Ik was Saddam’s zoon
A
1.De titel van het boek is "Ik was Saddam’s zoon".
2. De naam van de auteur is Latif Yahia, hij is een Arabische man en schreef dit boek ook in het Arabisch, toen is het boek ook in het Duits vertaald en van het Duits naar het Nederlands.
Het verhaal is waar gebeurd en hij vertelt zijn ervaring, hij is namelijk zelf een van de hoofdpersonen.
(Het boek is ook in het Engels te koop)
3. De uitgeverij is Elmar b.v. , Rijswijk.
4. Uitgebreide inhoud
"Ik was Saddam’s zoon" is een verhaal van de dubbelganger van de zoon van Saddam (Latif Yahia), hij is er toe gedwongen om dubbelganger te zijn van Saddams zoon. Hij was natuurlijk niet letterlijk de zoon van Saddam maar wanneer je de dubbelganger van een van de zonen van Saddam was, dan beschouwden zij de dubbelgangers ook tot "zoon". Latif Yahia heeft zijn diploma gehaald voor de rechtenstudie op de universiteit van Bagdad, nadat hij zijn studie heeft voltooid moet hij in dienst van het Irakese leger, in de tijd van het regime van Saddam
Was het verplicht na je studie op de universiteit in dienst van het leger te gaan.
Latif Yahia haatte het leger maar als hij weigerde te gaan dan zou dat zijn dood betekenen en zou zijn familie zijn executatie live op tv zien, Saddam liet zijn martelingen en alle ongedierte live op tv zien voor de afschrikking van zijn gevreesde volk. In de tijd dat Latif Yahia in het leger moet is de Irak-Iran oorlog aan de gang, hij moet in het front zijn vaderland verdedigen tegen de Khomeini’s, de leider van de Iranezen, de vijand van Saddam Hussein. In het front zitten was een hel, de soldaten werden bevolen om kakkerlakken te eten! Midden in de oorlog werd Latif opgeroepen om zich te melden in Bagdad voor de zoon van Saddam, zelf was hij in zuid - Irak, nabij de grens van Iran, hij wist niet waarvoor hij moest komen daar zal hij later achter komen. De meeste soldaten die werden opgeroepen om in Bagdad te komen hadden iets verkeerd gezegd over de familie van Saddam, Latif was in eerste instantie geschrokken want hij kon zich niet herinneren dat hij iets verkeerds had gezegd tegen zijn mede soldaten of een van de officieren. Dan staat een prachtige mercedes voor de deur te wachten, een standaard auto voor de familie van Saddam, Latif wordt beveelt om in te stappen hij is zenuwachtig de chauffeur zegt helemaal niks hij verrekt geen spier ondertussen zit Latif te denken wat hij heeft gezegd over Saddam zijn familie of over de president zelf, hij onderdrukt de gedachte dat hij ter dood wordt veroordeeld, hij spreekt zich de moed in dat hij vast is verwisseld met iemand anders. Aankomend in het paleis terrein van Saddam en zijn familie en zijn ministers, wordt Latif gebracht naar die van de zoon van Saddam. Daar staat de zoon van Saddam, Odai met een dikke sigaar, Als ze in gesprek raken in zijn werkkamer vraag Odai of Latif wat te drinken wilt, en vraagt hem wat standaard dingen dan zegt hij opeens of Latif zijn dubbelganger wil zijn, Latif is verbaasd hij twijfelt. Odai laat hem een paar minuten alleen om na te denken en wil dan antwoord.Latif is zenuwachtig al snel komt Odai, Latif vraag wat krijgt ik als hij het doe Odai antwoord met: je krijgt alles wat je wilt, je bent mijn broeder als je mijn dubbelganger wilt zijn.Latif besluit het toch niet te doen en wijst het aanbod af, Odai zegt het is niet erg je blijft mijn vriend dan laat Odai hem alleen en een binnen een korte tijd komen twee forse lijfwachten van Odai hem blinddoeken en gooien hem in een auto, en brengen hem in een hokje van een bij anderhalf meter alles is rood, hij krijgt slecht eten en hij kan alleen maar zitten in het hokje zit niks alleen een rood deken , hij blijft er 2 weken en na een paar dagen moet hij zijn behoefte doen het stinkt vreselijk zijn deken zit vol met urine en gooit die over zijn lastering het enige wat hij kan doen is zitten, hij zit bloed op de muren hij weet zeker dat dit niet van hem is, mensen hebben zich verminkt maar hij spreekt in zichzelf dat het bij hem nooit zo ver zal komen. Na 2 weken wordt hij eruit gehaal hij ziet bijna niks meer alleen rood, buiten ziet hij Odai hij zegt lachend en vriend heb je al bedacht? Latif moet het wel doen hij wordt naar Odai zijn paleis gebracht daar ziet hij vriendelijke mannen van Odai tot zijn verbazing zeggen ze blij te zijn dat hij vrijwillig naar hun toe is gekomen! Zij weten niks van zijn psychische marteling, al hoewel hij vreselijk stinkt. Odai is niet bij dit gesprek die vermaakt zich in clubs, en laat zijn lijfwachten vrouwen naar hem toebrengen terwijl, geen een vrouw hem wil.Hij dwingt hun, met hem naar bed te gaan en in clubs mag hij alleen op de dansvloer geen een andere man hij wil alle vrouwen voor zichzelf. Latif wordt de kamer van Odai aangewezen het is prachtig het huis is groot er is een prive zwembad en met een bar, Odai wil graag dat Latif zijn kamer krijgt vertellen de mannen. Latif krijgt alles wat hij wilt de duurste kleren,parfum hij kan zwemmen, hij heeft mensen in dienst en is hele tijd alleen thuis en hij mag geen contact maken met de bedienden, hij mag hun slechts laten serveren maar eigenlijk is dit niet het leven niet wat Latif wil, eigenlijk zit hij gevangen in een gouden kooi. Voordat hij Odai’s dubbelganger wordt moet hij een opleiding doorgaan om zijn houding, uitspraak te beheersen ook begaat hij een onderzoek daar blijkt uit dat hij vrijwel op elke vlak op Odai lijkt, alleen zijn tanden die van Odai steken vooruit en Latif wordt daaraan geopereerd hij lijkt nu een tweeling van Odai. Latif maakt de vreselijkste dingen mee in dienst van Latif, hij wordt soms vaak met een kabel op zijn rug geslagen door Odai als hij iets verkeerd zegt. Hij moet enkele keren als dubbelganger spelen en meestal loopt hij gewoon mee en kleed zich anders dan Odai zodat ze niemand er achterkomt. Latif heeft zijn familie al 1 jaar niet meer gezien, hij vraagt aan Odai om zijn familie te bezoeken dat mag, aankomend thuis herkend zijn moeder hem bijna niet maar uiteindelijk barst ze in huilen uit en rent naar haar kinderen, iedereen is blij hem te zien zijn vader vraagt wat, hij nu doet Latif zegt dat hij niks mag zeggen over zijn werk en zijn vader weet waarschijnlijk wel wat er speelt al zijn zijn broertjes en zusjes nieuwsgierig verteld hij niks, na paar uur wordt hij weer door de mercedes opgehaald hij zwaait zijn familie uit en denkt na of hij misschien iets verkeerd heeft gezegd maar alles is goed verlopen, hij wordt blijkbaar afgeluisterd en letterlijk overal gevolgd. In de tijd dat Latif met Odai leeft gaat hij veel naar feesten die Odai organiseert en in Odai’s aanwezigheid is het ten strengste verboden "zijn" vrouwen aan te raken noch aan te spreken. Latif wordt aangesproken door een presentatrice zij is een goede vriendin van Odai, Latif heeft het gevoel dat hij door Odai wordt getest en loopt weg, maar na het feest wordt Latif door Odai benaderd dat hij contact heeft gezocht met de presentatrice en dat hij haar heeft lastig gevallen, Odai zegt tegen Latif dat hij hem opnieuw moet "opvoeden" dat betekent voor Odai martelen en angst. Dezelfde dag wordt Latif weggebracht door Odai’s lijfwachten naar een kamp van de geheime politie, er zitten allemaal politieke mensen en lijfwachten, dubbelgangers van de familie van Saddam die volgens hem verkeerde dingen hebben gedaan, hun leven was prachtig maar Saddam heeft het leven hun allemaal ontnomen. Het is hier letterlijk een hel, het is onoverdekt en de temperaturen lopen op tot 50 graden en de cellen zijn heel klein. Het is elke dag hetzelfde om vier uur opstaan, om vijf uur begint de marteling tot 10 dan is er pauze tot 11 uur en dat gaat tot laat door. Latif wordt in een hokje gestopt hij moet er twee dagen volhouden en is daar alleen in zijn gewone cel is hij met een man die een belangrijke man was van Saddam, hij maakte een verkeerde opmerking op de vriend van de dictator en kwam hier terecht hij zal drie dagen later sterfen, Latif zelf denkt voor het eerst aan vluchten. Latif verblijft er 21 dagen gehurkt in een cel de cel is te krap om er te slapen, hij is bijna aan de einde van zijn krachten hij wil sterfen, zijn wonden liggen open hij is dun hij ziet zijn eigen ribben en zijn lippen zijn kapot, maar na een aantal uren komt Odai binnen in de marteling kamer hij lacht en vraag Latif, ‘’hoe is mijn opvoeding je bevallen’’ Latif weigert iets te zeggen maar dan smeekt hij om hem vrij te laten. Odai beveel zijn lijfwachten Latif’s zijn hoofd en wenkbrauwen te scheren, Latif ziet er vreselijk uit, Odai en zijn lijftwachten lachen hem uit. Twee van Odai’s lijfwachten trekken Latif uit zijn stoel en gooien hem in een auto, ze rijden niet naar het paleis maar naar Latif’s huis daar gaan ze langzaam rijden hij wordt uit de auto gegooid en Odai rijd met gierende banden weg, Latif heeft zijn familie al 4 jaar, hij is verbaasd dat Odai hem nooit heeft gedood. Latif belt aan en zijn moeder schreeuwt het uit, zij herkent hem niet en ze rent gillend weg, zijn broers brengen hem de kamer in, ze bellen een doktor een goede vriend van Latif, hij wordt beveelt om naar de ziekenhuis te gaan hij verblijft er lang, zijn familie komt zelden op bezoek hij is er zeker van dat Odai zijn familie in de gaten houd, als zijn vader of broertjes praten over de verwondingen vertelt hij niks hij is bang dat Odai hier achter komt. Latif wil vluchten, hij heeft niemand vertelt over zijn vluchtplannen. Latif wordt over paar dagen al uit het ziekenhuis ontslagen.Hij ziet maar een plan hij probeert contacten te maken met de Koerdische democraten, Latif is zelf half Koerd, het volk dat door de Arabieren en Saddam wordt onderdukt. Vanuit het ziekenhuis lukt het Latif om voor een vluchtauto te zorgen, hij neemt bijna niks mee om zo niet aangehouden te worden, hij neemt notities over Odai ook mee en fotos van hemzelf en Odai. Latif’s gedachten liggen in Oostenrijk, zijn vader heeft dit hem aangeraden. Latif vertrekt van Bagdad naar Koerdistan (Noord – Irak) daar wachten een aantal verwanten op Latif, hij komt zo aan in een plaats aan de grens van Iraaks – Koerdistan en Turks – Koerdistan, daar vertelt hij zijn verhaal aan een wachtpost die laat hem gelijk gaan en stuurt hem naar een Amerikaanse kolonel John Nab, Latif verteld zijn verhaal en blijft een aantal dagen zodat kolonel Nab de notities en fotos kan doorsturen na een paar dagen kan Latif via Turks – Koerdistan naar Turkije en komt in Oostenrijk aan, daar krijgt hij asiel en verschillende media berichten dat de dubbelganger van Odai Hussein veilig is aangekomen.
5. Latif Yahia is een jonge man die het goed heeft thuis, tijdens zijn studie zit hij op een elite school in Bagdad, hij wordt na zijn studie naar het front gestuurd en wordt later dubbelganger van Odai Hussein (de zoon van Saddam Hussein). Latif is zelf half Irakees en half Koerdisch. Latif is een rustige man van karakter.
Odai Hussein is een van de zonen van de Arabische nationalist en dictator Saddam Hussein, Odai is zeer agressief en tolereert geen beledigingen over zijn vader/familie.
6. Het speelt zich af in Irak.
7. Het speelt zich af in 1987 – 1992
8. Het is een levens verhaal.
9. De schrijver vertelt zijn verschrikkelijke levens ervaring in de tijd als dubbelganger van Odai Hussein, hij wil er vooral mee vertellen hoe meedogenloos de familie Saddam is en waar zij toe in staat zijn.
10. Ik vind het boek verbazingwekkend, ik vind het vooral vreselijk te lezen hoe de mensen in Irak werden behandeld door Saddam. Het is een waar gebeurd verhaal en dat heeft mij echt geraakt, ook vind ik het knap hoe Latif Yahia op de vlucht is geslagen want ontkomen is niet makkelijk. Ik vind het ook een belangrijk boek omdat ik veel mensen in mijn omgeving heb die onderdrukt zijn door Saddam, door dit boek ben ik over dit onderwerp meer te weten gekomen. Dan doet dit mij pijn, dat mij volk hier onder geleden heeft en natuurlijk de andere onderdrukte volkeren zoals de religieuze sjiieten. Dit boek heeft ook een grote impact op mij gehad, ik ben nu 100% tegen oorlog.
B
1. Het belangrijkste stuk in het boek vond ik het stuk waarin Latif gevraagd, eigenlijk gedwongen werd om dubbelganger van Odai te worden en de psychische martelingen die hij zelf ook meemaakt en natuurlijk de andere slachtoffers van Saddam. Dit stuk vond ik het belangrijkst omdat hier alles begint, als hij niet gevraagd zou worden om dubbelganger te worden zou hij dit boek niet geschreven hebben. In dit stuk maakt hij ook de ergste dingen mee martelingen, vernederingen etc. Latif’s leven veranderd enorm, hij leefde in zijn jeugd in een normaal gezin, na zijn studie werkte hij in dienst van de dictator en zijn zoon. Latif wordt ook een beetje gek van dit leven, hij verveelt zich dood en wil meerdere keren zelfmoord plegen, maar doet dat toch niet. Dit stuk is ook belangrijk omdat hij hier volwassen wordt en veel dingen meemaakt, hij krijgt veel verantwoordelijkheid. Tijdens zijn rol als dubbelganger kan hij zichzelf helemaal niet zijn, het lijkt net alsof hij een kopie is van Odai hij kan niet meer doen wat hij wilt, iets verkeerd doen betekend zweepslagen, pijn is niet het probleem van Latif maar de vernedering die Odai hem aandoet. Latif komt in de tijd als dubbelganger ook in levensgevaar, hij heeft altijd en overal lijfwachten mee, als hij ergens heen moet rijd een collone met hem mee. Latif komt in totaal een keer in levensgevaar door de sjitische rebellen in de stad Basra, en raakt bijna zijn vinger kwijt maar hier komt hij goed vanaf.
2. Een eigenschap die ik best zou willen hebben van Latif is zijn moedigheid en het niet opgeven van zijn leven, ondanks de dingen die hij meemaakt. Hij is een man die nooit opgeeft en zich in welke situatie dan ook zich de moed inspreekt dat er niks met hem zal gebeuren. Hij blijft de ergste dingen volhouden, hij kan zelfs een aantal weken niet slapen en zit elke nacht gehurkt in zijn cel, en daarnaast wordt hij ook nog gemarteld ondanks dat blijft hij het volhouden om in leven te blijven en blijft hij geloven dat hij uit het "opvoeding" kamp komt. Ik vind dat ik zelf ook wel een beetje wat van zijn eigenschap heb want, ik ben zelf ook wel iemand die moedig is. Een eigenschap die ik niet zou willen van Latif is, dat hij nooit wat zegt van de martelingen die Odai uitvoert tegen onschuldige burgers. Latif maakt veel dingen mee maar zegt hier niks van ook als hij zelf gemarteld wordt zegt hij niks. Enerzijds is dit een hele slechte eigenschap van Latif, anderzijds als Latif wat zegt of voor de slachtoffers opkomt dan kan dat zijn dood betekenen. Latif is voor de rest iemand die tegen onrecht is, het is dan pijnlijk als hij zulke martelingen meemaakt en de verkrachtingen die worden verricht door Odai meemaakt.
3. Korte inhoud:
Het boek gaat over de dubbelganger van de zoon van Saddam Hussein, hij gaat na zijn studie in het front van het Irakese leger van want in de Irakese grondwet is het verplicht na je studie in het leger te gaan. Als hij in het front zit is de Irak - Iran oorlog aan de gang, midden in de oorlog wordt hij opgeroepen om naar Bagdad te komen naar het paleis terrein van Saddam Hussein. Hij weet niet waarom zijn mede soldaten weten dat ook niet en hij wordt zenuwachtig. Latif denkt dat hij verkeerde dingen heeft gezegd over Saddam of zijn familie maar dat kan niet waar zijn, dat is ook niet het geval. Hij komt aan op het paleis terrein van Saddam Hussein en wordt direct verwezen naar het paleis van Odai Hussein de zoon van Saddam. Odai vraagt Latif om dubbelganger te worden van hem.Latif denkt diep na en wordt alleen gelaten en Odai komt later terug, Latif heeft besloten om het niet te doen, Odai antwoord met "het maakt niet uit, we blijven vrienden" Odai verlaat de kamer en na een paar minuten komen twee lijfwachten van Odai binnen en pakken Latif bij de hand en blinddoeken hem, hij wordt in een auto gegooid en wordt in een hokje van ca. een bij anderhalf meter gezet, alles is rood er zit niks alleen een rood deken, hij blijft er een aantal weken er is geen plek om zijn behoefte te doen, hij krijgt wel eten en na een paar dagen moet hij zijn behoefte doen het stinkt vreselijk, de rode deken kan hij niet gebruiken want na een aantal dagen zit het vol urine, het is doorweekt. Hij kan niet liggen of slapen, alleen hurkend slapen.Na die weken wordt hij door Odai’s lijfwachten op gehaald en buiten ziet hij Odai staan hij vraagt hem lachend en vriend heb je je al bedacht? Je bent van gedachten verandert is het niet?, Latif ziet alles rood omdat het kamertje ook helemaal rood was hij heeft zelfs pijn als hij ziet. Latif doet het uiteindelijk met tegenzin, hij doorloopt een opleiding om de houding en spraak van Odai te beheersen en begaat zelfs een operatie om precies op Odai te lijken. hij maakt de vreselijkste dingen mee als dubbelganger en "vriend".
Als dubbelganger maakt Latif veel feestjes mee die Odai georganiseerd heeft, tijdens die feestjes is het streng verboden om "Latif’s" vrouwen aan te spreken of maar enig oog contact met hen te zoeken. Op een van Odai’s feestjes wordt Latif aangesproken door een presentatrice, Latif negeert haar. De volgende dag benaderd Odai dat Latif ‘’zijn’’ vriendin lastig heeft gevallen, Odai vertelt hem dat hij Latif opnieuw moet opvoeden voor Odai betekent dat martelen en angst. Dezelfde dag wordt Latif weggebracht naar een opvoedings kamp. Dit kamp is onoverdekt en de temperaturen zijn heel hoog, de cellen zijn hartstikke klein maar dat is het niet alleen je wordt hier gemarteld. Latif wordt hier elke dag gemarteld van 5 uur tot ergens in de avond dat is afwisselend en er is alleen 1 uur pauze, hij kan s’nachts alleen hurkend slapen net zoals het rode kamertje. Na 21 dagen komt Odai bij hem kijken, Latif is bijna aan het einde van zijn krachten Odai lacht en vraagt of hij zijn portie heeft gehad. Odai beveelt zijn lijfwachten Latif’s wenkbrauwen en haar te scheren, Odai en zijn lijfwachten lachen hem uit.Odai laat zijn lijfwachten Latif in een auto gooien en rijden lang zijn huis en gooien hem eruit, Latif blijft enkele ogenblikken liggen zijn rug is helemaal kapot, zijn lippen en zijn ribben zijn te zien van een afstand hij weegt nauwelijks 50 kilo.Hij komt overeind en belt bij zijn huis aan zijn moeder herkent hem niet en schreeuwt het uit, zijn broers brengen hem naar binnen. Er komt een dokter aan en wordt naar het ziekenhuis gebracht, Latif is bang dat Odai weet waar hij is. Na een paar weken gaat Latif vluchten hij maakt contact met de Koerdische democraten (KDP), hij regelt een vlucht auto en vertrekt naar Koerdistan (noord – Irak). Daar wachten een aantal vrienden hem op en ze rijden naar een plaats net voor de grens van noord – Irak en Turks – Koerdistan (zuid oost – Turkije). Hij wordt daar naar een Amerikaanse luitenant verwezen, die wil alles weten hij verblijft een aantal dagen in de plaats Zakho. Na een aantal dagen kan hij via Turks – Koerdistan naar Oostenrijk en verschillende media melden dat de dubbelganger van Odai Hussein gevlucht is en veilig is aangekomen in Europa.
A
1.De titel van het boek is "Ik was Saddam’s zoon".
2. De naam van de auteur is Latif Yahia, hij is een Arabische man en schreef dit boek ook in het Arabisch, toen is het boek ook in het Duits vertaald en van het Duits naar het Nederlands.
Het verhaal is waar gebeurd en hij vertelt zijn ervaring, hij is namelijk zelf een van de hoofdpersonen.
(Het boek is ook in het Engels te koop)
3. De uitgeverij is Elmar b.v. , Rijswijk.
"Ik was Saddam’s zoon" is een verhaal van de dubbelganger van de zoon van Saddam (Latif Yahia), hij is er toe gedwongen om dubbelganger te zijn van Saddams zoon. Hij was natuurlijk niet letterlijk de zoon van Saddam maar wanneer je de dubbelganger van een van de zonen van Saddam was, dan beschouwden zij de dubbelgangers ook tot "zoon". Latif Yahia heeft zijn diploma gehaald voor de rechtenstudie op de universiteit van Bagdad, nadat hij zijn studie heeft voltooid moet hij in dienst van het Irakese leger, in de tijd van het regime van Saddam
Was het verplicht na je studie op de universiteit in dienst van het leger te gaan.
Latif Yahia haatte het leger maar als hij weigerde te gaan dan zou dat zijn dood betekenen en zou zijn familie zijn executatie live op tv zien, Saddam liet zijn martelingen en alle ongedierte live op tv zien voor de afschrikking van zijn gevreesde volk. In de tijd dat Latif Yahia in het leger moet is de Irak-Iran oorlog aan de gang, hij moet in het front zijn vaderland verdedigen tegen de Khomeini’s, de leider van de Iranezen, de vijand van Saddam Hussein. In het front zitten was een hel, de soldaten werden bevolen om kakkerlakken te eten! Midden in de oorlog werd Latif opgeroepen om zich te melden in Bagdad voor de zoon van Saddam, zelf was hij in zuid - Irak, nabij de grens van Iran, hij wist niet waarvoor hij moest komen daar zal hij later achter komen. De meeste soldaten die werden opgeroepen om in Bagdad te komen hadden iets verkeerd gezegd over de familie van Saddam, Latif was in eerste instantie geschrokken want hij kon zich niet herinneren dat hij iets verkeerds had gezegd tegen zijn mede soldaten of een van de officieren. Dan staat een prachtige mercedes voor de deur te wachten, een standaard auto voor de familie van Saddam, Latif wordt beveelt om in te stappen hij is zenuwachtig de chauffeur zegt helemaal niks hij verrekt geen spier ondertussen zit Latif te denken wat hij heeft gezegd over Saddam zijn familie of over de president zelf, hij onderdrukt de gedachte dat hij ter dood wordt veroordeeld, hij spreekt zich de moed in dat hij vast is verwisseld met iemand anders. Aankomend in het paleis terrein van Saddam en zijn familie en zijn ministers, wordt Latif gebracht naar die van de zoon van Saddam. Daar staat de zoon van Saddam, Odai met een dikke sigaar, Als ze in gesprek raken in zijn werkkamer vraag Odai of Latif wat te drinken wilt, en vraagt hem wat standaard dingen dan zegt hij opeens of Latif zijn dubbelganger wil zijn, Latif is verbaasd hij twijfelt. Odai laat hem een paar minuten alleen om na te denken en wil dan antwoord.Latif is zenuwachtig al snel komt Odai, Latif vraag wat krijgt ik als hij het doe Odai antwoord met: je krijgt alles wat je wilt, je bent mijn broeder als je mijn dubbelganger wilt zijn.Latif besluit het toch niet te doen en wijst het aanbod af, Odai zegt het is niet erg je blijft mijn vriend dan laat Odai hem alleen en een binnen een korte tijd komen twee forse lijfwachten van Odai hem blinddoeken en gooien hem in een auto, en brengen hem in een hokje van een bij anderhalf meter alles is rood, hij krijgt slecht eten en hij kan alleen maar zitten in het hokje zit niks alleen een rood deken , hij blijft er 2 weken en na een paar dagen moet hij zijn behoefte doen het stinkt vreselijk zijn deken zit vol met urine en gooit die over zijn lastering het enige wat hij kan doen is zitten, hij zit bloed op de muren hij weet zeker dat dit niet van hem is, mensen hebben zich verminkt maar hij spreekt in zichzelf dat het bij hem nooit zo ver zal komen. Na 2 weken wordt hij eruit gehaal hij ziet bijna niks meer alleen rood, buiten ziet hij Odai hij zegt lachend en vriend heb je al bedacht? Latif moet het wel doen hij wordt naar Odai zijn paleis gebracht daar ziet hij vriendelijke mannen van Odai tot zijn verbazing zeggen ze blij te zijn dat hij vrijwillig naar hun toe is gekomen! Zij weten niks van zijn psychische marteling, al hoewel hij vreselijk stinkt. Odai is niet bij dit gesprek die vermaakt zich in clubs, en laat zijn lijfwachten vrouwen naar hem toebrengen terwijl, geen een vrouw hem wil.Hij dwingt hun, met hem naar bed te gaan en in clubs mag hij alleen op de dansvloer geen een andere man hij wil alle vrouwen voor zichzelf. Latif wordt de kamer van Odai aangewezen het is prachtig het huis is groot er is een prive zwembad en met een bar, Odai wil graag dat Latif zijn kamer krijgt vertellen de mannen. Latif krijgt alles wat hij wilt de duurste kleren,parfum hij kan zwemmen, hij heeft mensen in dienst en is hele tijd alleen thuis en hij mag geen contact maken met de bedienden, hij mag hun slechts laten serveren maar eigenlijk is dit niet het leven niet wat Latif wil, eigenlijk zit hij gevangen in een gouden kooi. Voordat hij Odai’s dubbelganger wordt moet hij een opleiding doorgaan om zijn houding, uitspraak te beheersen ook begaat hij een onderzoek daar blijkt uit dat hij vrijwel op elke vlak op Odai lijkt, alleen zijn tanden die van Odai steken vooruit en Latif wordt daaraan geopereerd hij lijkt nu een tweeling van Odai. Latif maakt de vreselijkste dingen mee in dienst van Latif, hij wordt soms vaak met een kabel op zijn rug geslagen door Odai als hij iets verkeerd zegt. Hij moet enkele keren als dubbelganger spelen en meestal loopt hij gewoon mee en kleed zich anders dan Odai zodat ze niemand er achterkomt. Latif heeft zijn familie al 1 jaar niet meer gezien, hij vraagt aan Odai om zijn familie te bezoeken dat mag, aankomend thuis herkend zijn moeder hem bijna niet maar uiteindelijk barst ze in huilen uit en rent naar haar kinderen, iedereen is blij hem te zien zijn vader vraagt wat, hij nu doet Latif zegt dat hij niks mag zeggen over zijn werk en zijn vader weet waarschijnlijk wel wat er speelt al zijn zijn broertjes en zusjes nieuwsgierig verteld hij niks, na paar uur wordt hij weer door de mercedes opgehaald hij zwaait zijn familie uit en denkt na of hij misschien iets verkeerd heeft gezegd maar alles is goed verlopen, hij wordt blijkbaar afgeluisterd en letterlijk overal gevolgd. In de tijd dat Latif met Odai leeft gaat hij veel naar feesten die Odai organiseert en in Odai’s aanwezigheid is het ten strengste verboden "zijn" vrouwen aan te raken noch aan te spreken. Latif wordt aangesproken door een presentatrice zij is een goede vriendin van Odai, Latif heeft het gevoel dat hij door Odai wordt getest en loopt weg, maar na het feest wordt Latif door Odai benaderd dat hij contact heeft gezocht met de presentatrice en dat hij haar heeft lastig gevallen, Odai zegt tegen Latif dat hij hem opnieuw moet "opvoeden" dat betekent voor Odai martelen en angst. Dezelfde dag wordt Latif weggebracht door Odai’s lijfwachten naar een kamp van de geheime politie, er zitten allemaal politieke mensen en lijfwachten, dubbelgangers van de familie van Saddam die volgens hem verkeerde dingen hebben gedaan, hun leven was prachtig maar Saddam heeft het leven hun allemaal ontnomen. Het is hier letterlijk een hel, het is onoverdekt en de temperaturen lopen op tot 50 graden en de cellen zijn heel klein. Het is elke dag hetzelfde om vier uur opstaan, om vijf uur begint de marteling tot 10 dan is er pauze tot 11 uur en dat gaat tot laat door. Latif wordt in een hokje gestopt hij moet er twee dagen volhouden en is daar alleen in zijn gewone cel is hij met een man die een belangrijke man was van Saddam, hij maakte een verkeerde opmerking op de vriend van de dictator en kwam hier terecht hij zal drie dagen later sterfen, Latif zelf denkt voor het eerst aan vluchten. Latif verblijft er 21 dagen gehurkt in een cel de cel is te krap om er te slapen, hij is bijna aan de einde van zijn krachten hij wil sterfen, zijn wonden liggen open hij is dun hij ziet zijn eigen ribben en zijn lippen zijn kapot, maar na een aantal uren komt Odai binnen in de marteling kamer hij lacht en vraag Latif, ‘’hoe is mijn opvoeding je bevallen’’ Latif weigert iets te zeggen maar dan smeekt hij om hem vrij te laten. Odai beveel zijn lijfwachten Latif’s zijn hoofd en wenkbrauwen te scheren, Latif ziet er vreselijk uit, Odai en zijn lijftwachten lachen hem uit. Twee van Odai’s lijfwachten trekken Latif uit zijn stoel en gooien hem in een auto, ze rijden niet naar het paleis maar naar Latif’s huis daar gaan ze langzaam rijden hij wordt uit de auto gegooid en Odai rijd met gierende banden weg, Latif heeft zijn familie al 4 jaar, hij is verbaasd dat Odai hem nooit heeft gedood. Latif belt aan en zijn moeder schreeuwt het uit, zij herkent hem niet en ze rent gillend weg, zijn broers brengen hem de kamer in, ze bellen een doktor een goede vriend van Latif, hij wordt beveelt om naar de ziekenhuis te gaan hij verblijft er lang, zijn familie komt zelden op bezoek hij is er zeker van dat Odai zijn familie in de gaten houd, als zijn vader of broertjes praten over de verwondingen vertelt hij niks hij is bang dat Odai hier achter komt. Latif wil vluchten, hij heeft niemand vertelt over zijn vluchtplannen. Latif wordt over paar dagen al uit het ziekenhuis ontslagen.Hij ziet maar een plan hij probeert contacten te maken met de Koerdische democraten, Latif is zelf half Koerd, het volk dat door de Arabieren en Saddam wordt onderdukt. Vanuit het ziekenhuis lukt het Latif om voor een vluchtauto te zorgen, hij neemt bijna niks mee om zo niet aangehouden te worden, hij neemt notities over Odai ook mee en fotos van hemzelf en Odai. Latif’s gedachten liggen in Oostenrijk, zijn vader heeft dit hem aangeraden. Latif vertrekt van Bagdad naar Koerdistan (Noord – Irak) daar wachten een aantal verwanten op Latif, hij komt zo aan in een plaats aan de grens van Iraaks – Koerdistan en Turks – Koerdistan, daar vertelt hij zijn verhaal aan een wachtpost die laat hem gelijk gaan en stuurt hem naar een Amerikaanse kolonel John Nab, Latif verteld zijn verhaal en blijft een aantal dagen zodat kolonel Nab de notities en fotos kan doorsturen na een paar dagen kan Latif via Turks – Koerdistan naar Turkije en komt in Oostenrijk aan, daar krijgt hij asiel en verschillende media berichten dat de dubbelganger van Odai Hussein veilig is aangekomen.
5. Latif Yahia is een jonge man die het goed heeft thuis, tijdens zijn studie zit hij op een elite school in Bagdad, hij wordt na zijn studie naar het front gestuurd en wordt later dubbelganger van Odai Hussein (de zoon van Saddam Hussein). Latif is zelf half Irakees en half Koerdisch. Latif is een rustige man van karakter.
Odai Hussein is een van de zonen van de Arabische nationalist en dictator Saddam Hussein, Odai is zeer agressief en tolereert geen beledigingen over zijn vader/familie.
6. Het speelt zich af in Irak.
7. Het speelt zich af in 1987 – 1992
8. Het is een levens verhaal.
9. De schrijver vertelt zijn verschrikkelijke levens ervaring in de tijd als dubbelganger van Odai Hussein, hij wil er vooral mee vertellen hoe meedogenloos de familie Saddam is en waar zij toe in staat zijn.
10. Ik vind het boek verbazingwekkend, ik vind het vooral vreselijk te lezen hoe de mensen in Irak werden behandeld door Saddam. Het is een waar gebeurd verhaal en dat heeft mij echt geraakt, ook vind ik het knap hoe Latif Yahia op de vlucht is geslagen want ontkomen is niet makkelijk. Ik vind het ook een belangrijk boek omdat ik veel mensen in mijn omgeving heb die onderdrukt zijn door Saddam, door dit boek ben ik over dit onderwerp meer te weten gekomen. Dan doet dit mij pijn, dat mij volk hier onder geleden heeft en natuurlijk de andere onderdrukte volkeren zoals de religieuze sjiieten. Dit boek heeft ook een grote impact op mij gehad, ik ben nu 100% tegen oorlog.
B
1. Het belangrijkste stuk in het boek vond ik het stuk waarin Latif gevraagd, eigenlijk gedwongen werd om dubbelganger van Odai te worden en de psychische martelingen die hij zelf ook meemaakt en natuurlijk de andere slachtoffers van Saddam. Dit stuk vond ik het belangrijkst omdat hier alles begint, als hij niet gevraagd zou worden om dubbelganger te worden zou hij dit boek niet geschreven hebben. In dit stuk maakt hij ook de ergste dingen mee martelingen, vernederingen etc. Latif’s leven veranderd enorm, hij leefde in zijn jeugd in een normaal gezin, na zijn studie werkte hij in dienst van de dictator en zijn zoon. Latif wordt ook een beetje gek van dit leven, hij verveelt zich dood en wil meerdere keren zelfmoord plegen, maar doet dat toch niet. Dit stuk is ook belangrijk omdat hij hier volwassen wordt en veel dingen meemaakt, hij krijgt veel verantwoordelijkheid. Tijdens zijn rol als dubbelganger kan hij zichzelf helemaal niet zijn, het lijkt net alsof hij een kopie is van Odai hij kan niet meer doen wat hij wilt, iets verkeerd doen betekend zweepslagen, pijn is niet het probleem van Latif maar de vernedering die Odai hem aandoet. Latif komt in de tijd als dubbelganger ook in levensgevaar, hij heeft altijd en overal lijfwachten mee, als hij ergens heen moet rijd een collone met hem mee. Latif komt in totaal een keer in levensgevaar door de sjitische rebellen in de stad Basra, en raakt bijna zijn vinger kwijt maar hier komt hij goed vanaf.
3. Korte inhoud:
Het boek gaat over de dubbelganger van de zoon van Saddam Hussein, hij gaat na zijn studie in het front van het Irakese leger van want in de Irakese grondwet is het verplicht na je studie in het leger te gaan. Als hij in het front zit is de Irak - Iran oorlog aan de gang, midden in de oorlog wordt hij opgeroepen om naar Bagdad te komen naar het paleis terrein van Saddam Hussein. Hij weet niet waarom zijn mede soldaten weten dat ook niet en hij wordt zenuwachtig. Latif denkt dat hij verkeerde dingen heeft gezegd over Saddam of zijn familie maar dat kan niet waar zijn, dat is ook niet het geval. Hij komt aan op het paleis terrein van Saddam Hussein en wordt direct verwezen naar het paleis van Odai Hussein de zoon van Saddam. Odai vraagt Latif om dubbelganger te worden van hem.Latif denkt diep na en wordt alleen gelaten en Odai komt later terug, Latif heeft besloten om het niet te doen, Odai antwoord met "het maakt niet uit, we blijven vrienden" Odai verlaat de kamer en na een paar minuten komen twee lijfwachten van Odai binnen en pakken Latif bij de hand en blinddoeken hem, hij wordt in een auto gegooid en wordt in een hokje van ca. een bij anderhalf meter gezet, alles is rood er zit niks alleen een rood deken, hij blijft er een aantal weken er is geen plek om zijn behoefte te doen, hij krijgt wel eten en na een paar dagen moet hij zijn behoefte doen het stinkt vreselijk, de rode deken kan hij niet gebruiken want na een aantal dagen zit het vol urine, het is doorweekt. Hij kan niet liggen of slapen, alleen hurkend slapen.Na die weken wordt hij door Odai’s lijfwachten op gehaald en buiten ziet hij Odai staan hij vraagt hem lachend en vriend heb je je al bedacht? Je bent van gedachten verandert is het niet?, Latif ziet alles rood omdat het kamertje ook helemaal rood was hij heeft zelfs pijn als hij ziet. Latif doet het uiteindelijk met tegenzin, hij doorloopt een opleiding om de houding en spraak van Odai te beheersen en begaat zelfs een operatie om precies op Odai te lijken. hij maakt de vreselijkste dingen mee als dubbelganger en "vriend".
Als dubbelganger maakt Latif veel feestjes mee die Odai georganiseerd heeft, tijdens die feestjes is het streng verboden om "Latif’s" vrouwen aan te spreken of maar enig oog contact met hen te zoeken. Op een van Odai’s feestjes wordt Latif aangesproken door een presentatrice, Latif negeert haar. De volgende dag benaderd Odai dat Latif ‘’zijn’’ vriendin lastig heeft gevallen, Odai vertelt hem dat hij Latif opnieuw moet opvoeden voor Odai betekent dat martelen en angst. Dezelfde dag wordt Latif weggebracht naar een opvoedings kamp. Dit kamp is onoverdekt en de temperaturen zijn heel hoog, de cellen zijn hartstikke klein maar dat is het niet alleen je wordt hier gemarteld. Latif wordt hier elke dag gemarteld van 5 uur tot ergens in de avond dat is afwisselend en er is alleen 1 uur pauze, hij kan s’nachts alleen hurkend slapen net zoals het rode kamertje. Na 21 dagen komt Odai bij hem kijken, Latif is bijna aan het einde van zijn krachten Odai lacht en vraagt of hij zijn portie heeft gehad. Odai beveelt zijn lijfwachten Latif’s wenkbrauwen en haar te scheren, Odai en zijn lijfwachten lachen hem uit.Odai laat zijn lijfwachten Latif in een auto gooien en rijden lang zijn huis en gooien hem eruit, Latif blijft enkele ogenblikken liggen zijn rug is helemaal kapot, zijn lippen en zijn ribben zijn te zien van een afstand hij weegt nauwelijks 50 kilo.Hij komt overeind en belt bij zijn huis aan zijn moeder herkent hem niet en schreeuwt het uit, zijn broers brengen hem naar binnen. Er komt een dokter aan en wordt naar het ziekenhuis gebracht, Latif is bang dat Odai weet waar hij is. Na een paar weken gaat Latif vluchten hij maakt contact met de Koerdische democraten (KDP), hij regelt een vlucht auto en vertrekt naar Koerdistan (noord – Irak). Daar wachten een aantal vrienden hem op en ze rijden naar een plaats net voor de grens van noord – Irak en Turks – Koerdistan (zuid oost – Turkije). Hij wordt daar naar een Amerikaanse luitenant verwezen, die wil alles weten hij verblijft een aantal dagen in de plaats Zakho. Na een aantal dagen kan hij via Turks – Koerdistan naar Oostenrijk en verschillende media melden dat de dubbelganger van Odai Hussein gevlucht is en veilig is aangekomen in Europa.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden