Girl, Interrupted door Susanna Kaysen

Samenvatting At the age of eighteen, Susanna Kaysen goes ‘voluntary’ to a mental hospital. She tried to kill herself and she seems very depressed. At the hospital she get the diagnose of Borderline Personality. At the hospital she meets the other patients. Her roommate is Geogina, a girl who has schizophrenia. There is also Polly, a girl who has scars al over her body, because she ones set herself on fire. Polly has also schizophrenia. And there is Daisy, a bit shy girl who lives for chicken. She only stays at the hospital at certain periods. Already in the first part of the book you will read that she kills herself. The person who attracts most attention is Lisa. Lisa goes her own way and doesn’t care what the others think. She escapes from the building several times. One period she loses this attitude. But not for a long time. The book describes the way things are going in the hospital. The other patients, the staff, the rules, the way the days go by and the special things that happen. Susanna visits a lot of doctors. She has compulsion thoughts and hurts herself. At a point she is so convinced that there are no bones in her hand, she tries to find out what there is really inside her hand. Sometimes Susanna plays games with the doctors, but she also sees that they are trying to help her. After to years, she gets fired from the hospital. She finds a job, after seeking a long time. She married a man, but divorced later. She stays in contact with Georgina, she sees Lisa once after a couple years. She also tries to find out what kind of disease she really had. She reads books about borderline and gives her own vision on the disease. Analyse Tijd Het verhaal wordt absoluut niet chronologisch verteld. Elk hoofdstuk is een soort kort verhaaltje over de gebeurtenissen in de psychiatrische inrichting, die willekeurig door elkaar heen worden verteld. Soms zijn dit flashbacks, waarin de hoofdpersoon Susanna aan bepaalde dingen terugdenkt. In totaal zit Susanna twee jaar in de inrichting. Daarna vertelt ze ook nog wat over haar leven na de inrichting. Dat gedeelte wordt in weinig woorden verteld, waardoor daar dus sprake is van tijdverdichting. De vertelde tijd wordt daarmee ongeveer 25 jaar. De verteltijd is 143 pagina’s.
Ruimte De ruimte is in dit boek erg belangrijk. Susanna zit twee jaar lang opgesloten in een inrichting, waar ze slechts soms uit mag om naar de ijswinkel te gaan. Maar ook dan wordt ze bewaakt door het personeel van de inrichting. Susanna zit dus altijd opgesloten. Dit is erg benauwend voor haar, maar zorgt er ook voor dat ze in haar eigen wereld leeft en een hechte band krijgt met de andere patiënten. Personages Susanna: De hoofdpersoon, de schrijfster. Susanna heeft een borderline persoonlijkheidsstoornis en gedraagt zich daardoor soms erg apart. Toch lijkt ze voor het grootste gedeelte een normaal (soms een beetje apart) mens. Lisa: Andere patient op de afdeling van Susanna. Lisa is een sociopaat. Ze is erg brutaal en loopt een paar keer weg om na een paar dagen weer gevonden te worden. Ze doet waar ze zelf zin in heeft en maakt daarom veel ruzie. Georgina: De kamergenoot van Susanna. Georgina is een schizofreen. Ook zij lijkt nog wel redelijk normaal. Ze is een goede vriendin van Susanna, ook na hun verblijf in de inrichting. Polly: Ook een patiënt op Susanna’s afdeling. Ook Polly is schizofreen. Ze heeft zich op jonge leeftijd in brand gestoken en had zat daarom onder de littekens. De inrichting beschermt haar tegen de buitenwereld. Daisy: zit alleen in de december/feestdagen-periode en soms haar verjaardag in de inrichting. Ze eet alleen maar kip en gebruikt daarom veel laxeermiddelen. Ze wordt misbruikt door haar vader en pleegt uiteindelijk zelfmoord. Perspectief Het verhaal is geschreven van uit het ik-perspectief. Dit is niet zo raar, want het boek autobiografisch. De schrijfster Susanna Kaysen heeft dit allemaal zelf meegemaakt en later opgeschreven. Bij een autobiografisch verhaal is het logisch dat je het ik-perspectief gebruikt. Stijl De schrijfstijl van Susanna Kaysen is kort en duidelijk. Er zitten geen onnodig moeilijke woorden of onduidelijke lange zinnen in. Ook schrijft Kaysen met een gevoel voor humor, zonder kwetsend te zijn naar de patiënten. Er is wel een gedeelte wat moeilijker is, namelijk het gedeelte waarin ze haar ziekte uitlegt. En ook de medische bijlagen zijn soms erg ingewikkeld. Gelukkig wordt het wel duidelijk wat er precies opstaat in de rest van de tekst. Spanning Het verhaal van de hoofdpersoon is niet spannend. Je weet van te voren al dat ze twee jaar in de inrichting zal blijven en dat ze uiteindelijk genezen is en een boek zal schrijven. De spanning ligt meer bij de afloop van de andere personages. Ook wordt er voor spanning gezorgd door de structuur van de hoofdstukken. Door niet gelijk alles te vertellen, of dingen in een andere volgorde te vertellen, wordt je benieuwd naar wat er nu precies is gebeurd en heb je sneller de neiging om door te blijven lezen.
Titel De titel slaat op de hoofdpersoon Susanna. Zij is een meisje van 18 jaar, dat verstoord wordt in haar leven door de ziekte Borderline. Daardoor is ze twee jaar lang verstoord van het normale leven en van het leven buiten de inrichting. Ook heeft de titel te maken met een schilderij van Vermeer, met de titel Girl interrupted at her music. Op dit schilderij staat een meisje dat wordt van haar werk gehouden door een man. Susanna ziet dit schilderij als ze een relatie heeft met een docent en de ziekte al heeft. Toen vond ze dat het meisje op het schilderij aandrong. Als ze het later terugziet, vind ze het meisje vooral bedroefd. Dit staat parallel met het leven van Susanna. Thema Het thema van het boek is: het is niet erg om abnormaal te zijn. Alle meisjes in de inrichting hebben een ziekte waardoor ze anders zijn dan de rest. Maar dat betekent niet dat zij geen gevoelens hebben of dat ze als gekken behandeld moeten worden. Je kunt er niks aan doen als je zoiets hebt en je moet deze mensen met evenveel respect behandelen als een ‘normaal’ mens. Motieven - Opgesloten zijn: alle meisjes zitten opgesloten in de inrichting, maar ook in hun lichaam en moeten rekening houden met hun geest. - Zelfmoord: De meeste meisjes hebben een zelfmoordpoging gedaan, de anderen hebben er allemaal wel aan gedacht. Er is maar één die echt zelfmoord pleegt.