The boys from Brazil door Ira Levin

Leesverslag Titel van het boek: The Boys From Brazil Naam van de schrijver: Ira Levin Aantal bladzijden: 255 Naam van de uitgever: Wolters-Noordhoff BV Jaar van uitgave: 1976 Verwachtingen en eerste reactie: Ik heb het boek gekozen, omdat mijn lerares Engels zei dat het een mooi en spannend boek was. Ik heb toen eerst de achterkant gelezen en daaruit maakte ik op, dat het wel spannend was. Ook de samenvatting die mijn lerares gaf sprak mij erg aan en daarom heb ik het boek uiteindelijk gekozen. Ik verwachtte dat het boek makkelijk te lezen zou zijn, omdat mijn lerares dat zei, maar ik vond het nog best pittig. Er stonden namelijk best moeilijke zinnen in. Ook zei ze dat het lekker vlot doorlas en dat was zeker waar. Je kon het lekker snel lezen, omdat er veel dialogen en spannende stukken in zitten. Er waren dan ook geen langdradige en saaie stukken die je totaal niet boeiden. Het lezen van het boek heeft mij niet teleurgesteld, omdat het een mooi en spannend boek is. Het verhaal boeit van begin tot eind, omdat het onderwerp spannend is. Ik houd van boeken die met oorlog te maken hebben en ook boeken waar veel spanning in voorkomt. Dit is dus precies zo’n boek die aan deze eisen voldoet. Ik heb me geen moment verveeld en je leert ook nog eens wat dingen die zich vroeger hebben afgespeeld. De gebeurtenissen zijn zeer interessant, omdat Liebermann, een nazi-jager, in het boek een soort detective is. Hij probeert om achter de plannen van Mengele, een echte nazi, te komen. Mengele wil namelijk 94 ambtenaren van 65 jaar vermoorden. Wat het grappige aan dit verhaal is, is dat Liebermann er achterkomt dat de zonen van de vermoorde mannen allemaal klonen van elkaar zijn. Ze lijken dus precies op elkaar (zwart haar, blauwe ogen, bleek, rond de 14 jaar, scherpe/spitse neus). Dat vond ik één van de leuke dingen om te lezen, omdat hij, toen hij bij mevrouw Curry op bezoek was en haar zoon voor het eerst zag, dacht dat de zoon van mevrouw Döring, aan wie hij eerder een bezoek had gebracht, bij mevrouw Curry sliep, omdat hij gewoon precies hetzelfde was als het kind dat hij al eerder had gezien. Samenvatting: Het verhaal begint als drie mannen, onder wie Josef Mengele, in Sao Paulo bij elkaar komen. Ze hebben een kamer gehuurd voor een conferentie. Er komen zes mannen in de leeftijd van midden vijftig. Ze krijgen de opdracht om 94 mannen te doden op bepaalde data in de komende 2,5 jaar: de eerste op 16 oktober 1974 en de laatste op 23 april 1977. Deze moorden zijn in het belang van het arische ras. Iedere man daar is van Duitse nationaliteit, maar ze krijgen een nieuw identiteitsbewijs. Ze zijn zogenaamd reizende vertegenwoordigers en voor de moorden krijgen ze diamanten. Van de zes mannen gaat Schwimmer naar Engeland (13 moorden), Farnbach naar Zweden (14 moorden), Traunsteiner naar Noorwegen (10 moorden) en Denemarken (6 moorden), Kleist gaat naar Nederland (8 moorden) en Noord-Duitsland (8 moorden), Mundt gaat naar Zuid-Duitsland (8 moorden) en Oostenrijk (9 moorden) en als laatste gaat Hessen naar de VS (12 moorden) en Canada (6 moorden). De 94 mannen die ze moeten doden zijn allen rond de 65 jaar en van beroep ambtenaar. Ze mogen alleen de mannen vermoorden en niet hun familie. Het moet niet lijken op moord, maar op een natuurlijke dood of een ongeluk. Terwijl ze dit bespreken is in een schaal in de kamer een afluisterapparaat verborgen. Een bediende van het restaurant heeft tegen betaling voor Barry Koehler, een 23-jarige Noord-Amerikaan, dat afluisterapparaat in de kamer gezet en hij geeft het later aan hem. Één van de dienstmeisjes verspreekt zich en de mannen komen erachter dat ze zijn afgeluisterd en gaan Barry zoeken. Barry heeft dit gedaan, omdat hij graag voor Liebermann, een nazi-jager, wil werken maar Liebermann wilde hem niet en hij is dus op eigen houtje verder gegaan. Barry belt Liebermann op en vertelt hem over het gesprek, maar op dat moment, terwijl hij nog aan het praten is, stormen drie mannen naar binnen en vermoorden hem. Liebermann weet niet of hij moet geloven wat hij heeft gehoord, maar hij vraagt toch aan de Engelse journalist Sydney.die hij goed kent, om krantenartikelen vanaf 16 oktober (waarop de eerste man zou worden vermoord) waarin mannen van rond de 65 jaar op een onnatuurlijke wijze dood zijn gegaan. Lieberman krijgt na een aantal dagen een envelop met 40 artikelen waarvan er 11 overeen komen qua leeftijd en beroep. Liebermann gaat naar één van de families van de overledene, mevrouw Döring in Essen, m uit te zoeken hoe Döring precies is gestorven. Liebermann spreekt met Karla, mevrouw Döring, en haar zoon Erich. Na het gesprek denkt Liebermann dat deze man toch niet door de mannen van Mengele is vermoord. Hij besluit om ook nog naar mevrouw Curry te gaan om te kijken of haar man misschien wel kan zijn vermoord. Ook deze vrouw heeft een zoon en als hij beneden komt en Liebermann hem ziet, denkt hij eerst dat de zoon van mevrouw Döring er staat en hij is dan ook stomverbaasd als het de zoon van mevrouw Curry is. De zonen lijken namelijk sprekend op elkaar. Ze hebben allebei een scherpe neus, donker haar, blauwe ogen, ze zijn bleek en zijn 13 jaar oud. Ook is het bij de twee gezinnen zo dat de vaders allebei ambtenaar en rond de 65 jaar zijn en dat de moeder van de zoons een stuk jonger is, zo rond de 42 jaar. Liebermann komt erachter dat er meer gezinnen zijn met dezelfde overeenkomsten. Liebermann komt er door mevrouw Curry achter dat haar zoon is geadopteerd via het adoptiecentrum Rush-Gaddis-Adoption Agency waar Frieda Maloney werkte van 1960 tot 1963. Ouders kregen alleen een kind als ze ouder waren dan 45. De vaders moesten toen rond de 52 jaar zijn. Liebermann wil met Maloney haar praten, maar zij zit in de gevangenis, omdat ze massamoorden heeft gepleegd in de Tweede Wereldoorlog. Liebermann kan toch een half uur met haar praten en Maloney vertelt dat ze in 1960 een baan kreeg. Ze moest mannen opsporen die tussen de 1908 en 1912 geboren waren en de vrouwen tussen 1931 en 1935. De man moest ambtenaar zijn, beide ouders moesten blanke Christenen met een Noord-Europese achtergrond zijn. Ze heeft in ongeveer drie jaar tijd 45 mensen die aan deze kenmerken voldeden naar Alais, haar contactpersoon, gebracht. Alle geadopteerde baby’s waren jongens met zwart haar en blauwe ogen en kwamen uit Brazilië. Frieda Maloney werkte mee, omdat ze anders aangegeven zou worden, omdat ze is gevlucht uit Duitsland, maar ze in de oorlog veel massamoorden had gepleegd. Ze wist niet waar de baby’s vandaan kwamen en ook niet dat het klonen waren. Ze weet van een aantal ouders de namen nog, zoals van Wheelock. Liebermann noemt nog wat namen en zo komt hij erachter dat van de gezinnen die vier weken na elkaar het kindje kregen, de vaders ook vier weken later achter elkaar zijn vermoord. Hij komt er dus achter dat de vaders in dezelfde volgorde worden vermoord als dat ze de baby’s hebben gekregen. Zo weet Liebermann dat de volgende die vermoord zal worden meneer Wheelock is. Alle zes mannen van Mengele zijn teruggeroepen door kolonel Seibert die boven Mengele staat, omdat hij denkt dat Liebermann teveel weet en daarom alles te riskant is geworden. Mengele wist dat niet en is hier kwaad over. Hij wil Liebermann en de rest van de mannen op de lijst zelf vermoorden. Hij belt de secretaresse van Liebermann met de smoes dat hij de vader is van de vermoorde Barry Koehler en zo komt hij er achter dat Liebermann naar een hotel in Washington gaat. Liebermann heeft ondertussen een afspraak met biologie-professor Nürnberger. Hij komt er achter wat Mengele wil. Mengele wil namelijk nieuwe Hitlers maken door te klonen. De kinderen hebben allemaal wel dezelfde genen als Hitler, maar ze moeten ook hetzelfde opgroeien als Hitler, wil er precies een Hitler-kloon ontstaan. Mengele wil dus dat de klonen precies dezelfde opvoeding krijgen als Hitler heeft gehad. Dus met een vader die ambtenaar is en die, als hij 65 jaar is, doodgaat, en met een moeder die rond de 42 is. Alleen zo zou er een tweede Hitler kunnen ontstaan. Liebermann zou naar Washington gaan, maar gaat eerst langs het kantoor van de Young Jewish Defenders onder leiding van rabbi Gorin om hulp te vragen om Wheelock te beschermen. Gelukkig dat hij niet naar Washington is gegaan, want Mengele zit daar klaar om hem te vermoorden. Liebermann wil eerst met Wheelock spreken om hem uit te leggen dat hij in gevaar is. Wheelock is niet bang omdat hij waakhonden fokt. Mengele belt nog een keer de secretaresse van Liebermann om te vragen waar Liebermann blijft. Hij krijgt te horen dat Liebermann naar Wheelock gaat en hij hoort precies de tijd. Mengele gaat ook naar Wheelock en is er eerder dan Liebermann. Hij doet zich bij Wheelock voor als Liebermann en schiet Wheelock dood. Mengele wacht in het huis van Wheelock, want Wheelocks zoon is naar school en Wheelocks vrouw naar het werk. Als Liebermann arriveert doet Mengele zich voor als Wheelock. Liebermann komt erachter dat het Mengele is. Mengele houdt dan Liebermann onder vuur en wil eerst, voordat hij Liebermann doodschiet, vertellen van zijn geniale plan. Liebermann hoort de waakhonden achter de deur. Hij probeert naar de deur te rennen en de deur te openen. Dat lukt, maar hij wordt door vier kogels levensgevaarlijk geraakt. De honden stormen op Mengele af, want Liebermann staat achter de deur. Mengele schiet één hond dood en de andere staan om Mengele heen. Dan komt het zoontje van Wheelock thuis, Robert genaamd. Mengele legt wat dingen uit tegen de jongen en ook dat hij geadopteerd is en een perfecte leider kan worden en dat hij een kloon van Hitler is, doordat Mengele een stukje huid en een halve liter bloed van Hitler had, maar de jongen gelooft hem niet en laat de honden Mengele doodbijten. Liebermann wordt naar het ziekenhuis gebracht. Toen Mengele dood op de grond lag, heeft Liebermann de lijst met 94 namen uit Mengeles jas gehaald. Rabbi Gorin van de Joodse organisatie wil alle jongens doden, omdat ze een Hitler kunnen worden, maar Liebermann wil ze niet laten doden en spoelt de lijst door de wc. De honden van Wheelock zijn afgemaakt en de politie kan er niet achter komen wie er vermoord is, omdat het gezicht van Mengele helemaal verminkt is en omdat in zijn paspoort een valse naam stond. Het boek eindigt dat één van de 94 jongens een man tekent die op een groot podium staat en dat hij door een groot publiek wordt toegejuicht. Er zit dus misschien toch een Hitler aan te komen???
Personages: Yakov Liebermann (gebaseerd op een echt persoon namelijk Simon Wiesenthal): Hij is de hoofdpersoon in het verhaal samen met Mengele. Liebermann is een Oostenrijkse jood die oorlogsmisdadigers opspoort. Hij heeft het War Crimes Information Centre opgericht en gaat op zoek naar nazi’s. Hij is een nazi-jager. Liebermann is ongeveer 65 jaar. In het begin was zijn motief om op nazi’s te jagen de wraak, omdat zijn ouders en zusters dood zijn gemaakt en hij zelf in een concentratiekamp heeft gezeten. Nu is zijn motief de herinnering aan de holocaust (uitroeiing van de joden). Liebermann is een betrouwbaar persoon, want hij is eerlijk en niet gemeen tegen mensen. Liebermann heeft ook doorzettingsvermogen, want hij geeft niet op en wil hoe dan ook erachter komen wat de plannen van Mengele zijn en wie die 94 mannen die vermoord moeten worden zijn. Hij blijft tot het eind doorgaan, tot hij er letterlijk en figuurlijk bij neervalt (letterlijk als Mengele op hem schiet en hij gewond raakt). Liebermann is slim, want hij denkt erg goed na en probeert niks uit te sluiten. Hij is vriendelijk, want hij maakt makkelijk contact met mensen en is beleefd. Hij geeft ook lezingen aan studenten en luistert naar iedereen. Josef Mengele (gebaseerd op een echt persoon namelijk dr. Josef Mengele): Mengele is samen met Liebermann de hoofdpersoon in het verhaal. Beiden komen het meest voor in het boek. Josef Mengele is een Duitse dokter van rond de 64 jaar. Hij heeft grijs haar, bruine ogen en een grijze snor. Hij is de leider van de organisatie Kameradenwerk. Dit is een organisatie van nazi’s en Mengele heeft met zes mannen (Hessen, Schwimmer, Farnbach, Traunsteiner, Kleist en Mundt) een plan om die 94 mannen te vermoorden. De bijnaam van Mengele is de Engel van de dood. Hij was de chefarts van concentratiekamp Auschwitz en deed daar chemische en biologische experimenten met mensen. Mengele deed experimenten met kinderen en wilde met zijn experimenten allemaal mensen van het arische ras maken. Hij hoopt dat één van de 94 mannen een Hitler wordt, zodat die het Vierde Rijk kan stichten. Josef Mengele is één van de nazi’s die kon ontsnappen; hij is na de oorlog naar Paraguay gevlucht, omdat dat land geen mensen uitlevert en dus zou Mengele niet gepakt kunnen worden en in de cel belanden. In Paraguay leefde hij in de jungle met bodyguards. Mengele heeft de kinderen gekloond, doordat hij een half liter bloed en een stuk van Hitlers huid had. De genen van al die kinderen zijn hetzelfde, dus daarom zien ze er ook hetzelfde uit (scherpe neus, bleek, blauwe ogen, 13 jaar) alleen moeten de jongens onder dezelfde levensomstandigheden opgroeien als Hitler om ook een echte Hitler te worden. Daarom moeten ook al hun vaders op een bepaalde leeftijd dood. Mengele en Liebermann zijn het tegenovergestelde van elkaar, want Liebermann is goed en Mengele is kwaad. Mengele is slim en onbetrouwbaar, omdat hij bijvoorbeeld de secretaresse van Liebermann opbelt en zegt dat hij de vader van de vermoorde Barry Koehler is en dat hij graag met Liebermann een afspraak wil maar niet weet waar die is. Zo komt hij er achter waar Liebermann is en wat hij van plan is. Ook doet Mengele zich bij Wheelock voor als Liebermann en als hij Wheelock heeft vermoord, doet hij zich voor als Wheelock en daar trapt Liebermann in het begin in. Dat vind ik wel slim. Mengele is gemeen, want hij heeft veel dingen gedaan in de concentratiekampen wat natuurlijk niet kan en ook zijn plan om die 94 mannen te vermoorden is heel gemeen. Mengele heeft wel doorzettingsvermogen, want hij wil hoe dan ook die 94 mannen dood hebben en als zijn zes mannen door Mengeles baas zijn teruggeroepen gaat Mengele zelf op moordpad om alsnog die 94 mannen dood te hebben, zodat er toch misschien Hitlertjes kunnen ontstaan. Barry Koehler: Hij is een bijpersoon, want komt alleen in het begin van het verhaal voor, maar door hem heb je eigenlijk het hele verhaal. Als hij namelijk niet Mengeles plannen had afgeluisterd en dit tegen Liebermann had verteld, dan was Liebermann nooit achter Mengeles plannen gekomen. Barry heeft een bediende in het restaurant omgekocht en die heeft voor hem een afluisterapparaat in de kamer van Mengele gestopt. Barry noemde zich Hunter, een schuilnaam. Barry komt uit Evanston in de staat Illinois. Hij wilde bij Liebermann in dienst komen (gaan werken), maar Liebermann nam hem niet aan en dus is hij op eigen houtje verder gegaan. Hij wordt vermoord door Mengele, omdat die erachter is gekomen dat hij is afgeluisterd en door wie. Mengele is net iets te laat, want Barry heeft alles al aan Liebermann verteld. Alleen de taperecorder heeft hij nog niet kunnen laten horen. Barry is slim, want doordat hij een bediende omkoopt, komt hij van de plannen van Mengele te weten. Hij is eigenwijs, want als Liebermann hem niet wil hebben dan gaat hij het toch zelf doen. Hij schakelt Liebermann later wel in, zodat hij misschien wel met hem zou kunnen gaan samenwerken. Frieda Alschul Maloney: Zij komt niet veel in het verhaal voor en is dus ook een bijpersoon. Zij werkte van 1960 tot 1963 bij het adoptiecentrum Rush-Gaddis-Adoption-Agency. In de Tweede Wereld oorlog heeft ze massamoorden gepleegd. Na de oorlog is ze gevlucht. Ze werkte voor dat adoptiecentrum omdat ze haar anders konden verraden en dan zou ze alsnog in de cel kunnen belanden, wat uiteindelijk ook gebeurd is. Ze weet niet waar de baby’s vandaan kwamen, ze zocht alleen ouders voor hen uit. Frieda is gemeen geweest, omdat ze in de Tweede Wereldoorlog verschrikkelijke dingen heeft gedaan. Ze is nu wel behulpzaam, want ze is bereid om met Liebermann te praten en hem dingen te vertellen over de adopties. Door haar komt Liebermann een stuk meer te weten en komt hij verder met zijn onderzoek. Rabbi Gorin: Hij komt niet veel in het verhaal voor en is dus een bijpersoon. Hij is de leider van de Young Jewish Defenders, een organisatie die tegen de nazi’s is. Daarom is rabbi Gorin bereid om Liebermann te helpen als hij dit vraagt. Rabbi Gorin zou met zijn mannen, nadat Liebermann met Wheelock zou hebben gesproken, Wheelock gaan bewaken, omdat hij het volgende slachtoffer van Mengele zou zijn. Dat plan lukt niet. Rabbi Gorin is iets minder vriendelijk dan Liebermann, want hij wil, als Liebermann de lijst met de 94 mannen die vermoord hadden moeten worden heeft, de 94 jongens vermoorden, omdat zij een Hitler zouden kunnen worden. Liebermann wil dit niet, omdat hij zich niet wil verlagen tot het niveau van nazi’s om mensen te vermoorden. Daarom spoelt Liebermann de lijst met namen door de wc, waarop rabbi Gorin heel boos op Liebermann wordt.
Het thema: Het thema dat in het boek centraal staat is de strijd tussen goed en kwaad. Het boek gaat om angst voor dictatorschap, totalitaire regimes, de dreigende ontwikkeling van de wetenschap en zijn mogelijk gebruik voor slechte doelen. Het hele boek gaat over de slechte plannen van Mengele en dat Liebermann hier een stokje voor wil steken. Mengele heeft jongens gekloond en wil dat die Hitlers worden. Daarom moeten ze er niet alleen hetzelfde eruit zien als Hitler (donker haar, blauwe ogen, bleek, scherpe neus), maar moeten ze ook precies hetzelfde leven als Hitler hebben. Dus ze moeten hetzelfde opgroeien als Hitler en dat kan alleen als de vader ambtenaar is en rond de 65 jaar sterft als de moeder rond de 42 jaar is en de jongens 13 zijn. Ook Hitler heeft zijn vader verloren op 13-jarige leeftijd en daarom zal dit ook bij de jongens het geval moeten zijn. Mengele wil daarom die 94 mannen vermoorden. Mengele is hier dus de slechterik, want hij heeft slechte plannen en in de Tweede Wereldoorlog is hij ook niet netjes geweest. Hij heeft namelijk geëxperimenteerd met mensen uit concentratiekampen en heeft ook genoeg mensen vermoord. Hij kon echter ontkomen. Het tegenovergestelde van Mengele is Liebermann. Hij is een nazi-jager die probeert alle oorlogmisdadigers achter slot en grendel te krijgen. Hij is het hele verhaal bezig om de plannen van Mengele te ontmaskeren en erachter te komen wat hij precies wil. Het kwaad komt op het eind van het boek tegen het goede te staan, want Mengele houdt Liebermann onder schot. Uiteindelijk wint toch de goede persoon van het kwaad, want Mengele wordt doodgebeten door de honden van Wheelock en Liebermann blijft ondanks kogelschoten van Mengele toch in leven. Motieven: In het boek komen een aantal dingen voor die steeds weer terug keren, namelijk: De dood. De dood is een motief, omdat er in het boek toch een aantal doden vallen. Barry Koehler wordt in het begin al vermoord door Mengele, omdat Barry Mengeles gesprek heeft afgeluisterd en dus ook van Mengeles plannen afweet. Ook worden van de 94 mannen die gedood moeten worden er ongeveer 17 gedood. Daarnaast wordt Liebermann bijna van het leven beroofd, doordat Mengele een paar schoten op hem lost. Liebermann gaat niet dood, maar wordt wel een paar keer geraakt. Dan hebben we nog de dood van één van de vier waakhonden van Wheelock die op Mengele af komen rennen. Mengele schiet één van de vier honden dood. Mengele wordt doodgebeten door de honden. Ook rabbi Gorin heeft moordneigingen, want hij wil alle 94 zonen, die een kloon van Hitler zijn, vermoorden omdat zij een Hitler zouden kunnen worden. Dit gebeurt niet, want Liebermann spoelt de lijst met namen door de wc, dus weten ze niet meer welke jongens het zijn. Joden. In het hele verhaal hoor je allerlei dingen over joden. Lierbmann is een jood. De organisatie van rabbi Gorin, die Liebermann nog om hulp vraagt, is een joodse organisatie. Dan lezen we in het boek nog wat over de concentratiekampen waar de joden zaten en daarom vind ik joden ook een motief. Nazi’s. In het verhaal kom je ook veel over de nazi’s tegen. Ten eerste is Mengele een nazi en zijn hele organisatie. Je leest over de strijd tegen de nazi’s van de goede kant en je komt erachter wat ze in de oorlog hebben gedaan. Het klonen. Dit staat eigenlijk ook het hele boek centraal. Mengele heeft namelijk 94 klonen van Hitler gemaakt, doordat hij een halve liter bloed en een stuk huid van Hitler had. Mengele wil nu ook dat de kinderen net zo opgroeien als Hitler, zodat er een echte Hitler kan ontstaan.
Titelverklaring: De titel van het boek is The Boys from Brazil. De titel slaat op de 94 jongens die gekloond zijn. Mengele had namelijk 94 klonen van Hitler gemaakt. Dit waren allemaal jongens en deze kwamen uit Brazilië. Ouders die deze kinderen adopteerden moesten blanke Christenen zijn met een Noord-Europese achtergrond. Omdat de jongens die ze hebben geadopteerd uit Brazilië kwamen heet het boek The Boys from Brazil. Het zijn mogelijk nieuwe Hitlers, als Mengeles plannen doorgaan. De structuur / tijd / verhaallijnen: Het verhaal wordt chronologisch verteld en er zitten bijna geen tijdsveranderingen in. Alles wordt achter elkaar verteld, alleen soms krijg je even wat informatie wat in het verleden heeft afgespeeld, zoals bijvoorbeeld als Liebermann bij Frieda Maloney op bezoek gaat in de gevangenis. Zij vertelt hem over haar vroegere werk, toen ze kinderen adopteerden. Het hele verhaal is dus chronologisch verteld, want Liebermann komt steeds meer te weten over de plannen van Mengele. Het verhaal speelt van ongeveer september 1974 (16 oktober 1974 moet de eerste van de 94 mannen dood) tot ongeveer begin 1975, want er zijn ongeveer 17 ambtenaren van 65 jaar gedood en er moesten er 94 worden gedood in 2,5 jaar. De laatste zou dood moeten gaan op 23 april 1977, dus waren ze met 17 moorden in maart/april van het jaar 1975 (17 van de 94 mannen is 18%. De mannen werden geleidelijk vermoord. 18% van 2,5 jaar is 5,4 maanden. Oktober + ongeveer 6 maanden = rond maart). Het verhaal speelt in verschillende plaatsen in de continenten Europa en Noord- en Zuid-Amerika. Mengele heeft in de jungle in Zuid-Amerika gezeten en de zes mannen die bij Mengele in dienst waren moesten mensen vermoorden in Duitsland, Nederland, Engeland, Oostenrijk, Canada, VS, Zweden, Noorwegen en Denemarken. Liebermann reist door Europa en Noord-Amerika om met sommige mensen te praten en om dingen uit te zoeken. Het boek heeft een open einde, want je hebt eerst heel veel informatie gekregen over hoe een kloon ook daadwerkelijk een Hitler zou kunnen worden. Hij zou dan niet alleen de genen moeten hebben van Hitler, maar ook net zo opgroeien als hem. In het laatste hoofdstuk lees je dat één van de klonen van Mengele een podium tekent waarop een man staat, die door een grote groep mensen wordt toegejuicht. Hiermee zet het boek je aan het denken of het Mengele dan toch is gelukt om één tweede Hitler te maken. Perspectief en verteller: Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller. Je ziet namelijk de gedachten en de gesprekken van meer mensen. Je ziet de ene keer Mengele aan het woord en dan springt de verteller weer over naar Liebermann. Je volgt dus meer personen en je krijgt dus een beter beeld van de personen, want als je één iemand volgt krijg je een gekleurd beeld van de andere personen. Je leert de personen met wie je meekijkt goed kennen. Zoek in de bibliotheek of op internet informatie over de schrijver van het door jou gelezen boek (biografische informatie). Vergelijk de informatie met het verhaal dat je gelezen hebt. Herken je gebeurtenissen, situaties, personages enzovoort uit het leven van de schrijver in het boek? Met andere woorden: bevat het boek autobiografische elementen? Geef voorbeelden. Informatie over de schrijver: Ira Levin is de zoon van Charles en Beatrice Levin. Hij werd op 27 augustus 1929 geboren in New York als zoon van een speelgoedimporteur. Hij wist al vroeg dat hij later schrijver wilde worden. Hij studeerde af aan de universiteit van New York in filosofie en Engels. Daarna moet hij in dienst, maar ook hier bleef zijn schrijverambitie overeind. In 1960 trouwde hij met Gabrielle Aronsohn. Ze kregen drie zonen; Adam, Jared, and Nicholas. In 1968 scheidde het echtpaar. Daarna is Ira Levin nog een keer getrouwd en daarna weer gescheiden. Sinds die tijd woont hij alleen. Zijn eerste boek was A Kiss Before Dying en dit boek is een klassieker geworden in de misdaadliteratuur. Hij schreef het toen hij 22 jaar oud was. Het verhaal wordt in drie delen verteld vanuit drie verschillende karakters. Hij kreeg lovende recensies in Amerikaanse kranten en een Edgar Allen Poe Award. Het boek registreert de denkwereld van een seriemoordenaar, die tot op het allerlaatste moment, terwijl hij aan één hand boven een vat kokend koper hangt, alles onder controle denkt te hebben. Het boek is een klassieker en is van grote invloed geweest op de huidige misdaadliteratuur. Ook is het volstrekt niet gedateerd. Daarna duurde het 14 jaar voordat er een nieuw boek verscheen. In de tussentijd schreef Levin theaterstukken
Toen verscheen Rosemary’s baby in 1967. Ook dit boek is erg beroemd geworden, mede vanwege de verfilming met in de hoofdrol Mia Farrow. Daarna verschenen: This Perfect Day en The Stepford Wives (1972). Dit bleken wederom opmerkelijke verhalen te zijn, die overal goede recensies ontvingen. In The Stepford Wives lijkt Ira Levin te reageren op de feministische beweging. Dit doet hij met veel humor. In The Boys from Brazil (1976), wordt een verhaal verteld dat veel verwijzingen naar de realiteit bevat. Yakov Lieberman lijkt op Simon Weisenthal. Het verhaal riep veel op en maakte de Josef Mengele en zijn praktijken weer actueel. Ira Levin is altijd actief bezig geweest met theater. Deathtrap (1978) was succesvol en is meer dan vier jaar opgevoerd op Broadway. Ook in dit stuk is sprake van thrillerelementen. In de Washington Post Book World schreef ene James Lardner dat het lijkt alsof Levin een voortdurende preoccupatie heeft met duistere thema’s. Levin is ‘een slow writer’ , wordt wel gezegd. Het schijnt dat hij zes jaar geschreven heeft aan Rosemary’s baby. In 1990 verscheen, nadat het lange tijd stil was geweest Sliver. Dit boek werd positief ontvangen en verfilmd met Sharon Stone in een hoofdrol. En toen verscheen in 1997 De zoon van Rosemary. In de thrillergids van Vrij Nederland werd dit boek afgebrand. Ira Levin woont nog steeds in New York City, evenals zijn drie zonen. Hij is een actief lid van allerlei bekende Amerikaanse literaire organisaties. Inmiddels is hij 77 jaar.
Informatie over de schrijver vergeleken met het gelezen verhaal: In de informatie van de schrijver staan geen gebeurtenissen, situaties of personages uit het leven van de schrijver van het boek. Het boek bevat dus geen autobiografische elementen. Wel is Ira Levin geboren in New York en New York wordt wel een keer in het verhaal genoemd. Ook is Ira Levin zelf een jood wat zijn belangstelling voor het lot van de joden in de Tweede Wereldoorlog verklaart. Ik denk dat de schrijver gewoon naar vroeger heeft gekeken of informatie heeft gezocht over de man Josef Mengele en daar een verhaal van heeft gemaakt. Veel gebeurtenissen die in het verhaal voorkomen zijn ook daadwerkelijk gebeurd. Het zijn dus niet autobiografische gebeurtenissen, maar het verhaal bevat wel gebeurtenissen die waar zijn. Bijvoorbeeld dat Dr. Mengele met mensen experimenteerden. Ook heeft Dr. Josef Mengele echt bestaan. Hij was een Duitse dokter die chemische en biologische experimenten op mensen in concentratiekamp Auswitz deed. Hij was een nazi en kon ontsnappen aan de overheid en is naar Brazilië gevlucht. Dit lees je ook allemaal terug in het boek. Yakov Liebermann heeft in het echt niet bestaan, maar wel Simon Wiesenthal die een nazi-jager was. Dit was Liebermann ook. Veel wat Simon Wiesenthal heeft gedaan, doet in het boek Liebermann. Liebermann is in het boek net zoals Wiesenthal een Oostenrijkse jood, die zijn leven wijdde aan het opsporen van ex-nazi’s. Dan heb je in het boek rabbi Gorin van the Young Jewish Defenders en in het echt heet deze man rabbi Meir Kahane en deze man is in het echt ook lid van een joodse organisatie, namelijk de Young Defence League. Je kunt dus zien dat het boek wel waargebeurde elementen bevat, alleen niet van de schrijver maar van zaken die zich vroeger hebben afgespeeld. Eindoordeel: Ik vond het een interessant verhaal, omdat ik wel van oorlog- en detectiveboeken houd. Het heeft iets van de oorlog weg, maar ook van misdaad oplossen en dat vind ik een goede en leuke combinatie om te lezen. Ik vind het ook interessant, omdat ik dingen uit de geschiedenis leuk vind om te weten en dit is zo’n onderwerp dat mij aanspreekt. Het verhaal is voor mij niet herkenbaar. Ik had nog nooit van dr. Mengele gehoord. Ik wist niet dat hij echt bestaan heeft en er zaten geen stukken in waarvan ik dacht dat ik dit al eens had gelezen of gehoord. Het boek is leerzaam, want je komt een stukje te weten van wie dr. Mengele nou was en ook wat klonen precies is. Het boek is nieuwsgierig makend, omdat je van het begin af aan wilt weten wat Mengele precies van plan is, maar je komt er achter door steeds verder te lezen. Je komt lezend achter steeds meer dingen, totdat het je helemaal duidelijk is. Ik vind dit een heel goede manier van schrijven, omdat het verhaal je zo blijft boeien. Ook maakt de schrijver je soms nieuwsgierig door snel naar een ander personage over te springen. Je leest bijvoorbeeld over Liebermann en dan springt het verhaal over naar Mengele, net terwijl het interessant of spannend is. Je wilt weten hoe het verder gaat, maar moet dan even wachten. De beschreven gebeurtenissen kwamen op mij als echt over, omdat ik geen rare of onwerkelijke dingen heb gelezen. Omdat Mengele in de oorlog echt een dokter was die wilde klonen en omdat dit ook in het boek voorkomt, lijken de gebeurtenissen echter. Dit boek heeft me wel aan het denken gezet, omdat je je in het verhaal inleeft en met Liebermann gaat meedenken. Bijvoorbeeld als Liebermann een lezing houdt voor scholieren en daarin vraagt waarom Mengele 94 ambtenaren van 65 jaar wil doden. Dit is leuk om te lezen en je gaat jezelf ook afvragen waarom Mengele dit doet. Ik kon me dus ook goed in Liebermann inleven en hij kwam ook werkelijk op mij over. Het verhaal was niet echt lastig om te lezen. De grote lijn begreep ik goed, al zaten er soms wel moeilijke woorden in. Die moest ik dan opzoeken in het woordenboek of soms kon je wel raden wat het woord ongeveer betekende. Ik vond de zinnen niet te lang en dat was fijn om te lezen, want daardoor begreep je de zinnen beter. Ik heb me niet gestoord aan een wisselend perspectief. Ik vind het juist wel mooi, want zo kun je tenminste de gedachten van meer personen lezen en is het niet zo gekleurd (alles door de ogen van één iemand). Ik vond Liebermann een sympathieke man, omdat hij tegen iedereen aardig was en omdat hij voor de ‘goede’ opkwam. Hij was een nazi-jager en wilde de nazi’s die in de Tweede Wereldoorlog mensen hadden vermoord laten oppakken, zodat ze alsnog hun straf zouden krijgen. Ik vond Mengele onsympathiek, omdat hij 94 ambtenaren wilde vermoorden en omdat hij in de oorlog ook fout is geweest. Het verhaal was wel een beetje schokkend, want wie komt er nou op het idee om 94 mannen te vermoorden. Ook schiet Mengele een hond dood en vreten de honden zijn gezicht op en dat is wel schokkend om te lezen. Het verhaal is spannend, want je vraagt je af of Mengele er in zal slagen om een Hitler te maken en of Liebermann dit kan tegenhouden. Er zitten veel spannende stukken in, zoals bijvoorbeeld dat Mengele Liebermann in Wheelocks huis onder schot houdt. Ik vind dit verhaal goed verteld, want het blijft allemaal heel spannend en boeiend. Ik heb me geen moment verveeld. Evaluatie: Ik vind het een leuk en spannend boek. Het boek blijft je van het begin tot het eind boeien en er zit gewoon een goed verhaal in. Het verhaal leest lekker vlot, ondanks dat het een best dik boek is. Ik vond het werken aan dit leesverslag leuk, omdat ik geen saaie of heel moeilijke dingen moest doen en het was ook wel interessant om wat te lezen over waargebeurde dingen van vroeger over klonen. Ik vond het wel grappig om te lezen dat er 94 kinderen waren met de genen van Hitler. Het boek was niet te moeilijk of te makkelijk en ik vind dat het allemaal wel goed is gegaan.