1. Inhoud
In ‘De wolvenlus’ laat Nicholas Evans ons kennis maken met de wereld van de wolf. Het boek vertelt het verhaal van de inwoners van het dorpje Hope in de Amerikaanse staat Montana. Het dorpje was in de 19de eeuw een plaats die voornamelijk door stropers, jagers en vallenzetters werd bevolkt. Vooral de wolvenjagers deden gouden zaakjes door de vele wolven die door de wouden zwierven. Door het parkje van het dorp loopt zelfs een weg die volledig is geplaveid met de schedels van wolven. Door de intensieve jacht die op wolven werd gemaakt, waren de dieren plots bijna uitgestorven. De overheid stelde een speciaal behoudprogramma op en liet hen uitroepen tot een beschermde diersoort. In de 20ste eeuw zijn het opnieuw de wolven die voor problemen zorgen. Het boek begint met een aangrijpende scène waarin we meemaken hoe een hond zijn leven opoffert om baby van een gewisse dood te redden. De baby is de kleinzoon van de meest invloedrijke rancher van Hope, genaamd Buck Calder. De man zorgt ervoor dat de zaak een hoop media-aandacht krijgt. Hierdoor wordt de overheid opnieuw verplicht om in te grijpen. Ze sturen er een wolvenbiologe genaamd Helen Ross samen met haar hond Buzz naartoe. Helen krijgt de moeilijke taak om de wolven op te sporen en ze te voorzien van een radarhalsband. Door deze halsband kunnen ze altijd controleren waar de wolven zijn en kunnen zo ook voorkomen dat de wolven het vee gaan aanvallen. Ondanks de vele voorzorgsmaatregelen gebeurt dit toch. Het hele dorp staat in rep en roer als blijkt dat sommige ranchers verschillende kalveren verloren hebben terwijl de dieren stonden te grazen op de zomerweiden hoog in de bergen. De ranchers zijn woedend en roepen een vergadering bijeen in het buurthuis. De vergadering wordt in goede banen geleid door de immer charmante Buck Calder tot er plots een rancher binnenkomt met een wolf over zijn schouder. Hij heeft het alfamannetje (het belangrijkste mannetje in de roedel) neergeschoten. Aangezien de wolf een bedreigde diersoort is, wordt de man onmiddellijk gearresteerd. Dit gooit nog olie op het vuur van de toch al laaiende ranchers. Buck Calder besluit dat openlijk oorlog voeren tegen de wolf en zijn beschermers geen zin heeft en roept in het geheim de hulp in van Jeremiah Lovelace. Hij is de zoon van een beroemde vallenzetter en werkt in dezelfde branche als zijn vader. Hij gaat stiekem op zoek naar de wolven in de bossen van Hope. Hij heeft hierbij een geheim wapen. Zijn vader heeft namelijk ooit een apparaat uitgevonden om pups te vangen. Hij noemde dit de wolvenlus. Ondertussen gaat ook Helen met haar werk voort en ze heeft hulp gekregen uit onverwachte hoek. De zoon van Buck Calder, Luke, heft besloten om haar in het geheim een handje te helpen. Zijn vader is witheet van woede als hij hier achter komt maar bedenkt dat de jongen hem van nut kan zijn als hij informatie wil over de recente verblijfplaats van de wolven. Deze informatie kan hij op zijn beurt dan weer doorspelen aan Lovelace. Wat zijn vader echter niet weet is dat Luke en Helen door de vele tijd die ze samen hebben doorgebracht verliefd zijn geworden op elkaar. Als hij hier achter komt, escaleert de situatie en verlaat Luke voor altijd het ouderlijke huis. Hij trekt in bij Helen in haar berghut. Inmiddels is Lovelace al goed opgeschoten met zijn werk en heeft al ongeveer de helft van de roedel uitgeroeid. Plots krijgt Lovelace echter spijt van zijn daden omdat hij aan zijn pas overleden vrouw moet denken die zei dat elk leven wezen een ziel heeft, hoe klein of moordzuchtig het ook is. Ineens beseft hij hoeveel waarheid er in deze woorden schuilt en pleegt zelfmoord. Van de oorspronkelijke roedel blijven er intussen alleen het alfawijfje en 2 jongere wolven over maar er komt zeer binnenkort uitbreiding van de roedel want het alfawijfje trekt zich terug in een grot om pups te werpen. De 2 jongere wolven zijn echter nog niet in staat om groot wild te doden en zijn hierdoor gedwongen om zich op het vee te storten. Jammer genoeg kiezen ze het verkeerde vee. Ze zijn namelijk recht op de boerderij afgelopen waar op dat moment het hele dorp is omdat er daar een bruiloft aan de gang is. De ranchers zijn buiten hun zinnen als ze zien dat het vee voor hun ogen wordt afgeslacht en schieten zonder te aarzelen de twee jonge wolven dood. Ze trekken dezelfde avond nog op pad om de overgebleven wolven te vinden. Helen en Luke worden gewaarschuwd door de paar dorpelingen die met de wolven inzitten. Helen besluit dat zij de ranchers gaat tegen houden door een wegblokkade op te werpen en dat Luke de pups en het alfawijfje in veiligheid moet brengen. Luke heeft al bijna al de pups weggehaald uit het hol als de ranchers door de blokkade breken. Als ze aankomen bij het hol en Luke uit het hol zien kruipen, denken ze dat hij een wolf is en schieten hem zonder pardon neer. Het is notabene Buck die zijn eigen zoon neerschiet. Het verhaal heeft echter toch nog een happy end want Luke leeft nog. Hij is wel zijn oog kwijt maar vindt dit helemaal niet erg. Hij gaat rondreizen samen met Helen maar eerst laten ze samen een nieuw alfakoppel los in de bossen rond Hope.
2. Structuur
Het verhaal is ingedeeld in de seizoenen. De seizoenen zijn elk nog eens onderverdeeld in hoofdstukken. Meestal bekijkt de auteur elk hoofdstuk van uit een ander standpunt. Zo bekijken we de wereld in het ene hoofdstuk door de ogen van Luke en een ander door de ogen van Helen. Het boek is niet chronologisch opgebouwd. We duiken bijvoorbeeld vaak in de gedachten van een persoon. De auteur laat dit personage dan vertellen over zijn verleden en zijn ervaringen. Ook vertelt de auteur de gebeurtenissen vaak twee keer maar dan vanuit verschillend standpunt. Hieruit wordt dan heel duidelijk welke verschillende gevoelens mensen hebben bij de gebeurtenissen. Dit helpt ook om je in te leven in de personages. Er zijn wel dikwijls tijdsprongen. Het verhaal beschrijft een periode van iets meer dan een jaar dus dit was wel nodig om het verhaal niet te langdradig te maken. De tijdsprongen waren meestal aan het begin van het hoofdstuk zodat het niet te verwarrend wordt voor de lezer.
3. Eigen appreciatie
Ik heb dit boek gelezen omdat ik benieuwd was naar nog meer werken van Nicholas Evans. Zijn andere boek ‘De paardenfluisteraar’ heb ik ondertussen al zo vaak gelezen maar toch grijpt het mij nog altijd bij de keel. Ook ‘De wolvenlus’ vind ik een prachtig boek. Ik ben nogal een dierenliefhebber en lees hierdoor graag boeken die te maken hebben met dieren. Veel van die boeken hebben mij teleurgesteld door hun houding tegenover dieren of hun vertelstijl maar deze niet. Hij beschrijft op een bewonderswaardige manier het leven van de wolf, een dier dat door veel mensen nog altijd als moordzuchtig en gevaarlijk wordt gezien. Ook vergelijkt de auteur in zijn boek de wolf met de mens. Hij trekt deze parallellen niet zo duidelijk maar geeft stiekeme hints (zoals ‘Misschien lijken ze te veel op ons. Als we naar ze kijken, zien we onszelf. Liefhebbende, zorgzame, sociale wezens die toevallig ook verschrikkelijke moordenaars zijn.’). Uit deze zin blijkt ook hoeveel respect de auteur heeft voor wolven. Dit blijkt trouwens ook uit heel het boek. In de openingsscène beschrijft Nicholas Evans hoe het alfamannetje het dal binnendringt om daar naar de baby toe te sluipen. Hij doet dit op zo een manier dat je je al kan voorstellen hoe de wolf zich beweegt en hoe de omgeving eruit ziet (‘De avond tevoren was hij vertrokken, de andere achterlatend in het hoogland waar zelfs nu nog, in juli, lentebloemen en lapjes verpieterde sneeuw een kwijnend bestaan leidden in de van zon verstoken geulen. Hij bewoog zich zo moeiteloos langs de schaduwen dat zijn poten op en neer leken te gaan zonder de grond te raken.). Het boek is dus een echte aanrader voor wie houdt van dieren en de natuur en ook voor degenen die af en toe ook wel een stevige portie romantiek lusten.
REACTIES
1 seconde geleden