Romeo and Juliet door William Shakespeare

Zakelijke gegevens
Auteur: William Shakespeare
Titel: Romeo & Juliet
Eerste druk: ca. 1595
Gelezen druk: eerste druk (herziene uitgave)
Uitgever: Krips b.v.
Plaats van uitgave: Meppel
Jaar van uitgave: 2000
Aantal bladzijden: 185

De Inhoud
Romeo is de enige zoon van de Montagues en Juliet is de enige dochter van de Capulets. Deze twee rijke families wonen in de Italiaanse stad Verona en zij hebben constant ruzie met elkaar.
Wanneer Romeo en zijn vrienden stiekem naar het feestje van de Capulets gaan, ontmoet hij Juliet. Ze worden meteen verliefd op elkaar.

Na het feest gaan ze naar haar kamer en vertelt zij, hoeveel zij voor hem voelt.
Maar Romeo mag niet gevonden worden door de Capulets, want dan zou hij zeker vermoord worden. Ze doen alles dus in het geheim.
De volgende dag trouwt priester Lawrence ze in het geheim.
De dag erna ontmoeten Romeo en zijn vrienden Benvolio en Mercutio de neef van Juliet, die met Romeo wil vechten. Maar Romeo wil niet vechten.
Daardoor vecht Mercutio tegen Tybalt en hierbij wordt Mercutio gedood.
Romeo is hierdoor zo woedend, dat hij Tybalt vermoord.
Hierdoor wordt hij verbannen uit Verona en gaat naar Mantua.
Hij kan Juliet dan niet meer zien. Juliet voelt zich erg ongelukkig zonder Romeo en helemaal omdat ze van haar ouders met Paris moet trouwen, een rijke en begaafde man. Ook Romeo voelt zich erg ongelukkig.
Dan vraagt Juliet de priester om een middel zodat het lijkt dat ze 42 uur dood zou zijn. Ze zou dan naar de grafkelder gebracht worden. Doordat iedereen dan zou denken dat ze dood was, kon zij met Romeo verder. De priester zou Romeo op de hoogte brengen van dit plan, door middel van een brief. Maar helaas is deze brief nooit aangekomen.
Romeo hoort van zijn bediende uit Verona dat Juliet dood is.

Hij wil haar zien en besluit terug te gaan naar Verona. Hierdoor krijgt hij meteen de politie achter zich aan. Ook koopt hij een flesje dodelijk gif.
Als Romeo de grafkelder van Juliet bereikt en van haar afscheid heeft genomen neemt hij het gif in. Net als hij het door slikt, is het middeltje van Juliet uitgewerkt en wordt zij wakker. Zij ziet Romeo dood gaan en besluit zichzelf te doden met de dolk die Romeo bij zich heeft. Na de dood van Romeo en Juliet hebben de families vrede gesloten.

De thema’s:
liefde en haat

Genre:
tragedie

Schrijfstijl:
Het verhaal is geschreven in de vorm van een toneelstuk. Het is ingedeeld in vijf bedrijven, die elk weer zijn onderverdeeld in 5 of 6 scènes. De schrijver gebruikt vaak korte mededelingen om gebeurtenissen weer te geven, en juist uitgebreide beschrijvingen om gevoelens te laten zien. Het hele verhaal heeft dan ook iets poëtisch. Sommige scènes zijn zelfs in gedichtenvorm geschreven; de eerste ontmoeting tussen Romeo en Juliet (eerste bedrijf, scène vijf) heeft bijvoorbeeld de vorm van een sonnet. Nog een kenmerk van de schrijfstijl zijn de vele woordspelingen die Shakespeare gebruikt.

Ruimte (tijd en plaats):
Het verhaal speelt zich af in de tijd waarin het verhaal geschreven is, begin 16e/eind 17e eeuw. Shakespeare heeft het verhaal namelijk geschreven als toneelstuk, en het moest dus voor het publiek wel herkenbaar zijn.

Het verhaal kan echter, in een iets ander jasje, gemakkelijk naar onze tijd verplaatst worden. Dit is ook al te zien aan het feit dat het verhaal verfilmd is (1997), en dat talloze andere, moderne, boeken en films dezelfde verhaallijn hebben (o.a. de musical 'West Side Story', 1998). Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Verona, een plaats in Noord-Italië. Een klein gedeelte van het boek speelt zich af in Mantua, een plaats die iets zuidelijker ligt dan Verona. Romeo vlucht naar Mantua als hij hoort welk vonnis over hem is uitgesproken.

Verhaalfiguren:
Het boek heeft twee hoofdpersonen, Romeo Montague en Juliet Capulet. Over de beide karakters wordt niet zoveel verteld, maar uit hun gedrag is dit wel enigszins af te leiden.
Romeo is een jongeman die van het leven geniet, hij maakt plezier met zijn vrienden en kijkt graag naar mooie vrouwen. Als hij verliefd wordt op Juliet, denkt hij alleen maar aan haar en wil meteen met haar trouwen. Zijn enorme passie voor Juliet zorgt ervoor dat hij niet helder meer nadenkt; het enige wat hij wil, is zichzelf compleet aan haar geven.
Juliet is veel bedachtzamer dan Romeo. Zij is een rustig, net meisje van veertien. Ze heeft nog geen ervaring met vriendjes, en weet in de eerste instantie ook niet wat ze met haar verliefde gevoel moet doen. In de loop van het verhaal ontwikkeld ze zich echter tot een sterke vrouw. Ook zij wil dan niets anders meer dan voor altijd samenzijn met Romeo.
Friar (=broeder, monnik) Laurence is een belangrijke bijpersoon. Hij geeft Romeo adviezen, hij trouwt Romeo en Juliet, hij helpt Romeo om naar Mantua te vluchten en hij verzint samen met Juliet een plan om niet met graaf Paris te hoeven trouwen. Hij heeft het beste met de jongelui voor. Hij vindt de oorlog tussen de familie Montague en de familie Capulet onzin, en hij hoopt dat de liefde tussen Romeo en Juliet deze vete kan doorbreken.
Andere personen in het verhaal zijn: vader en moeder Montague (de ouders van Romeo), vader en moeder Capulet (de ouders van Juliet), graaf Paris (de huwelijkskandidaat die vader en moeder Capulet voor Juliet hebben uitgezocht), Tybalt (de vechtlustige neef van Juliet), Mercutio en Benvolio (vrienden van Romeo), 'nurse' (Juliet’s kinderjuffrouw, die boodschappen overbrengt tussen Romeo en Juliet).

Situaties:
Het verloop van het verhaal laat de samenvatting al zien; in het kort (volgens de opbouw van een tragedie):
1. inleiding: schets van de vete tussen de Montagues en de Capulets; Romeo en Juliet ontmoeten elkaar.
2. groeiend conflict: Romeo en Juliet worden verliefd op elkaar, maar dit kan/mag niet, toch willen ze trouwen.
3. crisis: Romeo vermoord Tybald, Juliet’s neef, en wordt verbannen. Juliet moet met graaf Paris trouwen.
4. een ramp vindt plaats: Juliet wordt door een drankje schijndood, Romeo hoort het nieuws van Juliets dood en koopt vergif.

5. noodlottige afloop of verzoening: Romeo en Juliet plegen zelfmoord, de Montagues en Capulets verzoenen zich.

Vertelwijze:
Omdat het een toneelstuk is, is het moeilijk om de vertelwijze te typeren. De personen vertellen het verhaal eigenlijk zelf, door wat ze doen en zeggen.

Verband tussen titel en thema:
De titel heeft zeker met het thema te maken. De titel 'Romeo and Juliet' slaat op de twee hoofdpersonen. De liefde tussen hen is, door de vete tussen de twee families, een onmogelijke liefde.

Informatie over de schrijver.
William Shakespeare (Stratford-on-Avon 23? april 1564 – aldaar 23 april 1616), Engels acteur, dichter en toneelschrijver, werd reeds tijdens zijn leven erkend als de grootste van het twintigtal auteurs die de schouwburgen in het Elizabethaanse Londen van 60 à 70 stukken per jaar voorzagen.

Leven
Zijn vader John Shakespeare was waarschijnlijk rooms-katholiek en vrij zeker analfabeet. Hij was een zakentalent, die opklom van eenvoudig agrariër via handschoenmaker en huidenkoper tot raadslid en burgemeester van Stratford. Zijn moeder Mary Arden was dochter van een aanzienlijk landeigenaar.
Hoewel toneelstukken niet beschouwd werden als serieuze literatuur, en toneelschrijvers, in tegenstelling tot toneelspelers, nauwelijks bekendheid genoten, is over Shakespeares leven relatief veel bekend. Volgens een uitlating van zijn vriend en geleerde collega Ben Jonson beheerste hij enig Latijn en Grieks. Een klassieke vorming blijkt bovendien uit de brede kennis van de anglicaans-humanistische oudheid die uit zijn oeuvre spreekt.
Op 25 nov. 1582 trouwde Shakespeare met Anne Hathaway, dochter van een herenboer; zes maanden later werd hun dochter Susanna geboren en in 1585 de tweeling Hamnet en Judith. Over de periode daarna zijn geen biografische gegevens bekend tot aan een dagboeknotitie van de Londense bordeel- en schouwburgeigenaar Henslowe over een opvoering van Henry VI in maart 1592.

In 1587 nam Richard Field, een stad- en leeftijdgenoot, in Londen een drukkersbedrijf over. Dit bedrijf vervulde de functie van een soort intellectuele vakbeurs, die door geleerden en in de kunsten en wetenschappen geïnteresseerde edelen werd bezocht. Hier heeft Shakespeare waarschijnlijk zijn latere patroon, Henry Wriothesley, graaf van Southampton, ontmoet, aan wie hij in 1593 zijn (uit 1194 versregels bestaande) erotische gedicht Venus and Adonis opdroeg en in 1594 het (1855 regels tellende) niet minder erotische Rape of Lucrece. Beide direct succesvolle uitgaven zijn gedrukt bij Field en als ‘eerstelingen’ door Shakespeare gesigneerd. Dat de opdracht aan de graaf in het eerste dichtwerk formeel en onderdanig was, maar in het tweede hartelijk en persoonlijk, wijst er kennelijk op dat Shakespeare dankzij deze imitaties van Marlowes Hero and Leander-bewerking van Ovidius, zijn entree tot de grote wereld had gevonden.
Het driedelige Henry VI, het oudst bekende stuk dat met Shakespeare als toneelschrijver wordt geassocieerd, is waarschijnlijk niet het eerste van zijn hand. Samen met het Marloweske koningsdrama Richard III, het Plautinische blijspel The comedy of errors en de Senecaanse tragedie Titus Andronicus behoort het in elk geval tot zijn vroegste werk, hoewel zijn naam pas in 1598 op de titelpagina van het ironische Love's labour's lost verscheen. In datzelfde jaar publiceerde de schrijvende dominee Francis Meeres zijn Palladis Tamia: wit's treasury, waarin de Engelse dichters met de klassieke dichters worden vergeleken en Shakespeare (als auteur van blijspelen, treurspelen, epische dichtwerken en ‘gesuikerde sonnetten voor zijn privérelaties’) uitzonderlijk verrijkend voor de Engelse taal wordt genoemd.
Als toneelspeler blijkt Shakespeare volgens bepaalde aanwijzingen lid te zijn geweest van de gezelschappen van resp. de graven van Pembroke en Sussex voor hij – in 1594 – toetrad tot de in dat jaar gevormde troep van de Lord Chamberlain's Men onder leiding van Richard Burbage. Met Burbage en met de bekende komiek William Kempe behoorde de 30-jarige Shakespeare toen tot de oudste leden en (vervolgens) aandeelhouders van het gezelschap, een positie die hij tot zijn dood toe behield. Zijn hele oeuvre is voor de Lord Chamberlain's Men geschreven, waarbij hun verheffing tot King's Men bij de troonsbestijging van Jacobus I in 1603 een erkenning was voor hun prominente positie.
Ook financieel ging het Shakespeare goed. In 1596 verhuisde hij van het noordelijk deel van Londen naar de zuidelijke oever van de Theems, omdat de Lord Chamberlain's Men het nieuwe Swan Theatre daar bespeelden. Tussen 1602 en 1604 woonde Shakespeare gedurende het speelseizoen op kamers bij een pruikenmaker, de hugenoot Mountjoy. In 1596 wist Shakespeare de oude aanvraag van zijn vader voor de titel van ‘gentleman’-met-eigen-wapenschild door het College of Heralds gehonoreerd te krijgen. In dat jaar stierf tevens zijn zoon Hamnet. In hoeverre de cyclus sonnetten die hij in deze jaren schreef (en die in 1609 ongeautoriseerd verscheen) op biografische werkelijkheid stoelen, is nooit uitgemaakt. Zeker is dat het ‘second-best bed’ dat hij in zijn testament aan zijn echtgenote vermaakte, niet beschouwd dient te worden als een teken van ontrouw.
In 1597 kocht hij een groot huis te Stratford; juridische stukken over landaankopen wijzen op zijn geregelde aanwezigheid aldaar, terwijl bovendien zijn dochters in Stratford goede huwelijken sloten.
In Shakespeares schrijversloopbaan volgde vanaf zijn dertigste jaar het ene succes op het andere. Met name in de eerste twaalf jaar van de 17de eeuw schreef hij zijn grootste werken: As you like it, Twelfth night, Julius Caesar, Hamlet, Othello, Macbeth en King Lear, en alle beleefden hun première in het Globe Theatre, dat het gezelschap in 1598 vlak bij het Swan Theatre had gebouwd. Verschillende stukken van Shakespeare werden door reizende troepen tot diep in Europa in het Engels opgevoerd.
Toen Shakespeare zich in 1613 in Stratford terugtrok en in 1616 stierf, was hij een vermogend en alom geacht man, die zijn gezin welverzorgd achterliet. In de parochiekerk werd een borstbeeld (door Gheerart Janssen) van hem aangebracht; zijn collegae Heming en Condell bezorgden in 1623 de eerste uitgave (de First Folio) van zijn verzamelde werken met frontispice door Martin Droeshout – samen met de Works van Ben Jonson, een uniek feit in de toneelgeschiedenis. Met de dood van Elizabeth in 1670, zijn enige in leven gebleven kleinkind, stierf zijn geslacht uit.

Beoordeling
Ik vond het een heel mooi, maar wel een erg zielig boek.
De liefde tussen Romeo en Juliet vind ik mooi, maar ik vind het naar voor ze dat ze alles stiekem moeten doen, omdat hun families zo’n hekel aan elkaar hebben. Ik vind het eigenlijk een beetje kinderachtig hoe hun ouders doen. Zij zijn toch de volwassenen die het goede voorbeeld moeten geven?
Ik vind het wel goed dat er toch mensen zijn die Romeo en Juliet willen helpen, zoals de voedster van Juliet en de priester, die hoopt dat door de liefde tussen de twee de vete wordt opgeheven.
Helaas krijgt hun liefde niet echt de kans en eindigt het verhaal met een drama.

Maar dat is op zich ook wel mooi, want zonder elkaar willen ze niet blijven leven.
Ik zou dit boek wel aanraden, maar dan eerder aan een meisje dan aan een jongen, want die vinden het meestal toch maar gezeur.