On the edge door Gillian Cross

Tug was aan het hardlopen, hij wou en zou het record breken van de vorige keer. Nog maar een paar honderd meter en dan was hij bij zijn huis. Hij steekt de sleutel in het slot en bedenkt zich dat zijn moeder later thuis kwam, maar hem beloofd had om een chocolade cake en een kip te maken. Maar alles leek zo donker in huis, wel heel erg donker. Toen voelde hij een arm om zijn nek en een hand voor zijn ogen. Vervolgens viel hij op de grond.
Jinny, een boerinnetje, ging met haar broer, Joe, een haas doden. Dat deden ze aan een weg vlak bij hun boerderij. Jinny voelde zich niet lekker omdat ze wist wat er ging gebeuren. Maar plotseling kwam er een auto aan en stopte bij het vakantiehuisje van hun oma. Jinny vond het vreemd ,omdat het midden in de nacht was. Joe vond dat ze haar er niet mee moest bemoeien.
Tug werd voor de gek gehouden, omdat zijn ontvoerders zeiden dat hun zijn ouders waren, maar Tug wist zeker dat het niet zo was. Maar ze deden heel gewoontjes tegen hem, ook al hadden ze altijd een pistool bij de hand.
Jinny wist dat er iets niet klopte in het zomerhuisje en ging op onderzoek uit. Maar dat liep uit de hand, de man kwam naar buiten en vroeg wat ze daar te zoeken had. “bedenk iets” dacht ze en zei dat ze iets zocht voor het ontbijt, want hier zocht ze altijd al van die vruchtjes. De man zei: “we zijn hier op vakantie zie je en willen niet gestoord worden.
De dag erop schrijft Tag op een papier ”Help!” maakt er een pijltje van en gooit het vervolgens ,zo hard als hij kan, naar buiten, in de hoop dat iemand het vind en hem red. Jinny is diegene die het pijltje vind en laat het aan Joe, vader en moeder zien. Samen besluiten ze een kijkje te gaan nemen met de politie. Als ze aan de deur kloppen, doet de vrouw open en laat ze vriendelijk binnen. Een man en een jongen zitten op de bank te kijken. De politie is snel ter zake en vraagt of ze even mogen kijken in het huisje, dat vinden ze wel goed. Zo op het eerste oog was er niets opvallends. Maar als ze weer weg willen gaan, kijkt Jinny de jongen aan en zegt met zijn lippen zachtjes : “Help!” nu weet Jinny het zeker.
Maar de agenten en vader willen het niet geloven, het zag er immers toch gewoontjes uit?
Twee dagen later krijgen ze de krant, er staat in dat de jongen nog niet is terug gevonden. Een foto van Tug staat erbij. De jongen van het zomerhuisje is het! “Het enige verschil is dat het vermiste jongetje blond haar heeft, en de jongen in het huisje zwart” zegt Keith… “Wacht maar”zegt Jinny “Geef me een zwart potlood” ze kleurde het haar van de jongen zwart. “Ja”zegt Keith, “Dat is hem, dat is de jongen van het zomerhuisje!”
Al snel willen ze de moeder van de jongen opbellen, want het is immers een televisie reporter. Ze wisten al dat ze bij een vriend was blijven slapen, ze kon niet in haar eigen huis ,omdat iedereen dacht dat de ontvoerders daar de jongen hadden ontvoerd.
Keith had bedacht dat ze wel in de bibliotheek een telefoonboek konden lenen, waar alle straatnummers en telefoonnummers in staan van Londen. Toen ze het nummer gevonden hadden, nam er eerst iemand anders op, maar later kwam de moeder wel voor de telefoon. Jammer genoeg wou ze niet geloven dat haar zoon in een vakantiehuisje zat en niet was ontvoerd in zijn eigen huis.
Na een poosje hebben ze het huis van de jongen onderzocht en het bleek dus dat er niemand was. De volgende dag kwam er al vroeg een vrouw op het erf, ze had een bril op en een mooie, bekende stem. Dat was die televisiereporter, de moeder van de ontvoerde jongen. Met zijn allen hebben ze een plan bedacht: Jinny zou naar het huisje toe gaan en hen uitnodigen voor een feest. Vervolgens zouden de anderen het huis omsingelen, zo de jongen redden en de ontvoerders gevangen te nemen.
De vrouw doet open, Jinny vraagt haar voor het feest. De vrouw moest het eerst even overleggen met haar man, de man had s’middags de krant opgehaald en had gehoord dat de televisiereporter in het dorp was. Snel komt de man naar buiten en neemt Jinny in zijn armen, rennen met zijn vieren naar buiten, naar de auto.
“Ons plan is mislukt” denkt Jinny.” Hoe moet dat nu verder?”
Snel rijd de man naar de berg die je vanuit hun keukenraam kon zien, de politie,de moeder van Tug, vader, moeder, Joe en Keith springen ook in de auto en rijden ze achterna.
De man stopt en zegt dat iedereen uit moet stappen. “Ga zitten, we gaan radio luisteren” zegt hij. “ Waarom ook niet” denkt Tug… maar ondertussen proberen de politie,de moeder van Tug, vader, moeder en Keith dichterbij komen, zonder dat ze het merken. Maar de man lette goed op en zei tegen Tug “Doe maar wat je het liefst wou doen, op je laatste dag van je leven” Tug dacht niet na en begon te rennen, naar de overkant van de berg. De man houd Jinny met zijn arm om haar nek, en heeft in de andere hand een pistool. De vrouw probeert op Tug te schieten. “Je bent gek” zegt Jinny tegen de vrouw. Opeens beet Jinny heel hard in de arm van de man, en pakt zijn pistool af. Ze richt ermee naar de vrouw, en zegt tegen haar, wat haar moeder ook tegen haar gezegd had: “Het is omdat je van hem houd, daarom wil je hem vermoorden, maar als je hem vermoord, je maakt jezelf kapot” De vrouw kijkt om haar heen, er kwam een knal en ze viel op de grond, een politieagent had op haar geschoten. Ze gooide het geweer hoog in de lucht, zodat het van de berg viel.”Ren ,ren!”zei ze “Je bent vrij!’’. Tug wist niet wat hem overkwam, er waren 2 knallen achter hem, even dacht hij dat erop hem werd geschoten. Hij keerde zich om en zag dat zijn moeder op hem af kwam rennen. Ze vlogen elkaar in de armen en zei :”Dit ben ik, hier ben ik ,Ma, hier ben ik,Ma, dit ben ik, dit is wie ik ben!!!