The fault in our stars

auteur: John Green

jaar van verschijnen: 2012

plaats van verschijnen: Amerika

Waarom dit boek?

Ik heb dit boek gekozen omdat ik het een heel mooi boek vind.

Op lezenvoordelijst.nl heb ik gekeken naar boeken die me leuk leken om te lezen,

maar ik ontdekte dat ik de meeste boeken al had gelezen.

Ik lees altijd graag, dus ik besloot om een nieuw boek te proberen.

Maar ik vond het eigenlijk hellemaal geen leuk boek.

Daarom heb ik later besloten om toch maar een boek te pakken dat ik al eerder gelezen heb en dat mij ook meer aanspreekt om een boekverslag over te schrijven.

Zo kwam ik dus uit bij the fault in our stars (een weeffout in onze sterren).

Samenvatting

Het boek gaat over Hazel Grace. Ze is zestien jaar en had eigenlijk al dood moeten zijn.

Volgens haar ouders en de dokter is ze depressief, een bijwerking van kanker, maar volgens Hazel is het een bijwerking van doodgaan. Hazel kan niet meer normaal naar school gaan, waardoor haar wereldje vrij klein is. Ze is constant aan het lezen in hetzelfde boek 'An imperial affliction'.

Haar ouders maken zich zorgen ensturen haar naar een praatgroep voor kankerpatienten.

Op het begin vindt ze het vreselijk, maar dan ontmoet ze Augustus Waters.

Hij is nieuw bij de praatgroep en Hazel is meteen van hem onder de indruk.

Gus en Hazel worden al snel goede vrienden. Langzaam worden ze verliefd op elkaar,

maar Hazel laat dit niet toe omdat ze hem geen pijn wil doen door dood te gaan.

Op aanraden van Hazel leest Gus haar favoriete boek. Het boek gaat ook over een meisje met kanker en houdt midden in het verhaal op. Hazel denkt dat dat zo is omdat het meisje dood gaat, maar ze is wel heel benieuwd hoe het met de andere karakters afloopt.

Ook Gus is nieuwsgierig geworden naar de afloop van het boek.

Ze besluiten om samen de schrijver van het boek Peter van Houten op te zoeken in Amsterdam,

om hem te vragen naar het einde van zijn boek.

Als ze eenmaal in Amsterdam zijn is er geen ontkomen meer aan: Hazel en Gus zijn verliefd.

Ze hebben een ongelofelijk mooie tijd samen. Maar de ontmoeting met Peter van Houten loopt toch anders dan verwacht. Ze treffen een alcohol verslaafde man aan met een secretaresse die alles voor hem doet. Peter kwetst de twee enorm en maakt grappen over hun ziekte.

Dan besluiten de twee om weg te gaan, maar ze hebben nog steeds geen antwoord op hun vragen.

De volgende dag verteld Gus dat zijn kanker terug is gekeerd.

Als ze weer thuis zijn wordt Gus opgenomen in het ziekenhuis en het gaat alleen nog maar slechter met hem. Hij belandt in een rolstoel en niet veel later op de intensve care.

Hazel beseft dat ze een grote fout heeft gemaakt, ze had nooit haar naasten op afstand moeten houden. Ze zou ook nooit willen dat Augustus haar op afstand zou houden om haar pijn te besparen.

Tijdens de laatste fase van zijn leven is Hazel veel bij Gus.

Op een nacht word ze gebeld door zijn moeder met het bericht dat hij is overleden.

Op de begrafenis is ook Peter van Houten aanwezig. Hazel wil niets meer met hem te maken hebben, maar ze onkomt er echt niet aan. Nu is Peter aardiger en het lijkt erop dat hij haar antwoorden zal geven, maar dan veranderd zijn gedrag weer.

Hazel komt er achter dat de dochter van Peter is overleden aan kanker.

Waarschijnlijk is dat ook de reden dat hij zo afgetakeld is.

Even later komt Hazel er achter dat Gus het boek af wou maken voor haar.

Ze zoekt overal maar kan zijn einde niet vinden. Hazel besluit om nog een laatste keer met Peter van Houten te gaan praten. Uiteindelijk blijkt dat Gus geen einde meer heeft geschreven,

omdat hij daar te ziek voor was. Maar hij heeft wel aan Peter gevraagd om een necrologie voor Hazel te schrijven.

Mijn leeservaring

De boeken van John Green vind ik allemaal heel mooi.

Maar het onderwerp van deze is wel heel anders en zwaarder.

Op het begin had ik niet verwacht dat ik dit een heel leuk boek zou vinden,

omdat ik verwachtte dat het alleen maar verdrietig zou zijn.

Maar wat John Green heel goed kan is iets verdrietigs omzetten in iets grappigs en soms zelfs positiefs. Ook Hazel had het op het begin van het boek heel moeilijk, maar Gus leert haar om weer van het leven te genieten. En het je merkt ook echt dat ze zich beter gaat voelen.

Het boek heeft wel weer een slechte afloop. Je zou verwachten dat Hazel dood gaat aan het einde van het boek. Maar het is dan toch weer onverwacht dat niet Hazel maar Gus overlijdt.

Ik vond zijn dood heel jammer, maar het maakt het verhaal wel beter.

Het is een heel mooi stukje wanneer Hazel op het einde de brief van Gus leest.

Ik lees heel veel, en vaak ook heel verschillende soorten boeken.

Dit boek is niet echt spannend, maar het is wel een heel mooi verhaal.

Het is niet zo'n boek dat alleen maar over de liefde gaat, hoewel dat zeker een belangrijke rol speelt in dit boek, maar het gaat ook over een levensbedreigende ziekte en daar heb ik nog niet veel over gelezen. Ik vond het wel heel interessant om hier ook meer informatie over te krijgen in de vorm van een verhaal. Het verhaal is heel realistisch geschreven. Zo zie je dat het niet alleen kanker is dat Hazel bezig houdt, maar dat ze ook gewoon een zestienjarige puber is.

Ik vind dat de karakters heel goed zijn uitgewerkt, ze hebben veel diepgang, en hebben niet alleen maar één pebaalde eigenschap. Peter van Houten lijkt eerst misschien een gemene man,

maar tijdens het verhaal zie je ook in dat hij anders kan zijn en dat zijn gedrag en alcoholverslaving komt door alles wat hij in het verleden heeft meegemaakt. Ook Hazel lijkt eerst depressief en verdrietig, maar ze gaat wel weer met veel humor met haar ziekte om.

De schrijfstijl vind ik goed, het is makkelijk te lezen en er zitten niet veel terugblikken in.

Hazel denkt wel op een volwassen manier voor haar leeftijd.

Maar het is niet moeilijk te begrijpen. Ik vind het eigenlijk wel leuker om dit boek in het engels te lezen, vooral omdat er veel mooie quotes in staan. Maar ik vind niet dat het slecht vertaald is,

de schrijfstijl is in de nederlandse versie nog ongeveer hetzelfde gebleven.

Conclusie: ik vond het een goed geschreven boek, met een mooie maar soms ook zware verhaallijn,

dat toch heel luchig beschreven wordt.

Verwerkingsopdracht 2

Liefde, zo zegt hij

slechts een roep in de leegte,

is al vergeten,

allemaal verdoemd.

Maar die liefde, zegt hij,

die liefde, die breekt me,

nooit meer vergeten,

allemaal verdoemd.

Met liefde, zo zegt hij,

het duurt maar heel even,

en dan weer vergeten,

allemaal verdoemd.

Liefde, zo zegt hij,

ik wil niet vergeten,

alles vergeten,

alles verdoemd.

Het bovenstaande gedicht heeft te maken met het boek omdat het ook over een soort mislukte liefde gaat. Augustus verteld in het boek dat hij bang is voor vergetelheid. Hij wil herinnerd worden. Waarop Hazel antwoord dat vergetelheid onvermijdelijk is, ooit is iedereen vergeten, zal de aarde slechts stof zijn. Zo bedacht ik dat ook het verhaal van Hazel en Gus vergeten zal worden. En het heeft geen zin om bang te zijn voor de vergetelheid, het is allemaal verdoemd. Maar ook de liefde tussen Gus en Hazel is verdoemd. Ze hadden allebei weinig kans om te overleven, en samen zouden ze het waarschijnlijk al helemaal niet overleven. Er is een bepaald stukje in het boek dat ik vooral als inspiratie heb gebruikt, en waar ik zinnen uit heb geciteerd:

“’Ik ben verliefd op je,’ zei hij zachtjes.' 'Augustus,’ zei ik. Het is gewoon zo,’ zei hij. Hij keek me aan en ik zag de rimpeltjes naast zijn ogen. ‘Ik ben verliefd op je en ik ben niet van plan om mezelf het eenvoudige genoegen te ontzeggen om de waarheid te spreken. Ik ben verliefd op je en ik weet dat liefde slechts een roep in de leegte is, en dat vergetelheid onvermijdelijk is, en dat we allemaal gedoemd zijn, en dat er een dag zal komen dat alles wat we tot stand hebben gebracht tot stof zal zijn wedergekeerd, en ik weet dat de zon de enige aarde die we ooit zullen hebben zal verzwelgen, en ik ben verliefd op je.’