Sunwing door Kenneth Oppel

De schrijver

Kenneth Oppel werd in 1967 in Port Alberni, Vancouver Island, Brits Columbia, geboren. Het grootste deel van zijn jeugd bracht hij door in Victoria, B.C. en in Halifax, Nova Scotia.
Zo rond zijn twaalfde besloot hij schrijver te worden en schreef zijn 1ste boek op zijn veertiende. Een familievriend en tevens vriend van Roald Dahl, liet het verhaal aan de schrijver zien, die het kennelijk goed genoeg vond om aan zijn agent te laten lezen. Deze startte de verkoop van Kenneth’s eerste boek: Colin’s Fantastic Video Adventure. Het werd gepubliceerd in 1985 in Engeland en de Verenigde Staten, later ook in Frankrijk. Dit succes sterkte Kenneth in zijn vertrouwen van schrijven zijn beroep te kunnen maken.

Kenneth Oppel studeerde filmwetenschappen en Engels aan de Universiteit van Toronto en schreef zijn tweede kinderboek “The Live-Forever Machine” in zijn laatste studiejaar voor een cursus creatief schrijven.
Na zijn afstuderen trouwde hij en verbleef drie jaar in Oxford en daarna verhuisden ze voor twee jaar naar Newfoundland. Ten slotte gingen ze terug naar Toronto waar ze nu nog steeds leven met hun twee kinderen.

Kenneth Oppel heeft al een kleine twintig boeken en verschillende scenario's geschreven. Het zijn allerlei soorten boeken: voor volwassenen, voor beginnende lezers, prentenboeken en boeken voor jongeren. Het bekendst werd hij met zijn boeken over de zilvervlerkvleermuis Schim. Over Schim zijn nu drie boeken verschenen: Zilvervlerk, Zonnevlerk en Vuurvlerk, maar er komt nog een 4de.
Dit verslag gaat over het 2de boek uit de Zilvervlerk-serie: Zonnevlerk. Het is een vervolg op Zilvervlerk. Ik ga over alledrie de boeken iets vertellen.

Zilvervlerk:

Schim is de kleinste van de jonge zilvervlerken en wordt nauwelijks voor vol aanzien. Maar hij is nieuwsgierig en stelt zich bij allerlei dingen vragen. Zo brengt hij de vleermuizenkolonie in grote moeilijkheden en tijdens hun vervroegde trektocht naar het winterverblijf raakt hij tijdens een storm de rest van de groep kwijt. Hij sluit vriendschap met Marina, een witvlerk met een ring om haar poot, en samen ondernemen ze de gevaarlijke tocht om de kolonie in te halen en bij Hibernaculum, het winterverblijf te komen.
Ze moeten heel wat gevaren trotseren en komen in contact met 2 vleesetende vleermuizen: Gothelo en Bonk. Maar ook moeten ze uilen, ratten en duiven trotseren.
De kleine Schim heeft meer in zijn mars dan op het eerste gezicht lijkt en komt uiteindelijk aan bij Hibernaculum bij de rest van de kolonie.

Zonnevlerk:

De zoektocht naar zijn verdwenen vader verloopt voor de jonge vleermuis Schim niet van een leien dakje.
Hij belandt in een enorm mysterieus mensengebouw waar vleermuizen paradijselijk lijken te kunnen leven, maar waarin werkelijkheid de gevangen vleermuizen door de mensen als bommendragers in de oorlog worden gebruikt.
Zijn zoektocht voert hem naar warme, vreemde streken met ongekende gevaren en waar de vleesetende vleermuizen vandaan komen.
Schim’s aartsvijand Gothelo kruist zijn pad meermaals. Schim zal al zijn behendigheid en speciale gaven (hij kan met geluid dingen die andere vleermuizen niet kunnen) moeten aanwenden om in de jungle te overleven.
Schim ontdekt dat Cama Zotz, de vleermuizengod van de onderwereld over de aarde wil heersen en dat die om dit voor elkaar te kunnen krijgen, 100 harten tijdens de zonsverduistering moet offeren. Schim voorkomt dit en redt hierbij ook meteen zijn vader.
Door Schim’s toedoen wordt ook de oorlog met de uilen op een vreedzame manier opgelost en komt alles uiteindelijk terug in orde.

Vuurvlerk:

Schim en Marina hebben samen een zoon gekregen, Griffioen. Schim staat in de ogen van Griffioen bekend als een grote held en de jonge vleermuis denkt dat hij nooit aan de verwachtingen van zijn vader zal kunnen voldoen.
Door een ongeluk sterft Griffioen’s vriendin Luna en komt Griffioen per ongeluk door een aardbeving in de Onderwereld, de wereld van de doden, terecht. Luna en Griffioen trekken hierna samen in de Onderwereld rond, op zoek naar een uitgang naar de Bovenwereld.
Zijn vader Schim reist Griffioen achterna om hem te redden en de 3 vleermuizen ontmoeten Schim’s meest gevreesde vijand weer: Gothelo.
Met zijn drieën en een groep andere vleermuizen dat op weg is door de Onderwereld proberen ze bij de uitgang waar de levenden en de doden heengaan terecht te komen en niet in de klauwen van Gothelo te vallen.

Mijn mening over Zonnevlerk

Voordat ik dit boek gelezen had dacht ik altijd dat vleermuizen van die enge beesten waren, maar vanaf de eerste bladzijden van het boek was ik die gedachte al helemaal vergeten. In dit boek worden ze omschreven als lieve, slimme beesten die totaal niet eng zijn (tenminste de noordelijke vleermuizen, niet de vleesetende, zoals Gothelo).
Het leuke aan dit boek vind ik dat de vleermuizen heel menselijk worden beschreven. Ze lachen, huilen, kibbelen en hebben hetzelfde karakter als mensen.
Dit is echt een boek waarin je het verhaal te zien krijgt vanuit het standpunt van de vleermuizen en dat vind ik zo leuk. Het laat zien hoe wreed wij mensen soms kunnen zijn. Dit is er een voorbeeld van:
In het mensengebouw was een groot bos waarvan de vleermuizen vonden dat het een echt paradijs was. Alleen af en toe verdwenen er vleermuizen en de overige vleermuizen waren echt bang van wat er met ze gebeurde. De vleermuizen die werden meegenomen kregen bommen op hun huid genaaid en werden daarna in Zuid-Afrika gedropt. Zij droegen dus bommen voor de mensen omdat die oorlog hadden. Die vleermuizen wisten niet hoe ze het hadden. De mensen, in wie ze altijd zoveel vertrouwen hadden gehad, lieten hun zomaar ontploffen en deden hun opzettelijk pijn.
Dit dachten de vleermuizen, maar de mensen dachten waarschijnlijk dat het domme beesten waren die gewoon eventjes bommen wierpen, terwijl de mensen ongeschonden bleven.

Zonnevlerk is een heel spannend boek, want je wilt heel graag weten hoe het afloopt. De schrijver maakt het nog verfrissender doordat hij eigenlijk allemaal verschillende verhalen door elkaar heen heeft gesponnen, dus dan blijft het leuk.
Bijv. Schim zoekt zijn vader, de vleermuizen hebben oorlog met de uilen en Cama Zotz, de god van de onderwereld, dreigt de macht over de wereld te krijgen.
Tegelijkertijd wordt Schim in het vliegtuig met een bom op zijn huid gezet, terwijl zijn familie en vrienden achterblijven en naar hem op zoek gaan. De enige die bij Schim is, is Zeewind. Zeewind heeft Schim nooit een blik waardig gekeurd, maar na zijn avonturen met Marina krijgt Zeewind bewondering voor Schim en worden ze goede vrienden, in plaats van elkaar de hele tijd dwars te zitten.
Het is een meeslepend verhaal waarin vijanden elkaar het leven redden en vriendschap sluiten. Samen verslaan de uilen, ratten en vleermuizen de vleesetende vleermuizen van Cama Zotz en vergeten ze hun vijandschap.
Het is heel erg grappig om te zien dat Schim steeds volwassener wordt in het boek. In het begin is hij heel onzeker en voelt hij zich buitengesloten, zelfs door Marina. Maar later wordt hij nog koppiger en is hij vastbesloten om zijn gevangen genomen vader en Zeewind te redden.

Het is best wel frustrerend dat Schim elke keer weer heel dichtbij zijn vader is, maar elke keer net iets te laat. Zodat Schim zijn vader elke keer net niet vindt.
Het spannendste deel uit het boek, vind ik dat Schim de zon redt en daarmee ook Cama Zotz tijdelijk verslaat, zijn vader redt en de oorlog met de uilen ten einde brengt.
Zo komen die verhalen toch weer bij elkaar en vormen ze een goed einde.

Het is grappig om te zien dat er niet alleen in de mensenwereld mensen zijn die bijzonder en anders zijn, maar ook in de vleermuizenwereld.

Ik vind dit boek niet alleen kinderlijk zoals de recensie hieronder beweert, het is een boek voor alle leeftijden. Ik vind dat er ook geen tekort is aan diepgang, want Kenneth heeft er klaarblijkelijk wel heel diep over nagedacht en de theorie van Cama Zotz en die andere godin vind ik allemaal heel goed bedacht. Ook de humor in het boek vind ik wel terug en het enige waarvan ik het met de recensie nog eens ben zijn de positieve kreten.