The armourer's house door Rosemary Sutcliff

Schrijver: Rosemary Sutcliff
Titel: Het huis met de dolfijnen
Plaats en jaar: Oxford University Press 1951
Aantal bladzijden: 158

Voordat je gaat lezen
1. Noteer, nog voor je het boek gaat lezen, de verwachting die je nu over dit boek hebt.
Ik verwacht dat het een spannend en interessant boek wordt.

Nadat je gelezen hebt
2. Ik vind dit verhaal : Spannend!!!

3. Waar gaat het verhaal volgens jou over? M.a.w, wat is het belangrijkste in het boek? (15 zinnen)

Het verhaal gaat over Tamsyn, een 13 jarig meisje, die weg moest van haar grootmoeder en haar oom Martin. Ze moest vertrekken uit Devon naar Londen met haar oom Gideon. Want haar grootmoeder was overleden en ze hadden niet genoeg geld om voor Tamsyn Caunter te zorgen. Toen ze in Londen aankwam werd ze hartelijk begroet door: tante Deborah, nicht Beatrice en haar neven Piers en Giles. Haar oom Gideon is wapensmid en heeft zijn eigen bedrijf. Op een gegeven moment gaat ze naar een heks toe, samen met Beatrice en Giles. Daar krijgt ze een plant, die een wens vervult met Kerstmis. Eigenlijk wilde ze wensen om weer terug naar Devon te gaan, maar ze wenst uiteindelijk dat zij samen met Piers op een schip gaat varen. Haar liefde voor de zee en voor schepen wint het.

4. Typeer het uiterlijk en het karakter van de belangrijkste personages. Noem tenminste drie kenmerken.
De belangrijkste personen zijn:
A. Tamsyn:
- een sterke dappere meid
- blond haar, draagt een rok met een trui en een hoed van riet
- kan goed dingen doen die ze echt wil
B. Deborah:
- een vriendelijke tante of moeder voor Tamsyn
- donker haar en de zelfde kleding als Tamsyn
- kan goed voor meerdere kinderen zorgen ook al zijn ze niet uit hetzelfde gezin
C. Gideon
- een sterke grote heer
- donker wild haar, draagt een kapot t-shirt met een leren broek.
- Kan goed wapens maken

5. Zijn de personages sympathiek of onsympathiek volgens jou? Leg uit waarom je dat vindt.

De personages zijn soms sympathiek en soms onsympathiek, maar ik denk het meest sympathiek omdat het toch een vrolijk gezellige familie is waarin iedereen veel voor elkaar over heeft.

6. Nodigt het verhaal jou tot nadenken uit? Waarover? Kun je aangeven hoe dat komt?
Ja. Ik vind het knap dat Tamsyn er zo snel overheen was dat ze bij haar familie weg ging waar ze altijd al bij gewoond heeft. En dat Tamsyn zo snel bij dat gezin hoorde en dat ze zich niet buitengesloten voelde.

7. Herken je zaken die zich in het dagelijkse leven afspelen? Noteer er enkele.

Ik herken het volgende uit het boek die zich in het dagelijkse leven afspelen:
- Eigenlijk wel alles. Alleen een heks die een toverplant geeft lijkt me onlogisch. Dingen die zich wel in het dagelijkse leven afspelen zijn bijvoorbeeld het carnaval, werken, boodschappen doen enzovoort.
- De personen die er in voor komen kunnen ook echt zijn.

8. Ben je het eens met de keuzes van de hoofdpersonen? Leg dat uit. Neem alleen de voor het verhaal belangrijkste keuzes.

Ja. Ik vind ze goed gekozen. Doordat Rosemary Sutcliff allemaal dingen verzonnen had werd het steeds meer inspirerend. Ik ging mij steeds meer inleven in het verhaal en kon gewoon niet stoppen met lezen.

9. Noem 2 tekstfragmenten die jou opvielen in de zin van boeiend, inspirerend, ontroerend verwarrend of herkenbaar. Vermeld ook waarom dat voor jou zo is.
Het Afscheid:
Tamsyn stond op de drempel van het kleine, grijze huisje en keek naar de grijze lucht boven de boomtoppen. Ze rilde in de grijze Maartse wind, die kouder leek dan enige wind die ze ooit had gevoeld. Haar oom Martin was gekomen om afscheid van haar te nemen voor ze op reis ging, stond naast haar op de drempel en hield haar hand in zijn grote, warme troostende hand, terwijl hij opgewekt praatte over de anderen van de stad Londen; maar eigenlijk was hij haast net zo verdrietig als zij, en alletwee stonden ze te luisteren of ze het klip-klop van de paardehoeven al konden horen, want oom Gideon was net zijn paard gaan halen waarop hij Tamsyn mee naar Londen zou nemen.

De eerste Mei dag met de Morrisdansers:
De mei! Riep Beatrice, ze brengen de mei mee naar huis. En ze holden allemaal naar de ramen en leunden naar buiten waarbij de meisjes Kleintje stevig aan zijn wambuis vasthielden zodat hij niet op zijn hoofd kon vallen. Een dichte mensenmenigte kwam de straat door, in hun fleurigste zondagse kleren, joelend en zingend en met armen vol takken bloeiende meidoorn, wilde blauwe hyacinten en gouden dotterbloemen, die de hele straat met lente en zonneschijn en vreugde vulden. Lachend, zingend, roepend en wuivend met hun bloesemtakken kwamen de Morrisdansers voorbij, en bij iedere deur in de straat kwamen er een paar mensen uit de menigte om de meitakken boven de deur vast te maken.

Het afscheid (ontroerend) omdat Tamsyn er zo snel overheen is dat ze weg is waar ze vandaan komt.
De eerste mei dag met de Morrisdansers (inspirerend) omdat we zulke dingen niet in Nederland vieren en ik juist heel veel van zulke dingen hou.

10. Lees onderstaande opdrachten en kies dan 1 (die het beste past bij jouw boek) om uit te werken:
Heb ik gekozen voor een interview
Met Tamsyn Caunter omdat dat mij een interessant persoon lijkt.
Remy: Hoe ben je opgegroeid in Devon?
Tamsyn Caunter: Ik ben tot mijn 8ste jaar bij mijn ouders opgegroeid en tot mijn 13de jaar ben ik bij mijn grootmoeder gebleven, maar die ging dood en ik moest vertrekken naar Londen.

Remy: Wie vond je het aardigs in de familie in Londen?
Tamsyn Caunter: Daar kan ik niet uit kiezen. Ik vond vooral Beatrice, Piers en tante Deborah heel aardig en natuurlijk Kleintje, maar de rest zag ik niet zo vaak dus heb ik daar ook niet iets bijzonders mee.

Remy: Ben je ook verliefd op Piers geweest?
Tamsyn Caunter: Zover is het niet gekomen, maar hij was wel iemand waar je snel verliefd op wordt, hoewel hij heel lelijk is. Onder de pukkels.

Remy: Hoe vind je zelf hoe je leventje is gegaan?
Tamsyn Caunter: Prima, ze hebben me bijna gelijk geaccepteerd. Dat vond ik prettig. Ik voelde me snel thuis dankzij tante Deborah. Ik denk dat ik toch wel blij moet zijn met wat voor leventje ik heb.
Remy: Woon je nog steeds bij hun? En zijn het je ouders geworden?
Tamsyn Caunter: Nee, ik heb nu inmiddels een eigen schip gebouwd waar ik de hele wereld mee afvaar. Maar het blijven een soort ouders voor mij.

Remy: Heb je het leuk gehad in de jaren dat jij nog bij hen woonde?
Tamsyn Caunter: Ja, het zijn de mooiste dagen van mijn leven geworden. Ik wou dat ik nu nog jong was. Vooral een mooi avontuur was de dag dat ik die plant van de Heks heb gekregen. Mooie tijden waren het.