It door Stephen King

Boekbespreking: “Het” door Stephen King Inhoud: Miljarden jaren geleden kwam Het op aarde toe, nog voordat er mensen op aarde waren, was Het er al. Jaren later (miljarden jaren later dus) kwam de mens op aarde, en aangezien de wereldbevolking zich maar uitbreidde, werden er stadjes gebouwd, en zo ook Derry. Maar het centrum van Derry werd gebouwd op de schuilplaats van Het… Om de 30 jaar komt Het tevoorschijn en moet zich voeden, met mensenvlees, liefst kinderen… In 1958 begon Het weer. Het regende al dagen aan een stuk, de riolen konden het water niet meer slikken. Toen het een beetje begon op te klaren, vouwde Bill Denbrough een papieren bootje voor zijn broertje George. George gaat ermee buiten spelen en volgt het bootje tot aan de riool. Dan slaat het noodlot toe: het bootje verdwijnt in de riool. In een poging om het bootje te pakken te krijgen, verschijnt er plots een clown in het riool. Een dag later wordt George dood teruggevonden, zonder arm…Na George volgden nog vele mensen, vooral kinderen. Totdat Richard ‘Richie’ Tozier, Beverly March, Stan Uris, Eddie Kaspbrak, Ben Hanscom, Mike Hanlon en Bill Denbrough de maat vol vinden en besluiten om Het te gaan doden. Elk van hun heeft Het in een of andere gedaante gezien. Zo zag Bill Het door een foto van zijn broertje, Beverly’s badkamer zat onder bloed dat Het door de afvoer liet tevoorschijn komen, Ben zag Het als mummie in een oude molen, Eddie zag een melaatse, dan zag er ook nog iemand Het als weerwolf, maar altijd was er wel een of andere verwijzing naar een clown. Een vreselijke clown weliswaar, want de clown had slagtanden en grote klauwen als handen. Op een dag wordt Beverly achtervolgd door Henry Bowers, de pestkop van de school die ook in handen is van ‘Bob de Clown’, en zijn vrienden en vlucht ze naar de anderen. Samen proberen ze Henry en Co proberen te ontvluchten , maar Henry is niet tegen te houden en wil hen vermoorden (in opdracht van Bob) en dus vluchten ze naar het riool, waar Het zich ook schuilhoudt… Hier aangekomen, moeten ze doorlopen, want Henry gooit stenen in het riool, zodat er geen andere uitweg meer is en wel door het riool moeten lopen. Hier beslissen ze dat ze Het moeten doden, voordat er nog meer slachtoffers vallen. En dus lopen ze door de vieze, vol troep zittende riool. Ze vinden hier nog slachtoffers van Het, en Het valt ook Henry’s vrienden aan. Maar dit deert Henry allemaal niet en hij blijft hen achtervolgen. Hierdoor moeten ze dieper en dieper het riool in totdat ze oog in oog komen te staan met Het. Ook hier neemt Het een heel andere gedaante aan, nu in de vorm van een spin. En de strijd begint. Bill neemt de leiding op zich en komt in contact met de ‘ware gedaante’ van Het. Hij gaat in gedachten de strijd aan met Het en op den duur overmeesterd Bill Het en is Het dood, denken ze…. Want zevenentwintig jaar later belt Mike, die in Derry is blijven wonen, iedereen een voor een af, want “Het is terug”! Iedereen geeft gehoor aan zijn oproep, behalve Stan, want die kon nog een confrontatie met Het niet aan en pleegde zelfmoord. Ondertussen hebben ze allemaal een succesvol leven achter de rug, zo is Bill een succesvol horrorauteur, Beverly heeft het gemaakt als modeontwerpster, Richie imiteert stemmen op televisie en de anderen hebben het op een of andere manier ook gemaakt, maar geen van allen hadden een moment teruggedacht aan Derry, juist of ze het gewoon vergeten waren. Totdat Mike hen dan belt, en ze zich langzaam maar zeker weer alles beginnen te herinneren. Maar ook Henry Bowers, die jaren geleden de moorden heeft toegegeven en nu in Juniper Hill’s psychiatrische instelling zit, ziet de clown weer verschijnen. Bob helpt hem ontsnappen en zo probeert Henry Eddie te vermoorden in Eddies hotelkamer. Maar de anderen komen juist op tijd aan en beletten dat Henry Eddie vermoord door Henry te doden. Dus moeten ze met z’n vijven terug naar het riool om Het opnieuw te overmeesteren. Ook nu weer heeft Het verschillende, vooral jonge slachtoffers gemaakt. Terug in het riool gaan ze weer de confrontatie aan, maar deze keer is Het veel moeilijker te verslaan en moet ook Richie in gedachten vechten tegen Het. Deze keer verslaan ze Het voorgoed! Over de schrijver: Horrorkoning Stephen Edwin King zag het levenslicht in Portland, in de staat Maine, VS, op 21 september 1947. Hij was tweede, nadat zijn ouders twee jaar voordien zijn broer, David hadden geadopteerd. Stephens levensverhaal begon gelukkig, maar na twee jaar ‘verdween’ zijn vader in het niets, en dus bleef zijn moeder alleen nog over met hem en David. Zijn schrijverscarrière begon al vroeg want hij schreef al toen hij klein was een verhaal, kopieerde het en verkocht het op school. Ook stuurde hij kortverhalen op naar allemaal tijdschriften, jammer genoeg zonder resultaat. In zijn studentenperiode begon hij al met het schrijven van boeken en langere verhalen, zo begon hij in deze periode aan het eerste deel van ‘de Donkere Toren’-serie. Ook ‘de Marathon’ werd toen al geschreven, maar omdat geen enkele uitgever dit wou uitgeven, verdwenen deze verhalen in de bureaulade. Totdat hij Carrie schreef, een verhaal dat hij opsmukte met wat verzonnen krantenartikels. Zonder hoop stuurde hij ook dit op naar een uitgever en tot zijn grote verrassing wilde ze dit wel uitgeven. Het begin van een glansrijke carrière. Na Carrie volgden nog vele boeken, die nu wel uitgegeven worden, zoals Bezeten Stad, de Satanskinderen, de Leerling, Dodelijk Dilemma,……… Ook zijn verschillende van zijn boeken verfilmd zoals Carrie, It, The Shining,… Stephen King heeft verschillende prijzen gewonnen: Zo heeft hij de ‘Bram Stokers Award’ voor o.a. Insomnia, the Green mile gewonnen en is hij verschillende keren genomineerd. Van de Horror Writers Association kreeg hij een Award voor zijn gehele werk. Zo heeft hij nog vele prijzen en nominaties gekregen.
Eigen Mening: Ik heb deze boek gekozen, omdat een vriendin van mij zei dat deze heel goed was, dus heb ik ‘Het’ ook maar eens onder handen genomen. Het was wel een vrij dik boek, zo’n 576 pagina’s en ik heb de vertaalde versie genomen, die ze bij mij in de bibliotheek hadden. Ik vond het een zeer goed boek, alhoewel ik het spannender verwacht had, zeker nadat ik een stuk van de film heb gezien. Heb verhaal op zich was zeer goed, de personages hadden veel diepgang en waren goed uitgewerkt, je leefde echt mee met de personages, ook met al hun problemen, zo stottert Bill na de dood van zijn broertje, Beverly wordt mishandelt door haar vader, Ben heeft een overbezorgde moeder, etc. dit wordt zeer goed weergegeven in het boek, je leeft echt met de karakters mee. Ook de spanningopbouw was zeer goed, maar ik had het verhaal op zich veel enger verwacht. Alhoewel de ontknoping in de boek stukken beter is als in de film (meer met gedachten spelen enz., in plaats van gewoon een spin en ze daar tegen laten vechten). Ook vond ik de beschrijvingen in het boek veel beter tot zijn recht komen als die van in de film. Zo werd de tocht door het riool heel mooi beschreven, ook hoe ze door het drek en alle viezigheid moesten, terwijl dit niet eens op de film te zien was. Het is een volwassenenboek, maar desondanks is het toch een boek dat toch ook heel verstaanbaar is voor adolescenten. Ook de schrijfstijl was zeer interessant, de manier waarop er van het heden naar het verleden werd ‘gesprongen’ vond ik zeer leuk. Zo begint hij in het heden te schrijven en dan stopt hij midden in een zin en ‘springt’ naar het verleden, als de personages zich weer iets herinneren over Derry. Ook vond ik het hoofdstuk waarin ze in het riool zitten zeer origineel geschreven: dan zitten ze in 1958 om 2 uur ’s middags in het riool, in de volgende zin zitten ze in 1980 om half 5 ’s nachts in het riool en beleven ze hun avonturen dan. Maar ondanks deze ‘verspringing in tijd en ruimte’ is het verhaal op geen enkel moment onduidelijk. Heel op het einde, waar ze de ontmoeting met Het krijgen, vond ik het ook zeer leuk dat we kennis maakten met de gedachten en gevoelens van ‘Het’, zo kreeg ik toch ook een beetje medelijden met Het, en begreep ik ergens de gedachten en gevoelens van Het ook wel. Wel vond ik het jammer dat er niet meer gedaan werd met de nieuwe reeks moorden ( de moorden in 1980 dus, als Eddie de rest opbelt dat Het weer begonnen is), dat die niet zo uitgebreid werden beschreven. Een ander minpunt vond ik dan weer dat het einde eigenlijk niet zo spannend was als de rest van het boek, hoewel het toch nog zeer goed geschreven is, maar ik vond toch dat het gedrocht op een iets spectaculairdere wijze de wereld mocht verlaten. Ook vond ik de manier waarop Audra (de vrouw van Bill, die door Het gevangen is genomen en hierdoor een katatonische (=bewegingloos) patiënt is) weer terug beter wordt, een zeer cliché manier (Bill rijdt op Silver, zijn oude fiets, van een berg af met opzienbarende snelheid en zo wordt Audra weer ‘wakker’) Maar ondanks de kleine minpuntjes vond ik het toch een zeer leuke en goed boek, beter als de film (hoewel dit niet moeilijk is aangezien een boek meestal beter is als de film).