Die Nachtstimme door Ilse Kleberger

Samenvatting

Benjamin heeft vroeger in het ziekenhuis gelegen en is daardoor ook een poos niet naar school geweest. Op een gegeven moment krijgt hij verkeerde vrienden om zich heen. Deze vrienden zijn al vele ouder dan hem en hij wil er eigenlijk ook wel graag bij horen. Zijn vrienden proberen Benjamin over te halen om te gaan drinken, want anders zou hij er niet bij horen. Benjamin gaat hier in mee, maar kan al gauw niet meer op houden met drinken. Voor een aardige tijd lang is hij bijna elke dag dronken en heeft hij ook elke dag ruzie met zijn moeder, Greta. Op een nacht is Benjamin op het station en is hij ook weer zo dronken dat hij amper op zijn benen kan staan. Op dat moment komt zijn moeder eraan en krijgen ze weer ruzie. Als ze eenmaal weer thuis zijn voelt Benjamin zich erg eenzaam en wil hij graag met iemand praten. Met Greta kan hij niet praten, dat wil Benjamin niet eens. Hij besluit om zijn oude vriend op te bellen die hij al een poos niet meer heeft gesproken. Het is midden in de nacht, maar er wordt wel opgenomen. Hij herkende Benjamin eerst niet meer, maar daarna wel. Hij had geen tijd om met Benjamin te praten want hij moest een proefwerk van wiskunde leren, ook had hij geen zin om met Benjamin te praten. Benjamin besluit dan om een vroegere leraar te bellen waar hij altijd wel goed mee kon opschieten, maar ook hij wil niet met Benjamin praten zo midden in de nacht en zegt dat Benjamin de volgende middag wel naar de school toe mag komen om te praten. Doordat al twee mensen niet met Benjamin wilden praten wordt Benjamin een beetje kwaad en voelt zich nog meer alleen. Dan ziet hij in het telefoonboek dat hij op schoot heeft liggen het nummer van een soort ‘praattelefoonlijn’. Hij besluit om te bellen en krijgt een meisje aan de telefoon. Benjamin wil graag met iemand praten, maar niet met iemand die jonger is dan hem, maar het meisje zegt dat er op dat moment verder niemand is en dat hij wel met haar kan praten. Benjamin wordt daar boos om en legt de telefoon neer. Even later belt hij haar toch weer op en besluit om toch met haar te praten en bied zijn excuses aan. Ze raken in gesprek over de alcoholverslaving van Benjamin en hoe dat allemaal zo gekomen is en over de ruzies tussen benjamin en Greta. Dan besluit Benjamin om weer op te hangen en het meisje zegt dat ze er over een paar dagen weer zou zitten en dat Benjamin dan weer kan bellen, maar als hij liever met iemand anders wou spreken dan kon dat ook, want op die andere dagen zouden er andere mensen zitten. Het telefoneren met het meisje gaat een poosje erg goed en Benjamin ziet er iedere keer weer naar uit om met haar te bellen. Dan zegt het meisje dat Benjamin hulp moet gaan zoeken, ze heeft dan ook nog wel het nummer van een goede arts en van een praatgroep. Benjamin besluit uiteindelijk om naar de arts te gaan en het gaat dan ook goed met zijn verslaving. Hij heeft al een poosje geen drank meer gehad, heeft een baantja als tandtechnicus gevonden en doet dingen al s de keuken opnieuw verven. Het meisje van de telefoon blijkt Ruth te heten en Benjamin wil haar graag ontmoeten, maar Ruth wil dit niet. Als Benjamin dan op een gegeven moment weer belt is Ruth er niet en krijgt hij een man aan de lijn. Ruth blijkt ziek te zijn en zou de eerst komende tijd ook niet meer terug komen, maar Benjamin kreeg wel de groetjes van haar. Als Benjamin Ruth al een paar weken niet heeft gesproken gaat het weer slecht met hem. Hij gaat weer met de verkeerde vrienden om en wordt op een gegeven moment ook nog beroofd. Hij wordt dan de volgende morgen wakker op het politiebureau, hij heeft erg last van zijn arm en heeft een blauw oog. Ook heeft hij geen portemonnee, id-bewijs en geld meer. Hij wordt door de politie naar huis gebracht en Greta bleek erg ongerust te zijn. Greta en Benjamin praten alles een beetje uit en Benjamin valt als een blok in slaap. Greta besluit om contact op te nemen met Ruth, omdat het totaal niet goed gaat met Benjamin. Ze krijgt Ruths adres en Benjamin besluit om er heen te gaan. Als hij daar komt ziet hij een vrouw in een stoel bij het raam zitten met een deken over haar benen. Ze vinden het erg leuk om elkaar eindelijk te zien, maar Ruth blijkt in een rolstoel te zitten. Ze heeft MS en is daardoor ook erg ziek geweest. Ze kunnen het erg goed samen vinden en na een paar keer brengt Benjamin Ruth twee dagen in de week naar haar werk toe. Het gaat weer erg goed met de verslaving van Benjamin en hij heeft weer plezier in zijn leven dankzij Ruth. Benjamin gaat Ruth ook meehelpen met haar werk en zo krijgt Benjamin ook mensen aan de telefoon. Hij vindt dit erg dankbaar werk. Dan krijgt hij op een gegeven moment iedere keer een jongen aan de lijn die vraagt hoe hij zelfmoord moet plegen. Benjamin weet de jonge op te sporen en alles komt goed. De volgende die het bedrijf vaak aan de lijn krijgt is Margitta. Zij is verslaafd aan drugs. Benjamin probeert haar te helpen, maar op een gegeven moment belt ze niet meer. Benjamin en Ruth besluiten om haar te gaan zoeken en als ze dan naar een paar dagen in een discotheek vragen of Margitta er ook is, krijgen ze te horen dat Margitta net die dag daarvoor is overleden aan een overdosis. Benjamin vind dit vreselijk, omdat hij haar niet heeft kunnen helpen. Maar tot Benjamins verbazing is het Ruth die begint te huilen. Ruth zegt dan ook dat benjamin haar inderdaad niet had kunnen helpen, maar zij zelf wel. Omdat Ruth voor dit vak geleerd heeft en Benjamin niet. Ruth voelt zich dan ook erg schuldig. Benjamin probeert haar weer wat op te beuren en als Ruth zich er een beetje over heen heeft gezet brengt Benjamin haar weer terug naar huis, net als anders.

Eindoordeel

A: Het onderwerp
Het onderwerp in dit boek is verslaving. Het gaat dan ook over een jongen die verslaafd is aan drank en daar hulp voor zoekt. Dan gaat het weer een poosje goed met zijn drankprobleem en dan weer slecht, maar het meisje achter de telefoon helpt hem er doorheen. Ik vond het onderwerp best wel interessant, maar het is niet zo dat ik nu meteen nog een bok over iemand die verslaafd is wil lezen. Het onderwerp was niet herkenbaar, je ziet wel op tv en je leest wel in de kranten dat er weer iemand te veel gedronken heeft of dat er weer iemand is overleden aan drugs, maar ik ken verder niemand die verslaafd is aan drank. Door alles wat je dus op tv ziet en in de kranten leest ga je natuurlijk wel eens nadenken hoe die mensen ooit hebben kunnen besluiten om zoveel te gaan drinken. In dit boek komt dat niet echt naar voren, er wordt alleen wel in het kort beschreven dat benjamin met drinken is begonnen om er bij te horen. Het onderwerp werd niet echt oppervlakkig behandeld, maar er zat ook weer niet veel diepgang in. De ene helft van het boek gaat wel over de verslaving van Benjamin, maar de andere helft van het boek gaat over de vriendschap tussen Ruth en Benjamin en dat Benjamin Ruth ook gaat meehelpen met haar werk. Ik zou niets uit het boek hebben weggelaten, veranderd of hebben toegevoegd. Ik heb ook niet eerder een boek over verslaving gelezen en ik vond dit ook wel een leuk boekje, maar ik hoef nou niet meteen nog een boek over een drankverslaafde of iets dergelijks te lezen.

B: De gebeurtenissen
In het boek gaat het meer om de gebeurtenissen dan om de gevoelens. In het volgende voorbeeldje is dit duidelijk te merken. Benjamin is hier erg dronken, maar er wordt dus meer beschreven wat er gebeurt dan hoe iemand zich voelt.
Der Junge liess die Beine, wo sie waren, zog die Flasche aus der Tasche, trank glucksend ein paar Schlucke, wobei ihm die braune Flüsigkeit aus dem Mundwinkel lief. Danngrinste er und winkte dem Mann mit einer ausfahrenden Bewegung zu.
De gebeurtenissen waren ook niet echt spannend. Er gebeurde ook weinig in het boek, het grootste gedeelte ging dan ook over de telefoongesprekken. Wat er wel gebeurde was bijvoorbeeld dat Benjamin overvallen werd, maar hier werd dan ook weer heel weinig over verteld. Allen dat ie na dat hij beroofd was wakker werd op het politiebureau en niet hoe hij beroofd had kunnen worden of door wie. Er vonden dan ook geen schokkende gebeurtenissen plaats. Het eind vond ik een beetje vaag. Het eindigde dus met dat Ruth en Benjamin te horen kregen dat Margitta een overdosis had genomen en niet meer leeft. Benjamin en Ruth voelen zich daar heel beroerd bij en voelen zich allebei schuldig. Dan praten ze het een beetje uit en brengt Benjamin Ruth terug naar huis. En daar eindigt het verhaal, verder niets over of Benjamin met het werk dat Ruth ook doet doorgaat of hoe het verder met Ruth zou gaan.

C: De personen
De hoofdpersonen waren dus Ruth en Benjamin. Benjamin is een jongen die l;ast heeft van een drankprobleem en daar hulp voor gaat zoeken. Zijn leeftijd wordt niet genoemd, maar ik denk dat hij rond de 19 jaar is. Omdat hij in het boek een keer zei dat hij een paar jaar terug in het ziekenhuis had gelegen en dat was toen hij ongeveer 15 jaar oud was. Ruth is ouder dan Benjamin, waarschijnlijk begin twintig, omdat ze nog met een opleiding bezig is. Ze werkt bij de ‘Telefoonsorge’ waar Benjamin dus ook naartoe heeft gebeld. Deze twee personen kwamen wel levensecht over, ook vooral omdat ze allebei problemen hebben die de mensen ook gewoon kunne hebben. Benjamin met zijn alcoholverslaving en Ruth heeft MS. Ik k0on me alleen niet inleven in een van de hoofdpersonen. Ook herkende ik geen bepaalde eigenschappen van de hoofdpersonen in mijzelf terug en herkende ik geen mensen die de zelfde problemen hebben als Benjamin of Ruth. Van Benjamin waardeerde ik dat hij uit zichzelf hulp ging zoeken en van Ruth waardeerde ik dat zij iedereen graag wil helpen, onder andere door haar werk. Ik zou de hoofdpersonen niet anders hebben laten handelen, omdat het dan wel een heel zielig verhaal zou worden. Bijvoorbeeld als Benjamin niet van zijn drankprobleem af zou komen.

D: De opbouw
De opbouw van het boek was chronologisch, maar er kwamen in het begin ook flashbacks in het verhaal voor. Het verhaal was niet moeilijk opgebouwd, alleen een beetje langdradig geschreven. Bijvoorbeeld een gebeurtenis van vijf minuutjes op vier à vijf bladzijden, en dan zaten er ook geen dialogen bij. Dit kwam vooral in het tweede deel van het boek voor. Je kon het boek ook niet vlot lezen, omdat het in het Duits geschreven was, ik heb er dan ook acht uur over gedaan om het boek uit te lezen, terwijl ik een Engels boekje van 130 bladzijden in 2 ½ uur uitlees. Het verhaal zelf werd gewoon door de schrijver verteld, maar de flashbacks worden door Benjamin zelf aan Ruth verteld door de telefoon. Er zaten niet echt onbegrijpelijke dingen in het boek, behalve dan dat ik doordat het Duits is niet alles kon volgen, maar als je verder leest snap je het verhaal ook wel weer. Ook zaten er geen spannende delen in het boek. Over het einde heb ik al in onderdeel B geschreven.

E: Het taalgebruik
De zinsopbouw was niet zo moeilijk, maar omdat het Duits is snap je er niet altijd evenveel van. Wat er gebeurde werd wel duidelijk verteld, dat blijkt ook uit het voorbeeldje dat ik al eerder heb gegeven. Er kwamen niet veel dialogen in het boek voor, ook niet tijdens de telefoongesprekken tussen Ruth en Benjamin. Dat werd verteld door de schrijver of door de flashbacks van Benjamin. Maar die flashbacks verteld hij dan niet in een dialoog aan Ruth. Hij denkt die gebeurtenissen eigenlijk en dan zou hij het dan aan Ruth vertellen, maar dat staat dus niet in het boek. Er waren ook geen zinnen of fragmenten die ik zou willen onthouden. Ik vond het dan wel een leuk boekje, maar verder heeft het niet veel indruk of zo op me gemaakt.