Dreamcatcher door Stephen King

Titelverklaring: De titel van het boek is dreamcatcher en dat betekend niet dat ze dromen vangen. Je leest ook dat Jonesy langzaam verteerd wordt door Mr. Gray. Jonesy sluit zichzelf letterlijk op in het kantoor van zijn hoofd, waar hij de deur voor Mr. Gray kan vergrendelen. Terwijl Gray hem probeert over te nemen, probeert Jonesy in zijn eigen hoofd de bovenhand te houden. De dromenvanger, een oud indiaans voorwerp dat in het kanoor ronddraait, is daarbij het ultieme hulpmiddel. De grote boodschap uit dit boek is dan ook dat dromen soms de enige manier zijn om te overleven. En ook al sterven sommige dromen een snelle dood; dromers doen dat niet. Korte samenvatting: Jonesy, Beaver, Pete en Henry zijn vrienden voor het leven. Dat is al zo vanaf hun jeugd. En om hun vriendschap te onderhouden gaan ze ieder jaar naar een blokhut in de bossen ergens bij Maine om te jagen. Dat hun vriendschap na al die jaren, ondanks dat ze elkaar niet al te vaak zien, zo sterk is gebleven is te danken aan een geestelijk gehandicapt jongetje genaamd Douglas 'Duddits' Cavell. Toen de vrienden nog klein waren slenterden ze op een dag ergens in hun geboortedorp Derry rond. Tijdens het slenteren stuitten ze op een groep oudere jongens die een jongetje aan het pesten waren. Ze wilden het jongetje een drol op laten eten. Jonesy en zijn vriendjes konden dit echter niet aanzien en jaagden, tot hun eigen verbazing, de oudere jongens weg. De hele groep vond Duddits zo'n grappig ventje dat ze van toen af aan iedere dag met hem gingen spelen. Duddits bleek echter meer te zijn dan zomaar een mongooltje. Hij gaf de jongens een bijzondere telepathische gave mee. Jonesy en Pete kregen zelfs nog iets extra's. Wanneer de vriendengroep voor de twintigste keer naar de blokhut in Hole in the Wall gaat zijn de jongens allemaal volwassen mannen geworden met de bijhorende volwassen problemen. Pete heeft een groeiend drankprobleem, Henry peinst erover om zelfmoord te plegen, Beaver heeft grote moeite om leuke vrouwen te vinden die hem ook leuk vinden en Jonesy is net hersteld van een zwaar ongeluk. Ondanks dit alles is hun vriendschap net zo sterk als altijd en lijkt niets een goede jacht en een gezellige tijd in de weg te staan. Totdat de verdwaalde en doodzieke Rick McCarthy en zijn buitenaardse passagier het feestje komen verstoren.
Ervaringsverslag: Personages: Er zijn 5 hoofdpersonen in dit boek. Namelijk; Beaver: hij weet van zichzelf dat hij teveel drinkt en teveel joints rookt, maar ziet geen andere uitweg om zijn huwelijksproblemen, waar hij erg mee zit, te vergeten. Pete: hij wou ooit astronaut worden bij de NASA, maar hij heeft het nooit verder dan autoverkoper geschopt en beseft dat zijn dromen gestorven zijn. Henry: Hij is een veelgeprezen psyciater, maar uitegerekend bij hem dwaalt het spook van zelfmoord door het hoofd. Jonesy: hij is lector geschiedenis, die de gevolgen van een bijna auto-ongeluk maar niet te boven raakt. Duddits: is de dromenvanger, hij lijdt aan het syndroom van Down. Als kind werd hij gered door de vier vrienden uit de handen van een bullebak Richie Grenadeau. Hij heeft paranormale krachten en als dank voor het redden heeft hij alle vier de jongens een andere kracht gegeven. Hij is alleen stervende aan leukemie. Tijd en ruimte: Er wordt gezegd in welke tijd het verhaal zich afspeelt, het is ongeveer deze tijd. In het begin speelt het verhaal zich af in 1988, bladzijde 10, een hoofdstuk verder in 1993, bladzijde 15, en weer een hoofdstuk verder in 1998, bladzijde 28, weer een hoofdstuk verder in 2001, bladzijde 36, en dat is nog het voorstukje. Het verhaal speelt zich vooral af in 2001. Het speelt zich overal en nergens af. Je kunt je heel goed voorstelen wat voor omgeving het is en hoe het er daar uit moet zien, want er wordt hele veel beschreven in het boek. Als je bij Duddits thuis bent wordt dat gezegd en beschreven en als je in het bos bent wordt dat gezegd en beschreven. Er zijn veel flashbacks in het boek. Over het huwelijk van Beaver, over de ontmoeting van de vier vrienden met Duddits, over het auto-ongeluk van Jonesy. In het begin wordt uitgelegd wat het verleden is van de vier jongens en hoe ze zijn wat er de laatste tijd is gebeurd, ze worden gewoon stuk voor stuk beschreven. In het echte verhaal wordt dat weer terug gehaald. Het verhaal is eigenlijk wel chronologisch, maar met flashbacks. Ik kan helaas geen citaten uit het boek halen, want ik heb het boek in alle haast gelezen en ken het verhaal in grove lijnen en ik heb het ook nog eens in het engels gelezen, dus is het al moeilijker en het boek heeft 879 bladzijdes. Máár het boek was wel héél goed, ik had de film ook al gezien, maar het boek is beter want je kunt je eigen fantasie ze gang laten gaan en het wordt beter beschreven. Verwerkingsopdracht: Het verhaal is bekend: toen Bryan Smith op 19 juni 1999 Stephen King van Route 5 in North Lovell met zijn Dogde Caravan rechtstreeks het ziekenhuis inreed, vreesde men voor het einde van zijn schrijverscarrière. Geplaagd door ondraaglijke pijnen, was het voor King aanvankelijk onmogelijk om te werken. Vier maanden na het ongeval, op 16 november 1999, begon hij dan toch aan een nieuwe roman. Met de beste tekstverwerker van de wereld geschreven, zoals King later zou zeggen: een Waterman vulpen met inktpatronen, bijna zeshonderd pagina's lang. Een monnikenwerk op het moment zelf - King zat in een met kussens volgestouwde zetel aan de keukentafel - maar later zou King verklaren dat deze manier van schrijven hem meer in contact bracht met de taal dan in jaren het geval was geweest. Scribner, Kings uitgever, zag er een mooie commerciële zet in en bracht enkele exclusieve kopieën op de markt van de eerste acht handgeschreven pagina's. En nog voor Dromenvanger in de boekenwinkels lag (de Nederlandse editie, erg knap vertaald door Hugo en Nienke Kuipers, slechts enkele weken na de Amerikaanse) waren de filmrechten al opgekocht door Castle Rock Entertainment. Steeds meer recensenten zijn het erover eens dat Kings boeken stilaan naar elkaar toegroeien en dat heel zijn oeuvre deel uitmaakt van een groot universum waar goed en kwaad, kind en volwassene, mens en monster, onschuld en schuld, tegenover elkaar staan. Met boeken zoals Insomnia en Harten in Atlantis maakte King ons al duidelijk dat de fantasy-wereld van De Donkere Toren zeker niet losstaat van zijn meer realistische verhalen. Ook Dreamcatcher strekt zijn tentakels uit naar andere van zijn boeken: naast Het, moet je onwillekeurig ook denken aan De Gloed, De Regelaars, De Beproeving en Het Lijk. King speelt zoals steeds ook leentjebuur bij verschillende andere boeken en films. De set-up van Dreamcatcher doet natuurlijk erg denken aan een kaderverhaalepisode uit The X-Files en verder zijn er verwijzingen naar onder meer Apocalypse Now, Heart of Darkness (het personage Kurtz), de Alien-films (Ripley), klassiekers als The War of the Worlds, The Invasion of the Body Snatchers (het personage McCarthy), en zelfs Lord of the Rings (het personage Underhill). Maar Dreamcatcher is ook - en vooral - een roman die sterk genoeg is om op zichzelf te staan. Zoals steeds weet King zijn personages tot leven te brengen. Alleen de figuur van Kurtz blijft in het cartooneske steken. Zijn motieven zijn flauw en weinig realistisch en zijn karakteruitwerking zwart-wit. Gelukkig werpen de vijf vrienden genoeg tegengewicht in de schaal. Hun boodschap is duidelijk. Wie het dromen verleert, die sterft. Wie de moed heeft om te dromen en terug te keren naar de onschuld van de kinderjaren, overleeft. En wordt een held. Je ziet ook dat Stephen King wat van zijn eigen verleden in het verhaal heeft verwerkt. Namelijk dat Jonesy een ernstig auto-ongeluk heeft gehad. King ook. En zoals al eerder vermeld, King schreef dit boek 4 maanden na het ongeluk. Dus dat is duidelijk… Eigen mening: Het is gewoon duidelijk, dit is een héél goed boek! Heel spannend, je bent er zo doorheen als je de tijd hebt. Af en toe moet je wel even denken van hoe zit dat ook al weer en goed erbij blijven. Net zoals bij de film. Je zou zo kunnen denken dat het echt kan gebeuren. Ik moest het alleen in haast lezen en zoals ik al eerder heb gezegd, was het daarom een stukje moeilijker. Het boek heeft ook 879 bladzijdes en dat zijn er echt veel als je weinig tijd hebt! Maar het blijft ene goed boek!