Touching the void door Joe Simpson

Gegevens Titel : Over de rand
Auteur : Joe Simpson, vertaald door Paul Heijman
Uitgeverij : Nijgh & Van Ditmar 1989, Amsterdam
Soort boek : waar gebeurde roman Inhoud Korte samenvatting van het verhaal : Het begint allemaal in 1985 toen ze aan de voet van de 6356 meter hoge berg Siula Grande kampeerde. De berg die zij hebben uitgekozen ligt in het Peruaanse Andes gebergte. Simon, Joe en Richard, drie jongens die al veel van de wereld hebben gezien. Joe en Simon gaan de Siula Grande beklimmen, die nog nooit overwonnen is, terwijl Richard op hun tenten en spullen in het basiskamp past. Ze realiseren zich dat het weer in dit gebergte totaal anders is dan in de Franse en Zwitserse Alpen waar zij normaal klimmen. Op een morgen besluiten ze om op weg te gaan. Ze hadden al twee inloop tochten gelopen om zich te acclimatiseren. Richard loopt nog het eerste stukje tot aan de gletsjer mee. Daar neemt hij een paar foto's van de aanstaande helden. Hij zei nog sinisch :" Voorbij het overlijdensbericht. Misschien krijg ik er nog geld voor. Dan gaan ze op weg. Ze hebben gezegd dat ze er hoogstens 5 dagen over zouden doen. de condities van het sneeuw en ijs zijn zeer slecht. Ze gaan op weg vanuit hun eerste bivak bovenaan de gletsjer. De wand is van stijl ijs en af en toe komen er zachte sneeuwlawines naar beneden. Het begint al goed, als Joe aan het voorklimmen is hij vergeten om de ijsboren van Simon over te nemen. Hij ziet dan een overhang van ijs. Maar Simon verstaat hem niet. Dan klimt hij vol angst en niet goed gezekerd door. De volgende dag hadden ze weer een moeilijke dag. Maar alles ging nog zo'n beetje als het moet gaan. De dag daarna zien ze dat het snel slecht weer gaat worden. Ze zijn per ongeluk een beetje van de route af gegaan. Als alles in het echt ook zo is als het er uit ziet dan kunnen ze in 1 uurtje de top halen. Maar de sneeuw is nog slechter geworden, en de ijswanden steeds steiler. Eindelijk bereiken ze de top na 3 uur vol angst voort ploeteren. Het weer is als ze op de top staan al heel slecht en er komt mist aan. Ze kunnen de overhangende graat niet meer goed volgen doordat het helemaal dicht is getrokken. Ze proberen zo snel mogelijk een grote afstand af te dalen omdat het die nacht heel erg koud gaat worden. Maar ze hebben van te voren de afdaling niet goed voorbesproken. Zo goed en zo kwaad klimmen ze naar beneden. Om de beurt voorop. Op gegeven moment als ze elkaar niet meer kunnen zien breekt de overhangende luifel af. Simon hangt vrij boven een afgrond van 1500 meter. Joe heeft de val op kunnen vangen door aan de andere kant van de graat te springen. Na een inspannend uur zijn ze alle bij weer naar boven geklommen. Maar je moet niet vragen hoe. Die nacht wordt het vreselijk koud (-15) en ze hebben niet eens een echte goede bivak kunnen bouwen. De volgende dag is he6t nog steeds zeer slecht weer. De vingers van de helden zijn bevroren. En het eten begint op te raken. Naar beneden gaan zit vol gevaren, maar ze moeten wel. Ze schieten niet echt op door het vervelende weer en de bevroren vingers. Joe klimt voor. En komt voor een ijswand te staan. Hij roept naar Simon maar die kan hem niet horen. Dan waagt hij het maar en gaat afklimmen. Zijn in het ijsgeslagen ijsbijl houdt het niet. Waardoor hij met een enorme klap naar beneden valt. Hij komt met zijn been recht op de ijswand af, een enorme knal en gekraak komt er bij vrij. Dan ligt Joe op de sneeuw er onder. Zijn been ligt heel erg vreemd en doet hem vreselijk pijn. Als hij kijkt ziet hij dat zijn onderste beenstuk door de knie heen is gekomen, zijn ene been is dus nu een stukje korter. Simon komt naar hem toe geklommen en helpt Joe. Ze weten allebei dat Joe dood is. Misschien niet nu, maar hij kan zo niet naar beneden. Toch helpt Simon hem en spalkt zover het gaat met zo'n uitstekende knie het been van Joe. Ze 'lopen' verder. De avond valt en ze moeten slapen. Maar het weer is te slecht. Daardoor gaan ze door. Er komt een stijl stuk en Simon moet Joe aan het touw laten zakken. Simon kan zich nergens zekeren en heeft alleen als hou vast een uit de sneeuw gehakt stoeltje. Joe zakt snel naar beneden. Te snel, hij schreeuwt het uit van de pijn. Zijn pijnen been blijft steeds achter een bobbel steken. Zo dalen ze honderden meters af. Simons bevroren vingers worden steeds erger. De pijn van Joe wordt een deel van zijn leven. Nog die zelfde nacht laat Simon zonder dat hij het weet Joe in een 100 meter diepe spleet zakken. Simon wordt langzaam uit zijn stoeltje getrokken. Hij laat Joe tot het einde van het touw zakken in de hoop dat hij op de grond terecht komt. Maar dit is niet het geval. Het stoeltje smelt en Simon weet dat ook hij in de spleet zal vallen als hij niks doet. Er is maar een manier. Hij heeft alles geprobeerd. Maar er is maar een oplossing, het touw door snijden. Hij pakt met veel moeite het mes en legt het op het touw. Door de spanning schiet het gelijk naar beneden. Joe is dood, dat kan niet anders. Hij gaat slapen zo ver als dat gaat . De volgende dag is het mooi weer en hij loopt traag naar beneden. Hij kijkt wat hij Joe heeft aangedaan. Hij ziet de enorme spleet van 100 meter diep, tenminste dat schat hij. De spleet kan best dieper zijn. Hij loopt niet helemaal naar de spleet. Dat heeft geen zin. Want zo'n val kan hij nooit overleeft hebben. Langzaam zonder tijdsbesef loopt hij door. Bij het kamp ziet hij Richard, die nog is gebleven ondanks dat het langer dan 5 dagen heeft geduurd. Ze praten nergens over, Richard begrijpt het al. Toch vertelt Simon zijn verhaal. Hij besluit de waarheid te vertellen. Ze blijven nog 2 dagen staan. Ze weten niet waarom, het is nergens voor nodig. Dan besluiten ze om de volgende dag weg te gaan. Maar Joe is niet dood. Hij heeft de val overleeft. Hij ligt op een uitstekende ijsrichel. Hij laat zich als het licht is aan de rest van het touw naar beneden zakken, naar de sneeuwbrug toe. Hij weet niet of de brug hem zal houden of dat hij erdoor heen zakt verder naar beneden. Hij waagt het en het lukt. Hij klimt via een ijswand van 40 graden er uit, met een been en twee bijlen. Uitgeput is hij. Maar hij gaat door. De pijn is nog steeds een deel van zijn leven, dus hij voelt het niet meer zo erg. Hij volgt de voetstappen van Simon. Maar `s nachts sneeuwt het en ze zijn weg. Hij kruipt, sleept zich zelf voor en verliest al het besef van tijd. De tweede nacht is hij vlakbij het kamp. Hij schreeuwt zacht dan iets luider en dan wordt alles zwart. Simon heeft het gehoord, ze komen hem helpen. De volgende dag vertrekken ze met de uitgedroogde Joe die zijn enkel heeft verbrijzeld om over de knie nog maar niet te spreken. Op de ezel gaat hij het gebergte uit. Na twee dagen komen ze in een grote plaats. Van daaruit gaan ze met de auto naar de volgende plaats met een ziekenhuis. Joe overleeft. Nooit zal hij boos worden op Simon. Hij is hem juist heel dankbaar voor alles wat hij heeft gedaan. Na 6 operaties klimt hij weer in de bergen. En nog steeds neemt hij Simon niks kwalijk. Hij heeft heel juist gehandeld. Altijd zal hij bij Simon in het krijt blijven staan. Thema : Het gaat over de levens drang van een persoon die een ongeluk oploopt bij de beklimming van een nog nooit eerder beklommen berg. Zit er een boodschap in het verhaal ? De boodschap is dat je een klimtocht altijd heel goed van te voren plant. Ook de terug tocht. Wat is het belangrijkste probleem en hoe loopt het af ? Het belangrijkste probleem is dat ze in een gebergte zitten waar niemand woont en leeft. Niemand kan hun helpen bij het ongeluk. Ze zullen het zelf moeten doen. En dat hebben ze gedaan. Ze zijn er allebei levend vanaf gekomen. Wie is de hoofdpersoon ? Joe is de hoofdpersoon. Hij is een lange sterke man van ongeveer 25 jaar. Hij is blond en heeft geen vrouw en kinderen. Hij doet veel aan klimmen. Het is eigenlijk zo'n beetje zijn beroep. Hij beklimt de moeilijkste bergen. Wie zijn de belangrijkste bijpersonen ? Simon en Richard. Simon is denk ik een of twee jaar ouder dan Joe. Hij is ook lang en sterk en heeft Donker haar. Ook hij heeft geen vrouw en kinderen. En ook zijn beroep is klimmen. Hij kan net zo goed als Joe klimmen, eigenlijk wat beter. Hij heeft meer routine. Richard is de jongste onder hen. Hij is ook een blonde jonge. Maar klimmen is niet zijn beroep. Hij rijst de hele wereld rond. In de Andes was hij nog nooit geweest dus hij wilde wel mee om op hun spullen te passen. Hoe ontwikkelen deze personen zich in het verhaal ? Joe ondergaat een moeilijke weg. Hij moet en wil hoe dan ook blijven leven. Hij vecht voor zijn leven. Hij staat oog in oog met de dood. Maar of hij er ook werkelijk wijzer van is geworden weet ik niet. Simon ondervind dat hij altijd eerlijk moet zijn. Hoe moeilijk het ook is. Eerst wil hij niet de waarheid vertellen. Maar als hij er achter komt dat hij zichzelf daar alleen maar mee heeft verteld hij de waarheid. Richard komt eigenlijk niet echt veel in het verhaal voor. Heel weinig maar. In welke verhouding staan zij tot elkaar ? Joe respecteert Simon heel erg. Hij waardeert hem enorm. Simon heeft ook veel respect voor Joe. Ze zijn echte vrienden, ook al kennen ze elkaar nog niet zo lang. Maar ze zijn precies op elkaar afgestemd. Simon heeft veel bewondering voor Joe omdat hij zoveel pijn heeft maar toch doorvecht, Maar hij heeft ook veel medelijden. Waar speelt het verhaal zich af ? Het speelt zich af in de Peruaanse Alpen op de berg de Siula Grande. Buiten, blootgesteld aan het weer van de bergen. In welke tijd speelt het verhaal zich af ? Het speelt zich in 1985 af en duurt 8 dagen. Verklaar de titel : 'Over de rand' is gebaseerd op die ene avond wanneer Simon Joe over de rand laat zakken zonder dat hij het weet. En over die rand, bij die enorme spleet vallen de ergste en moeilijkste besluiten. Joe hangt over de rand en weet dat hij dood zal gaan en Simon moet het touw door snijden anders zijn ze beide dood. Joe Simpson Over Joe heb ik in geen een bibliotheek wat over hem kunnen vinden. Hij heeft dit verhaal zelf meegemaakt en was ongeveer 24 toen hij aan deze klimtocht begon. De tocht was in 1986. Hij heeft na deze toch aan zijn verbrijzelde knie en enkel zes operaties ondergaan in een jaar. Tien maanden na zijn laatste operatie begon hij weer te klimmen, en klimt nog steeds. Hij kan zijn knie weer buigen en heeft alleen nog last van gewrichtsontsteking.