The ring door Bernard Smith

Beoordeling 6.5
Foto van een scholier
Boekcover The ring
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 3e klas havo | 4728 woorden
  • 14 januari 2008
  • 152 keer beoordeeld
Cijfer 6.5
152 keer beoordeeld

Boek
Auteur
Bernard Smith
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
1997
Oorspronkelijke taal
Engels

Boekcover The ring
Shadow
The ring door Bernard Smith
Shadow
Hoofdpersonen

Rafael : De arme, gekke, jonge man. Om deze man draait het allemaal. Van het begin tot het eind. In elk hoofdstuk komt zijn naam voor.
Rodrigo : De barkeeper. Speelt een grote rol in het verhaal. Vader van Anita en Marta.
Clara : Dit is Rafael’s moeder. Ze speelt maar een kleine rol omdat ze in het begin al dood is waardoor ze in ieder geval geen grote rol kan krijgen.
Anita : De knappe, slimme, kan lezen en schrijven dochter van Rodrigo. Ze leest veel verhalen voor waardoor ze denkt dat haar hele leven een verhaal is.
The soldier (De soldaat) : Speelt een middelmatige rol in het boek. Hij komt plotseling elke week langs op donderdag en zondag. Hij is de ‘echte prins’ van Anita. Hij heet eigenlijk Carlos.
Miguel : Zo heet de oom van (ik geloof) de schrijver. Hij speelt maar een klein deel van het boek mee.
Pablo : Broer(tje) van de (ik geloof) de schrijver. Hij speelt maar een heel klein deel van het boek mee.
Manuel : Rafael’s (dode) vader. Hij werd al dood gemaakt door een haai toen Rafael nog maar 8 jaar oud was. Hij heeft daar een leven lang ‘trauma’ aan over gehad aan haaien.
Rosa : De man van de oom (Miguel) en de zus van Clara. Vertelt het verhaal dat alleen Clara wist.
Richard : Het/De broer(tje) van Manuel. Hij speelt maar een klein deel van het boek mee.
Goldsmith(Goudsmid) : Heeft voor het hoofdonderwerp van het boek gemaakt. De gouden ring in een vorm van een vis die zijn staart vin ‘opeet’. Hij speelt maar een klein deel van het boek mee.
Santiago : Hij is/was de boer van het dorp en van de grote stad vlak in de buurt. Is/Was de eigenaar van Old Donkey.
Old Donkey(Oude Ezel) : Deze oude ezel werd gebruikt om de haaien te lokken bij de boot van de soldaat. Ook werd hij een paar keer genoemd in verband met Santiago.
Luis Valdez : Man van Marta. Speelt in 1 hoofdstuk een klein rolletje.
Marta : Is de 2de dochter van Rodrigo. Het kleine zusje van Anita. Zij vertelt het bijna echte verhaal. Het verhaal dat voor dit verhaal echt nodig was.
A Nurse : Zit naast het bed te wachten tot Rafael gaat.
A Big White Shark(Een Grote Witte Haai) : Heeft Manuel, Antia en The Soldier(Carlos) opgegeten. Hier is Rafael bang voor.

Plaats en tijd

De plaats : De plaats waar het zich afspeelt is een eind van een land, bij het water. Het ligt ongeveer 3 uur rijden van een grote stad met ziekenhuis en een goudsmid. Het is een vissersplaatsje, want het is steeds over vis en van die kleine bootjes.
De tijd : De tijd zal in de jaren dertig zijn geweest. Want ze hadden over een radio. Ze vonden een bootje met motor ook bijzonder en ze hadden lampen die op lampenolie ‘liepen’. Ze wisten ook weinig van de buitenwereld (buiten hun dorpje). Nu weet bijna iedereen wel iets over de buitenwereld.

Samenvattingen

Chapter 1 : The Madman on the Beach

In dit hoofdstuk is de (geloof ik) schrijver nog een kleine jongen van 12 en loopt met een paar vrienden over het strand en komen daar The Madman (Rafael dus) tegen. Ze schrikken van hem omdat hij heel mager, vies gekleed is en in een raar soort huisje woont met een vissersbootje er in. De enige dingen die hij zegt zijn: “She gave me the golden fish!” en “She gave it back to me!” en “She gave me the ring. I still have it!” . Dat soort rare dingen zegt hij steeds. Hij zegt niks anders meer. Als ze het vragen begint het bij de (ik geloof) schrijver in zijn hoofd te malen. Hij denkt, ook als hij 12 jaar niet in het dorpje is geweest, nog steeds aan die arme Rafael. Hij is nu dokter geworden en heeft zijn hoop werkelijkheid laten worden hij gaat Rafael proberen te helpen. Als hij weer in het dorpje terugkomt is bijna alles het zelfde. Maar Rafael ziet er slechter uit als de vorige keer.

Chapter 2 : Rafael’s Father and the Sharks

Rafael was geboren in een klein vissersdorpje. Zijn vader (Manuel) was een visser. Rafael groeide goed op. Nooit ziek, gezond en sterk. Maar hij was 8 jaar oud toen zijn vader werd vermoord door een witte haai. Hij zag het gebeuren. Hij had vanaf toen een hekel aan witte haaien. Hij hielp zijn moeder goed in het huishouden. En hij werd net zoals zijn vader een goede visser. Om de zoveel maanden zocht hij een witte haai en die doodde hij dan. Hij gooide alle ingewanden in de zee en het bloed. De andere witte haaien roken dat en kwamen er op af. Toen kon hij er nog meer doden.

Chapter 3 : Anita, the Shopkeeper’s Daughter

Anita was een heel mooi meisje. En haar vader wilde dat ze een rijke oude, desnoods lelijke, man trouwde in verband met het geld. Maar dat wilde ze niet. Ze wilde Rafael hebben. Ze vonden elkaar leuk. Ze gingen elke avond naar een geheime plaats. Totdat ze op een dag nooit meer kwam opdagen. Ze was waarschijnlijk dood. Nu zegt Rodrigo steeds: Ik had ooit een dochter maar die heb ik niet meer.

Chapter 4 : The soldier

De soldaat kwam eens opeens naar het kleine vissersdorpje. Dat was toen Anita 16 was. 3 maanden voordat ze verdween. Elke keer toen hij naar het kleine vissersdorpje ging vertelde hij over zijn leven en verhalen die hij had meegemaakt overal op de wereld. Wist iemand waar hij vandaan kwam? Nee, dat wist niemand. Hij nam altijd iets meer voor iedereen. Een kleine paraffine lamp, een cassettespeler die op batterijen liep omdat er geen stroom was in het dorpje en om de 2 weken een nieuwe cassette met muziek. Anita vond hem wel leuk. Alleen het leek alsof ze nooit bij elkaar kwamen. Maar dat was wel zo. Op de geheime plaats wachtte de soldaat ’s nachts op Anita. En op een dag was en de soldaat en Anita weg. Iedereen dacht dat ze samen waren weg gegaan. Nu ging Rafael ook nog eens 6 maanden naar de grote stad.

Chapter 5 : The Gold Ring

Rafael was nog steeds verliefd op Anita. Hij wilde Anita trouwen toen ze maar 15 of 16 was. Rafael ging toen werken in de stad om geld te verdienen. Ook voor moeder. Hij deed van alles in de stad. Het vaakste was hij bij de goudsmid. Hij probeerde er te komen wanneer hij niet ergens anders mee bezig was. Hij werkte daar hard. Want de oude goudsmid kon niet alles meer. Rafael zette koffie, veegde alles aan en hielp opruimen. Toen de, voor Rafael, lange 6 maanden omwaren en hij weer terug ging naar het vissersdorpje vroeg de goudsmid: ‘Wat wil je voor naar huis?’ en toen antwoordde Rafael: ‘Ik wil een gouden ring in een vorm van een vis.’ Dat maakte de oude goudsmid. Rafael gaf hem het kleine beetje geld wat hij had. Het was niet veel maar dat vond die goudsmid niet erg want hij had 6 lange maanden niks gekregen voor dat harde werk.

Chapter 6 : The Night When Rafael Danced

Het was een zondag. De soldaat kwam in de vroege namiddag. Hij legde zijn boot een paar meters van de eerste huizen af. Het was een zware boot want er zat een motor in. Toen hij er meeklaar was met zijn boot beetje schoon temaken ging hij Rodrigo’s winkel binnen en kocht een paar dingen. Toen ging hij naar het café om daar de rest van de avond weer verhalen vertellen. Eerst at hij even wat. Toen het ongeveer 9 uur was Rafael kwam binnen in zijn beste kleding, mooi haar en een grote glimlach. Ze waren verbaasd dat hij kwam hij was bijna nooit in het café. Het was een lange tijd stil in het café en niemand zei wat. Toen zei de barkeeper: ‘Laten we muziek gaan draaien!’ . En gelijk begon het café weer te leven. En Rafael begon met dansen. En dansen. Toen was het laat. De soldaat zei: ‘Het is laat ik ga naar huis.’ Het was de normale tijd voor de soldaat om weg te gaan. 10 uur. Toen hoorde ze de motor starten en het geluid langzaam vervagen. En Rafael bleef maar dansen met zijn ogen dicht. Toen iedereen weg was stond hij nog te dansen. Na een lange tijd vond de barkeeper het genoeg. Hij zei: ‘We gaan sluiten Rafael. Je moet weg. Kom morgen maar weer dansen!’ De volgende morgen hoorde ze een schreeuw bij Rodrigo’s huis. Anita was weg. Iedereen ging zoeken. Rafael zei dat hij wel op zee zou zoeken. Hij vaarde naar het westen. Naar ene lange tijd kwamen ander vissers naar de plek waar ze een klein houten bootje zagen. Daar in lag Rafael. Hij was gek en hij zei sindsdien alleen maar: : “She gave me the golden fish!” en “She gave it back to me!” en “She gave me the ring. I still have it!” . Iedereen was verbaasd. Ze wasten hem en vonden de gouden ring onder zijn baard. Hij maakte rare geluiden toen ze het wilde pakken dus ze hebben het laten zitten. Sindsdien woonde hij aan de zee. Ze wasten hem toen ze het konden. Het was gewoon een klein kind geworden.

Chapter 7 : Two Visits

De volgende morgen was ik naar Rodrigo’s supermarkt. Het was een en supermarkt die gebouwd was van steen. Rodrigo was een sterke en brede man. Hij was ongeveer 50 jaar oud. Hij was ook heel aardig tegen mij en mijn oom. Omdat ik doktor ben/was denk/dacht ik dat ik hem wel zou kunnen helpen. Maar Rodrigo wil niet dat ik hem help. Hij heeft meer nodig dan een dokter. Want niemand weet wat hij heeft dus waarom ik wel. En sommige mensen vinden het gek om hem niet gek te houden. En als ik hem vraag dat ik het wil uitzoeken omdat zijn dochter Anita erbij betrokken is, zegt hij:”Ik heb geen dochter genaamd Anita. Ik had er een maar die is dood.
Toen ik weer thuis kwam, kwam er een man naar het huis. Luis Valdez bleek het late te zijn. Zijn vrouw wist meer. En dingen die wij nog niet wisten. Ik moest morgen maar even langskomen. Zij wil wel Rafael helpen. Maar ik moet het geheim wel een geheim laten blijven maar ik zeg dat, dat wel bij mij is.

Dit is in de IK vorm geschreven omdat het hoofdstukje ook in de IK vorm is.

Chapter 8 : The Young Princess

Ik ben Rodrigo’s 2de dochter. Ik was 7 jaar jonger dan Anita. Ik was het tegenovergestelde van Anita. Zij kon lezen en schrijven, ik niet. Zij was mooi, ik niet. Zij was lang, dun en slim, ik was klein, vet en dom. Anita ging steeds ’s nachts weg. Ik had het in de gaten. En toen ze is een keer thuis kwam en ik vroeg waar ze was zei ze:“Ik ben bij mijn prins geweest”. Ik vond het maar raar. Ik vond dat de verhalen van de boeken te ver in haar hoofd waren gestegen. En toen de soldaat kwam zei ze:”Ik ga naar mijn ware prins!” Ik vond het maar raar. De nacht toen ze verdween had ze haar mooiste kleren aan en de gouden ring om haar vinger. Ze kreeg haar tas bijna niet dicht van de kleren. Ik hoorde haar weggaan. En ik bleef wakker liggen totdat ze weer thuis zou komen. Maar ze kwam niet thuis. De volgende morgen heb ik net gedaan alsof ik van niks weet. Ik heb gewoon mee geschreeuwd. En ik heb het altijd voor me gehouden. Tot ik hoorde dat jij er was en Rafael wilde helpen. Toen ik vroeg wat er met Anita was gebeurd, waar ze heen ging die nacht. Zei ze:‘Ik kan het niet precies herinneren maar ik weet misschien iets meer dan dat je al weet. Maar ik weet niet zeker als het waar is.

Dit is in de IK vorm geschreven omdat het hoofdstukje ook in de IK vorm is.

Chapter 9 : The True Prince

Het was een zondag. Ik ging rond 8 uur naar bed toe. Mijn vader was aan het praten met de soldaat. Toen kwam Anita om naar bed te gaan. Ze zei dat de soldaat net zijn maaltijd op had. Ik viel even in slaap. Toen ik weer wakker werd waren mijn vader en mijn moeder in gesprek. De soldaat hoorde je niet meer. Weer viel ik in slaap. Toen ik wakker werd van het geluid was Anita bezig met haar tas in te pakken. Ze zei:”Ik ga mijn ware prins ontmoeten en ik ga weg met hem!!!”. Ze ging heel stil weg. Ik ging bij het raam kijken en zag Anita langzaam in het donker verdwijnen. Dat was de laatste keer dat ik Anita zag. Ik viel weer in slaap. Ik had lang geslapen en zachtjes gehuild. Mijn ouders waren ondertussen al wel naar bed toe. Toen werd ik wakker toen mijn moeder een schreeuw gaf om het lege bed van Anita ik deed met ze mee. Ik heb ze er nooit over verteld. De hele dag waren we aan het huilen. Maar we hebben Anita nooit terug gezien.


“Dus jij denkt dat ze met Rafael is mee gegaan?” vroeg ik haar. “Nee. Ze is met de soldaat mee gegaan. Want ze had het over haar ware prins.” “Maar Rafael heeft de ring dus hij heeft haar nog gezien!” “Ja, ik denk dat ze hem haar plannen hebt verteld en dat ze dan de gouden ring heeft gegeven. En ze had het over haar eigen verhaal. Daar in kwam de magische gouden ring voor.” “Kan je me meer vertellen over dat verhaal?” “Ja, maar dan moet ik wel even het boek halen.”

Dit is in de IK vorm geschreven omdat het hoofdstukje ook in de IK vorm is.
• Staat voor dat er een eigen stuk verhaal in staat. Als u het boekje leest begrijpt u waarom.

Chapter 10 : ‘The Ring of the Golden Fish’

Dit was het verhaal dat ik Marta en haar echtnoot heb voorgelezen omdat zij niet kunnen lezen. Het verhaal dat Anita heeft geschreven vele jaren terug.

Een lange tijd geleden was er een prachtige prinses. Zij leefde in een mooi paleis, mooi tuinen er helemaal omheen. Maar ze was verdrietig omdat ze had geen vrienden. Zij kon niet praten met iemand of spelen met iemand behalve met haar bediendes. Ze was een gevangen in het prachtige paleis omdat ze zo mooi is.
Haar vader wilde dat ze trouwde met een rijke en mooi uitziende prins, maar de prinsen in het land waren niet mooi uitziend. En de rijke mannen waren geen prinsen. And de mooi uitziende prinsen waren niet rijk. Dus ze trouwt met niemand en ze was erg verdrietig.
Op een dag, een arme visserman kwam naar het strand aan het eind van de tuinen van het paleis. De tuinen waren zo groot dat ze tot aan de zee reikte. De visserman viste een grote gouden vis and wilde hem doden. Maar het was een magische vis en het sprak naar hem.
‘Dood me niet’ zei het, ‘en ik geef je een magische gouden ring. En met die ring kan je de prinses trouwen.’
Zo de mooi uitziende jonge vissersman gooide de vis weer terug in de zee en snel kwam de vis weer boven met een gouden ring in zijn/haar mond.
‘De man met deze magische ring weet altijd wie zijn ware liefde is,’ zie de vis. En zwom naar de bodem van de zee.
De mooi uitziende jonge vissersman heette Roberto (Dit is Rafael’s verhaal naam). Wanneer Roberto de ring vasthield en ziet dan de prinses. Hij is gelijk verliefd op haar. Hij liep door de tuinen rondkijkend voor de prinses. Wanneer hij haar had gevonden, deed de magische ring om haar vinger. En ze wist dat onmiddellijk dat ze verliefd was op de jonge visserman. Ze zijn naar haar vader gegaan, de koning, en hij gas de arme vissersman het halve land. En ze waren getrouwd en ze leefde nog lang en gelukkig.

Ik wist niet hoe ik dit moest samenvatten. En dit is natuurlijk een belangrijk deel van het verhaal.

Het was wel goed zei ik. Maar het vertelde me een boel van de arme Anita. Toen ik weer thuis was vroeg me oom als ik veel en genoeg er van heb geleerd. Jawel, zei ik maar ik kan je niet vertellen wat Marta mij heeft verteld dat zou ik geheim houden.

Dit is in de IK vorm geschreven omdat het hoofdstukje ook in de IK vorm is.

Chapter 11 : Rosa’s Promise

Die nacht ik sliep slecht. Die arme Rafael kwam vaak in mijn dromen voor. Hij hield steeds de gouden ring in zijn handen. Toen ik wakker werd in ik zat beneden, in de tuin naast de grote boom in een gesprek met mijn oom. Mijn oom vroeg aan mij wat ik nu, nadat ik zoveel wist, wilde gaan doen. Ik zei dat Rafael echt gek was geworden en het handig was dat hij even in het ziekenhuis moest gaan verblijven. En ik kan hem wat medicijnen gaan geven. Ik denk als hij in het ziekenhuis is dat hij goed slaapt en zo normaal wordt dat hij mij het verhaal kan vertellen. Toen kwam Rosa naar ons toe en zei neem Rafael asjeblieft niet mee naar het ziekenhuis. Hij is in het dorp in goede handen. Ze had tranen in haar ogen. Dat had ik nog nooit gezien. Maar ik zei maak je geen zorgen met Gods hulp maken wij hem beter. Maar ze ging echt huilen en zei maar hij moet het niet herinneren. Dat is niet goed voor hem. Als hij herinnerd dan zou hij dood gaan. Mijn oom vroeg verbaasd wat zij wist over Rafael gekheid. Ze zei dat ze Clara had beloofd nooit er wat over te vertellen. Maar ik zei dat het met mij in goede handen zou zijn. En dat ik het niet zou door vertellen. Maar ik vroeg nog eerst waar het geheim eigenlijk voer ging. Over Rafael’s gekheid natuurlijk zei ze. En na nog een paar keer te vragen begon ze met het verhaal.

Dit is in de IK vorm geschreven omdat het hoofdstukje ook in de IK vorm is.

Chapter 12 : A Terrible Secret

Het was op een zondag een zondag dat de soldaat er ook was. Rafael was een hele lange tijd van de dag weg. Het was al meer dan een uur donker toen ik op het strand rare geluiden hoorde. Het leek iets met een boot. Ik pakte de kleine olie lamp en ik ging kijken want ik hoopte dat Rafael eindelijk thuis kwam. Het bleek ook Rafael te zijn met de boot en de boot lag half in het water en half op land. Rafael stond er naast. Hij was gebukt en was aan het schoonmaken. Alles van Rafael was nat. Toen zag ik iets ergs. Iets vies. Het was bloed overal bij Rafael. Ik schreeuwde bijna wat er gebeurd was. En hij zei rustig: ‘Het maakt niet uit mam het is allemaal in orde. Ik ben zelf niet aan het bloeden.’ Toen zag ik dat de boot ook onder het bloed zat. Ik zei snel:‘Trek je kleren uit en geef ze aan mij ik zorg voor de was. En ik maak de boot schoon. Ga jij je snel douchen en schoonmaken, trek je goede kleren aan en ga naar het café!’

‘Rosa, waarom heb je dit zo lang verborgen gehouden?’ vroeg mijn oom stil. ‘Heb je het al die jaren het geheim aan niemand vertelt?’ ‘Ik had het haar beloofd voordat ze doodging.’ Zei Rosa huilend. ‘Maar wat is er dan gebeurd?’ Vroeg ik aan allebei. ‘Misschien had hij een soort van val gezet waardoor hij nooit meer terug zou komen.’ Zei mijn oom. ‘Of hij is hem achtervolgd en heeft hem daarna gedood.’ ‘Onmogelijk, hij is de hele avond in het café geweest en hij kan hem even later niet zijn achtervolgd want de boot van de soldaat had een motor.’ Zei me oom snel er achteraan. Rosa rende huilend het huis weer binnen. Mijn oom keek naar de grote blauwe zee. We zeiden een lange tijd niks tegen elkaar. ‘Is het niet mogelijk?’ Vroeg ik. ‘Nee, het is niet mogelijk!’ zei mijn oom. ‘Maar zijn moeders verhaal dan. Daar zit toch wel een kern van waarheid in.’ ‘NEE, het is niet mogelijk!’

Dit is in de IK vorm geschreven omdat het hoofdstukje ook in de IK vorm is.

Chapter 13 : In the Hospital

Die morgen liep ik rond en rond. Ik pakte mijn notieboekje en ik schreef er een aantal vragen in:
Vraag 1: Heeft Rafael een moord gepleegd Is het daarom waarom hij gek is geworden? Zijn moeder dacht van wel. Zij zag hem met veel bloed. Maar wie heeft hij vermoord?
Niet de soldaat. Hij ging weg bij het café toen Rafael er nog zat samen met mijn oom. Niet Anita. Zij was met haar zus tot de muziek startte in het café. En Rafael was toen binnen.
Vraag 2: Was de soldaat vermoord, of ging hij gewoon weg? Als hij is vermoord, wie heeft hem dan vermoord? Niet Rafael. Hij was in het café tot middernacht. Niet Anita. Ze was een kind en ze hield van hem. Wie heeft hem vermoord. Hij was een sterke jonge man, de soldaat. En hij was bevriend met iedereen in het dorpje.
Vraag 3: Is Anita weggelopen met de soldaat, of was ook zij vermoord? Als ze was vermoord door wie? Niet Rafael. Hij hield van haar. En was in het tot middernacht. Misschien de soldaat, en is daarna weggelopen. Maar waarom? Hij hield van haar en wilde haar trouwen. En als de soldaat haar heeft vermoord waarom werd Rafael gek?
Onmogelijk!!!

Ik keek heel vaak de vragen naar maar alles leek en bleef ook onmogelijk. De verkeerde man is gek geworden.

Meer dan een jaar hoor ik niets meer van het dorpje. Maar ik droomde vaak van Rafael en zijn gouden ring. Op een dag kwam er een visser naar mij toe met een briefje het was van Rodrigo. Het briefje was:
Rafael is erg ziek. Wij denken dat hij langzaam aan het sterven is. Asjeblieft kom onmiddellijk want jij kunt ons helpen. Asjeblieft kom! Herinner mij lieve dochter Anita and gekke, arme Rafael en help ons. Jou oom vroeg me deze brief te schrijven. Maar ik wil ook dat je komt. Misschien vinden op het laatst wat er echt is gebeurd met mijn dochter vele jaren geleden.
Rodrigo García

Ik nam een kleine ambulance van het ziekenhuis en ik reed zo snel mogelijk naar het dorpje. Ik was er in een paar uur. Rafael was in bed en hij was koud. Rafael was erg dun en geel. Bloed kwam uit zijn mond. Het is tuberculose zei ik onmiddellijk. Hij is erg ziek. Ja, dat weet ik zie mijn oom geïrriteerd. Ik neem hem naar het ziekenhuis. Ik heb een ambulance bij me dus ik kan hem zo meenemen. Toen we in het ziekenhuis waren heb ik 8 uur naast zijn bed gezeten. Hij heeft al die tijd niet bewogen. Hij leek een dode man. Na een lange tijd werd hij even wakker. Hij vroeg:’Ben ik dood?’ ‘Nee,’ zei ik,’je bent in het ziekenhuis. Ik ben een doktor. Alles gaat goed in het dorp.’ Hij lachte even en viel weer in slaap/ Ik zie tegen een zuster ga jij naast hem zitten. Als hij weer wakker word of erger word maak je me wakker. Toen ging ik liggen op mijn eigen bed. Binnen een paar seconden was ik weg. Ik dacht hij was ziek niet gek. Hij kan een beetje praten. Maar was de grootste tijd moe. Na de zesde dag ging hij langzaam slapen en naar een aantal uur zijn hart stopte.

Dit is in de IK vorm geschreven omdat het hoofdstukje ook in de IK vorm is.

Chapter 14 : The Murder

Dit is wat Rafael tegen me heeft verteld (samengevat):
Rafael heeft altijd van Anita gehouden. Anita en de andere meisjes keken altijd naar de vissers. Want de mannen maakte de boten schoon en leegde de netten. Rafael was verliefd op Anita en Anita ook op Rafael. Maar de vader van Anita wilde dat ze een rijke, misschien zelfs lelijke, man moest trouwen. Op de geheime plek in de rotsen kwamen Anita en Rafael vaak samen. Rafael gaf daar ook de gouden ring aan Anita. Toen kwam de soldaat naar het dorpje. Hij was een stuk meer spannender dan Rafael. Rafael werd er verdrietig van. Hij wilde dat de soldaat voor eeuwig en altijd weg ging. Hij wilde Anita terug. Op een avond toen hij laat terug kwam, zag hij Anita met de soldaat in het geheime huisje in de rotsen. Hij ging zwemmend naar de rotsen toe en zag hoe Anita en de soldaat samen lachte. Toen zag hij Anita terug naar huis zwemmen en de soldaat naar zijn boot zwemmen. De volgende keer dat de soldaat kwam hield Rafael hem in de gaten en ’s avonds ging hij zogenaamd weg. Maar hij was gewoon in het geheime plekje in de rotsen. Daar wachtte hij op Anita. Toen ze er was gaf hij haar een lange zoen. Toen wist hij hoe hij de soldaat moest vermoorden. Het was een goed plan. De volgende keer dat de soldaat kwam ging Rafael weg. Hij vermoorde de oude ezel van Santiago’s boerderij. Hij deed het dode dier in zijn boot en vaarde toen naar de plek waar de soldaat zijn boot had liggen. Hij had een stuk van een lijn in zijn mond. Hij bond het touw rond de motor. Toen zwom hij terug en pakte de dode ezel. De legde hij in stukjes tussen de touwen door. En zo had de boot van de soldaat de geur van bloed. Hij ging terug naar zijn boot en duwde hem op het land. En begon hem schoon te maken. Toen kwam zijn moeder er aan gelopen. Het was niet zijn bloed. Hij had de soldaat vermoord. Nu nog niet maar straks zou het wel zo zijn. Toen ging hij naar huis om zich te wassen. En goede kleren aan te trekken. Toen is hij naar het café gegaan om te gaan dansen. Heel lang. En hij dacht bij zichzelf: “De haaien wachten op je soldaat!” Hij heeft bijna niet geslapen die nacht. Bij het eerste licht is hij de boot van de soldaat gaan op zoeken en hij zag de boot bij de geheime plaats met de motor omhoog. Hij dacht dit is nog beter dan ik had gedacht. Want de soldaat lag op de bodem van de zee en nu ook de boot van de soldaat.

Chapter 15 : The Truth, at Last

Een tijdje later hij hoorde de moeder van Anita schreeuwen bij het huis. Ze was weg. Echt weg. Rafael zei dat hij wel langs de kust zou zoeken. Hij ging terug naar de plek in de rotsen. Hij wilde voordat hij verder ging zoeken nog een paar haaien doden. Toen hij een haai had opgesneden zag hij dat de haai een beetje grijs haar van de ezel in zijn maag had. En een hand wit en schoon. Toen stopte even zijn hart en stortte de wereld in. Aan de witte schone hand zat een ring. Een gouden ring in de vorm van een vis. Anita was dus mee gegaan met de soldaat. En toen de motor niet wilde starten ging de soldaat kijken. Het lukte hem niet dus Anita ging hem helpen. En zo werden ze allebei op gegeten. Hij pakte de ring en ging naar zijn eigen boot. In zijn boot pakte hij een stukje touw en deed de ring er om heen. Toen deed hij het om zijn nek. Toen ging hij op de bodem van de boot liggen denkend over wat er is gebeurd. Hij werd er gek van.

Nu ligt Rafael in zijn eigen dorpje. Hij ligt op de plek bij de rotsen. De geheime plaats waar hij en Anita leuke tijd hebben doorgebracht. Hij heeft de gouden ring om zijn nek voor eeuwig en altijd.

Eigen mening

Ik vond het boekje wel mooi. Het was een indrukwekkend boekje. Er zaten net zoals in andere boeken wel saaie momenten in maar er zaten ook spannende momenten in. Het was mooi hoe je met de (ik geloof) schrijver meeleeft. Ik zou het boekje een 7 geven.

REACTIES

I.

I.

ik zou het boekje een 8geven.

ik vond het leuk hoe alles was bedacht en ik zat volledig in het boekje met mn gedachten

17 jaar geleden

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.