A series of unfortunate events, The bad beginning door Lemony Snicket

Gegevens:

Titel: Het bittere begin
Schrijver: Lemony Snicket
Geschreven in: 1991
Tekeningen: Brett Helquist
Uitgegeven door: Ploegsma Amsterdam

Waarom dit boek?

Dit boek sprak me aan omdat ik eerst de film “Lemony Snicket - A series of unfortunate events “ heb gezien in de bioscoop, daarna zei mijn zus dat de boeken ook leuk waren.
In de bibliotheek had ik geluk, het eerste deel (dit boek) lag er. Ik ben het meteen gaan lezen en ben er nu helemaal fan van.

Hoofdpersonen:

Violet, Claus en Roosje zijn familie van elkaar. In dit boek worden ze wees doordat hun ouders omkomen in een brand.

Violet Baudelaire
Violet is een meisje van 14 jaar en is de oudste van de drie kinderen. Ze houdt van uitvinden en verzint allerlei handige dingen. Als ze gaat uitvinden doet ze een rood lint in haar haren. Ze werkt het liefst in haar eigen werkplaats met veel gereedschap.

Claus Baudelaire
Claus is een jongen van 12 jaar en draagt een bril. Hij is heel intelligent en houdt van lezen. In hun oude huis was een bibliotheek, dat was zijn fijnste plekje. Hij had bijna alle boeken uit en heeft alles daaruit onthouden.

Roosje Baudelaire
Roosje is een baby en nog maar net zo groot als een laars. Ze houdt erg van bijten in dingen (het liefst harde), daarvoor heeft ze vier messcherpe tanden.
Roosje kan alleen praten door onbegrijpelijke kreten te gebruiken. Een paar woorden kan ze wel: mama, fles en hap. De rest is een taal die je niet kan begrijpen maar omdat Violet en Claus haar broer en zus zijn kunnen zij dat wel.

Overige belangrijke personen:

Graaf Olaf
Graaf Olaf is een verre oom van de kinderen Baudelaire. Hij is een gemene schurk en wil alleen het familiefortuin in handen krijgen. Ook speelt hij graag toneel met zijn toneelclub. Kenmerken van Graaf Olaf zijn: hij heeft een oog op zijn enkel laten tatoeëren, heeft een spitse kin en zijn twee wenkbrauwen zijn aan elkaar vast gegroeid.

Meneer Poe
Meneer Poe werkt op een bank en is altijd verkouden. Je kunt hem herkennen aan zijn hoge zwarte hoed en zijn witte zakdoek. Meneer Poe was een vriend van meneer en mevrouw Baudelaire. Hij moet daarom voor de Baudelaire kinderen een goede voogd vinden, dat lukt hem alleen niet zo goed.

Rechter Strauss
Rechter Strauss is een aardige vrouw, ze is de buurvrouw van Graaf Olaf. Ze weet niks van Olafs kwade plannen af, ze vindt hem zelfs een aardige kerel.

Samenvatting:

De schrijver begint zo: “Als jij van verhalen met een happy end houdt, kun je beter een ander boek lezen. Niet alleen loopt dit boek slecht af, het begint niet eens goed en er gebeurt ook weinig goeds in het midden.”

Hoofdstuk 1 t/m 5 blz. 7 t/m 66
De kinderen Baudelaire zijn op het Ziltstrand, opeens kwam er een enge lange gestalte naar hun toe gelopen in de mist. Tot hun opluchting was het meneer Poe. Hij kwam de kinderen zeggen dat hun vader en moeder overleden waren door een verschrikkelijke brand. Ook zei hij dat ze flink wat geld geërfd hadden, maar ze konden het geld pas gebruiken als Violet meerderjarig was. Na het gesprek moesten de wezen mee naar het huis van meneer Poe en een paar nachten blijven logeren. Daarna moesten ze naar Graaf Olaf, maar de wezen wisten niet wie Graaf Olaf was.
Een paar uur later kwamen ze bij het huis aan van Graaf Olaf. De drie wezen werden vriendelijk ontvangen ( hij was helemaal niet vriendelijk ) en liepen naar binnen. Ze moesten allemaal smerige klussen doen zoals houthakken, schoonmaken, zijn schoorsteen vegen en koken. Ook hadden ze maar een bed, dus moesten Claus en Violet steeds omruilen wie op het bed mocht slapen. Voor Roosje had Violet een bedje van gordijnen gemaakt. Op een dag moesten ze eten koken voor heel zijn toneelgezelschap. Ondertussen belde Rechter Strauss aan, daar aan vroeg Claus of ze een kookboek mochten lenen, dat mocht. Ze kozen het recept Puttanesca wat een saus is voor over de spaghetti. De kinderen en Rechter Strauss gingen naar de markt om de spullen te halen want Graaf Olaf had niks in huis. Toen ze weer thuis waren gingen Violet, Claus en Roosje aan de slag. Roosje was nog maar een baby dus kon niet koken, dus mocht ze de blikken open maken, dat vond Roosje natuurlijk geweldig. Graaf Olaf kwam de keuken binnen en zei dat ze een rollade moesten maken en geen Puttanesca-saus. Claus kreeg een klap en Graaf Olaf ging met zijn toneelgezelschap praten en eten. Ze gingen op bezoek bij meneer Poe in de stad, maar hij had geen tijd dus moesten ze weer snel weg en konden ze niks vertellen van de wrede dingen van Graaf Olaf. Dus gingen ze maar terug naar het huis van Graaf Olaf.

Hoofdstuk 6 t/m 10 blz. 67 t/m 114
De volgende morgen kregen ze pap voor geschoteld, de kinderen dachten natuurlijk dat er vergif of iets dergelijks in zat. Maar dat was niet zo, er zaten zelfs frambozen op. Graaf Olaf zei dat ze mee mochten spelen in zijn toneelstuk. Violet moest de echtgenote spelen van Graaf Olaf en met hem trouwen ( in het toneelstuk dan ), Claus en Roosje moesten twee dwergen spelen die het huwelijk bijwonen.
Rechter Strauss moet gewoon een rechter blijven zoals normaal. De kinderen dachten dat Graaf Olaf iets in zijn schild voerden dus gingen ze dingen verzinnen waardoor ze ook in een toneelstuk van Graaf Olaf mochten spelen. Claus zei dat Rechter Strauss misschien een boek had over de erfenis want ze wisten dat Graaf Olaf achter hun fortuin aan zat. Claus, violet en Roosje gingen naar Rechter Strauss om daar een boek te gaan lezen over wetten en regels over het erven van geld. Na een paar uur kwam er een lid van Graaf Olafs toneelgezelschap hun ophalen. Claus nam zonder dat iemand het zag het boek mee over het Huwelijksrecht. De kinderen gingen naar bed behalve Claus hij bleef de hele nacht doorlezen in het boek wat hij had meegenomen. Die morgen had Claus het boek laten zien. Claus wist het plan van Graaf Olaf, hij wilde echt met Violet te trouwen, dat kon want er was een echte rechter bij (Rechter Strauss). Het enige probleem was dat Violet niet oud genoeg was om te trouwen. Dat kon echter wel met toestemming van haar voogd (Graaf Olaf zelf) en een getuige (het toneelgezelschap). Ze hoefden alleen nog maar te tekenen en klaar, zo makkelijk zou dat zijn. Zo kon Graaf Olaf het fortuin in handen krijgen. Claus ging het snel aan Violet vertellen. Graaf Olaf had Roosje ondertussen opgehangen in een kooi aan de hoge toren en als Violet of Claus het tegen meneer Poe zouden zeggen zou hij Roosje naar beneden laten vallen. Hij zou dan via zijn walkietalkie de opdracht geven aan zijn handlanger.

Hoofdstuk 11 t/m 13` blz. 115 t/m 152
Violet probeerde van alles om Roosje uit die kooi te krijgen. Omdat dat mislukte moesten Violet en Claus in de toren blijven tot dat de dag van het toneelstuk. Ze probeerden van alles om uit de toren te komen maar ze hadden niet genoeg spullen om er iets van te maken. De dag van het toneelstuk was aangebroken. Violet moest het podium op.
Violet moest nu alleen nog maar tekenen en ze was getrouwd. Toen ze dat tenslotte had gedaan zei Graaf Olaf het geen zin meer had om het toneelstuk verder voort te zetten want ze waren toch al getrouwd. Violet zei toen dat je de handtekening met je juiste hand moest maken. Dus met je linker hand indien je links was of met je rechterhand als je rechts was. Violet had het met haar linker hand gedaan terwijl ze rechts was. Graaf Olaf dacht natuurlijk dat hij nog de opdracht kon geven om Roosje te laten vallen en riep zijn handlanger op. Maar opeens hoorden ze een stem achter zich…..het was Roosje! Het licht viel uit en Graaf Olaf en zijn toneelgezelschap waren verdwenen……………

Informatie over de schrijver Lemony Snicket :

Lemony Snicket werd geboren als Daniel Handler in 1970 en groeide op in San Francisco. Het ging naar de Lowell High School en in de tachtiger jaren zong hij bij de San Francisco Boys Chorus in de San Francisco Opera Productions. Zijn moeder, Snadra Handler Day, was een opera zangeres. Zijn vader was gevlucht uit Duitsland als jonge jongen.

Daniel Handler studeerde af in Engelse en Amerikaanse studies aan de Wesleyan Universiteit waar hij ook zijn vrouw, Lisa Brown, leerde kennen. Zij was een grafisch ontwerper en schrijfster. Hun enige kind werd geboren in 2003.

Daniel schrijft ook boeken onder zijn eigen naam als hij zich niet voordoet als Snicket. Hij heeft net zijn derde boek “The Adverbs” geschreven wat in 2005 gepubliceerd zal worden. Zijn eerste boek “The Basic Eight” (1999) speelde zich af op een strenge academie in tegenstelling tot zijn eigen high school. “Watch Your Mouth” kwam uit in 2000.