Falling stars door Virginia Andrews

Samenvatting Vier meisjes gaan naar een school voor uitvoerende kunsten. Cinnamon, zij speelt toneel. Ice, zij zingt. Rose, zij danst. En Honey, zij speelt viool. Er zitten ook nog twee jongens op de school. Steven, hij speel piano. En Howard, hij speelt ook toneel. Als je op die school terecht komt is dat heel bijzonder want er mogen maar weinig mensen heen. Alleen als je als je echt super goed bent. En dat zijn hun dus. De bazin is madame Senetsky. Ze is erg streng en wil dat je alles geeft wat je in huis hebt. Haar man is dood. Hij heeft zelfmoord gepleegd. Ze heeft een zoon en die helpt haar op die school. Ze had ook een dochter maar die is ook dood zegt ze. Korte tijd daarna had haar man zelfmoord gepleegd. De school is in een heel groot huis. Het ziet er niet uit als een school. Ze hebben allemaal een hele grote luxe kamer. Boven hen is ook nog een verdieping maar madame Senetsky verbied hun om daarheen te gaan. En als ze het toch doen worden ze onmiddellijk van school gestuurd. De eerste nacht in het huis zien Rose en Honey iemand buiten voor hun raam. Daar is namelijk een brandtrap. Ze zijn heel bang. In die week gebeurt het een paar keer. Op een avond komt de persoon weer en dan doen ze snel het raam open. Ze zien iemand de brandtrap opgaan en daarboven een raam ingaan. Ze denken dat het de zoon van madame Senetsky is en ze vinden hem vies en eng. Ondertussen hebben ze ook nog lessen en die zijn heel zwaar. Ze houden geen vrije tijd over. Op een avond gaan ze via de brandtrap naar boven. Daar zien ze een meisje. Ze gaan naar binnen. Het meisje is heel blij. Ze gedraagt zich heel kinderlijk en wil spelletjes met ze doen. Ze is geestelijk gehandicapt. Ze kent wel alle teksten van beroemde toneelstukken uit haar hoofd. Als ze daarboven zijn komt er iemand aan en ze gaan snel uit het raam naar beneden. En zo gaan ze nog een paar keer naar boven en ze komen er dus achter dat het meisje madame Senetsky’s dochter is. Die is dus helemaal niet dood. Maar madame Senetsky schaamde zich voor haar en deed net of ze dood was. Ze weten niet wat ze moeten doen. Ze vinden het heel erg dat ze daar zit opgesloten. Ondertussen moeten ze hard oefenen voor een speciale avond die er aan gaat komen. Er komen allemaal beroemde mensen zoals regisseurs, acteurs en zangers en nog veel meer belangrijke mensen. Op die speciale avond treden ze allemaal op. Het gaat heel goed. Als laatste moeten Cinnamon en Howard een stuk opvoeren. Maar in plaats van Cinnamon komt het meisje op het podium. Iedereen schrikt. Madame Senetsky laat onmiddellijk het gordijn zakken. Ze schrikt heel erg dat zij het hadden ontdekt. Dan besluiten zij en haar zoon om het niet langer geheim te houden. Dat was het einde. Je komt dus niet te weten hoe het verder met de meisjes op die school gaat. Open plekken, spanning en personages Er zijn wel open plekken. Wie degene op de brandtrap is bijvoorbeeld. Later komen ze daar toch achter. Dan is de vraag waarom het meisje daar opgesloten zit. Maar daar kom je later ook achter. Het boek is erg spannend. Dat komt door te vertragen. Je denkt dat je een antwoord op iets gaat krijgen maar dan volgen er eerst nog wat uitweidingen. Ook wordt de spanning nog verhoogd door het wekken van vermoedens en het aanbrengen van dwaalsporen. De personages zijn erg slim en dapper. Ze durven gewoon naar boven te gaan zonder dat ze weten wat ze te zien zullen krijgen. En als ze zouden worden gesnapt werden ze van school gestuurd. Bij de leeservaringen staat nog meer over de personages.
Leeservaring A. Onderwerp
Het onderwerp spreekt me wel aan. Het gaat over dansen, zingen, toneel en muziek en dat vind ik leuk. En het gaat over dat gehandicapte meisje en al die geheimzinnige dingen en dat vind ik erg leuk en spannend. Door het lezen van dit boek heb ik niet echt iets nieuws geleerd en ik ben er ook niet anders door gaan denken. Ik had niet verwacht dat het zo uitgewerkt zou worden. Maar dat is altijd bij boeken van deze schrijfster. Het is altijd heel verrassend. Je denkt dat je het snapt en dat je weet wat er aan de hand is, maar dan ineens gebeurt er weer iets waardoor je het ineens niet meer weet en het alleen maar nog geheimzinniger is geworden. Er was niet iets dat te veel of te weinig aandacht kreeg in het boek vind ik. Sommige dingen worden wel heel uitgebreid beschreven maar dat is absoluut niet vervelend maar juist wel leuk. B. Gebeurtenissen
Het verhaal bevat voldoende gebeurtenissen om te blijven boeien. Elke keer gebeurt er weer iets waardoor het nog spannender wordt. De gebeurtenissen komen wel logisch uit elkaar voort. De gebeurtenissen zijn spannend, boeiend en verrassend. Er gebeuren echt veel spannende dingen zoals toen er iemand voor het raam bij hun slaapkamer stond. Dat was echt heel spannend. En het was ook heel verrassend, bijvoorbeeld toen ze erachter kwamen dat er een gehandicapte meisje boven hun kamers opgesloten zat. Dat is erg verrassend. Het was ook heel boeiend. Het boek is heel erg dik maar het werd helemaal niet saai. Want elke keer gebeurde er weer wat spannends en verrassends. Wat het meeste indruk op me gemaakt heeft was toen ze naar boven gingen en toen dat gehandicapte meisje zagen en dat dat meisje al die teksten kende van al die beroemde toneelstukken. De gebeurtenissen hebben me niet echt aan het denken gezet maar ik moest wel nog lang aan het boek zelf denken. Gewoon omdat het zo’n bijzonder en apart verhaal is en je je echt afvraagt of zoiets ooit echt is gebeurd. C. Personages
Het boek heeft meerdere hoofdpersonen. Die vier meisjes. Cinnamon, Ice, Rose en Honey. Ik zou wel op ze willen lijken. Op Cinnamon omdat die altijd wel iets terug te zeggen heeft en nooit over zich heen laat lopen. Op Ice omdat die erg sterk is en erg koel. Ze is ook erg stil en ik mag haar karakter gewoon wel. Op Rose omdat ze erg slim is en op Honey omdat ze een goeie mening heeft en goeie gedachtes heeft. Dat bewonder ik van ze. Ze zijn allemaal wel sterk want ze blijven gewoon in dat huis terwijl er allemaal rare dingen gebeuren. Ze zijn dus erg dapper vind ik. Alle personages leken op echte mensen. Honey ging het meest voor mij leven want van haar kwam je ook het meeste te weten want je las het boek zegmaar vanuit haar positie. Je las steeds haar gedachtes enzo. Ik vind het dapper hoe ze het probleem oplossen en ik zou het niet anders doen. Ik ben het met al hun beslissingen eens. D. Opbouw
Alles hangt goed met elkaar samen. Het verhaal is heel spannend en boeiend. Het boek was niet ingewikkeld om te lezen. De bouw past goed bij het onderwerp. Er zijn niet zo heel veel terugblikken of herinneringen in het verhaal en dat vind ik wel goed want daar hou ik niet zo van. Op het eind blijft er wel wat onduidelijk. Meestal vind ik dat niet leuk maar nu vond ik het niet zo erg, want datgene dat je wilde weten werd wel duidelijk. E. Taalgebruik
Ik vond het verhaal niet lastig om te lezen. Het is wel een volwassene boek maar er waren niet echt moeilijke woorden. De verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten en gevoelens was gewoon goed. Het was prettig om te lezen. De taal past bij de personages. Ze hadden geen raar taalgebruik of zo.