In the deep end door Kate Cann

1. Boekbeschrijving:

1.1 Titel + verklaring daarvan:
De titel van het boek is: “Samen.” De verklaring van de titel is dat Col en Don eerst een relatie hebben, maar nu ruzie hebben gehad. In dit deel van de serie komen Col en Don weer samen, maar of het zo blijft?!
1.2 Uitgave:
De uitgever: Kluitman.
Jaar van uitgave: 2003.
Welke druk: 2e druk.
Aantal pagina’s: 214.

2. Schrijfster:

Kate Cann is geboren in 1954. Ze woont in Twickenham (Engeland) aan de rivier de Theems. Ze is getrouwd en heeft een dochter en een zoon, twee katten en een niet zo heel erg opgevoede beagle die Scully heet.

Kate Cann schrijft niet alleen boeken, maar werkt ook als redactrice. Haar hobby's zijn: hardlopen, wandelen, kletsen en lezen.

Kate Cann was jarenlang redactrice bij een grote uitgeverij. Daar werkte ze vooral aan boeken voor jongeren. De meeste boeken die ze onder ogen kreeg, gingen over verliefdheid, vriendschap, met elkaar naar bed gaan, dat soort dingen.

Eerlijk gezegd vond ze de verhalen vaak nogal somber en zwaar op de hand. Steeds meer kreeg ze het gevoel dat ze zelf een boek wilde schrijven over verliefd zijn. Maar dan een realistisch verhaal, over hoe het vóélt als je verliefd bent, en wat er allemaal met je gebeurt. Bovendien wilde ze háár boek, het werden er ten slotte drie, een positieve boodschap meegeven. Verliefd zijn is toch ook geweldig?

Kate Cann haalt de inspiratie vooral uit haar eigen herinneringen, hoewel ze soms ook, zoals ze eerlijk opbiecht, gesprekken op straat of in de trein tussen jongeren afluistert.

3. Korte samenvatting:

De hoofdpersoon is Colette (Col)
Ze heeft het net uit met Don (haar vriend), maar ze mist hem verschrikkelijk en weet niet wat ze moet doen. Het was uitgegaan omdat hij verder wou dan alleen zoenen met haar, maar zij wou dat niet. Ze wil hem zo graag terug (hij haar ook) en ze beginnen weer een relatie. Ook al weet ze maar al te goed dat het er dit keer wel van komt. Zo komt ze in rare situaties terecht en ze weet niet wat ze moet doen. Als ze een keer alleen thuis zijn besluit ze dat ze er toch klaar voor is. Col is helemaal gek van Don, maar ze is bang dat hij niet zoveel voor haar voelt als zij voor hem. Dan raakt haar beste vriendin, Val, zwanger. Val besluit abortus te laten plegen en het gaat niet zo goed met haar. Col is hier erg van geschrokken en besluit 4 weken geen contact met Don te onderhouden. Na deze 4 weken besluiten ze samen op vakantie te gaan naar Griekenland. Ze hebben een hele leuke vakantie, maar als ze terugkomen doet Don heel afstandelijk en na een paar dagen verteld hij haar dat hij het uit wil maken, omdat hij nog niet toe is aan zo'n serieuze relatie met haar.

4. Analyse van structuurelementen

4.1 Personages:
Col; een meisje wat langzamerhand in de boekenserie volwassener wordt, ze maakt een echte verandering mee. Ze weet wat ze wil en wijkt niet van haar standpunt af.
Don; een echte hartendief. Hij weet niet goed hoe hij met Col om moet gaan, wat Col vaak niet echt kan waarderen. Hij is arrogant en heeft het nogal hoog in z’n bol van zichzelf.
Valerie; de beste vriendin van Col. Er wordt in het boek niet heel veel over haar verteld. Wel krijgt ze verkering met Greg en wordt ze zwanger van hem.
Greg; de beste vriend van Col. Hij heeft een relatie met Valerie en zij wordt zwanger van hem.
4.2 Perspectief: Het boek is geschreven in de Ik-perspectief.
4.3 Plaats: Het speelt zich af in Engeland, het krijgt een ontspannen sfeer, ze gaan af en toe naar pubs en maken er samen een ontspannen sfeer van.
4.4 Tijd: Het boek heeft veel tijdsprongen. Maar in het algemeen is het boek in een tijdrekking verteld. De zwangerschap van Valerie bijvoorbeeld. Het duurt heel lang voordat je te weten komt of ze het kind gaat houden of dat ze abortus pleegt.
4.5 Thematiek: Het onderwerp seks en wanneer het gaat gebeuren komt heel erg naar boven in dit boek.
4.6 Spanning: Het boek is erg duidelijk, er wordt precies de gedachtes van Col verteld, zo denk je dat je weet wat er gaat gebeuren, maar dan gebeurt er iets anders. Je denkt ook te weten wat Don denkt en doet maar juist als je verwacht dat hij iets gaat doen, doet hij het weer niet. Zo krijg je dus weinig hoogte en blijft het boek spannend.

5. Oordeel:

5.1 Structuur:
1. Personages: Ze spreken mij heel erg aan. Ze zitten ongeveer in de zelfde leeftijdscategorie en de dingen die ze meemaken kan ik me erg goed inleven. Omdat er veel gevoel in besproken wordt kan ik me nog beter in ze inleven. Er wordt bijvoorbeeld heel veel over de gevoelens van Col verteld, over hoe ze denkt over Don en over dat ze heel onzeker is etc. Col en Don passen goed in het verhaal, want als het ander soort personen waren geweest, was het verhaal waarschijnlijk minder spannend geweest.
2. Perspectief: Het ik-perspectief past goed bij het verhaal vind ik. Zo heb je meer het gevoel dat Col het echt aan jou persoonlijk vertelt. Voorbeeld: “Niet lang daarna hoorde ik een auto toeteren en rende ik naar buiten. Ik had Don moeten beloven snel naar buiten te racen, zodat hij mijn moeder niet onder ogen hoefde te komen. Hij zat op de achterbank en deed de deur voor me open. “Klaar?” Toen schoof hij een stukje voor me op. Het leek wel of hij anders was, heel geconcentreerd.” Bij dit stuk vind ik dus dat het net is alsof Col het aan mij vertelt.
3. Plaats: Ik vind dat de sfeer goed bij het verhaal past. Dit vind ik omdat Col en Don zelf die ontspannen sfeer creëren. Dit spreekt me erg aan omdat een ontspannen sfeer wel goed is voor een boek als deze. Voorbeeld: “Hij lag nog in bed. Ik zag een lok haar boven het dekbed uitsteken. Ik zette de koffie neer, ging op zijn bed zitten en trok zachtjes aan zijn haar. Er klonk een hoop gekreun en gemompel. Toen kwam zijn gezicht te voorschijn. Zijn ogen stelden zich scherp en keken recht in de mijne. “Col!” riep hij en hij ging rechtop zitten. “Hoe laat is het? Ik heb het niet expres gedaan, ik wilde echt de deur opendoen voor je…” “Relax. Ik was expres te vroeg. Ik had geen zin meer om je ouders nog langer te ontlopen. Ik heb koffie voor je meegenomen.” Hij pakte de kop van me aan en nam een slok. Zijn ogen waren aan mijn gezicht gekluisterd. “Heb je ze dan gezien?” “Ja.” “Hoe gin het?” “Fran was lief. Je vader gedroeg zich als een kwal. Maar dat maakt me niet uit, ik heb het gedaan.””
De manier waarop ze met elkaar omgaan, is heel apart. Ze gaan heel ontspannen met elkaar om.
4. Tijd: De tijdrekkingen maken het verhaal meer begrijpbaar. Zo wordt het op een makkelijke manier duidelijker gemaakt. Als er dan een tijdverdichting is, is dit dan ook niet op een onduidelijke manier, zo blijf je het verhaal snappen.
5. Thematiek: Dit thema vind ik heel interessant, want de dingen waar het over gaat, krijgt iedereen van mijn leeftijd mee te maken, dus is het voor iedereen leuk om te lezen. Ik heb er tot nu toe nog niet mee te maken gehad, maar het zal vast nog wel komen en nu heb ik er dus al wat over gelezen en kan ik er over nadenken of ik het ook zo zou willen of dat ik het juist anders zou willen en dat ik er dan ook wat aan kan doen etc.
6. Spanning: Het lukt de schrijver heel goed om mij nieuwsgierig te maken, elk eind van het hoofdstuk is er een spannend einde, met het doel om jou verder te laten lezen. Er gebeuren ook dingen die je niet verwacht en als die dan gebeurt zijn dan wil je weer verder lezen totdat er weer iets nieuws gebeurt en je weer verder wil lezen etc.
5.2 Schrijfstijl:
Ik vind het taalgebruik en de beeldspraak van de schrijfster heel passend bij het boek. Door het taalgebruik wordt het verhaal zo spannend en wil je doorlezen tot het boek uit is (en eigenlijk nog verder..)
Vijf passages:
1.“Er klonk een fluitsignaal en een speler schopte de bal de licht in. Don sprong op om hem te pakken, maar iemand anders ook. Er klonk een vreselijke plof en ze vielen allebei op de grond.”O!” jammerde ik. Toen krabbelde Don overeind en rende weer achter de bal aan. Binnen een paar tellen lag hij opnieuw op de grond. Deze keer onder een berg wriemelende lijven met maaiende armen en schoppende benen. “O! straks raakt hij nog gewond!” Dit stukje vind ik grappig omdat Col op een rugby wedstrijd is en omdat ze niet snapt dat dit de bedoeling is van rugby. Ze maakt zich erge zorgen over wat er met Don gebeurt, terwijl dit heel normaal is bij rugby.
2.”Ik piekerde me suf over wat ik aan moest trekken naar het chique feest van Stephanie. Aan de zilverkleurige krullen op de uitnodiging te zien, zou iedereen op zijn minst een kroon dragen. Uiteindelijk gaf ik bijna al mijn geld uit aan een korte, simpele auberginekleurige jurk, die volgens mijn moeder ‘mijn atletische figuur accentueerde’. Ik vond gewoon dat hij me goed stond, vooral als ik mijn haar opstak en mijn drie zilveren ringen omdeed.” Dit stuk vind ik leuk omdat ze zich een beetje zorgen maakt over hoe ze er uit moet zien omdat ze naar een feest gaat van mensen die waarschijnlijk ontzettend rijk zijn en dus er ook rijk uitzien.
3. “Nou, jij ziet er tenminste uit of je kunt dansen,” klonk het achter me. Ik draaide me geërgerd om en keek recht in het gezicht van een jaar of vijftig. Shit. De vader van het feestvarken, vermoedelijk. Ik moest dus beleefd blijven. “Kom op, ik wil een jive doen,” herhaalde de man op klagende toon. “Geen van die jongelui hier weet hoe het moet.” Vervolgens greep hij mijn hand, trok me mee richting de dansvloer en stelde zich nog snel even voor: “Ik ben Tom. Oude vriend van de familie. Ik laat je wel zien hoe het moet.” Dit stuk vind ik leuk omdat Col op dat feest is en ze vermaakt zich niet echt, en dan wordt ze door die Tom meegesleurd om een of andere dans te doen met hem.
4. “Uiteindelijk ging ik pas echt wat doen toen ik mezelf onder druk had gezet. Ik moest eerst mijn geschiedenis werkstuk afhebben en dan pas mocht ik Don weer zien. Het werkte. Ik sloeg mijn avondje uit over en hield me doof voor Don en al zijn pogingen om me over te halen niet zo saai te doen en toch een paar uurtjes langs te komen. Zondag stond ik extra vroeg op. Toen het tijd was voor het middageten, was ik klaar. Ik bende Don en schepte erover op tegen men. “Goed gedaan, geweldig,” reageerde hij. ”Kom hier lunchen, dan. Er komen een hoop mensen eten. Fran is een halve koe aan het grillen. Om twee uur.” Ik had nog een half uurtje. Ik zong onder de douche, terwijl ik alle dufheid van mijn lichaam afspoelde.” Dit stuk van het boek vind ik vooral zo aantrekkelijk omdat Col keihard voor school moet gaan werken, maar dit niet kan omdat ze zoveel aan Don moet denken. Pas als ze zichzelf ertoe dwingt om echt te gaan werken lukt het. Daarna kan ze naar Don toe om bij hem te gaan lunchen.
5. “Twee dagen daarna werd het ritme doorbroken. Plotseling. Bruut. Zaterdagochtend, net toen ik de laatste happen van mijn ontbijt naar binnen werkte om weer voor school aan de slag te gaan, stond Val ineens voor de deur. Ze was wit en leek afwezig. Ik schonk een kop koffie voor haar in en we gingen naar mijn kamer. “Val? Wat is er in godsnaam aan de hand?” Ze keek me aan. “Ik denk dat ik zwanger ben.” Het was net of haar gezicht in elkaar stortte. Alsof het laatste beetje zuurstof uit haar toch al zo witte gezicht weggezogen werd. Ik schrok vreselijk. “Hoezo?” vroeg ik en probeerde zo kalm mogelijk te klinken. “Hoelang ben je over tijd?” “Een week.” “O, val dat is nog niks! Je maakt je natuurlijk druk, voor de proefwerkweek en..” “Je weet tohc dat ik anders nooit langer dan een dag over tijd ben? En een paar weken geleden zijn Greg en ik.. zijn we onvoorzichtig geweest.” Dit stuk spreekt me vooral aan omdat Col en Val in de periode zitten van hun proefwerkweek, en Col werkt er keihard aan en Val ook en dan wordt Val zwanger. Ook al maken ze zo iets moeilijks mee, Col steunt Val en samen komen ze die moeilijke periode door.

5.3 Ethiek: Ik vind dat wat de personages doen wel moreel verantwoord, want ze doen niet iets wat echt niet kan of iets dergelijks. Ze plegen bijvoorbeeld geen moorden of bedreigen iemand.
5.4 Andere meningen + mijn reactie.
“Wat ik heel speciaal aan het verhaal vind is de opbouw. De schrijfster laat heel duidelijk zien hoe de hoofdpersoon zich ontwikkelt. Ze wordt steeds zelfstandiger en zekerder van zichzelf. Ik vind dit erg goed bedacht. Aan het begin van het boek volgt ze blindelings haar vriendin en durfde ze niet goed haar mening te geven. Ze liet zich makkelijk manipuleren door haar vriend en was erg onzeker over haar uiterlijk. Maar op Griekenland gaat ze zichzelf steeds meer respecteren. Dit komt ook door alle aandacht van de jongens, ze komt er achter dat ze er eigenlijk best leuk uitziet. Ze leert steeds meer om voor zichzelf op te komen en pikt niet alles meer. Dit merk je ook aan het slot van het boek; ze zegt duidelijk tegen haar vriend dat hij een zak is en dat hij te ver is gegaan. Hij moet haar niet behandelen als oud vuil en ook haar mening respecteren.” Ik ben het helemaal met deze persoon eens. Ze wordt inderdaad steeds zelfstandiger en weet op een gegeven moment wat ze wil. Ze laat dit ook ontzettend goed merken en ik vind het supergoed van haar dat ze dan ook zegt dat hij een zak is. Ikzelf zou het lef er niet voor hebben