Gulliver's travels door Jonathan Swift

I. Zakelijke gegevens Titel : Gulliver’s Travels
Auteur : Jonathan Swift
Uitgever, druk: Penguin Books England, 1979 (eerste druk 1726) Bladzijden : 359
Genre : Reisverslag II. Eerste reactie Keuze : Ik had voor engels al een keer de verkorte versie van het boek gelezen het verhaal vond ik toen wel leuk, dus heb ik besloten de lange, onverkorte versie van het verhaal te lezen. De korte versie bestond uit een versimpeling van het eerste deel van het boek, namelijk: A voyage to Lilliput. Inhoud : Het boek was vrij gemakkelijk te lezen, alleen het gebruikte engels was af en toe gedateerd. Als je echter de woorden in hun context las was het goede woord er echter altijd uit te halen. Verder was het een heel grappig verhaal, mede omdat de schrijver blijft beweren dat wat hij heeft meegemaakt echt is gebeurd. Ook vind ik het verhaal heel sterk, omdat de schrijver op een subtiele manier allerlei misstanden in de maatschappij toen, en soms ook geldend voor deze tijd, op de hak neemt. III. Verdieping Samenvatting : Het boek bestaat uit vier delen, namelijk: 1. A voyage to Lilliput

2. A voyage to Brobdingnag
3. A voyage to Laputa and other travels of Gulliver
4. A voyage to the Houyhnhnms Deel 1 – Lemuel Gulliver is een wees. Omdat zijn oom wat in hem ziet mag hij gaan studeren in Londen. Hij gaat daar bij een dokter in de leer, maar omdat het hem niet snel genoeg gaat, vertrekt hij naar Leiden om zijn studie af te maken. Na enkele jaren keert hij terug naar Engeland, en weet een aardige praktijk op te zetten. Hij trouwt, maar na een paar jaar gaat het steeds slechter met de dokterspraktijk en na verloop van tijd wordt Gulliver gedwongen als scheepsarts in te schrijven op het schip ‘Antelope’. De reis verloopt voorspoedig, totdat in een storm het schip op een rif wordt gedreven en doormidden breekt. Gulliver weet met vier andere bemanningsleden te ontkomen in een sloep, maar deze slaat om en Gulliver komt in de golven terecht. Als hij niet meer kan voelt hij opeens land onder de voeten. Hij loopt net zo lang tot het strand overgaat in een grasveld en legt zich hier te rusten. Als hij wakker wordt kan hij zich echter niet bewegen en hij komt er al snel achter dat hij gevangengenomen is door de bevolking van het eiland Lilliput. Er is echter iets vreemds aan de hand met de bevolking van het eiland, ze zijn niet groter dan een duim. De koning komt en probeert een gesprek aan te knopen met Gulliver, maar ze spreken niet dezelfde taal. Als Gulliver een ontzaglijke hoeveelheid eten en wijn opheeft ( in de ogen van de eilandbewoners) valt hij door een slaapmiddel in een diepe slaap. Dan transporteren de eilandbewoners Gulliver naar hun hoofdstad, waar hij gevangen wordt gezet in een tempel. Er wordt van alles gedaan om hem goed te verzorgen. Hij leert de taal van de Lilliputters ook. Na enige tijd krijgt Gulliver wegens goed gedrag zijn vrijheid terug. Op het eiland heersen vreemde opvattingen. Zo wordt bedrog strenger gestraft dan bijvoorbeeld diefstal, omdat je je tegen bedrog niet kan verweren. Er heerst binnenlandse twist omdat er twee partijen zijn: de low-heels en de high-heels. Het conflict gaat om de hoogte van de hakken. De Low-heels zijn in de minderheid, maar omdat de koning een Low-heel is worden de Low-heels bevoordeeld. Verder is er een oorlog aan de gang met het andere koninkrijk, het tegenoverliggende eiland Blefuscu. Hier waren veel onderdanen van de koning van Lilliput heen gegaan omdat ze met de koning van mening verschilden over het breken van eieren. Het was altijd de gewoonte om eieren aan de brede kant te breken. Toen de grootvader van de koning het kapje eraf sloeg bezeerde hij echter zijn vinger, en zijn vader vorderde uit woede een wet uit dat de eieren voortaan aan de puntige kant moesten worden gebroken. Dit bracht veel opstanden teweeg en veel mensen vluchtten naar Blefuscu, waar ze op gegeven moment zoveel invloed kregen dat ze de koning wisten te bewegen een oorlog te beginnen met Lilliput. Nu rustten ze een vloot uit en vormden daardoor een grote bedreiging. Op verzoek van de koning sleepte Gulliver het grootste gedeelte van de vloot naar Lilliput, zodat de inwoners van Blefuscu wel vrede moesten sluiten. De koning wil echter dat Gulliver heel de vloot van Blefuscu haalt, maar dat weigert hij echter en hij verzoekt de koning te stoppen met oorlogvoeren en dat brengt hem in ongenade bij de koning. Omdat Gulliver wordt gewaarschuwd voor een complot dat tegen hem wordt gesmeed door de admiraal van Lilliput besluit hij te vluchten naar Blefuscu. Daar weet hij weg te komen met een boot die hij met zijn verrekijker ontdekt en zo terug te komen in Engeland. Deel 2 – Na verloop van tijd krijgt Gulliver weer zin om te reizen en hij gaat als scheepsarts mee met het schip ´Adventure´. Na verloop van tijd wordt komt het schip in een storm terecht die het uit koers slaat. Als de storm gaat liggen zien ze enkele eilanden liggen en Gulliver gaat mee om deze te verkennen. Hij dwaalt af van de groep en als hij terug komt bij het strand ziet hij de bemanning als razenden wegroeien. Dan ontdekt Gulliver een enorme reus, waar ze voor vluchten en er zit voor hem niets anders op om landinwaarts te vluchten. Hij komt terecht in een reuzenkorenveld, en precies die dag wordt het gemaaid en wordt Gulliver ontdekt door een boer. Die neemt hem mee naar huis. Gulliver wordt al snel een bezienswaardigheid en wordt erg moe omdat hij telkens mee moet naar de stad voor tentoonstellingen. Gelukkig zorgt de dochter van de boer, Glumdalclitch, goed voor Gulliver. Als de boer ontdekt wat voor goudmijntje Gulliver is neemt hij hem mee door heel het land en komt zo ook in de hoofdstad. Gulliver is ondertussen zo geradbraakt dat hij er verschrikkelijk slecht uit gaat zien en zijn baas denkt dat hij zal sterven. Daarom verkoopt hij Gulliver aan de koningin, maar gelukkig mag Glumdalclitch ook bij hem blijven om voor hem te zorgen. Aan het hof heeft Gulliver het wel naar zijn zin, de enige nadelen zijn de grote insecten waartegen hij zich moet verweren. Ook de hofdwerg kan het niet laten Gulliver te plagen, omdat hij jaloers is op Gulliver. Als Gulliver enkele keren met de koning van het land, Brobdingnag, heeft gepraat doet Gulliver hem een voorstel. Hij wil hem buskruid leren maken. De koning wijst dit voorstel echter verontwaardigd van de hand als hij hoort wat voor desastreuze uitwerking dat goedje kan hebben. Voor het opstellen van wetten hadden de inwoners van Brobdingnan vreemde gebruiken. Een wetsbesluit mocht nooit langer zijn datn tweeëntwintig woorden. Het leger in Brobdingnag heeft eigenlijk geen functie, maar is wel goed getraind voor de binnenlandse veiligheid. Na verloop van tijd weet Gulliver het land te verlaten als de koning en koningin naar een buitenverblijf reizen. Als Gulliver de zee wil zien wordt dit ingewilligd, maar als men zijn reiskoffer op een rots bij de zee gezet wordt, wordt Gulliver opgepakt door een reuzenarend. Deze gooit hem in de zee, waarna hij dobbert tot hij tegen een schip aanbotst. Op het schip treft hij normale mensen aan en die nemen hem mee naar Engeland. Deel 3 – Toch gaat Gulliver na verloop van tijd weer op reis. Zijn schip wordt deze keer echter door zeerovers gekaapt. Hij wordt in een sloep gezet, omdat hij de kapitein was. Hij komt aan bij een aantal rotsige eilandjes, en terwijl hij daar verblijft ziet hij ineens iets raars. Er komt een zwevend eiland aan, en Gulliver laat zich ophijsen. Het vliegende eiland wordt bevolkt door geleerden, die echter zo verstrooid zijn dat ze jongens nodig hebben om ze bij de les te houden. Ze maken de meest vreemde berekeningen en maken zich continu zorgen over het voortbestaan van de aarde. Gulliver ontmoet de koning en leert de taal van het eiland kennen. De enige belangrijke wetenschappen zijn wiskunde en muziek. Het eiland bleef in de lucht door een enorme soort magneet. Het eiland diende om vanuit het eiland het vasteland van Laputa te besturen. Als er een dorp opstandig was ging het eiland er eenvoudig boven hangen en bekogelde het eiland het dorp met stenen, en in het uiterste geval werd het complete dorp geplet. Gulliver vraagt de koning toestemming om het vasteland van Laputa te bezoeken. Dit wordt hem toegestaan en met mr. Munodi bekijkt hij de hoofdstad. Overal ziet het eiland er even triest uit. De geleerden doen allerlei uitvindingen, maar de bevolking snapt ze niet en zijn te trots om dat toe te geven. Daarom rommelen ze maar wat aan. Behalve op de bezittingen van Munodi, maar die was ouderwets. Op het eiland bevond zich ook een academie, waar geleerden de meest uiteenlopende proeven doen. Zo is er een geleerde die zonlicht uit vruchten wil halen, en een andere zijde uit spinnenwebben. Verder was er de afdeling van de grote denkers. Deze kraamden volgens Gulliver echter de grootst mogelijke onzin uit. Na het bezoek aan de academie vraagt Gulliver toestemming om het land te verlaten. Hij reist naar Balnibarni, omdat dit land handelsconnecties heeft met Japan, maar omdat er toch niet snel een schip vertrekt gaat Gulliver eerst naar Glubbdubdrib. Op het eiland wonen tovenaars. Gulliver brengt een bezoek aan het hoofd der tovenaars en deze stelt hem in staat met overleden personen te spreken. Deze overtuigen hem ervan dat wat in de geschiedenisboeken staat voor het grootste deel niet waar is. Dan gaat hij naar Luggnagg. Hij wordt gevangengenomen en bezoekt de koning. In dit land leefden heel bijzondere mensen, de Struldbruggs. Deze sterven nooit, en dat wordt niet als een voordeel, maar als een nadeel gezien. Na verloop van tijd gaat Gulliver terug naar de haven, waar hij een schip naar Japan vindt en zo terug komt in Engeland. Deel 4 – Na slechts korte tijd wil Gulliver weer nieuwe avonturen beleven. Hij werd gezagsvoerder op een koopvaardijschip. Als hij andere bemanning aan boord moet nemen vanwege een hoog aantal doden, breekt er muiterij uit. Na verloop van tijd wordt Gulliver op een onbekende kust gezet. Hij komt al snel paarden tegen, de Houyhnhnhms. Zij zijn ontwikkeld en denken na, de mensen op het eiland zijn hun slaven. Gulliver leert de paardentaal en praat veel met een vooraanstaand paard. Als Gulliver met hem praat moet hij verschrikkelijk veel dingen uitleggen. De paarden kennen namelijk geen afgunst, kwaad, leugens, ziekte en andere slechte dingen. Als ze iets zeggen is daar altijd goed over nagedacht en ze zeggen daarom bijna nooit iets fout. De mensen, Yahoes genaamd, zijn echter precies het tegengestelde. Ze zijn dom, lelijk, maken ruzie om niets, zijn hebberig, kortom hebben alle slechte eigenschappen die een mens kan hebben. Op een vergadering wordt besloten dat de Yahoes moeten verdwijnen en daarom mogen ze niet meer trouwen. Omdat Gulliver ook als een Yahoe wordt beschouwd moet ook hij weg. Hij doet dit met de grootst mogelijke tegenzin, omdat hij de Hounyhnhnhms is gaan waarderen. Hij moet niets meer hebben van zijn eigen ras en leeft op het eiland in alle deugd. Een eenmaal genomen besluit staat bij de Hounyhnhnhms echter vast, dus Gulliver maakt een boot en vertrekt. Als hij aan boord wordt genomen door Portugezen wil hij niemand van de Yahoes zien en wenst met rust gelaten te worden. Ook in Engeland blijft hij teruggetrokken. Aan het einde van het boek getuigt Gulliver nog dat alles waarheid is wat hij heeft meegemaakt. Verhaaltechniek: Schrijfstijl - Het verhaal is in begrijpelijk engels geschreven. Het was ook niet de bedoeling van Jonathan Swift om een ingewikkeld boek te schrijven. Het was makkelijk te lezen. Ruimte – Het verhaal speelt zich over alle hoeken en gaten van de wereld af, voornamelijk in vreemde koninkrijken en verre landen. Het verhaal is volledig fictief en de locaties van deze landen en koninkrijken berust niet op waarheid Verhaalfiguren – Ik denk dat het te uitgebreid zal zijn om alle verhaalfiguren die in het verhaal genoemd worden, hier te vermelden. In de tamelijk uitgebreide samenvatting is hier aandacht aan besteed. De verhaalfiguren hebben ook niet zoveel te maken met de essentie van het boek. Situaties – Het verhaal speelt zich achtereenvolgens af in Engeland, Nederland, Engeland, Lilliput, Engeland, Brobdingnag, Engeland, Laputa, Balnibarni, Japan, Engeland, bij de Houyhnhnhms, in Portugal en weer in Engeland
Thematiek : Thema –Het thema zijn de politieke en sociale onrechten in de maatschappij. Motieven hierbij zijn bijvoorbeeld: * Andere samenlevingen waar alles anders (soms beter en soms slechter) is geregeld. * Bespreking van de politieke onrechten. (Gulliver praat vaak met allerlei koningen over de politiek, in zijn eigen land. De politieke onrechten komen hier uitgebreid bij aan bod.) Schrijver - Swift, Jonathan (Dublin 30 nov. 1667 – aldaar 19 okt. 1745), Engels dichter en prozaïst, was na zijn theologiestudie van 1689 tot 1699 secretaris van Sir William Temple, oud-gezant van Engeland in Den Haag; in diens huis ontmoette hij later de dertien jaar jongere Esther Johnson (gest. 1728), die hij Stella noemde en aan wie hij haar leven lang sterk emotioneel gebonden bleef. In 1694, na ruzie met Temple, werd hij predikant in Kilroot (co. Antrim), maar de breuk werd geheeld en in 1696 was hij weer terug in Moor Park en voltooide daar de briljante, genadeloze satire op kwezelarij, corruptie en hypocrisie in religieuze zaken, A tale of a tub, die in 1704 anoniem verscheen, samen met The mechanical operation of the spirit en The battle of the books, over de controverse tussen klassieken en modernen. Tussen 1701 en 1713 woonde Swift afwisselend in Londen, Dublin en Laracor, waar hij beroepen was. In die tijd had hij een relatie met Esther Vanhomrigh, de Vanessa uit het gedicht Cadenus (= Decanus) and Vanessa (geschr. 1713; uitg. 1726), raakte bevriend met Whigs als Addison en Steele en publiceerde, steeds anoniem, traktaten en essays, o.a. de Bickerstaff papers (1708). Teleurgesteld door de Whigs, zwaaide hij om naar de Tories; The conduct of the allies (1711), een hoogtepunt in zijn carrière als pamflettist (zie pamflet), droeg bij tot het tekenen van de Vrede van Utrecht. Na de val van de Tories (1714) keerde Swift, die een jaar eerder deken van St. Patrick's Cathedral in Dublin was geworden, naar Ierland terug. Swifts grootste literaire werk is Gulliver's travels (1726), vermoedelijk in 1720 begonnen, als bijdrage voor de Memoirs van de Scriblerus Club, een leidende politiek-literaire club, waarvan ook Alexander Pope, Gay en Arbuthnot lid waren. Het is een van de felste en geestigste satires ooit geschreven, een aanklacht tegen politieke en sociale wantoestanden, maar tevens een aanklacht tegen de mensheid in het algemeen. Swift leed aan het syndroom van Ménière. Afasie belette hem in zijn laatste levensjaren grotendeels het spreken. Van Swifts meesterwerken verschenen talloze vertalingen.1 IV. Beoordeling Het boek Gulliver’s Travels is natuurlijk volledig fictief. Toch vind ik het een heel aansprekend boek. De schrijver trekt soms duidelijk parallellen tussen hem en Gulliver. Zo was hij zelf ook wees en was er in zijn leven ook sprake van een oom die meer in hem zag, zodat hij kon gaan studeren in Londen. Hij wilde echter schrijver worden en boekte daarin al snel succes met Gulliver’s Travels. De schrijver stelt spelenderwijs allerlei misstanden aan de kaak en geeft tussen de regels door zijn eigen visie op de maatschappij. Dat vind ik echt heel sterk van de schrijver. Zo zie je heel sterk parallellen tussen Engeland en Lilliput. Een kleine minderheid in de maatschappij, de Low-heels, hebben het voor het zeggen en zij stellen alleen andere Low-Heels aan in hoge functies. Dit was in Engeland ook het geval. Verder was er in die tijd een geschil met Frankrijk. Het ging in wezen nergens over, net zoals de twisten tussen de Little- en de Big-endians. Allebei de rijken denken dat ze belangrijker en machtiger zijn dan het andere rijk en voeren om die reden oorlog. Ze zijn ook nooit tevreden, net als de koning van Lilliput, die niet alleen de oorlogsvloot, maar ook de andere schepen van Blefuscu wil hebben. Aangeboden vrede wordt afgeslagen, zodra een van de landen denkt een troef (Gulliver) in handen te hebben, terwijl de betrekkingen tussen de landen eerst goed waren. Dit is allemaal om Frankrijk en Engeland te bekritiseren in hun onderlinge twisten. Ik vind het echt knap dat de schrijver dit op zo’n subtiele wijze in zijn verhaal verwerkt. In het tweede deel laat de schrijver zien wat een mens eigenlijk is: nietig en onbetekenend. 1 Encarta® - Naslagbibliotheek - Winkler Prins. © 1993-2002 Microsoft Corporation/Het Spectrum. Alle rechten voorbehouden. Verder tekent hij de mens als oorlogszuchtig, op zoek naar de vernietiging van de ander. Als Gulliver de koning van Brobdingnag over buskruit vertelt is deze ontzet over de toepassingen en wil er niets meer over horen. Bijna alle menselijke vorsten zouden zo’n aanbod met open armen aannemen, om zo hun macht te vergroten. In het derde deel bekritiseerd Swift de wetenschap. Geleerden houden zich met de meest onzinnige dingen bezig, ook in zijn tijd, zo vond hij. Verder laat hij zien dat een lang, of eeuwig leven, waar veel mensen naar streven helemaal niet prettig of fijn is. In het vierde deel houdt de schrijver eigenlijk ieder mens een spiegel voor van wie wij diep in ons hart allemaal zijn – echte Yahoes. Ook schetst hij in zijn boek een ideaalbeeld van de maatschappij en van de mens, vertegenwoordigd door de Houyhnhnhms. Ik vind deze parodieën heel sterk van de schrijver. Goed bedacht en leuk om te lezen, zeker als je op gegeven moment door hebt waar het ten diepste over gaat. Verder is het bijna aanstootgevend hoe de schrijver je ervan probeert te overtuigen dat hij alles echt beleefd heeft. Ook dit aspect vond ik heel goed. Mijn eindoordeel over het werk is positief, het is een verhaal dat goed in elkaar zit. Groot nadeel vind ik echter dat het boek geen enkele meerwaarde geeft aan jezelf. Het is vermakelijk en daarmee is de kous eigenlijk af. Het verhaal is als geheel natuurlijk volkomen fictief en eigenlijk niet meer dan een sprookje. Ik zou het iemand anders ook niet aanraden om te lezen. Het is leuk om te lezen, dat wel, maar erg veel toegevoegde waarde heeft het niet moet ik eerlijk zeggen.