La cantatrice chauve door Eugene Ionesco

Eugène Lonesco - La Cantatrice Chauve.

Elfje
Rouge
Oeil, Alice
Elle est fille

Je pense à la
Gens

Samenvatting
M. en Mme Smith zitten samen in de huiskamer te wachten op bezoek. M. Smith leest de krant en de praatgrage Mme Smith praat honderduit terwijl ze eten maakt. Er wordt gepraat over ene Bobby Watson. Iedereen in die familie heet Bobby Watson.

Huishoudster Mary komt thuis van de bioscoop, praat met M. Smith. Ze vertelt dat M. en Mme Martin er zijn. Ze zijn wel te laat.

Als ze op de gang zitten raken M. en Mme Martin in discussie over of ze elkaar wel kennen, want ze hebben wel hetzelfde adres en hun dochter (Alice) blijkt hetzelfde te zijn met een rood oog en een wit oog. Dan bepalen ze dat ze getrouwd zijn maar het vergeten waren.

Mary verteld aan het publiek dat M. en Mme Martin helemaal niet getrouwd zijn, en het ene dochtertje links een rood oog heeft, en de andere rechts.

M. en Mme Smith zijn boos op M. en Mme Martin omdat ze te laat waren. Daarna hebben ze het over allerlei dingen. De deurbel gaat ondertussen, maar als Mme Smith open doet is er niemand. Na 4 keer bellen en steeds geen persoon aan de deur gaat M. Smith kijken en staat de brandweercommandant voor de deur. Hij komt vragen of er iets in brand staat in huis, want er is heel weinig brand voor hem te blussen de laatste tijd. Maar er is geen brand, en dan raakt hij in gesprek met de rest van de aanwezigen en mag iedereen een verhaaltje vertellen. Als Mary binnenkomt en ook wat wil zeggen mag zij dat niet van de rest. Maar de brandweerman kent Mary en dan mag zij toch een gedicht voordragen.

Als Mary weg is vraagt de brandweerman hoe het met de kale zangeres gaat (la cantatrice chauve). Daarna gaat hij ook weg. M. en Mme Smith en M. en Mme Martin raken in een raar gesprek over van alles en niks. Het gesprek eindigt met alleen nog maar klanken.

Stroming en citaten
Taal is heel belangrijk in dit boek. Daar wordt ook mee gespeeld. Eugène Lonesco wordt tot de absurdisten gerekend. Bijna niets in het boekje is logisch, en het taalgebruik soms vaak ook niet. Dat komt doordat het absurdisme, een stroming uit 1940-1960, zich wil afzetten tegen het klassieke literaire toneel.

"M. Martin: Je deumere au no 19, chère Madame. Mme Martin: Comme c'est curieux, moi aussi j'habite au no 19,cher Monsieur." Pagina 29, regel 24-26. Uit deze citaat blijkt dat M. Martin en Mme Martin op hetzelfde adres wonen, maar elkaar niet kennen. Dat is verwarrend en raar, en dus een kenmerk van het absurdisme.


"Comme c'est curieux, comme c'est bizarre, quelle coïncidence!" Pagina 29, regel 5-6. Ik vind dat deze zin ook van toepassing is omdat dit telkens wordt herhaald in dit gesprek. Dat is kenmerkend voor het hele boekje, de herhaling van bepaalde woorden.

"Alors, chère Madame, je crois qu'il n'y a pas de doute, nous nous sommes déjà vus et vous êtes ma propre épouse ... Élisabeth, je t'ai retrouvée!" Pagina 31, regel 31-33. Dit is alweer iets heel raars en niet logisch omdat M. Martin nu opeens beweert dat Mme Martin zijn eigen vrouw zou zijn.

"Je puis donc vous révéler un secret. Élisabeth n'est pas Élisabeth, Donald n'est pas Donald. En voici la preuve: l'enfant dont parle Donald n'est pas la fille d'Élisabeth, ce n'est pas la même personne." Pagina 33, regel 4-7. Hiermee wordt het hele gesprek tussen M. en Mme Martin volledig onjuist verklaard, en dus eigenlijk ook nutteloos voor het verhaal.
 

"Mme Smith: (Elle va voir. Elle ouvre la porte et la referme.) Tu vois, il n'y a personne. (...) M. Smith, (va ouvrir): Ah! How do you do! (il jette un regard à Mme Smith et aux époux Martin qui sont tous surpris.) C'est le Capitaine des Pompiers!" Pagina 42, regel 18-21 en pagina 43, regel3-5. Het is vreemd dat telkens wanneer Mme Smith open doet, er niemand voor de deur staat, en als M. Smith open doet, de brandweerman opeens verschijnt.

"Le pompier, (désolé): Rien du tout? Vous n'auriez pas un petit feu de cheminée, quelque chose qui brûle dans le grenier ou dans la cave? Un petit début d'incendie, au moins?." Pagina 49, regel 10-12. De brandweerman komt zelf vragen of er misschien vuur is, ook dat is niet erg logisch.
 

"Le pompier, (se dirige vers la sortie, puis s'arrête:) A propos, et la Cantatrice chauve?" Pagina 65, regel 18-19. Opeens komt la cantatrice chauve, de titel van het boek, op een vreemde manier ter sprake.

"M. Smith: Kakatoes, kakatoes, kakatoes, kakatoes, kakatoes, kakatoes, kakatoes, kakatoes, kakatoes, kakatoes." Pagina 69, regel 20-21. Deze zin heeft helemaal geen logica en nut meer.

"Mme Martin: Les cacaoyers des cacaoyères donnent pas des cacahuètes, donnent du cacao! Les cacaoyers des cacaoyères donnent pas des cacahuètes, donnent du cacao! Les cacaoyers des cacaoyères donnent pas des cacahuètes, donnent du cacao!" Pagina 69, regel 38-42.

"Tous ensemble: C;est pas par là, c'est par ici, c'est pas par là, c'est par ici, c'est pas par là, c'est par ici, c'est pas par là, c'est par ici, c'est pas par là, c'est par ici, c'est pas par là, c'est par ici." Pagina 73, regel 6-9. Hiermee eindigt het verhaal. Dit vind ik een enorm vaag einde en daarom past het ook bij de stroming, er is niks logisch aan.