Titel: Het meisje dat hield van Tom Gordon
Auteur: Stephen King
Aantal bladzijden: 276
Informatie over de auteur:
De schrijver van dit boek is Stephen King. Stephen King is een bekende schrijver van vooral horror, thrillers en science fictions boeken. Hij is een van mijn favoriete schrijvers omdat hij de spanning in het boek heel goed kan opbouwen. Hij is niet christelijk en merk je wel in zijn boeken. Niet dat er heel erg veel in gevloekt word, maar in het verhaal komen ook geen christelijke dingen in voor. Stephen King heeft de bedoeling met zijn boeken dat je het wil doorlezen. Met dit boek is dat ook heel erg goed gelukt. Het boek is niet autobiografisch omdat de schrijver helemaal niet over zichzel schrijft.
Titelverklaring:
Het verband tussen de titel en het verhaal lijkt me heel duidelijk. Het meisje dat verdwaald raakt in de bossen van het noordwesten van de verenigde staten weet te overleven door zich in te beelden wat haar idool zou doen. De titel slaat volledig op het hoofdthema.
Tijd en ruimte:
Dit boek speelt zich af in gewoon onze tijd. Dat kan je zien aan de spullen die ze hebben. Er staat dat de hoofdpersoon een walkmean had en een gameboy, dat zegt wel genoeg over de tijd denk ik. Het verhaal speelt zich af in de bossen van het noord-westen van de Verenigde Staten.
Perspectief:
Het verhaal wordt verteld door iemand. Er wordt namelijk steeds verteld wat de hoofdpersoon doet en dat kan dus alleen een verteller weten.
Hoofdpersoon:
Trisha McFarland is negen jaar oud en groot voor haar leeftijd. Haar ouder zijn net een jaar gescheiden. Haar favoriete idool is Tom Gorden. Hij is pitcher bij de Boston Red Sox en heeft nummer 36.
Trisha kijkt vaak wedstrijden van haar grote idool en heeft daarom ook een shirt en een pet met zijn handtekening. Ze heeft ook een hele goeie vriendin en die heet Pepsi. Het gaat eigenlijk alleen maar over Trisha dus het was wel heel duidelijk dat zij de hoofdpersoon was.
Bijpersonen:
Quilla Anderson is de moeder van Trisha en Pete. Ze woont sinds een jaar samen met haar kinderen in Maine.
Ze wil graag elke weekend wat doen met haar kinderen, alleen dat vinden ze meestal niet zo leuk. Quilla heeft nog wel een beetje contact met haar ex-man, maar niet zo veel.
Larry McFarland is de vader van Trisha. Ze gaat om de paar weken naar Malden waar haar vader woont. Ze is heel graag bij haar vader en ze kijken ook vaak wedstreiden van Tom Gordon.
Pete is de zoon van Quilla Anderson en Larry McFarland en de broer van Trisha. Hij is heel erg goed met computers en was op zijn vorige school ook voorzitter van de computerclub. Op zijn nieuwe school in Maine heeft hij geen vrienden en wordt hij vaak uitgemaakt voor computernerd. Pete word vaak boos op zijn moeder om de kleinste dingen en daar ergert Trisha zich altijd aan.
Tom Gordon is pitcher bij de Boston Red Sox. Hij is lang en knap en heeft een gespierd uiterlijk. Tom Gordon komt niet echt in het verhaal voor, maar Trisha doet alsof Tom steeds bij haar is bij haar is.
Samenvatting:
Stel je voor dat de bossen er helemaal vol mee zaten? En natuurlijk was dat zo, bossen zaten vol met dingen die je helemaal niet leuk vond, allemaal dingen waar je bang van was en waar je instinctief een hekel aan had, allemaal dingen die een akelige, onberedeneerbare paniek bij je konden oproepen.
Quilla, Trisha en pete gaan dit weekend een boswandeling maken. Het ziet ernaar uit dat het gaat regenen, maar haar moeder wil nu eenmaal elk weekend iets met ze gaan doen. En Pete is het daar natuurlijk niet mee eens. Pete wilde veel liever in Malden blijven wonen omdat hij daar meer vrienden had en zich daar veel meer thuis voelt. Toch gaan ze naar het bos met hun Dodge Caravan. Trisha heeft haar favoriete shirt aan. Het is het blauwe trainingsshirt van de Boston Red Sox met nummer 36. Hét nummer van Tom Gordon, de pitcher. Haar favoriete speler. En een pet van haar favoriete team met de echte handtekening van Tom. Ze zijn al een tijdje onderweg als Trisha wat achter haar moeder en broer loopt. Het gebekvecht gaat maar door en vlak voor een splitsing duikt ze de andere weg in omdat ze moet plassen. Ze duikt iets de bossen in. Als ze klaar is denkt ze: "Als ik hier nu nog wat verder doorloop door het bos, kom ik op het pad uit waar mam en Pete lopen". Dus vervolgt ze haar weg door de bossen en niet over het pad. Maar ze komt niet aan een pad, en langzaamaan begint dat ook tot haar door te dringen. Ze begint te twijfelen doorgaan of teruggaan. Maar is ze wel in een rechte lijn gelopen? Ze besluit verder te gaan. Ze zit inmiddels onder de muggenbeten en de beesten zoemen in wolken boven haar hoofd. Klaar om haar bloed uit haar te zuigen. Het wordt steeds donkerder en Trisha wordt steeds banger. De wolken pakken zich boven haar hoofd samen en het ziet er naar uit dat het hard zal gaan regenen die nacht. Ze gaat steeds sneller lopen totdat ze bij een rand van een helling komt. Ze stopt want het begint te regenen en Trisha besluit om te gaan slapen onder een omgevallen booom. Midden in de nacht wordt ze wakker. Ze heeft het koud maar het is gestopt met regenen. Als de zon opkomt besluit ze om verder te gaan lopen. Ze klimt van de rots naar beneden en loopt maar een kant op. Als ze een tijdje loopt hoort ze een riviertje en ze denkt bij zichzelf :"Als ik dat gewoon blijf volgen kom ik vanzelf wel bij de beschaafde wereld uit". Als ze vlak bij het riviertje is en het kan zien, ziet ze dat ze langs een steile helling naar beneden moet. Ze doet het maar ze glijdt weg omdat een wesp haar steekt. Ze glijdt steeds verder naar beneden en ze stoot haar hoofd en heup en loopt schaafwonden aan haar armen op. Als ze beneden ligt kijkt ze in haar tas. De walkman is nog heel maar haar gameboy is totaal verwoest. Ze begint te lopen en als het donker wordt zoekt ze een slaapplaats. Ze zet haar walkman weer aan. Er is honkbal en de Red Sox moeten tegen de New York Yankees spelen. Als de laatste inning van de wedstrijd begint, staan de Red Sox voor met 5-4. Tom Gordon komt op de plaat om de wedstrijd uit te gooien. En ze winnen. Dan doet Trisha haar walkman uit om de batterijen te sparen. Ze gaat slapen. De volgende dag vervolgt ze haar route langs het riviertje. Het wordt later een moeras en ze wordt weer wanhopig. Als ze er door is en weer bij normaal water aangekomen begint het alweer te schemeren. Ze heeft haar broodjes en drinken onderweg al opgemaakt maar ze heeft nog steeds dorst. Ze gaat weer naar haar walkman luisteren en hoort dat ze op zoek zijn naar haar. Ook hoort ze dat haar held niet hoeft te spelen. Daar baalt ze wel van. De volgende dag loopt ze weer langs het watertje. Het riviertje loopt weer uit in een modderpoel. Ze krijgt waanideeën en ze ziet een man bij de andere oever staan. Hij zegt dat het de god van de verlorene is. Als ze weer wakker wordt loopt ze weer verder door het moeras heen. Ze vindt bessen en noten om op te eten en neemt ze mee. Terwijl ze loopt doet ze net alsof haar beste vriendin Pepsi en Tom bij haar lopen. Ze houdt hele gesprekken met hun en zo houdt ze de moed hoog dat ze gevonden wordt. Ze gaat zo door tot vrijdag. Haar conditie wordt steeds slechter en ze krijgt steeds meer last van een zere keel en koortsaanvallen. Ze is nu al een week in het bos verdwaald en nog steeds in leven. Dat verbaasd haar eigenlijk wel. Ze besluit om Gewoon weer door het bos en de open velden met gras te lopen. Terwijl ze door een soort van graanveld loopt stoot ze zich aan een paal. Het blijkt een paal van een oud hek te zijn. Trisha kreeg gelijk meer hoop en ze ging de oude palen van het hek volgen zolang ze wist waar ze stonden. Vlak voor dat de avond valt, in de schemering, vindt ze een oud pad. Na een poosje lopen zag ze vlak bij haar zag ze iets roods en glimmend. Het was een oude verroeste truck. Ze klom naar binnen maar het zat vol met stof en beesten. Ze moest hoesten en ze zou toch maar buiten blijven slapen want het hoesten deed zo zeer dat ze dat liever niet deed. Naarmate het harder begon te regenen en ze steeds natter werd ging ze toch maar in de cabine liggen. Het onweerde nog steeds flink. Tijdens een flits zag ze in de bosjes een vreemde gestalte en ze werd nog banger. Het gestalte had hoorns, dacht ze, en was groot met glazige ogen. Later zag ze het niet meer en ze viel weer in slaap. De volgende ochtend wordt ze wakker. helemaal verzwakt en radeloos. Als ze weer een stuk heeft gelopen hoort ze ineens een autoweg. Het is ver weg maar ze hoort het. Ze wil verder lopen maar dan hoort ze iets achter haar. Het is een groot zwart monster en het komt tevoorschijn. Trisha is zo verzwakt dat ze niet meer weg kan rennen. Ze denkt nu alleen nog aan haar vader, moeder, Pete en Pepsi en natuurlijk aan Tom. Ze bedenkt zich wat hij in deze situatie had gedaan. Het monster komt op langzaam naar haar toe. Trisha pakt haar walkman van haar broekrand af. Ze pakt hm goed vast en als het beest op haar af komt rennen gooit ze de walkman naar het beest toe. KNAL, het beest stop en rent halfbloedend weg. Trisha denkt dat zij dat gedaan had maar een stukje verderop staat een man met een geweer. Hij heeft de beer gedood. De man rent naar Trisha toe en vraagt aan haar of alles goed met haar is. Ze kijkt hem verdwaasd aan en begint wat te brabbelen en valt dan in de armen van de man. De man brengt haar naar het ziekenhuis waar ze weer wakker wordt. zag haar vader, moeder en Pete. Ze was blij ze te zien maar te zwak om nog te praten. Ze viel weer in slaap en herstelde van haar dubbele longontsteking en van alles wat ze nog meer had opgelopen.
Eigen mening:
Ik vond dit een geweldig boek. Ik lees graag boeken van Stephen King en ik had een boek van hem gevonden die niet zo lang was (276 blz.) hij beschreef in dit boek steeds hoe de personen zich voelden en wat ze dachten en horen zo kan je je helemaal inleven in een boek. De spanning was ook heel goed opgebouwd.
Het was wel jammer dat hij schreef over de god van de verlorenen, maar dat kan je wel verwachten van een onchristelijke schrijver. Er werd in dit boek niet heel veel in gevloekt omdat de hoofdpersoon maar 9 jaar was. Op internet was er geen enkel boekverslag te vinden dus ik ben er een hele poos mee bezig geweest, maar dat was niet zo erg want ik vond het boek toch spannend. Dit boek is zeker een aanrader voor mensen die van spannende boeken houden en de zekerheid wilen dat het boek leuk is.
REACTIES
1 seconde geleden
J.
J.
Persoonlijk vond ik dit een geweldig boek, een mooi gebonden verhaal, niet te lang, wat zeer belangerijk is, en houd je tot de laatste seconde geïnteresseerd. Je wil ABSOLUUT weten wat er met Trisha gebeurt. En dat zo een stom detail eigenlijk, dat Trisha een grote fan was van Tom Gordon, zo een groot eigenschap is van het boek. Absoluut fantastisch, voor mij een 8.5/10
11 jaar geleden
Antwoorden