. Is zij niet de prinses? Is zij niet de eerste vrouw van Ys? Waarom zegt de rode prins geen gedag tegen de dochter van de koning? Waarom kijkt hij niet naar het mooiste meisje van het kasteel? Het is een hond! Maar de prins ziet de prinses, en hij ziet dat ze boos is. Hij gaat naar haar toe en zegt:
- Jij bent zeker de prinses, jij bent de mooiste. Ik zou graag met je willen dansen.
Dahud is niet meer boos. Ze is verliefd op de rode prins, maar dat zegt ze echter niet. En gaan enkele minuten voorbij en de prins zegt tegen Dahud.
- Het is jammer Dahud, dat je niet van me houdt
- Maar wie zegt dat? E waarom denk je dat ik niet van je houdt?
- Ik weet het niet.
- Je weet dat ik van je houdt.
- Nee, ik weet dat niet Dahud. Hoe ga je bewijzen dat je van me houdt
- Dahud is helemaal gek van de geheimzinnige prins, emn zegt aarzelend
- Hoe wil je dat ik bewijs dat ik van je houdt?
De prins kijkt naar Dahud. Attentie Dahud. Zie je dan niet dat de geheimzinnige prins kwaadaardig is? Weet je niet dat hij verantwoordelijk is voor al het kwaad? Weet je dan niet dat de rode prins de duivel is, Dahud!
- Mijn mooie prinses, zegt de prins, ik wil graag de sleutel van de poorten van d’Ys. De poorten die het water tegen houden. Dahud wordt wit. Ze hoort de storm om het kasteel, ze hoort de wilde zee.

10)
– Nee, zegt ze, niet de sleutel. Je mag alles wat je wilt, maar niet de sleutel!
- Je houdt niet van me Dahud.
- Maar mijn vader heeft de sleutel. Hij draagt de sleutel om zijn hals. Je moet de sleutel aan mijn vader vragen.
- Je houdt niet van me Dahud
- Maar ik heb de sleutel niet. Die is om de hals van me vader.
- Waar is hij, je vader?
- Hij is in zijn kamer. Hij is in zijn bed.
- Het is gemakkelijk! Jij gaat naar zijn kamer en pakt de sleutel.
- En daarna? Wat wil jij gaan doen met de sleutel?
- Ik wil de poorten openen in de muur om de stad.
- Nee! Dan zal de zee de stad binnendringen. Het is vloed en dat zou dan verschrikkelijk zijn.
- Ik weet het niet meer, Dahud. Je houdt niet van me. En je wilt de sleutel niet voor me gaan zoeken.
Dahud wordt hysterisch. De prins staat op en zegt:
- Tot ziens Dahud. Omdat je niet van me houdt.
Dahud staat ook op, ze is wit en zegt:
- Ik zal bewijzen dat ik van je houdt.
Ze gaat naar de kamer van haar vader. Ze loopt op haar tenen om haar vader niet wakker te maken. Ze pakt de sleutel en gaat terug naar de prins. Ze zegt niets. Dan openen ze samen de poorten. Gelijk stroomt de zee binnen in de stad. Dahud is bang. Ze vergeet de geheimzinnige prins en rent naar haar vader. Ze maakt Gradlon wakker.
- Papa, snel! De zee stroomt de stad binnen. Papa, we moeten vertrekken.
Gradlon vreest ook en hij rent naar zijn paard. Hij stijgt zijn paard op en zet Dahud achterop. Ze zien al het water in de straten van d’Ys. Alle mensen zijn bang. Er is paniek.

11) Het paard van Gradlon is snel. Hij is zeer snel op het strand. Maar de wind is heel sterk en de golven zijn enorm. Het paard van Gradlon loopt door de golven. Hij loopt heel lenig. Hij is bang voor de golven.
- Oh papa, hij gaat te snel. Gaat jou paard niet te snel? Papa, we zullen sterven.
Het is gek. Er is overal water. Om het paard heen zijn golven. Het paard is niet snel genoeg om te golven voor te blijven. Plotseling hoort Gradlon iets zeggen:
- Je zult niet sterven, Gradlon, je moet de duivel in de zee gooien!
Gradlon begrijpt het niet. Wie is het wie praat? Gradlon kijkt naar de zee, maar hij ziet niets. Er zijn golven, en een storm. Voor de tweede keer horen ze de stem.
- Je zult leven, Gradlon, je zult samen met je dochter leven in de zee.

Gradlon wordt bleek. De duivel, het is zijn dochter! Het is Dahud. Je moet Dahud in de zee gooien als je zelf wilt blijven leven. Dahud heeft het slechte gedaan, ze is helemaal gek geworden. Maar het is zijn dochter. De golven groeien. Het paard loopt moeizaam. Het is niet gemakkelijk om met zijn tweeën de poorten te openen en met zo’n wilde zee. Voor de derde keer hoort Gradlon de stem.
- Gooi je dochter in de zee, Gradlon. Ze is ziek. Jij, Gradlon, jij zult verder leven als je haar(de zieke demon)in de zee gooit.
Uiteindelijk heeft Gradlon door dat hij met god praat. Het is god die hem straft. Hij is niet van plan om Dahud in de zee te laten vallen. Het paard is snel en eindelijk komt Gradlon aan in de bergen waar de zee nog wilder is. Hij kijkt niet naar de zee daar. Hij gaat naar Ménez Hom waar zijn vriend Gwénolé is. Hij wil niet meer de koning zijn van Cornouaille. Hij wil een monnik worden, net als Gwénolé. En Dahud? Zij is dood, met de zee als graf net als haar moeder.Maar men zegt dat ze een zeemeermin is en dat je haar kan zien leven vlak bij haar mooie witte kasteel aan de zee. Verscheidene jongens wier reizen maken met een boot in de baai van Douarnenez horen haar zingen. Ze horen de muziek in de zee. En ze denken
- Het is Dahud wier feest viert in de stad d’Ys