The hitchhiker's guide to the galaxy door Douglas Adams

Dit verslag is een recensie van het boek, en niet van de film. De film heb ik ook gezien, maar ik vond het leuker om een verslag te maken van het boek. Ik heb het boek in het Nederlands gelezen, maar wel in een versie waarin alle namen zoveel mogelijk origineel waren. Samenvatting van het verhaal: Op een donderdagmorgen ziet Arthur Dent dat er een bulldozer voor zijn huis staat om het af te breken. Om ze tegen te houden gaat hij buiten voor de bulldozer liggen.waarop een vriend Ford Prefect komt en hem dringend uitnodigt om wat bier te drinken in de pub in het dorp.In de pub vertelt Ford dat hij van een andere planeet komt ergens bij Betelguese. Op dit moment staan de Vogons op het punt om de aarde te vernietigen om plaats te maken voor een Intergalactisch snelweg. Ford weet een lift te krijgen met het Vogon schip dat in de lucht hing. Als ze al een tijdje op weg zijn de ruimte in worden ze van boord gegooid de ruimte in, er staat hun niets anders te wachten dan de dood. Ze worden echter opgepikt door een ander schip, het schip van Zaphod Beeblebrox de president van het universum. Later blijkt dat de president het schip waar ze nu in zitten gestolen heeft. Het is de "Heart of Gold" het ruimteschip met de "onwaarschijnlijkheids aandrijving" de snelste en nieuwste motor van het universum. Op het schip komt Arthur ook Trillian tegen een vrouw die ontvoerd is van aarde een aantal dagen voor de vernietiging van de aarde door de president.Ze is nu een gezellin van Zaphod. Arthur is hopeloos verliefd op Trillian. Op hun reis door de ruimte komen ze een planeet tegen die alleen nog in legendes bestaat. Deze planeet "Magrathea", die vroeger (miljoenen jaren geleden) normaal luxe planeten bouwde is een legende geworden omdat de markt in de planetenbouw was ingestort (het was de rijkste planeet van het universum) en men in de loop van de tijd haar steeds meer begon te vergeten totdat men niet meer wist na miljoenen jaren of ze echt bestaan had .De planeet nu leek op het eerste gezicht uitgestorven. Maar wanneer het schip probeert te landen, werden ze beschoten met kernraketten. Toch lukt het ze om te landen. En op de planeet komen ze dan Slartibartfast tegen die verteld dat hij de aarde gebouwd heeft (en ondertussen al met de 2e bezig was). Hij vertelt ook dat de aarde eigenlijk een computer was die was ontworpen om de vraag"Wat is de zin van het leven het universum en alles?" op te lossen. Deze vraag is al eerder gesteld aan een andere computer maar daar kwam een antwoord (waar die computer 7 miljoen over gedaan heeft) uit dat erg onduidelijk was, namelijk: 42. Die computer kwam op het idee om een andere computer te bouwen (de aarde) die de juiste vraag bij dit antwoord kon geven maar die zou er dan wel 10 miljoen jaar over gaat doen. Maar toen de aarde bijna zover was (nog 5 min.) om het antwoord te geven werd die vernietigd door de Vogons die er een intergalactische snelweg wilde aanleggen. Nu vertelde Slartibartfast dat de muizen op aarde de bestuurders waren en dat de mensen er alleen waren voor de hersens die de aarde nodig had om het antwoord op te lossen. Omdat de aarde ongeveer tegelijkertijd werd vernietigd met dat Arthur en Ford aan boord werden geteletransporteerd en dat de aarde het antwoord klaar had kon het zo zijn dat het antwoord in de hersens van Arthur was opgeslagen. Op Magrathea waren ook nog wat muizen (aard-bestuurders) die mee waren gekomen met Trillian en dus de hersens van Arthur wilden hebben omdat daar misschien het antwoord in zat. Wanneer de muizen het plan hadden de schedel van Arthur te openen. zagen hij en de anderen (Ford, Trillian en Zaphod Beeblebrox) nog net kans om te ontsnappen. Waarna ze in het ruimteschip zover mogelijk wegvlogen. Vervolgens gaat het gezelschap naar een restaurant aan het eind van de galaxy kwamen en daarmee is het boek afgelopen. In het volgende deel zie je wat het gezelschap beleeft in het Restaurant aan het eind van het universum. Recensie. Ik vond The hitchikers Guide to the galaxy een leuk boek om te lezen, en heb ook het volgende deel gelezen. Het verhaal is goed opgebouwd, al slaat het helemaal nergens op, maar het zit wel goed in elkaar. Er zijn in het verhaal hele leuke details opgenomen, die allemaal erg goed uitgewerkt worden. Zo is de aarde een computer die het antwoord 42 moet verklaren, wat het antwoord is op de vraag van de zin van het leven het universum en alles. Ook zijn de verschillende uitvindingen die Adams naar voren brengt erg leuk. Zo is er een visje dat alle talen kan vertalen die er zijn, en wat je in je oor moet stoppen. Doordat het beestje bestaat bewijst het echter dat God niet bestaat. Het stukje waarin Adams dit uitlegt is er leuk om te lezen, en wordt allemaal tussen haakjes vermeld. Dat is een van de dingen die kenmerkend is voor het boek. Tijdens het vertellen van het verhaal kan Adams een detail tussen haakjes uitwerken, waarbij het uitleggen soms een pagina lang duurt. Verder staat het boek vol van de humor, en tijdens het lezen had ik het soms zwaar om weer op adem te komen van het lachen. Veel van de grappen zijn te belachelijk, of te flauw voor woorden, maar juist daardoor zijn ze zo grappig. Deze humor is voor een groot deel verantwoordelijk voor de grote schare fans die het boek heeft. Het boek is verheven tot een soort cult-status, en naar mijn mening verdiend het dit ook ten volle. De karakters van de hoofdpersonen zijn ook geweldig. Ik zal hieronder een korte omschrijving geven. Bij elk personage staat een afbeelding van hoe ze in de film zijn. o Arthur Dent: Een van de twee laatste aardbewoners, die op het laatste moment gered wordt door Ford, wanneer de aarde word vernietigd. Hij is tevreden met zijn leven zoals dat was voordat de aarde vernietigd werd, en wil dan ook weer dat alles gewoon wordt zoals normaal. Het hele boek lang blijft hij bijvoorbeeld op zoek naar thee, wat hij nergens kan vinden. “Een hypermodern schip, met alles erop en eraan, en er is geen druppel thee aan boord” aldus Arthur. Arthur is ook zo a-technisch als wat, en hopeloos verliefd op Trillian. o Ford Perfect: Een alien die op de aarde bevriend is geraakt met Arthur Dent, en die in dienst is van het bedrijf dat “The hitchhikers guide” uitgeeft. Hij komt van een planeet dicht bij Betelguese, en werd uitgezonden om te kijken hoe het leven op aarde was. Hij trekt het universum door als lifter (hitchhiker). Ford lijkt sprekend op een mens, maar er wordt nergens duidelijk wat voor soort hij nou precies is, en hoe oud hij is. o Trillian: Trillian is de laatste vrouwelijke mens. Ze is meegenomen door Zaphod Beeblebrox, om mee te gaan op zijn reis door het universum. Trillian is verveeld van haar leven op aarde, en vind het dan ook niet erg dat de aarde vernietigd is. Ze is heel technisch, en stiekem ook verliefd op Arthur Dent. o Zaphod Beeblebrox: Zaphod is de president van het universum, maar heeft eigenlijk geen echte macht. Hij is aangesteld als een domme marionet, en dat is dan ook precies wat iedereen van hem denkt.Toch blijkt hij wat slimmer te zijn dan hij doet voorkomen, als blijkt dat hij een deel van zijn hersenen heeft afgesloten omdat daar geheime informatie in zit. Zaphod heeft 2 hoofden. o Marvin: Een depressieve robot die op de Heart of Gold is neergezet. Hij heeft last van depressieve buien, en is superslim. Ziet overal het negatieve in. Een voorbeeld: Marvin: [as they are gazing at the wonder of Magrathea] Incredible... it's even worse than I thought it would be. In zowel de film als het boek steelt Marvin (volgens mij) de show. Bij het schrijven van het boek heeft Adams goed gekeken naar andere Sience fiction projecten, en hij schuwt ook niet om sommige dingen op de hak te nemen. Zo zijn er onder andere verwijzingen naar Star Trek, Star Wars. Verder zijn de standaard ideeën van de gruwelijk lelijke aliens (de Vogons) ook aanwezig. Deze Vogons zijn behalve oerlelijk ook nog gruwelijk saai, en enorm bureaucratisch. De beschrijving van de aard van de Vogons is enorm grappig, en het hoofdstuk waarin Ford en Arthur vast zitten op het ruimteschip van de Vogons is enorm grappig. Er is in het boek geen duidelijke tijdslijn te bekennen, en je weet niet echt hoe lang de gebeurtenissen die in het boek worden beschreven duren. Er zijn wel wat tijdssprongen, maar er wordt nergens duidelijk hoe lang iets precies duurt. Dit wordt echter nergens storend. Eigenlijk kan ik sowieso niet iets in het boek ontdekken wat echt slecht of vervelend is. Conclusie. The Hitchhikers Guide to the Galaxy is een leuk boek om te lezen, en een aardig tijdverdrijf voor een verloren dag of middag. Het boek is goed geschreven, en ook in niet al te moeilijke woorden. De woorden die wel moeilijk zijn zijn dan ook woorden die in het echt niet bestaan. Een goed boek, en een aanrader om te lezen.