La chute door Albert Camus

Zakelijke gegevens Auteur: Albert Camus
Titel: La Chute
Editie: Wolters - Noordhoff, Merles Blancs 1997
Eerste druk: 1956
Aantal pagina's: 74 Samenvatting Dans un bar à Amsterdam, au Zeedijk, deux hommes français se rencontrent. Un des deux est anonyme, l'autre s'appelle Jean-Baptiste Clamence. Clamence est heureux qu'il voit l'autre homme. Quand l'homme anonyme voudrait partir, Clamence démande s'il est d'accord qu'il lui accompagne. Alors il commence à raconter son histoire de vie. Il était jamais un avocat réussi.Maintenant, il dit, il est un "juge-pénitent". Son histoire de vie est un peu curieux. Il raconte par exemple qu'il ne peut détester aucun criminel, parce qu'il croit qu'un crime est le conséquence de la bête jeunesse du auteur, ou le conséquence de son caractère, et tous les deux ne sont pas sa faute. Son vie d'amour était typique aussi. Il utilisait des femmes, et cela lui apportait satisfaction. Il croyait qu'il était un homme humain. Mais il était un jour certain qu'il promenait un pont de la Seine. Il passait une femme maigre. Quelques mètres plus loin, il entendait un cri, mais il ne faisait pas quelque chose du tout. Il seulement écoutait comme la femme tombait dans la Seine. Plus tard il était à un pont du Seine de retour, et il entendait un cri de nouveau. Ce moment, il était la voix de sa conscience. Il réalisait que son vie n'était pas si bien ce qu'il croyait. Il partait pour Amsterdam, pour devenir juge-pénitent. Il explique que c'est son but de montrer aux autres gens ce que on ne doit pas condamner l'autre quand on n'a pas condamné lui-même. Il raconte cet histoire dans cinq jours. Le dernier jour il invite l'autre homme dans sons chambre au quartier Juif à Amsterdam. Il montre là qu'il cache un retable volé: "Les juges intègres", paint par Van Eyck, en espèrant que l'homme est agent de police et qu'il va donner Clamence sa peine. Mais hélas: l'homme semble d'être avocat aussi, et il est même que Clamence était toujours. Il ne déteste pas des criminels, et c'est pourquoi il ne déteste pas Clamence aussi. Le juge n'a pas pénité encore. Informatie over de schrijver: Albert Camus Zijn leven

Albert Camus werd op 7 november 1913 geboren in Algerije. Hij kwam uit een zeer arm gezin. Zijn vader kwam om in de Eerste Wereldoorlog. Het grootste deel van zijn jeugd had hij dus alleen een moeder. De armoede werd alleen nog maar groter. Er was eigenlijk geen geld om zijn middelbare school te kunnen betalen, maar dankzij enkele leraren kan hij een beurs krijgen om alsnog zijn middelbare school af te ronden. Alsof Albert nog niet genoeg pech heeft krijgt hij na zijn eindexamen ook nog eens TBC. Hierdoor krijgt hij wel extra lang de tijd om na te denken over wat hij wil gaan studeren. Uiteindelijk valt de keus op Filosofie. Hij moet de studie zelf betalen en werkt daarom veel. Dit gaat niet ten gunste van zijn toch al niet zo beste gezondheid, en uiteindelijk zorgt dat ervoor dat hij zijn studie niet af kan maken. Hij begint met schrijven. Aanvankelijk als journalist, maar later gaat hij ook toneelstukken regisseren, en literatuur (toneelstukken en romans) schrijven. Later richt hij zich alleen nog maar op het laatstgenoemde. Ook in zijn privéleven lijkt hij niet voor het geluk geboren te zijn: Zijn eerste huwelijk mislukt. Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt Camus opgeroepen voor het leger,en vervolgens afgekeurd vanwege zijn slechte gezondheid. Hij gaat dan bij het verzet en krijgt een belangrijke rol bij het maken van het verzetstijdschrift "Combat". Camus bezoekt eenmaal in zijn leven Amsterdam, en verbaast zich erover hoe koud en kil het er is. In 1960 komt hij op jonge leeftijd te overlijden bij een auto-ongeluk. Zijn werk
Zijn eerste literaire werk heet "L'Etranger". Hiermee is hij meteen beroemd. Later schrijft hij ook nog onder andere "Le mythe de Sisyphe", "La Peste" en "l'Exil et le Royaume". De laatste is een verhalenbundel waarmee hij de Nobelprijs voor de literatuur verdient. Zijn werken spelen zich voor het grootste deel af in plaatsen die hij dierbaar zijn, zoals Algerije. Camus vertegenwoordigt samen met o.a. Sartre het existentialisme. In deze denkstroming denkt men na over de zin van het menselijk bestaan. Camus gaat niet zomaar uit van de standaardprincipes van deze denkstroming, maar ontwikkelt binnen de stroming zijn eigen ideeën. Deze gaan vooral over de onmacht van de mens om zijn bestaan en de wereld te begrijpen. Het leven is volgens hem absurd. Het existentialisme van Camus komt vooral in "l'Etranger" en "La Peste" sterk naar voren. Na de Tweede Wereldoorlog gaat Camus zich losmaken van Sartre en het existentialisme, en krijgt meer grip op zijn leven. Hij krijgt een positievere levensvisie en pleit voor solidariteit en rechtvaardigheid (zoals Clamence dat doet in La Chute) . In deze periode schrijft hij "La Chute". Dit boek is voor een groot deel als autobiografisch te beschouwen. De hoofdpersoon verandert ook in een totaal ander persoon met andere gedachten. Het boek geeft ook blijk van zijn afstand doen van het existentialisme. Ik geef zo'n grote hoeveelheid informatie over de schrijver omdat ik denk dat het bij een schrijver als Camus erg belangrijk is om veel over de schrijver te weten, omdat je dan het boek beter kunt begrijpen. Zeker bij een boek als "la Chute" is dit essentieel. Informatie over mezelf: Waarom heb ik dit boek gekozen? Ik heb dit boek gekozen omdat ik al van veel oud-klasgenoten en van mijn leraar had gehoord waar het boek ongeveer over gaat. Het verhaal leek me leuk. Ook speelde het een rol dat Camus een belangrijke, invloedrijke schrijver is in de Franse literatuur. Van zo'n schrijver moet je dus wel iets gelezen hebben, vind ik. Aan de hand van de informatie die ik in de les over Camus heb gekregen, verwachtte ik dat het wel een boek zou zijn waar iets meer achter zat, waar je dieper over na moest denken. Verder sprak het me wel aan dat het boek zich in Amsterdam afspeelt. Ik vind Amsterdam een erg mooie stad, en ik kom er vaak. Ik dacht dus dat ik me wel een goed beeld kon vormen bij dit boek. Opdracht over de inhoud: het thema van het boek Volgens mij is het thema van het boek: jezelf leren begrijpen. Ik heb voor Duits een boek gelezen wat ook over dit thema gaat: "Das Parfum" van Patrick Süskind. Daarmee zou ik "la Chute" willen vergelijken. In "La Chute" begint het verhaal met een scene waarin de hoofdpersoon zichzelf al kent. Hij legt aan de andere man uit hoe dat gekomen is. "Das Parfum" vertelt ook hoe de hoofdpersoon op zoek ging naar zijn eigenlijke identiteit. Maar het begint gewoon bij het begin van deze geschiedenis, en eindigt ermee dat de hoofdpersoon zijn ware identiteit ontdekt. Daarin verschillen de twee boeken dus. In beide boeken is de hoofdpersoon een crimineel. Tenminste zo worden ze geschetst. Het verschil is wel dat de hoofdpersoon in "das Parfum" meer daden heeft verricht die echt als crimineel worden gezien, en dat hij een angstaanjagend persoon is, terwijl Clamence in "la Chute" juist een persoon is dat veel aanzien heeft, maar hij vindt zichzelf alleen maar slecht. Toch kun je voor allebei de personen naar mijn mening niet echt veel sympathie opbrengen. Ze zijn allebei wel een beetje meelijwekkend. In beide boeken beheerst de zoektocht naar hun ware identiteit het hele leven van de hoofdpersoon. Ik vind het karakter van "La Chute" wel wat meer moraliserend, en daarom vind ik dit boek ook van grotere kwaliteit. "das Parfum" is meer een spannend verhaal, waardoor je niet echt over jezelf gaat nadenken, wat je juist wel weer doet bij "la Chute". Ik denk dat dit komt omdat de hoofdpersoon in het laatste boek in het begin zichzelf respecteert, en in het andere boek is de hoofdpersoon al meteen het type waarmee je jezelf niet vergelijkt: een engerd. Toch deden beide boeken me wel sterk aan elkaar denken. Wat ik ook wel grappig vond is dat de beide hoofdpersonen Jean-Baptiste van voornaam heten. Is deze naam misschien typerend voor iemand die op zoek is naar zichzelf? Ook spelen beide boeken zich af in een ander land dan het land waar de schrijver woont: het duitse boek speelt zich in Frankrijk af, en het franse boek speelt zich in Nederland af. Ik denk wel dat de schrijvers bewust niet voor hun eigen land hebben gekozen, omdat zij het thema van het boek niet bij die sfeer vonden passen. Mijn eigen oordeel over "la Chute" La Chute voldeed eigenlijk aan al mijn verwachtingen. Het verhaal is verrassend: je ontdekt veel nieuwe dingen, zoals bijvoorbeeld wat een juge-pénitant (een boetedoende rechter) is. Dit begrip wordt al vroeg geintroduceerd, maar pas veel later uitgelegd. Je moet blijven nadenken over het boek, je merkt constant dat het niet zo simpel in elkaar steekt. Dit vind ik wel leuk. Ik vind het meestal leuk om over een boek na te denken. Als je het eenmaal begrijpt geeft je dat een voldaan gevoel. Het bleek erg nuttig te zijn dat we Albert Camus en het existentialisme in de les behandeld hadden. Hierdoor was het boek beter te begrijpen. Hoewel er niet echt ingrijpende dingen gebeuren vind ik het boek toch best spannend. Je gaat wel meevoelen met de hoofdpersoon en daarmee gebeuren ook dingen die hij niet van zichzelf had verwacht. Daardoor ontstaat er wel een zekere spanning. Wat ik erg leuk vond is dat het boek zich in Amsterdam afspeelt. Ik ken die stad best goed, en kon me helemaal inbeelden toen de twee mannen door de stad gingen lopen. Als ik in Amsterdam loop krijg ik daar altijd een heel apart gevoel bij, en dat gevoel krijg ik ook als ik bijvoorbeeld foto's zie van Amsterdam, of zoals in dit geval een boek erover lees. Ik vind Amsterdam gewoon een hele bijzondere stad en ik wil er later zeker gaan wonen. Misschien ga ik dan ook weleens precies kijken waar dit boek zich afspeelt. Misschien herken ik er wel iets van. Dat zou me wel leuk lijken. Ik had wel wat moeite met het taalgebruik, vooral in het begin. Maar als je eenmaal gewend bent aan de schrijfstijl van Camus, is het best te volgen. Ik had natuurlijk ook wel verwacht dat het niet zo'n gemakkelijk boek zou zijn, aangezien het boek ook voor de fransen al een hoog literair gehalte heeft. Voor Nederlanders die de taal een stuk minder goed beheersen, moet het boek dan wel helemaal moeilijk zijn om te begrijpen. Toch denk ik wel dat ik er, vooral met behulp van de informatie over de schrijver, redelijk goed uitgekomen ben. Wat ik mooi meegenomen vond is dat het boek niet zoveel bladzijden telt. Het duurt precies lang genoeg, en eigenlijk was ik er zo doorheen, omdat ik het wel een mooi verhaal vond. Als het boek dikker was geweest had er meer moeten gebeuren. Maar ook al gebeurt er dan niet zoveel, ik vind dat het boek zeer zeker van grote kwaliteit is. Ik denk trouwens wel dat het een boek is waar je van moet houden, dat niet iedereen het waarschijnlijk even boeiend zal vinden. Er zijn veel mensen die een boek pas leuk vinden als er echt spannende dingen gebeuren. Als je daarvan houdt moet je dit boek niet lezen. Er is vooral "inner action", om het in het engels uit te drukken; Het boek draait voornamelijk om gedachten. Maar dat vind ik eigenlijk ook wel leuk…… Waardering voor het boek Ik vind dat voor een hoog literair gehalte vereist is dat er meer achter het boek zit dan er daadwerkelijk op papier staat. Een goed boek moet taboes doorbreken en vernieuwend zijn: Originaliteit is erg belangrijk, zowel voor de inhoud als voor de vorm. Ook vind ik het belangrijk dat het boek toegankelijk is voor andere personen dan de schrijver. Het moet iets toevoegen aan wat je al weet, je moet je erdoor kunnen ontwikkelen. Je moet jezelf kunnen vergelijken met de hoofdpersoon. Ik vind dat "la Chute" voor een zeer groot gedeelte aan deze eisen voldoet. Door dit boek ga je, ook al zou je jezelf niet willen vergelijken met Clamence, toch stiekem altijd een beetje nadenken over jezelf, of je echt wel zo goed of zo slecht bent als je eigenlijk altijd dacht. Camus bedoelt meer met dit boek dan de lezer een verhaal voor te leggen over een of andere gestoorde fransman die in Amsterdam andere mensen met zijn levensverhaal confronteert. Hij brengt datgene wat hij wil zeggen op een originele manier. Er worden taboes doorbroken: er wordt bijvoorbeeld gesuggereerd dat je best sympathie kunt opbrengen voor een misdadiger. Er gebeuren ook dingen die je je in eerste instantie niet kunt voorstellen: bijvoorbeeld dat Clamence de stem van zijn geweten hoort. Ik zou niet weten wat er nog meer in het boek zou moeten gebeuren om het literair gehalte hoger te laten worden en wil het boek dus een 10 geven. Ik snap heel goed dat Camus gezien wordt als een van de belangrijkste schrijvers uit de Franse literatuur.
Creatieve Opdracht: Gedicht over het thema. Ik kies opnieuw voor het gedicht omdat ik dat ook bij dit boek de opdracht vind die het beste bij het boek past. ZELF
Je kent hem nog niet
Dat komt later
Toch weet je dat hij er is
Je snapt hem alleen niet
Je snapt hem pas
Als je ziet
Dat een ander
Ook fouten maakt
Je dacht dat hij goed was
Dat niet
Of toch ook
Maar hij is er wel
Altijd