Casino Royale door Ian Fleming

Gegevens van het boek
Auteur: Ian Fleming (1908 – 1964)
Oorspronkelijke titel: Casino Royale
Voor het eerst gepubliceerd in: 1953
Nederlandse titel: Casino Royale
Vertaling: A. den Hertog-Pothoff
Omslagillustratie: Dick Bruna
Uitgever: A.W. Bruna & Zoon, Utrecht, 1965, 3e druk, Zwarte Beertjes Pocket 352
Aantal pagina’s: 191
Genre: spionageroman

Samenvatting van het boek
In dit boek gaat James Bond, alias geheim agent 007, de strijd aan met de Franse schurk "Le Chiffre" (zijn echte naam wordt in het boek nergens genoemd). "Le Chiffre" is een Russische spion die opereert onder de dekmantel van administrateur van een communistische vakbond. Hij gebruikt de aan hem toevertrouwde vakbondsgelden echter voor eigen speculatieve doeleinden en verliest daar zwaar op. Teneinde bij zijn Russische bazen geen argwaan te wekken probeert hij het verspeelde geld via gokken in het "Casino Royale" van de Franse plaats Royale-les-Eaux weer terug te winnen.

De Britse geheime dienst denkt, dat het een goed idee zou zijn als "Le Chiffre" bij het spelen verslagen zou worden. Zijn Russische bazen zullen dan achter de waarheid komen en met hem afrekenen, zodat hij de Britten verder geen last meer kan bezorgen. Daarom sturen de Britten James Bond naar Frankrijk om “Le Chiffre” te verslaan. Bond is namelijk een uitstekende kaartspeler. Hij krijgt overigens een vrouwelijke assistente mee, de beeldschone Vesper Lynd.

In een spannende en zenuwslopende strijd verslaat Bond "Le Chiffre" uiteindelijk bij het baccaratspel. Deze laat het er echter niet bij zitten. Hij wil Bond het gewonnen geld afhandig maken en vervolgens wraak op hem nemen. Daartoe ontvoert hij Vesper. Dat gebeurt praktisch onder Bonds ogen, zodat deze gelijk de achtervolging inzet. Dat laatste was ook de bedoeling van “Le Chiffre”, want hij heeft een valstrik opgezet. Bonds auto raakt daarbij zwaar beschadigd en Bond wordt gevangen genomen.

“Le Chiffre” neemt Bond mee naar een afgelegen villa en martelt hem daar. Bond geeft echter geen krimp, hoewel hij bijna het loodje legt. De Russen zijn inmiddels kennelijk achter het verraad van "Le Chiffre" gekomen, want er verschijnt opeens een Rus die “Le Chiffre” vermoordt. De Rus laat Bond in leven, omdat hij geen opdracht heeft gekregen Bond te vermoorden.

Bond komt zwaar gewond - maar levend - uit dit avontuur tevoorschijn en mag een poosje in een ziekenhuis uitrusten, waarbij hij weer gezelschap krijgt van Vesper (die bij de hele operatie overigens ongedeerd is gebleven). Het is wel duidelijk, dat ze iets voor elkaar beginnen te voelen, maar Bond weet dan nog niet, dat Vesper in werkelijkheid een dubbelspionne is die voor de Russen werkt.

Bond en Vesper vertrekken naar een rustig hotelletje om verder op verhaal te komen en van elkaars gezelschap te genieten. Vesper begint zich echter op een gegeven moment vreemd te gedragen en Bond begint haar op leugentjes te betrappen. Het blijkt, dat Vesper achtervolgd wordt door de Russen. Vesper ziet uiteindelijk geen andere mogelijkheid dan zelfmoord te plegen. In een afscheidsbrief vertelt ze Bond de waarheid over zichzelf en over de rol die ze speelde. Bond ziet af van zijn voorgenomen ontslag als geheim agent en is vastberaden de Russen voortaan flink dwars te gaan zitten.



Beoordeling van het boek
Dit boek is het eerste boek van Fleming over de bekende (en fictieve) geheim agent James Bond. Er zouden er nog een stuk of tien volgen. Pas in 2006 werd het boek verfilmd. De film volgt het boek overigens vrij nauwkeurig. Net als het boek vond ik ook de film buitengewoon spannend.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Zoals gezegd is het spannend en uitstekend geschreven. Ik vind het ook razend knap van de schrijver, dat hij in staat is om gedurende een paar hoofdstukken de aandacht van de lezer geboeid vast te houden bij het beschrijven van de kaartwedstrijd tussen “Le Chiffre” en Bond. Ik ben zelf geen kaartliefhebber, maar ik was echt geboeid door de manier waarop Fleming de strijd tussen de kaartspelers beschreef.

Verder bevat het boek de nodige humor en onvermijdelijke romantiek. In dit verband is het aardig vast te stellen, dat we ook enig inzicht krijgen in de mens James Bond. Zijn gevoelens voor Vesper zijn zelfs van dien aard, dat hij overweegt om te stoppen met zijn werk. Hij wijdt daar de nodige filosofische beschouwingen aan en dat is vrij uniek voor deze romanfiguur.

Natuurlijk geeft het boek wel de tijdgeest van de jaren vijftig van de vorige eeuw weer. Zo is het bijvoorbeeld wel erg duidelijk wie de “good guys” en wie de “bad guys” zijn. Verder is de rol van Vesper ook wel erg traditioneel. Een wat meer emancipatoire houding van Vesper zou het verhaal wel naar een hoger niveau getild hebben, denk ik. Maar ondanks deze kritiekpuntjes vind ik het boek een echte topper, die ook nu nog prima leesbaar is.