Ben jij 16 jaar of ouder? Doe dan mee aan dit leuke testje voor het CBR. In een paar minuten moet je steeds kiezen tussen 2 personen.

Meedoen

Laughing Gas door P.G. Wodehouse

Beoordeling 0
Foto van een scholier
Boekcover Laughing Gas
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 6e klas vwo | 1766 woorden
  • 26 september 2014
  • nog niet beoordeeld
Cijfer
nog niet beoordeeld

Boekcover Laughing Gas
Shadow
Laughing Gas door P.G. Wodehouse
Shadow
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie

Gegevens van het boek

Auteur: P. G. Wodehouse (1881 – 1975)

Oorspronkelijke titel: Laughing Gas

Voor het eerst gepubliceerd in: 1936

Nederlandse titel: Lachgas

Vertaling: Lydia Belinfante

Omslagillustratie: Carol Voges

Uitgever: Uitgeverij Het Spectrum NV, Utrecht/Antwerpen, 1958, 1e druk, Prisma Pocket 323

Aantal pagina’s: 220

Genre: humoristische roman

 

Samenvatting van het boek

Reginald (“Reggie”) Swithin, derde graaf van Havershot, heeft het niet gemakkelijk. Hij is achtentwintig jaar oud, ongetrouwd, heeft het uiterlijk van een gorilla en is net het nieuwe hoofd van de familie geworden. Hij mag op verzoek van zijn tante Clara en de familieadvocaat Horace Plimsoll gelijk een delicaat klusje opknappen, namelijk het veilig - en vooral ongetrouwd - naar Engeland terugbrengen van Reggie’s drankzuchtige neef, Egremont (“Eggy”) Mannering, die in Hollywood zit en zich daar te buiten schijnt te gaan aan drank en vrouwen. Zoiets is in strijd met de familie-eer en daarom moet Reggie als hoofd van de familie naar Amerika gaan.

 

In de nieuwe wereld aangekomen ontmoet Reggie de bekende actrice April June, wordt verliefd op haar en vergeet op zoek te gaan naar Eggy. Op een feestje dat April in Hollywood geeft komt Reggie Eggy echter toevallig tegen. Eggy is in het gezelschap van Ann Bannister, zijn verloofde. Pikant detail is dat Ann vroeger verloofd is geweest met Reggie. Ann is bezig Eggy op het juiste spoor te brengen: hij moet minder drinken en een baan gaan zoeken. Op het moment dat Reggie April ten huwelijk wil vragen, krijgt hij hevige kiespijn. Hij verlaat halsoverkop het feestje en maakt een afspraak bij de tandarts.

 

Wanneer Reggie de volgende dag in de wachtkamer van tandarts I.J. Zizzbaum zit, ontmoet hij het twaalfjarige kindsterretje Joey Cooley. Joey heeft ook kiespijn en zal door een collega van Zizzbaum, B.K. Burwash, behandeld worden. Omdat Joey een erg populaire filmster is, proberen diverse fotografen hem in de wachtkamer te fotograferen. Reggie en Joey worden op hetzelfde moment behandeld en krijgen lachgas als verdoving toegediend. Als Reggie weer bijkomt, merkt hij, dat hij in de stoel bij Burwash zit en door deze toegesproken wordt. Kennelijk heeft er door het lachgas op de een of andere manier een soort astrale verwisseling van persoonlijkheden plaatsgevonden tussen Reggie en Joey. Reggie zit nu in het lichaam van Joey en Joey in dat van Reggie. Voordat Reggie iets kan zeggen, wordt hij in de auto van Joey gezet en naar huis gebracht.

 

Het huis van Joey is het huis van de filmmagnaat Theodore P. Brinkmeyer. Deze heeft Joey min of meer geadopteerd, omdat Joey’s moeder ver weg in Ohio woont. Het huis is in feite een gouden kooi. Dat komt mede door de manier van opvoeden van Brinkmeyers zuster Beulah, die de huishouding bestiert. Reggie krijgt als Joey slechts gedroogde pruimen te eten en hij krijgt geen zakgeld. Reggie klimt dan ook geregeld uit het raam van zijn slaapkamer om bij het personeel wat eten bij elkaar te scharrelen. Het personeel helpt hem graag, mede in de hoop ooit ook nog eens in een film te kunnen spelen. De butler, Chaffinch, stelt zelfs voor de door Burwash getrokken tand van Joey aan een souvenirjager te verkopen voor vijfduizend dollar. Reggie gaat daarmee akkoord, omdat hij dringend om geld verlegen zit. Chaffinch bedriegt hem echter en gaat er zelf met het geld vandoor. Een ander probleem is, dat Ann door Brinkmeyer blijkt te zijn ingehuurd als kindermeisje voor Joey. Zij moet hem bijvoorbeeld ook in bad stoppen en daar heeft Reggie om begrijpelijke redenen natuurlijk geen zin in. 

 

Joey grijpt intussen zijn kans om als Reggie de boel eens flink op stelten te zetten en wraak te nemen op zijn omgeving. Zo moeten Joey’s persagent en een filmregisseur het ontgelden. Ook dringt hij het landgoed van Brinkmeyer binnen en duwt Beulah in het zwembad. Ooggetuigen omschrijven de dader als iemand die er uitziet als een gorilla. Eggy, die benoemd is als spraakleraar van Joey, maakt zich zorgen over zijn drankgebruik en sluit zich aan bij een soort geheelonthoudersbeweging, de Tempel van de Nieuwe Zonsopgang, waar hij verliefd wordt op een van de leden, Mabel Prescott.

 

Reggie wordt als Joey tot overmaat van ramp ook nog eens lastig gevallen door twee andere kindsterretjes die eveneens in zijn buurt wonen en jaloers op hem zijn. Gelukkig kan hij harder lopen, zodat hij hen kan ontvluchten. Tot slot wordt Reggie gekidnapt, maar dat blijkt een publiciteitsstunt te zijn. Omdat hij niet gewaarschuwd was, is hij hiervan behoorlijk geschrokken. Als Reggie dan tot slot ontdekt, dat April in wezen een egocentrisch iemand is die altijd jaloers is op andermans succes en dat in de krant staat, dat hij rookt en drinkt, verlangt hij hevig terug naar zijn eigen gedaante. Het toeval helpt hem daarbij een handje, want als Reggie als Joey een straat oversteekt, wordt hij door Joey als Reggie op een door hem gestolen motorfiets aangereden. Beiden raken bewusteloos en ontdekken, wanneer ze weer bijkomen, dat de persoonsverwisseling voorbij is. Reggie is weer Reggie en Joey is weer Joey.

 

Reggie en Joey willen allebei snel weg uit Hollywood. Joey omdat hij de Brinkmeyers zat is en Reggie omdat hij gezocht wordt voor de diverse misdragingen van Joey als Reggie. Ann steekt hun de helpende hand toe. Ze zal Joey met een auto terugbrengen naar zijn moeder in Ohio. Reggie gaat met Ann mee, omdat hij inziet, dat zij uiteindelijk toch de ware voor hem is.

 

Beoordeling van het boek

Wodehouse was een Engelse schrijver die al op jonge leeftijd naar Amerika vertrok en daar beroemd werd met zijn vele humoristische verhalen en romans over o.a. Bertie Wooster en zijn butler Jeeves, de merkwaardige bewoners van Blandings Castle en de ongeluksvogel Stanley F. Ukridge. Wodehouse heeft zijn Engelse afkomst nooit verloochend en dat is in zijn werk ook goed te merken. In Amerika werkte Wodehouse overigens ook mee aan het schrijven van teksten voor musicals en theatervoorstellingen. Verder was hij werkzaam voor de filmindustrie in Hollywood (waar dit boek in zekere zin een parodie op is). Vlak voor de Tweede Wereldoorlog woonde Wodehouse in het Noord-Franse kustplaatsje Le Touquet. Hij vertrok niet op tijd voor het dreigende oorlogsgevaar en de binnenvallende Duitsers namen hem daar dan ook gevangen. Ze sloten hem vervolgens als gijzelaar op in een interneringskamp in Duitsland.

Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.

Verder lezen
Gids Eindexamens

Alles wat je moet weten over de eindexamens

Wodehouse was een Engelse schrijver die al op jonge leeftijd naar Amerika vertrok en daar beroemd werd met zijn vele humoristische verhalen en romans over o.a. Bertie Wooster en zijn butler Jeeves, de merkwaardige bewoners van Blandings Castle en de ongeluksvogel Stanley F. Ukridge. Wodehouse heeft zijn Engelse afkomst nooit verloochend en dat is in zijn werk ook goed te merken. In Amerika werkte Wodehouse overigens ook mee aan het schrijven van teksten voor musicals en theatervoorstellingen. Verder was hij werkzaam voor de filmindustrie in Hollywood (waar dit boek in zekere zin een parodie op is). Vlak voor de Tweede Wereldoorlog woonde Wodehouse in het Noord-Franse kustplaatsje Le Touquet. Hij vertrok niet op tijd voor het dreigende oorlogsgevaar en de binnenvallende Duitsers namen hem daar dan ook gevangen. Ze sloten hem vervolgens als gijzelaar op in een interneringskamp in Duitsland.

 

Wodehouse was vervolgens zo dom om zich te laten overhalen enkele - als geestig bedoelde - radiopraatjes voor de Duitse radio te houden. Deze praatjes werden hem in Engeland zeer kwalijk genomen, omdat ze, ondanks hun onschuldige en niet-politieke inhoud, gezien werden als een vorm van collaboratie met het Duitse Nazi-regime. Na de oorlog kon Wodehouse om die reden niet meer terugkeren naar Engeland en hij vertrok daarom definitief naar Amerika. Vlak voor zijn dood in 1975 werd hij door de Engelse koningin nog geridderd. Daarmee was onder deze affaire - zoals Wodehouse het zelf kernachtig zei - definitief een streep gezet.

 

Dit boek is een duidelijke parodie op de Amerikaanse filmindustrie in Hollywood in de jaren dertig van de vorige eeuw. Met name neemt Wodehouse het fenomeen van het kindsterretje op de hak. Die waren in de genoemde tijd namelijk erg populair. Ik noem slechts enkele bekende namen: Mickey Rooney (1920 – 2014), Judy Garland (1922 – 1969) en Shirley Temple (1928 – 2014). Het punt is natuurlijk dat je je kunt afvragen of van de kindsterretjes niet te veel gevraagd is. Zijn ze door de filmindustrie niet misbruikt voor louter commercieel gewin? Hebben de sterretjes wel voldoende van hun jeugd kunnen genieten? Ik denk dat er onder hen zeker enkelen zullen zijn die geleden hebben onder hun filmcarrière. Wodehouse wijst daar in feite ook fijntjes op. Ik denk overigens dat Wodehouse zijn persoonlijke kritiek op Hollywood gepersonifieerd heeft in de figuur van de filmster April June (de naam op zich zegt al genoeg…). April is een vervelend mens, ijdel, publiciteitsgeil en, zo blijkt aan het einde van het boek, ook verschrikkelijk egoïstisch. Reggie krijgt tegen die tijd ook door dat hij April beter kan mijden. Zij is een typisch gevalletje van “schone schijn”. En dat is dan een mooie Wodehousiaanse metafoor voor Hollywood, denk ik.

 

Een apart fenomeen in dit boek is uiteraard de astrale zielsverhuizing - of hoe zou je dit anders moeten noemen? - van Reggie naar Joey en andersom. Dit is, voor zover ik weet, het enige boek van Wodehouse waarin hij een dergelijk - wetenschappelijk gezien - onrealistisch gegeven gebruikt. Het is eigenlijk te absurd om er heel veel woorden aan vuil te maken. Ik vraag me echt af hoe Wodehouse op het idee voor dit boek gekomen is. Hoe dan ook, het boek is hierdoor wel een merkwaardig buitenbeentje in zijn oeuvre geworden. Daar staat echter tegenover, dat een dergelijk gegeven natuurlijk bij uitstek komische situaties oplevert en daar staat het boek dan ook vol mee. Vooral in het slotgedeelte van het boek gaan alle remmen los (als Joey wraak neemt op al zijn kwelgeesten, onder wie bijvoorbeeld Beulah Brinkmeyer, de zuster van zijn werkgever). Het is mede om die reden toch een heerlijk kluchtig en dwaas boek geworden.

 

Over de relatie tussen Hollywood en Wodehouse is nog veel meer te vertellen. Ik verwijs daarvoor echter naar David. A. Jasen, P.G. Wodehouse – A Portrait of a Master, 1974 (herdruk in 2002), blz. 150 e.v. Ook goed is het boek P.G. Wodehouse and Hollywood van Brian Taves uit 2006. Hierin wordt chronologisch weergegeven wat Wodehouse allemaal gedaan heeft in en voor Hollywood.      

 

De omslagtekening van dit boek is van de hand van Carol Voges (1925 – 2001). Helaas wordt hij in het boek niet als zodanig vermeld. Voges was een bekende Nederlandse illustrator en striptekenaar. Hij werkte mee aan diverse strips en stripbladen. Zijn tekenstijl is heel herkenbaar en duidelijk. Hij tekende o.a. de in mijn jongensjaren heel bekende boekenseries over de postbode Pietje Puk, de apen Tup en Joep en de matrozen Oki en Doki. Verder is zijn strip over Pa Pinkelman (op tekst van Godfried Bomans) ook heel erg bekend. De omslagtekening geeft de twee hoofdpersonen Reggie Swithin en Joey Cooley weer die allebei met een verband om het hoofd - de kiespijn symboliserend - in de wachtkamer van de tandarts zitten en elkaar nieuwsgierig en verwonderd aankijken. Ze weten nog niet wat hun staat te wachten, maar beseffen wel dat ze allebei in hetzelfde schuitje zitten. Ik vind de tekening heel treffend en toepasselijk. Ze geeft precies de kern van het boek weer.    

 

 

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.